Ιδού και οι πιερότοι μας! Με το καπέλο τους, συνήθως με στενή στεφάνη και φαρδύ στρογγυλό χείλος, πιο σπάνια με κωνικό σχήμα.

Αχ, ο καημένος! Ο χαρακτήρας του βασανίζεται από έρωτα για την Κολομπίνα, που συνήθως του ραγίζει την καρδιά και τον εγκαταλείπει για τον Αρλεκίνο. Παραδοσιακά, ενσαρκώνει τον αφελή, τίμιο υπηρέτη που πάντα βρίσκεται σε δύσκολη θέση εξαιτίας της τιμιότητας και της ειλικρίνειάς του. Απλοϊκός, αλαφροΐσκιωτος και αλλοπαρμένος, ΔΕΝ ΕΊΝΑΙ καθόλου φιλοπόλεμος και εριστικός! Μια ειρηνική φυσιογνωμία, άκρως επίκαιρη στην ταραγμένη Ανατολική Ευρώπη σήμερα..!

Ο φιλειρηνιστής Πιερότος,  ένας από τους βασικούς χαρακτήρες της παντομίμας και της παλιάς ιταλικής Κομέντια,  μας απευθύνει κάλεσμα κατάπαυσης του πυρός και διεθνούς διαιτησίας.

Ο Aρλεκίνος, ο σαλτιμπάγκος, ο γελωτοποιός, ο κλόουν,
ο πιερότος, ο τσιρκολάνος – ένα μωσαϊκό πολλαπλών ηρώων!

Ο Αρλεκίνος είναι ένας από τους βασικούς χαρακτήρες της ιταλικής Κομέντια. Έχει προγόνους του τους χαρακτήρες των Αρχαίων Ελλήνων κωμικών ποιητών, του Αριστοφάνη, του Πλαύτου, του Τερέντιου-αλλά και τους βυζαντινούς μίμους.

Στην παράδοση του Ελληνικού Νηπιαγωγείου, εμπνευστήκαμε από την φιγούρα του για να διηγηθούμε μια ιστορία ενδυνάμωσης: Πώς καταφέρνει ένα φτωχό και ορφανό αγόρι να αναδειχθεί στον πρωταγωνιστή του Βενετσιάνικου καρναβαλιού!

«Μια φορά κι έναν καιρό στην πόλη με τις γόνδολες, τη Βενετία, ζούσε ένα φτωχό παιδάκι, ο Αρλεκίνος. Τις μέρες της Αποκριάς, στη Βενετία γιορτάζουν το καρναβάλι με παρελάσεις και γιορτές. Όλοι ντύνονται μασκαράδες και κρυμμένοι πίσω από τις μάσκες τους γλεντάνε μέχρι το πρωί. Ο μικρός Αρλεκίνος, κάθε απόγευμα, καθόταν στο παράθυρο, έβλεπε τους γελαστούς μασκαράδες που περνούσαν παρέες παρέες κάτω από το σπίτι του και μερικές φορές ένα δάκρυ κυλούσε στο μαγουλάκι του. Θυμόταν πώς ντυνόταν κι αυτός μασκαράς μαζί με τον πατέρα του και τη μητέρα του και κάνανε βόλτες στην πλατεία το Αγίου Μάρκου με τα περιστέρια. Τώρα πια όλα ήταν διαφορετικά ! Ο πατέρας είχε πεθάνει και η καημένη η μητέρα του με μεγάλη δυσκολία κατάφερνε να πληρώνει τα έξοδά τους. Σκούπιζε, λοιπόν, το δάκρυ του και χαιρετούσε τους γελαστούς μασκαράδες που του φώναζαν να κατέβει μαζί τους στο γλέντι. Η μαμά του είδε το κρυφό δάκρυ του Αρλεκίνου και ανέβηκε στη σοφίτα αποφασισμένη να βρει κάτι, έστω κι ένα παλιό ρούχο, για να μασκαρέψει το λυπημένο παιδί της. Κάτι μικρά κουρελάκια από υφάσματα της έδωσαν την ιδία ! Τα μάζεψε όλα, πήρε τα ραφτικά της και δούλεψε μέχρι το πρωί. Ένωσε τα μικρά κομματάκια, έκανε ένα μεγάλο πολύχρωμο πανί και μ’ αυτό έραψε μια φανταχτερή στολή, που άλλη δεν είχε ξαναγίνει ! Ξύπνησε χαρούμενη το Αρλεκίνο και τον έντυσε με τη στολή. Φούντωσε τα κατσαρά καστανά μαλλάκια του παιδιού και, σαν τελευταία πινελιά, άνοιξε δυο τρύπες με το ψαλίδι της σε μια μαύρη βελούδινη λωρίδα και την έδεσε στα μάτια του παιδιού για μάσκα ! Το αποτέλεσμα ήταν θαυμάσιο ! Ευτυχισμένος ο Αρλεκίνος, με τα δάκρυα απ’ τα παράπονα να λάμπουν στα ματάκια του, έδωσε ένα σκαστό φιλί στη μανούλα του και έτρεξε στην πλατεία. Τα πυροτεχνήματα έλαμπαν στον ουρανό και τα παιδιά μάζευαν καραμέλες και σοκολάτες που πετούσαν οι άρχοντες από τα μπαλκόνια. Όταν έφτασε στην πλατεία ο Αρλεκίνος, όλοι θαύμαζαν τη φορεσιά του, κι εκείνος χαρούμενος άρχισε να χορεύει χωρίς να φανερώνει ποιος είναι. -Ποιος είσαι; τον ρωτούσαν πολλοί. Είσαι από τη Βενετία; Που αγόρασες αυτή τη θαυμάσια στολή; Ο Αρλεκίνος χαμογελούσε και κρατούσε καλά φυλαγμένο το μυστικό του, ώσπου μια κοπελίτσα τού άρπαξε τη μάσκα. -Είναι ο Αρλεκίνος ! φώναξαν κάποιοι ξένοι. -Αυτός είναι ο βασιλιάς του καρνάβαλου, φώναξαν όλοι μαζί και του πρόσφεραν φρούτα και γλυκά χορεύοντας χαρούμενοι γύρω του. Ο Αρλεκίνος χόρεψε ξέφρενα όλη νύχτα και το πρωί γύρισε στο σπίτι του φορτωμένος με γλυκά. Ένας χρόνος πέρασε. Την επόμενη χρονιά, μόλις πλησίαζε η Αποκριά, όλοι έτρεξαν στη μητέρα του Αρλεκίνου και πλήρωναν όσο όσο για να ράψουν μια πολύχρωμη φορεσιά αρλεκίνου!»

