Kαι η Βασίλισσα είπε:

«Αποκεφαλίστε την!» (Αυτό έλεγε κάθε φορά που θύμωνε.)

Και η Αλίκη είπε:

«Ποιός σας δίνει εσάς σημασία; Μια τράπουλα είστε!»

Για να μην αποκεφαλιστούμε από τους καθαρολόγους που βρίσκονται ante portas η τράπουλα οφείλει να απεδαφοποιηθεί: Οι κάρτες της να χρησιμοποιηθούν για μετρήσεις, ομαδοποιήσεις χρωμάτων και σχημάτων, εκμάθηση ποσοτήτων, περισσότερα και λιγότερα και πολλά άλλα. «Να βάζουμε σε κάθε τραπουλόχαρτο τόσα φασόλια όσα λέει ο αριθμός του, να βάλουμε τα “σωστά” χαρτιά, τον προηγούμενο και τον επόμενο αριθμό”.

Nα κυλίσει άφθονη η αδρεναλίνη του ντοστογιεφσκικού χαρτοπαίκτη; A πα πα! Πιπέρι στο στόμα! Απονευρωμένη, «σχολειοποιημένη» η δραστηριότητα έναντι ενός πολιτισμικού παιγνίου που μαθαίνει την σημασία της στοχαστικότητας, του τυχαίου και της μεταμνήμης.

Αν τα ασφυκτικά top-down προγράμματα σπουδών σπεύδουν να εξορίσουν «εις το πυρ το εξώτερον» την προϋπάρχουσα γνώση των παιδιών, κάθε τόσο, με τη κουβέντα της παρέας και τα τέχνεργα που κομίζουν τα μικρά παιδιά από τα σπίτια τους, προκύπτει η δημοκρατική ρωγμή, αποκαλύπτοντας πολύτιμα κοιτάσματα, ποικίλες εμπειρογνωμοσύνες από την έκθεσή τους σε πολιτισμικές καθημερινές εμπειρίες.

Το ζητούμενο σήμερα είναι ένα συμπεριληπτικό σχολείο. Αρκετοί/-ες εκπαιδευτικοί μικρών παιδιών θα εκστασιάζονταν μπροστά στην εικόνα του ξανθού, ευειδούς παιδιού που μας έφερε χθες το καταπληκτικό παιχνίδι της Djeco, το Colorformix- αν και από τον πίνακα διπλής εισόδου επωφελήθηκε μόλις το 10% των upper class μαθητών. Πόσοι όμως θα αδράχναμε την ευκαιρία να ενισχύσουμε την πολιτισμική αυτοπεποίθηση ενός φτωχοντυμένου παιδιού από ένα απομακρυσμένο χωριό, το πιο απόκεντρο των Μαστιχοχωρίων;

Ένα τέτοιο νήπιο, υπέρβαρο μάλιστα τότε, δίδαξε πριν πολλά χρόνια τους συμμαθητές του χαρτοπαίγνια και έτσι ξεστραβώθηκε και ο ανίδεος γράφων κι έμαθε «ξερή» και «αγωνία». Από κει και πέρα η δραστηριότητα του χαρτοπαιγνίου καθιερώθηκε ως εναλλακτική του ντόμινο, στο διάλειμμα του δεκατιανού, μετά το β’ εξάμηνο του σχολικού έτους.

Είμαι βέβαιος ότι δεν «κομίζω γλαύκες στην Αθήνα». Πολλές εταιρίες παιδαγωγικού υλικού, όπως η ήδη θρυλική Djeco (με κορυφαίο της παιχνίδι το Casino pirate, που είναι το δικό μας τριανταμία) καλλιεργούν τις δεξιότητες της χαρτοπαιξίας, αξεχώριστα μαθηματικές/παρατηρησιακές/κοινωνικοσυναισθηματικές, ευεργετικές για νήπια αφού εθισμοί για κερδώα δεν υφίστανται παρά μόνο η χαρά του παίζειν. Τελικά, ο στοχασμός του μέγιστου Ηράκλειτου «Αἰὼν παῖς ἐστι παίζων, πεσσεύων• παιδὸς ἡ βασιληίη» χαρακτηρίζει διαχρονικά την ανθρώπινη συνθήκη.