Η εκκλησία ξεκινώντας τις ακολουθίες της, καλεί τους πιστούς να προετοιμαστούν πνευματικά. Ο άνθρωπος, αν θέλει να κερδίσει τη Βασιλεία του Θεού, πρέπει ν’ αποφύγει στη ζωή του την κακία, την έχθρα, το μίσος, και να κάνει μόνο έργα αγάπης και αρετής.

Γι΄αυτό γιορτάζουμε δύο πράγματα:

Πρώτα θυμόμαστε τον Ιωσήφ, ο οποίος, κατατρεγμένος και δυστυχής, αποφεύγει την αμαρτία. Έτσι γίνεται ελπίδα για την οικογένειά του και η σωφροσύνη και το μυαλό του σώζουν και την ψυχή του.

Έπειτα τονίζεται η ξηραμένη συκιά. Μπαίνοντας ο Χριστός τέτοια μέρα στα Ιεροσόλυμα (το προηγούμενο βράδυ είχε διανυκτερεύσει στη Βηθανία, στο σπίτι του Λαζάρου), καθ’ οδόν πείνασε. Εκεί στο δημόσιο, κεντρικό δρόμο ήταν μια συκιά. Ζύγωσε κοντά της, έψαξε για σύκα, αλλά βρήκε μόνο φύλλα. Και την καταράσθηκε….!

«Να μην ξανακάμεις ποτέ πια καρπό!», της είπε και το αποτέλεσμα; «Η συκιά ξεράθηκε αμέσως!». Οι μαθητές βλέποντας σοκαρίσθηκαν! «Και γεμάτοι κατάπληξη ρώτησαν (το Χριστό): «Πως ξεράθηκε η συκιά σε μια στιγμή;»

Ο Χριστός δεν καταράσθηκε τη συκιά από «εκδίκηση», επειδή δηλαδή δεν είχε σύκα για να φάει, αλλά ήθελε, παραμονές του Πάθους Του, να στείλει ένα μήνυμα προς τους υποψήφιους σταυρωτές Του, μήπως και αφυπνισθούν.

Η συκιά ήταν στο δημόσιο δρόμο, άρα την ήξεραν όλοι. Και τέτοιες άγιες μέρες περνούσαν από εκεί εκατοντάδες Ιουδαίοι, που έρχονταν στα Ιεροσόλυμα για τη γιορτή του Πάσχα. Και ξαφνικά είδαν τη γνωστή τους συκιά από καταπράσινη, κατάξερη…! Προβληματίσθηκαν!

Και σίγουρα θα έλεγαν: «Μέχρι τώρα ο Χριστός έδινε μόνο ευλογίες, αλλά τώρα βλέπουμε ότι δίνει και κατάρες! Όπως ξέρανε τη συκιά, μπορεί να «ξεράνει» (τιμωρήσει) και μας, που σκεπτόμαστε να Τον σταυρώσουμε. Ας προσέχουμε, λοιπόν».

Αλλά δεν πρόσεξαν!

Τη Μεγάλη Δευτέρα σε όλη την Ελλάδα ξεκινούν οι ετοιμασίες στα σπίτια για τον εορτασμό του Πάσχα. Στα χωριά, κυρίως ασπρίζονται με ασβέστη οι αυλές και οι γλάστρες βάφονται κόκκινες.

Η Μεγάλη Εβδομάδα  ή Εβδομάδα των Παθών αρχίζει από την Κυριακή των Βαΐων το βράδυ, οπότε τελείται η Ακολουθία του Νυμφίου, και τελειώνει το Μεγάλο Σάββατο. Είναι αφιερωμένη στα Άγια Πάθη του Ιησού Χριστού.

Ονομάζεται Μεγάλη από την ανάμνηση των γεγονότων που διαδραματίζονται καθ’ εκάστη των ημερών αυτής, τα οποία θεωρούνται ιδιαίτερα σημαντικά για τη χριστιανική θρησκεία.

Όλα τα πασχαλινά παιχνίδια έχουν συγκεντρωθεί στην παρακάτω αφίσα.

Κάνετε κλικ πάνω στις καρδούλες και …Καλή διασκέδαση!!

