Κι αν ήμουν εγώ;

Το παρόν Πρόγραμμα Καλλιέργειας Δεξιοτήτων ανήκει στη Θεματική Ενδιαφέρομαι και Ενεργώ – Κοινωνική Συναίσθηση και Ευθύνη. Στα πλαίσια μίας δημοκρατικής και πολυπολιτισμικής κοινωνίας η ανάγκη για συνεργασία, σεβασμό, αποδοχή του άλλου και επίλυση προβλημάτων καθίσταται απαραίτητη. Tο παρόν Πρόγραμμα Καλλιέργειας Δεξιοτήτων βασίζεται στην εκμάθηση μέσω επίλυσης προβλήματος, καθώς τα παιδιά αφορμούμενα από το πρόβλημα, διερευνούν, δοκιμάζουν, ανακαλύπτουν και σχεδιάζουν δράσεις προκειμένου να οδηγηθούν στη λύση. Η μάθηση πλαισιώνεται από τη σύνδεση της εμπειρίας των παιδιών (learning by doing), της συνεργασίας μέσα από την συνύπαρξη ως μέλος ομάδας ομοτίμων, με τον αναστοχασμό των καθημερινών βιωμάτων.

Εργαστήριο 1: Ας γνωριστούμε διαφορετικά….

Τα παιδιά πολύ συχνά έχουν αψιμαχίες κατά τη διάρκεια του διαλείμματος στην αυλή του σχολείου. Οι αψιμαχίες αυτές πολλές φορές γίνονται πολύ έντονες και καταλήγουν με ξυλοδαρμό. Ο/η νηπιαγωγός συζητά με τα παιδιά στην ολομέλεια τον λόγο για τον οποίο πιστεύουν ότι γίνεται αυτό. Τα παιδιά αναφέρουν ανάμεσα στις απαντήσεις τους, ότι δεν παίζουν συχνά, ο χρόνος για παιχνίδι είναι σύντομος, δεν έχουν χρόνο οι γονείς να τους πάνε σε κάποιο πάρκο ή παιδική για να παίξουν ενώ οι παιδικές χαρές στη γειτονιά τους είναι λίγες και πάρκο δεν έχουν. Με
αφορμή τη συζήτηση αυτή ο/η νηπιαγωγός προτείνει στα παιδιά να γνωριστούν ξανά από την αρχή με λίγο διαφορετικό τρόπο.

Μαζί με τα παιδιά αρχικά δημιουργούν το συμβόλαιο της τάξης. Με τον τρόπο αυτό δημιουργείται το κατάλληλο κλίμα ασφάλειας, αποδοχής και σεβασμού. Συμφωνούμε με τα παιδιά ότι για την έναρξη και λήξη του νέου
μαθήματος θα βάζουμε ένα συγκεκριμένο τραγούδι που αρέσει στα παιδιά. Θεσπίζονται οι κανόνες συμπεριφοράς διατυπώνοντας τις λέξεις «τι είναι καλύτερο να κάνουμε… ».

Εργαστήριο 2: Η κάθε ανάγκη έχει ένα όνομα: δικαίωμα

Παρουσιάστηκαν «τα θέλω» που καταγράφηκαν από τα παιδιά και «τις ανάγκες». Τέθηκαν ερωτήματα στα παιδιά εάν «ό,τι θέλω είναι πραγματικά η ανάγκη μου». Αφού συζητήθηκαν όλες οι πιθανές απαντήσεις από τα παιδιά, παρακινήθηκαν τα παιδιά να διακρίνουν ότι «τα θέλω» δεν έχουν να κάνουν με τις «βασικές ανάγκες» μας.

Καταγράφηκαν οι ανάγκες που περιέγραψαν τα παιδιά και έπειτα θυμήθηκαν  τις ανάγκες που είχαν πει για τον εαυτό τους στο προηγούμενο εργαστήριο.

Εργαστήριο 3: Κι αν ήμουν εγώ;