Είναι πια γεγονός ότι το Πάσχα, φέτος ήταν διαφορετικό, ξεχωριστό…αυτό όμως δεν σημαίνει πως δεν μας μείνει αξέχαστο! Όλοι σας μαζί με τις οικογένειές σας μείνατε σπίτι και καταφέρατε να φτιάξετε στιγμές που έκαναν αξέχαστες τις Γιορτές! Αποθανατίσατε σαν φωτογραφικός φακός τις πιο όμορφες οικογενειακές σας στιγμές…Και στην παρεούλα μας, αυτό θα κάναμε…Θα περιέγραφε ο καθένας σας πως πέρασε το Πάσχα, τι έκανε, που πήγε, τι είδε, τι έφαγε, τι θα έχει να θυμάται! Πάμε να μοιραστούμε τις αναμνήσεις σας!!!

Μπορούμε και να σας ακούσουμε…

Η Κυριακή του Θωμά ονομάζεται και Κυριακή του Αντίπασχα, επειδή είναι η εορτή της Αποδόσεως της ημέρας του Πάσχα. «Απόδοσις» στην εκκλησιαστική γλώσσα σημαίνει την ολοκλήρωση μιας μεγάλης χριστιανικής εορτής που ξεκίνησε πριν από οκτώ ημέρες.

Όταν ο Χριστός, το απόγευμα της ημέρας που αναστήθηκε, εμφανίστηκε στους Μαθητές, έλειπε ένας, ο Θωμάς. Όταν ήρθε και έμαθε για την παρουσία του Χριστού, δεν πίστευε όχι μόνο ότι οι Μαθητές τον είδαν αναστημένο, αλλά ούτε ότι αναστήθηκε, αν και ο ίδιος ήταν ένας από τους δώδεκα.

Γι’ αυτό ο φιλάνθρωπος Κύριος, φροντίζοντας για τη σωτηρία του ενός και ταυτόχρονα κάνοντας θεία οικονομία, για να πιστοποιήσει περισσότερο την Ανάστασή Του στους μεταγενέστερους, ήρθε πάλι ύστερα από οκτώ μέρες, με τις θύρες κλειστές κι ενώ ήταν παρών αυτή τη φορά και ο Θωμάς, και αφού έδωσε τον συνήθη χαιρετισμό της ειρήνης, απευθύνθηκε στον Θωμά και είπε: «Φέρε το δάχτυλό σου εδώ και δες τα χέρια μου, φέρε και το χέρι σου και βάλε το στην πλευρά μου (εκεί που τον τρύπησε ένας στρατιώτης με την λόγχη του και αμέσως έτρεξε από την πληγή αίμα και νερό), και μη γίνεσαι άπιστος αλλά πιστός. Επειδή δηλαδή δεν σου αρκούσε η όραση για να πεισθείς, αλλά ανέφερες και την αφή, βάλε το χέρι σου στην πλευρά μου».

Ο Απόστολος Θωμά  ψηλάφισε τα σημάδια των πληγών στο Σώμα Του. Τότε ο Απόστολος Θωμάς πείστηκε, Τον ανεγνώρισε από τις πληγές από τα καρφιά της Σταύρωσης, οι οποίες αποτελούν σημάδι της αγάπης Του, αλλά και της δυνάμεώς Του και Τον ομολόγησε Κύριο και Θεό του.

Του λέει τότε ο Χριστός: «Πίστεψες επειδή με είδες· μακάριοι εκείνοι που πιστεύουν χωρίς να μ’ έχουν δει!»

Παρατήρησε προσεκτικά τις εικόνες και εντόπισε τις διαφορές.

Τώρα που τελείωσε η Μεγάλη Εβδομάδα κι έμαθες όλη την ιστορία του Πάσχα, μπορείς να βάλεις στη σωστή σειρά τα γεγονότα και να την αναδιηγηθείς;

ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ!