Τα γράμματα μπερδεύτηκαν! Μπορείς να τα βάλεις στη σωστή σειρά για να γράψεις τις λέξεις σωστά;

Παρατήρησε τη λέξη της κάθε εικόνας και αντιστοίχισε την με τη σωστή λέξη

Από την Κυριακή των Βαΐων αρχίζει ουσιαστικά η λεγόμενη Μεγάλη Εβδομάδα ή Εβδομάδα των Παθών. Κατά την ημέρα αυτή εορτάζεται η ανάμνηση της θριαμβικής εισόδου του Ιησού Χριστού στα Ιεροσόλυμα όπου, οι Ιουδαίοι τον υποδέχθηκαν «μετά Βαΐων και κλάδων».

Ο Ιησούς μπήκε στην πόλη καθισμένος σ’ ένα μικρό γαϊδουράκι, που στην ράχη του δεν κάθισε ποτέ κανείς. Στα Ιεροσόλυμα τις μέρες εκείνες βρισκόταν πλήθος λαού, για να γιορτάσουν το Πάσχα. Είχαν πληροφορηθεί πολλοί άνθρωποι την ανάσταση του Λαζάρου και τον ερχομό του Ιησού. Ετοιμάστηκαν λοιπόν και τον υποδέχτηκαν σαν Βασιλιά, κρατώντας βάια ή βάγια (κλάδους φοινίκων) και απλώνοντας στο έδαφος τα ρούχα τους. Άλλοι σκαρφάλωναν στα δέντρα για να Τον δουν κι άλλοι κουνούσαν κλαδιά και ζητωκραύγαζαν «Ωσαννά, ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου».

Αυτή την ένδοξη και λαμπρή Κυριακή, όλοι οι ναοί στολίζονται με κλαδιά βάγιας και έχουν παντού κλαδιά δάφνης. Ο παπάς στο τέλος της Θείας Λειτουργίας δίνει σ’ όλο τον κόσμο από ένα κλαδί.

Από ένα κλαδάκι κρεμούσαν στα οπωροφόρα, για να καρπίζουν και στα κηπευτικά, για να μην τα πιάνει το σκουλήκι. “Μέσα βάγια και χαρές, όξω ψύλλοι, κόριζες !” Όλα εξαφανίζονταν από τα σπίτια μόλις μπαίναν τα βάγια. Κρατούσαν την πρώτη θέση στο εικονοστάσι και μ’ αυτά “κάπνιζαν” οι γυναίκες τα παιδιά για το “κακό το μάτι”. Στη Λέσβο τα παιδιά, μετά την εκκλησία, στόλιζαν ένα δεμάτι από κλαδιά δάφνης με κόκκινα ή πράσινα πανάκια από καινούργιο φουστάνι, κρεμούσαν κι ένα κουδούνι και καθώς πήγαιναν από σπίτι σε σπίτι ψάλλοντας και λέγοντας εξορκισμούς για τους ψύλλους και τα ποντίκια, έδιναν και ένα κλαράκι δάφνης στη νοικοκυρά.

Το έθιμο της περιφοράς των κλαδιών θυμίζει την “ειρεσιώνη”, το στολισμένο με καρπούς κλαδί, που στις γιορτές περιέφεραν στους δρόμους τα παιδιά, στην αρχαιότητα. Τα βάγια τα έπλεκαν σε πάρα πολλά σχέδια: φεγγάρια, πλοία, γαϊδουράκια, το πιο συνηθισμένο όμως ήταν ο σταυρός.

Σε μερικά μέρη τους έδιναν το σχήμα του ψαριού. Ψάρι είχαν σαν σημάδι αναγνώρισης οι πρώτοι χριστιανοί, η λέξη ΙΧΘΥΣ, εξάλλου, προέρχεται από τα αρχικά Ιησούς Χριστός Θεού Υιός Σωτήρ.

Αν και είναι ακόμα Σαρακοστή, η εκκλησία μας, την Κυριακή των Βαΐων επιτρέπει να φάμε ψάρι.