Ο Πάνος Εξαρχίδης  και η Καλλιόπη Εξαρχίδου  ευεργέτησαν το ακριτικό σχολείο του Νηπιαγωγείου Μαστιχοχωρίων με  πριγκιπική γενναιοδωρία: Σήμερα κατέφτασαν  στο Πυργί με την ΑCS τρία ογκώδη δέματα που περιείχαν ολοκαίνουργιο παιδαγωγικό υλικό, έξοχα επιτραπέζια παιχνίδια και μια καταπληκτική συλλογή παιδικών βιβλίων Ελληνικής Μυθολογίας, Ζωολογίας και Οικολογίας. Όλα καινούργια, «του κουτιού»! Τα τελευταία, τα παιδικά  βιβλία που μυούν τον μικρό μαθητή στην προστασία του περιβάλλοντος , δεν θα μπορούσε, έχοντας παλαιά  προσωπική γνωριμία με τον δωρητή, να μην είναι μέρος αυτής της συγκλονιστικής δωρεάς! Γιατί ο Πάνος Εξαρχίδης ήταν ο σημαντικότερος Έλληνας οραματιστής μιας υπεύθυνης ερασιτεχνικής αλιείας. Τότε, είχε την ευφυΐα και την σωφροσύνη να αντιληφθεί πρώιμα ότι  ήταν θέμα χρόνου να απωλέσουμε την εικόνα των δεκάδων μεγάλων ψαριών που μας καλωσόριζαν στον χαμένο πια παράδεισο των ρηχών νερών του Αιγαίου. Γρήγορα κατάλαβε ακόμα ότι η δράση των ενεργών πολιτών ήταν το ζητούμενο: Yπήρξε εκλεγμένος Πρόεδρος του Αθηναϊκού Συλλόγου Δυτών «Γλαύκος» και ήταν ο ιδρυτής του μεγαλύτερου σήμερα κοινωνικού δικτύου για θέματα αειφόρας ερασιτεχνικής αλιείας, του sprearfishingforum.gr . H ζεστασιά, η συμπεριληπτικότητα ανάμεσα σε αρχάριους και βετεράνους και η αλληλεγγύη που απέπνεε το εντευκτήριο του Γλαύκου στα Κάτω Πετράλωνα  την δεκαετία του ’80 ήταν βάλσαμο για έναν ξένο πτωχό φοιτητή και είναι ξεκάθαρο πώς αυτή η εγκάρδια ατμόσφαιρα ήταν έργο της προσωπικότητας του Πάνου Εξαρχίδη.