Η Κυριακή του Πάσχα, είναι η μεγαλύτερη εορτή του Χριστιανισμού, «Η εορτή των εορτών», καθώς αυτή την ημέρα εορτάζεται η Λαμπροφόρος και Ζωηφόρος Ανάσταση του Ιησού Χριστού, η νίκη της ζωής επί του θανάτου, η πτώση και καθαίρεση του Άδη από τον Αναστημένο Χριστό και η επανόρθωση του Αδάμ και μαζί του όλο το ανθρώπινο γένος από το προπατορικό αμάρτημα. Ονομάζεται και Πασχαλιά και Λαμπρή.

Για την προέλευση της λέξης Πάσχα πιστεύεται ότι υπάρχουν δύο εκδοχές. Η πρώτη προέρχεται από την εβραϊκή λέξη Peshah ή Pasah που σημαίνει πέρασμα, διάβαση. Στο εβραϊκό Πάσχα γιορτάζεται η απελευθέρωση των Εβραίων από τους Αιγυπτίους και η διάβαση της Ερυθράς θάλασσας υπό τον Μωυσή και της σωτηρίας τους από τη δουλεία του Φαραώ. Η δεύτερη εκδοχή πιστεύεται ότι προέρχεται από την ελληνική λέξη Πάσχειν προς τιμήν των Παθών του Χριστού. Για τους Χριστιανούς σημαίνει τη λύτρωση από την αμαρτία και το πέρασμα από τον θάνατο στη ζωή.

Το Πάσχα ή Λαμπρή για τους Έλληνες είναι η κορυφαία γιορτή του χρόνου. Όλοι βγαίνουμε στην αυλή του σπιτιού μας ή στην εξοχή, στρώνουμε το πασχαλινό μας τραπέζι και σουβλίζουμε το αρνί ή το κατσίκι, τσουγκρίζουμε τα κόκκινα αυγά   με τραγούδια και χορούς.

Η εβδομάδα που ακολουθεί ονομάζεται Διακαινίσιμη Εβδομάδα και σύμφωνα με το Τυπικό της Εκκλησίας δεν νηστεύουμε ούτε την Τετάρτη και την Παρασκευή αυτής της εβδομάδας. Οι πιστοί κυρίως στα παλιότερα χρόνια για 40 μέρες μετά το Πάσχα όταν συναντιούνταν οπουδήποτε δεν χαιρετιόντουσαν με τον συνηθισμένο τρόπο αλλά με το Χριστός Ανέστη και Αληθώς Ανέστη. Η Εκκλησία μας για 40 μέρες μετά το Πάσχα έχει καθιερώσει και την λεγόμενη Αναστάσιμη Προσευχή.

Μείνετε σπίτι και να περάσετε όμορφα με τις οικογένειές σας!

Χριστός Ανέστη!

Σύμφωνα με την παράδοση το αυγό είναι σύμβολο ζωής και όπως σπάει κατά τη διαδικασία του τσουγκρίσματος, έτσι έσπασε και ο τάφος από τον οποίο βγήκε ο Χριστός, το αυγό, δηλαδή, συμβολίζει τον ερμητικά κλειστό τάφο του Χριστού, που όμως μέσα του κρύβει «Ζωή» και αντιπροσωπεύει την Ανάσταση. Ο Άγιος Αυγουστίνος περιέγραψε για πρώτη φορά την Ανάσταση του Χριστού από τους νεκρούς ως ένα νεοσσό που σπάει και ξεπηδά μέσα από ένα αυγό.

Όπως σπάει το τσόφλι και βγαίνει μία νέα ύπαρξη στο φως, έτσι για τους χριστιανούς συμβολίζει την Ανάσταση του Χριστού.

Μέρος του εθίμου των πασχαλινών αυγών είναι και το τσούγκρισμα. Πριν την κατανάλωσή τους, ιδιαίτερα στο πασχαλινό τραπέζι, ο καθένας διαλέγει το δικό του αυγό και το τσουγκρίζει με αυτό άλλου. Όποιος έχει το αυγό που δεν έσπασε, το τσουγκρίζει στη συνέχεια με το αυγό τρίτου και ούτω καθεξής μέχρι να αναδειχθεί αυτός που έχει το πιο ισχυρό. Κατά τη διάρκεια του τσουγκρίσματος συνηθίζεται να λέει ο ένας “Χριστός Ανέστη” και ο άλλος να απαντά “Αληθώς Ανέστη”!

Μετάβαση στο scratch.mit.edu.