Έτσι και το τραγούδι των παιδιών λέει: “Βάγια, Βάγια των βαγιών, τρώνε ψάρι και κολιό, κι την άλλη Κυριακή τρώνε το παχύ (ή ψητό) αρνί! ”

Η ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΛΑΖΑΡΟΥ

Ο λαός σήμερα γιορτάζει την πρώτη Λαμπρή, την «Έγερση» του φίλου του Χριστού, του Λαζάρου. Ο Λάζαρος κατοικούσε στη Βηθανία, είχε δύο αδελφές, τη Μάρθα και τη Μαρία και φιλοξένησαν πολλές φορές τον Ιησού στο σπίτι τους.

Μία μέρα,  που ο Χριστός βρισκόταν στη Γαλιλαία, έμαθε πως ο φίλος Του ο Λάζαρος ήταν άρρωστος. Τον είχαν ειδοποιήσει οι αδελφές του λέγοντάς του: «Κύριε, να, αυτός που τόσο πολύ αγαπάς, είναι άρρωστος».

Όταν το άκουσε ο Ιησούς είπε: «Αυτή η αρρώστια είναι για να φανεί η δόξα του Θεού». Ο Ιησούς όμως καθυστέρησε εσκεμμένα τη μετάβασή του στη Βηθανία κι έμεινε εκεί στον τόπο που βρισκόταν ακόμη δύο μέρες. Ύστερα είπε στους μαθητές Του: «Πάμε πάλι στην Ιουδαία».

Οι μαθητές, που ήξεραν τους κινδύνους που μπορούσε να έχει για τον Δάσκαλό τους ένα τέτοιο ταξίδι, προσπάθησαν να Τον αποτρέψουν να το κάνει. «Δάσκαλε, πριν λίγες μέρες οι Ιουδαίοι ζητούσαν να σε λιθοβολήσουν και πάλι θέλεις να πας εκεί;»

Ο Κύριος πρόσθεσε: «Ο φίλος μας ο Λάζαρος κοιμήθηκε και πρέπει να πάω να τον ξυπνήσω». Οι μαθητές που δεν κατάλαβαν τα λόγια του Ιησού νόμισαν πως ο Λάζαρος είχε κοιμηθεί με τον φυσικό ύπνο και του είπαν: «Κύριε, αν κοιμήθηκε, θα ξυπνήσει μοναχός του. Τι ανάγκη είναι να πάμε εμείς, για να τον ξυπνήσουμε;».  Τότε ο Ιησούς τους μίλησε καθαρά και τους είπε: «ο Λάζαρος πέθανε. Και χαίρομαι για σας για να πιστέψετε. Πάμε, λοιπόν προς τον Λάζαρο». Θέλοντας και μη οι μαθητές Του υπάκουσαν.

Όταν έφθασε στο σπίτι μαζί με τους μαθητές Του, ο Λάζαρος ήταν ήδη νεκρός για τέσσερις ημέρες. Η Μάρθα έτρεξε να τον συναντήσει και αφού Τον προσκύνησε με ευλάβεια, Του είπε με πόνο ψυχής: «Κύριε, αν ήσουνα εδώ ο αδελφός μου δεν θα είχε αποθάνει. Αλλά και τώρα ξέρω, πως ότι ζητήσεις από τον Θεό θα σου το δώσει ο Θεός». Ο Κύριος της απάντησε «ο αδερφός σου θα αναστηθεί». Αυτή προσθέτει: «Ναι, Κύριε, το ξέρω. Ο αδερφός μου θ’ αναστηθεί τότε, που θα γίνει η γενική ανάσταση όλων των νεκρών, στη συντέλεια των αιώνων». Ο Κύριος της είπε: «Εγώ είμαι η ανάσταση και η ζωή. Όποιος πιστεύει σε μένα κι αν αποθάνει θα ζήσει και θα ζήσει αιώνια. Μάρθα, το πιστεύεις αυτό;». Στα λόγια αυτά του Χριστού η Μάρθα απάντησε: «Ναι, Κύριε. Από καιρό έχω πιστέψει, ότι Συ είσαι ο Χριστός που προανήγγειλαν οι Προφήτες»