Εκπαιδευτικοί  και παιδιά τους ευχαριστούμε θερμά!

Πώς κτίζεται η πολυσυζητημένη τα τελευταία χρόνια ψυχοκοινωνική ανθεκτικότητα; H ιστορία «Το μαγικό ξόρκι της Αποκριάς» που ζωντάνεψαν χθες τα παιδιά του Νηπιαγωγείου Πυργίου προτείνει δύο γόνιμες ιδέες: Aς δέσουμε τα χέρια σφικτά κι ας πούμε ένα λόγο αγάπης. Οι αγκαλιές και η εγκάρδια, υποστηρικτική κουβέντα είναι ιαματικά για μικρούς και μεγάλους. Κοντά σε αυτά και ένας δραστικός αυτοπεριορισμός της γκρίνιας..!

Στην ιστορία που ανέβασαν οι μικροί ηθοποιοί,  μια επίμονη και δυνατή γκρίνια έχει σκεπάσει τον καθαρό ουρανό της χώρας « Ζήσε-Γέλα». Μια γκρίνια τόσο δυνατή που όπου και να σταθείς στη χώρα ακούς όλους τους μεγάλους να γκρινιάζουν. Θαρρείς και κάποιος την έστειλε επίτηδες μέσα στις μέρες του Καρναβαλιού. Γκρίνια από δω! Γκρίνια από κει! Ακόμα και οι ήσυχες γιαγιούλες της γειτονιάς γκρινιάζουν για το καθετί:
«Οι βελόνες μου σκούριασαν! Πώς θα ράψω τη στολή του εγγονιού μου;», γκρίνιαζε η μία… «Δεν μου αρέσει καθόλου αυτό το ύφασμα. Δεν θα επιτρέψω ποτέ στην εγγονή μου να ντυθεί βασίλισσα του φεγγαριού», γκρίνιαζε η άλλη…
Αν πεις για τις μαμάδες, γκρίνιαζαν κι αυτές τόσο επίμονα που τα παιδιά έκλειναν τα αυτιά τους για να μην τις ακούν.
«Το Καρναβάλι είναι ό, τι πιο βαρετό υπάρχει. Δεν χρειάζεται να ντυθείς μασκαράς», γκρίνιαζε η μαμά του Πέτρου.
«Δεν μου αρέσει το κομφετί! Πέφτει σε όλο το σπίτι σαν σμήνος από ακρίδες!», γκρίνιαζε η μαμά της Ελένης. Η γκρίνια όλο και απλωνόταν στους παππούδες, στους μπαμπάδες, στις δασκάλες, στον γιατρό, στον μανάβη, στον φούρναρη, στον ταχυδρόμο… Παντού γκρίνια!

Κάποτε το Καρναβάλι αρχίζει!
Τα παιδιά ξέρουν πια πως με πείσμα, χαμόγελο κι αγάπη κερδίζονται τα πάντα.
Γιατί τα παιδιά είναι οι νικητές του Καρναβαλιού!

Τα παιδιά ακολούθησαν τις συμβουλές του Πιερότου και με ορμή σηκώθηκαν όρθια σχηματίζοντας έναν κύκλο. Έδεσαν τα χέρια σφιχτά κι έτσι ξεκίνησαν να λένε το μαγικό ξόρκι. Έμοιαζε με ένα τραγούδι αγάπης.
Το τραγούδι εκείνο που θα έδιωχνε την γκρίνια και θα έφερνε πάλι την αισιοδοξία στη χώρα του Ζήσε-Γέλα.
«Χαμόγελο χαρίζω αγάπη τραγουδώ
την γκρίνια εγώ ξορκίζω να φύγει από δω.
Να φύγει από τη χώρα που ξέρει να γελά!  Για να χαρούμε όλοι την τρελή Αποκριά.»

Ο Πολύχρωμος Πιερότος χοροπηδούσε από χαρά όταν ξαφνικά σε όλη τη χώρα ακούστηκαν γέλια και χαρές. Φωνές αλλιώτικες, αισιόδοξες και γιορτινές. Οι μεγάλοι πέταξαν επιτέλους από πάνω τους την γκρίνια κι έπεσαν με τα μούτρα στη δουλειά για τη μεγάλη γιορτή. Τα παιδιά, ντυμένα πια στις αποκριάτικες στολές τους, σκόρπισαν σερπαντίνες και κομφετί σε κάθε γωνιά της χώρας.

