Η Εβδομάδα είναι αφιερωμένη στη γνωριμία με τα χρώματα. Τα μικρά παιδιά σε ένα σχολείο του Χιώτικου Νότου μαθαίνουν για τα βασικά χρώματα και τη δημιουργία ενός δευτερεύοντος χρώματος με ανάμιξη δύο βασικών, πχ: βάζουμε κόκκινο και κίτρινο και βγαίνει πορτοκαλί. Τα παιδιά της Χίου λατρεύουν τα κόκκινα χρώματα και σήμερα τα αναγνώρισαν σε ένα καθόλου σπάνιο ψάρι του Αιγαίου, τον θηλυκό σκάρο.
Έχει και άλλα κόκκινα ψάρια η Ανατολική Μεσόγειος, τα κοκκινόψαρα όπως τα λένε οι ψαράδες: Tο λυθρίνι που το πραγματικό του όνομα είναι «ερυθρίνη» και οφείλεται στο χρώμα του, η συναγρίδα, τα μπαρμπούνια, οι κουτσομούρες, το φαγκρί, όλα ακριβά και δυσεύρετα. Και αρκετά άλλα, όπως η κόκκινη καλόγρια, ο καρδινάλιος, ο κρεμμυδάς, ο γουρλομάτης, το μπαλαδάκι, ο κοκκινόχανος που στολίζουν με τα λαμπερά κόκκινα την ψαριά της ερασιτεχνικής καθετής.
Μάθαμε ότι ο εξωτερικός επιφανειακός χρωματισμός των ψαριών παράγεται μέσω εξειδικευμένων κυττάρων που ονομάζονται χρωματοφόρα.
Στο δέρμα τους o σκάρος και η γλώσσα έχουν χρωματοφόρα κύτταρα που παράγουν δύο χρωστικές ουσίες, τις μελανίνες, που δίνουν τα καφέ, γκρι και μαύρα χρώματα
και τα καροτενοειδή που κάνουν τα κόκκινα, πορτοκαλιά και κίτρινα χρώματα.
Παρηγοριά για την χιώτικη ψαροσύνη η αφθονία του σκάρου. Που όμως δυσκολεύονται οι ψαράδες του Λιθίου και των Ψαρών να τον πουλήσουν καθότι, αν και νοστιμότατος, δυσκολοκαθάριστος. Σε αντίθεση με τις εισαγόμενες ψαροκροκέτες που προτιμούν, φευ, οι νεαρές οικοδέσποινες.
Είναι και τα ακριβά κόκκινα ψάρια λίαν επιθυμητά. Αλλά προς βρώσιν των πλουσίων. Οι υπόλοιποι, ας σαρκάσουμε σαν τον αείμνηστο Μαστρο-Νίκο Κλεισσά, παλαιό γείτονα στον Αη Γιώργη τον Σουσουριανό όταν του πρότεινε ο Γιώργης o ψαρομανάβης για αγορά ένα πανέμορφο λυθρίνι: «Άστα Γιώργη, αυτά ξεβάφουν! Βάλε μου μαρίδα.»