Τότε η Μάρθα πήγε και φώναξε την αδερφή της τη Μαρία για να την ενημερώσει ότι ο Κύριος ήρθε. Η Μαρία σηκώθηκε κι έτρεξε, για να συναντήσει τον Κύριο. Τα πλήθη των Ιουδαίων, που βρισκόντουσαν μαζί της στο σπίτι, έσπευσαν κι αυτά να την ακολουθήσουν. Είχαν νομίσει πως η κόρη θα πήγαινε στον τάφο για να κλάψει και την ακολούθησαν. Έτσι σε λίγο κόσμος πολύς συγκεντρώθηκε στον τόπο που βρισκόταν ο Ιησούς. Μόλις η Μαρία αντίκρισε τον Κύριο που με λαχτάρα περίμεναν, σωριάστηκε στα πόδια του και με σπαραγμό ψυχής μόλις μπόρεσε να επαναλάβει της αδελφής της Μάρθας τα λόγια: «Κύριε, αν ήσουνα εδώ δεν θα απέθνησκε ο αδελφός μου».

Ο Κύριος μπροστά στη στεναχώρια των δύο γυναικών ταράχτηκε και με δυσκολία συγκράτησε τη συγκίνησή Του. Τότε τις ρώτησε: «Που τον έχετε βάλει;»  Του έδειξαν τον τάφο. Ο Ιησούς μπροστά στον τάφο του φίλου του Λαζάρου δάκρυσε.

Ο τάφος εκείνος ήταν ένα σπήλαιο και είχε μια βαριά πέτρα πάνω του. «Σηκώστε την πέτρα» διέταξε ο Ιησούς. Στη διαταγή αυτή του Κυρίου με δειλία τολμά να επέμβει η αδελφή του Λαζάρου η Μάρθα και να του πει: «Κύριε, μυρίζει. Είναι τέσσερις μέρες τώρα που είναι νεκρός». Στα λόγια της Μάρθας απάντησε ο Ιησούς και της είπε: «Μάρθα, δεν σου είπα, πως αν πιστεύεις, θα δείς τη δόξα του Θεού;».

Ο Κύριος όρθιος μπροστά στον τάφο με τα μάτια υψωμένα προς τον ουρανό προσευχήθηκε και είπε πριν κάνει το θαύμα: «Πατέρα μου, σ’ ευχαριστώ, διότι με άκουσες. Εγώ εγνώριζα πολύ καλά ότι πάντοτε με ακούς. Το εγνώριζα, αλλά το είπα τούτο, για να ακούσει ο λαός που στέκεται εδώ γύρω και να πιστέψουν ότι συ με έχεις στείλει». Κι αφού τα είπε αυτά φώναξε προς τον νεκρό φίλο του: «Λάζαρε, βγες έξω».

Και ο Λάζαρος που ήδη μύριζε, σαν να ξυπνούσε από βαθύ ύπνο, σηκώθηκε και ολοζώντανος, φασκιωμένος ολόκληρος με τα σάβανα και τα σουδάρια με τα οποία οι Ιουδαίοι συνήθιζαν να περιτυλίγουν τα σώματα των νεκρών τους, αναστημένος βγήκε έξω από τον τάφο.

Το θαύμα διαδόθηκε και αρκετοί πίστεψαν! Το θαύμα συνήγειρε τα πλήθη του Εβραϊκού λαού να υποδεχθούν ύστερα από λίγες μέρες τον Χριστό στα Ιεροσόλυμα με  εξαιρετικό  ενθουσιασμό.(el.wikipedia.org)

Σήμερα, είναι το Σάββατο του Λαζάρου κατά το οποίο εορτάζεται η Ανάστασή του, που θεωρείται προάγγελος της Ανάστασης του Κυρίου. Την παραμονή της γιορτής, οι «Λαζαρίνες»,  κοπέλες διαφόρων ηλικιών, ξεχύνονταν στα χωράφια έξω από τα χωριά για να μαζέψουν λουλούδια που με αυτά θα στόλιζαν το καλαθάκι τους.

Γύριζαν από σπίτι σε σπίτι τραγουδώντας τα κάλαντα του Λαζάρου και εισέπρατταν μικρό φιλοδώρημα, χρήματα, αυγά, φρούτα ή άλλα φαγώσιμα και τα τοποθετούσαν στο στολισμένο καλαθάκι.