Γιατί το μαγικό ξόρκι της Αποκριάς, αυτής της πανάρχαιας μυστικής υποδοχής της Άνοιξης,  θα κερδίζει!

Το Τριώδιο μόλις άρχισε και ετοιμάσαμε μια πανεύκολη και άκρως αποκριάτικη κατασκευή που κατευχαριστήθηκαν τα παιδιά : τα ΤΡΕΛΑ καπέλα! Ήταν μια πολύ απλή κατασκευή που μπορεί ωστόσο πραγματικά να φορεθεί από μικρά αλλά και μεγαλύτερα παιδιά!  Οι μαθητές/τριες δημιούργησαν  λοιπόν εντυπωσιακά, τρελιάρικα καπέλα, τα διακόσμησαν  πολύχρωμα και άρχισαν να προετοιμάζονται για τις απόκριες μαθαίνοντας για τα ήθη και έθιμα πρώτα της πατρίδας μας!

Κάποιος αρθρογράφος του περιοδικού «Ακρόπολις Φιλολογική» σημείωνε πριν έναν αιώνα σε λόγια καθαρεύουσα: «Αποκριά είναι η εορτή, που η αρχή της χρονολογείται από τη γέννηση της τρέλας στον ανθρώπινο εγκέφαλο. Η τρέλα, πάλι, είναι αχρονολόγητος, διότι συνυπήρξε με τους πρώτους ανθρώπους..!»

Το καρναβάλι  είναι από τις αρχαιότερες ελληνικές  γιορτές. Και ίσως η πιο αγαπητή στα μικρά παιδιά! 

Μια ολιστική προσέγγιση προαγωγής της υγείας στο σχολείο πρέπει ουσιαστικά να προάγει την κοινωνική ισότητα, την κοινωνική ένταξη και τα δικαιώματα, στοιχεία άρρηκτα συνδεδεμένα με την ψυχική υγεία, την κοινωνική ευημερία και ευτυχία των ατόμων-παιδιών. Στο θεατρικό παιχνίδι με μέντορα την κα Σοφία τα παιδιά του Νηπιαγωγείου Πυργίου δραματοποίησαν την ιστορία του μαγικού πανιού που είδαμε στον σύνδεσμο https://www.youtube.com/watch?v=uyNaNNbmQgw&ab_channel=GeorgiaKokkinaki

Ήταν μια θαυμάσια ευκαιρία για τα παιδιά να μάθουν να

• να εκφράζουν τα συναισθήματά τους και τις απόψεις τους, με λεκτικό και μη λεκτικό τρόπο σχετικά με αξίες όπως ελευθερία, ειρήνη, υπευθυνότητα, σεβασμός του άλλου, αλληλεγγύη, δικαιώματα, ισότητα, δημοκρατία
• να αγαπήσουν τον εαυτό τους και τους άλλους όπως είναι
• να καταλάβουν ότι ο καθένας είναι μοναδικός και ξεχωριστός
• να μάθουν τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις τους

Όπως γράφει και ο έξοχος συγγραφέας Αντώνης Σαμαράκης «γιορτάζουμε τα θεμελιώδη ανθρώπινα δικαιώματα όχι μόνο στις 11 Δεκεμβρίου, Παγκόσμια Ημέρα Παιδιού, αλλά όλες τις ημέρες του χρόνου..!»

Η διδασκαλία των Αγγλικών στο Νηπιαγωγείο Πυργίου διεξάγεται 2 ώρες την εβδομάδα, κάθε Δευτέρα και Τετάρτη από την καθηγήτρια Αγγλικών κα Ευριδίκη, σπουδαγμένη στο πανεπιστήμιο Λονδίνου!. Βασικός στόχος μας είναι να διδαχθούν οι μικροί μαθητές Αγγλικά, εστιάζοντας στην ολόπλευρη και ισόρροπη ανάπτυξή τους. Αυτό επιτυγχάνεται με τη δημιουργία φιλικής ατμόσφαιρας και ασφαλούς περιβάλλοντος για τους μικρούς μαθητές, τη συμμετοχή τους σε ευχάριστες-παιγνιώδεις ομαδικές δραστηριότητες, την οικοδόμηση και την ενδυνάμωση τής αυτοπεποίθησής τους θέτοντας εύκολους στόχους και τη δημιουργία καταστάσεων όπου η χρήση των Αγγλικών είναι απαραίτητη.

