Πώς κτίζεται η πολυσυζητημένη τα τελευταία χρόνια ψυχοκοινωνική ανθεκτικότητα; H ιστορία «Το μαγικό ξόρκι της Αποκριάς» που ζωντάνεψαν χθες τα παιδιά του Νηπιαγωγείου Πυργίου προτείνει δύο γόνιμες ιδέες: Aς δέσουμε τα χέρια σφικτά κι ας πούμε ένα λόγο αγάπης. Οι αγκαλιές και η εγκάρδια, υποστηρικτική κουβέντα είναι ιαματικά για μικρούς και μεγάλους. Κοντά σε αυτά και ένας δραστικός αυτοπεριορισμός της γκρίνιας..!

Στην ιστορία που ανέβασαν οι μικροί ηθοποιοί,  μια επίμονη και δυνατή γκρίνια έχει σκεπάσει τον καθαρό ουρανό της χώρας « Ζήσε-Γέλα». Μια γκρίνια τόσο δυνατή που όπου και να σταθείς στη χώρα ακούς όλους τους μεγάλους να γκρινιάζουν. Θαρρείς και κάποιος την έστειλε επίτηδες μέσα στις μέρες του Καρναβαλιού. Γκρίνια από δω! Γκρίνια από κει! Ακόμα και οι ήσυχες γιαγιούλες της γειτονιάς γκρινιάζουν για το καθετί:
«Οι βελόνες μου σκούριασαν! Πώς θα ράψω τη στολή του εγγονιού μου;», γκρίνιαζε η μία… «Δεν μου αρέσει καθόλου αυτό το ύφασμα. Δεν θα επιτρέψω ποτέ στην εγγονή μου να ντυθεί βασίλισσα του φεγγαριού», γκρίνιαζε η άλλη…
Αν πεις για τις μαμάδες, γκρίνιαζαν κι αυτές τόσο επίμονα που τα παιδιά έκλειναν τα αυτιά τους για να μην τις ακούν.
«Το Καρναβάλι είναι ό, τι πιο βαρετό υπάρχει. Δεν χρειάζεται να ντυθείς μασκαράς», γκρίνιαζε η μαμά του Πέτρου.
«Δεν μου αρέσει το κομφετί! Πέφτει σε όλο το σπίτι σαν σμήνος από ακρίδες!», γκρίνιαζε η μαμά της Ελένης. Η γκρίνια όλο και απλωνόταν στους παππούδες, στους μπαμπάδες, στις δασκάλες, στον γιατρό, στον μανάβη, στον φούρναρη, στον ταχυδρόμο… Παντού γκρίνια!

Κάποτε το Καρναβάλι αρχίζει!
Τα παιδιά ξέρουν πια πως με πείσμα, χαμόγελο κι αγάπη κερδίζονται τα πάντα.
Γιατί τα παιδιά είναι οι νικητές του Καρναβαλιού!

Τα παιδιά ακολούθησαν τις συμβουλές του Πιερότου και με ορμή σηκώθηκαν όρθια σχηματίζοντας έναν κύκλο. Έδεσαν τα χέρια σφιχτά κι έτσι ξεκίνησαν να λένε το μαγικό ξόρκι. Έμοιαζε με ένα τραγούδι αγάπης.
Το τραγούδι εκείνο που θα έδιωχνε την γκρίνια και θα έφερνε πάλι την αισιοδοξία στη χώρα του Ζήσε-Γέλα.
«Χαμόγελο χαρίζω αγάπη τραγουδώ
την γκρίνια εγώ ξορκίζω να φύγει από δω.
Να φύγει από τη χώρα που ξέρει να γελά!  Για να χαρούμε όλοι την τρελή Αποκριά.»

Ο Πολύχρωμος Πιερότος χοροπηδούσε από χαρά όταν ξαφνικά σε όλη τη χώρα ακούστηκαν γέλια και χαρές. Φωνές αλλιώτικες, αισιόδοξες και γιορτινές. Οι μεγάλοι πέταξαν επιτέλους από πάνω τους την γκρίνια κι έπεσαν με τα μούτρα στη δουλειά για τη μεγάλη γιορτή. Τα παιδιά, ντυμένα πια στις αποκριάτικες στολές τους, σκόρπισαν σερπαντίνες και κομφετί σε κάθε γωνιά της χώρας.

Γιατί το μαγικό ξόρκι της Αποκριάς, αυτής της πανάρχαιας μυστικής υποδοχής της Άνοιξης,  θα κερδίζει!