• Οι μικροί μαθητές εκτίθενται σε ακούσματα που έχουν στόχο να προκαλέσουν το ενδιαφέρον τους και να αποτελέσουν κίνητρο για μάθηση. Μαθαίνουν Αγγλικά μέσα από μικρές ιστορίες, τραγούδια, «ρίμες», παιχνίδια ρόλων και παιχνίδια μνήμης, κατασκευές, ζωγραφική και κολλάζ. Αποκτούν μια ρουτίνα που τα βοηθάει να αισθανθούν ασφάλεια και να έχουν θετική στάση για την ξένη γλώσσα που διδάσκονται.

Καλώς τον τελευταίο μήνα του χειμώνα!     Ας μάθουμε από ποιά γράμματα αποτελείται, πόσα γράμματα έχει. Τα παιδιά του Νηπιαγωγείου μας σχεδίασαν σήμερα με πλαστελίνη το γραμματάκι Φ. Είπαν λεξούλες που αρχίζουν από Φ, βρήκαν ονόματα που ξεκινούν με το γράμμα αυτό και τα κόλλησαν σε ένα τεράστιο χαρτονένιο Φ.

Μια διδακτική πρόταση για το σπίτι: Προτείνουμε να μάθουν οι γονείς στα παιδιά ένα αστείο ποίημα – γλωσσοδέτη του  Ευγένιου Τριβιζά , από το βιβλίο αλφαβητάρι με γλωσσοδέτες , για το γράμμα Φ .

«Ένα φίδι , μα ποιο φίδι ;

Ένα φοβητσιάρικο φίδι που ρουφούσε καυτό φιδέ!»

Και ακόμη δύο γλωσσοδέτες με το Φ:

“Ένα φύλλο, μα ποιο φύλλο ;

Ένα φύλλο κιτρινωπό έπεσε απ’ το δέντρο μες στο φαγητό .”

«Ένας φαροφύλακας, μα ποιος φαροφύλακας ;

Ένας φαλακρός φαροφύλακας, που το φώναζαν Φάνη .»

Πολλές φορές ζητάμε από τα νήπια να μας πουν λεξούλες που ξεκινούν από ένα γραμματάκι . Αυτό γίνεται πολύ πιο ευχάριστα , όταν συνδυάζεται με ένα παιχνίδι λέξεων . Μπορούμε να σκεφτούμε και να κάνουμε ερωτήσεις στα νήπια δίνοντάς τους αρχικά 3 απαντήσεις . Η σωστή απάντηση κρύβεται στη λέξη που ξεκινάει με το γραμματάκι φ . Η θέση της λέξης καλό είναι να αλλάζει σε κάθε ερώτηση.

Για παράδειγμα , στον τελευταίο γλωσσοδέτη, μπορούμε να κάνουμε τις εξής ερωτήσεις :

Τι τρώει κάθε μέρα ο φαροφύλακας  ;

Φρούτα , σαλάτα ή τηγανητά  ;

Ποιο είναι το αγαπημένο του φρούτο ;

Το μήλο , η φράουλα ή το καρπούζι ;

Πώς λένε τη γυναίκα του φαροφύλακα ;

Μαρία , Ελένη ή Φιλιώ  ;

Τι βλέπει στον ουρανό ο φαροφύλακας ;

Ένα αστέρι , το φεγγάρι  ή ένα κομήτη ;

Ποιος είναι ο καλύτερος φίλος του ;

Ο Φώτης  , ο Κώστας  ή ο Γιάννης  ;

Ποιο είναι το αγαπημένο του μουσικό όργανο ;

Η κιθάρα , η φυσαρμόνικα ή το βιολί ;

Ποιο ψάρι έπιασε με τα δίχτυα του κοντά στο φάρο ;

Τη σαρδέλα , το φαγκρί ή το λυθρίνι  ;

Ποια είναι η αγαπημένη του εποχή ;

Η άνοιξη , το φθινόπωρο ή το καλοκαίρι  ;

Σε ποιον λέει τα μυστικά του ο φαροφύλακας  ;

Στον ταξιτζή , το φωτογράφο ή το δάσκαλο ;

Τι φοβάται ο φαροφύλακας ;

Τη φουρτούνα , τους καρχαρίες ή τους πειρατές ;

Τέτοιες ερωτήσεις μπορούμε να κάνουμε πολλές και επιτρέπουν στα μικρά παιδιά να κατακτήσουν τον πρώιμο εγγραμματισμό.