Τα κάλαντα όμως αυτά διαφέρουν από περιοχή σε περιοχή είτε σε λόγια είτε σε μελωδία…

Ήρθε ο Λάζαρος, ήρθαν τα Βάγια

 ήρθ’ η Κύριακή που τρων τα ψάρια.

Σήκω Λάζαρε και μην κοιμάσαι

ήρθε η μάνα σου από την Πόλη.

 Σου’ φερε χαρτί και κομπολόι,

 γράψε Θόδωρας, γραψέ Δημήτρης,

 γράψε λέμονια και κυππαρίσι.

  Οι κοτούλες σας αυγά γεννούνε,

  οι φωλίτσες σας δεν τα χωρούνε,

 δώστε μας και μας να τα χαρούμε

 δώστε μας για να σας ευχηθούμε

              ΚΑΛΟ ΠΑΣΧΑ!

Το μοιρολόι του Λαζάρου

 Εις την πόλη Βηθανία

κλαίει η Μάρθα κι η Μαρία.

Λάζαρο τον αδερφό τους

που τον είχαν καρδιακό τους.

Πες μας, Λάζαρε, τι είδες 

εις τον Άδη που επήγες;

Είδα φόβους, είδα τρόμους

είδα βάσανα και πόνους.

Δώστε μου λίγο νεράκι

να ξεπλύνω το φαρμάκι,

το φαρμάκι των χειλέων

 και μη με ρωτάτε πλέον.

Στα περισσότερα μέρη της Ελλάδας για να απεικονίσουν την Ανάσταση του Λάζαρου, να συμβολίσουν δηλαδή τη Νίκη του Χριστού απέναντι στο θάνατο, αλλά παράλληλα και για να υποδηλώσουν την ανάσταση της φύσης, έφτιαχναν ένα ομοίωμα του Λάζαρου. Το Σάββατο του Λαζάρου, τα παιδιά, κρατώντας το «Λάζαρο», έκαναν τους αγερμούς τους. Γύριζαν στα σπίτια και τραγουδούσαν τα «λαζαρικά», για να διηγηθούν την ιστορία του αναστημένοι φίλου του Χριστού και να πουν παινέματα στους νοικοκυραίους.

Ο Λάζαρος δεν ξαναγέλασε ποτέ μετά την Ανάστασή του: Η λαϊκή παράδοση θέλει τον Λάζαρο σκυθρωπό και αγέλαστο μετά την Ανάστασή του. Ο φόβος και ο τρόμος για όσα γνώρισε, κατά την τετραήμερη παραμονή του στον Άδη,  άφησαν τόσο βαθιά σημάδια στην ψυχή του Λάζαρου που, λέει η παράδοση, μετά την Ανάσταση του δε γέλασε παρά μόνο μια φορά. Μια μέρα, είδε κάποιον χωρικό στο παζάρι να κλέβει μια στάμνα και να φεύγει κρυφά.

«Βρε τον ταλαίπωρο, είπε. Για ιδές τον πώς φεύγει με το κλεμμένο σταμνί.

Ξεχνάει ότι κι αυτός είναι ένα κομμάτι χώμα, όπως και το σταμνί. Το ‘να χώμα κλέβει τ’ άλλο. Μα δεν είναι να γελούν οι πικραμένοι;» και χαμογέλασε.

Για την ψυχή του Λάζαρου οι γυναίκες ζύμωναν ανήμερα το πρωί ειδικά κουλούρια, τους “λαζάρηδες”, τα “λαζαρούδια” ή και “λαζαράκια”. “Λάζαρο αν δεν πλάσεις, ψωμί δεν θα χορτάσεις” έλεγαν, μια και ο αναστημένος φίλος του Χριστού πίστευαν πως είχε παραγγείλει: “Όποιος ζυμώσει και δε με πλάσει, το φαρμάκι μου να πάρει…”

Στα “λαζαράκια” έδιναν το σχήμα ανθρώπου σπαργανωμένου, όπως ακριβώς παριστάνεται ο Λάζαρος στις εικόνες. Όσα παιδιά είχε η οικογένεια τόσους “λαζάρηδες” έπλαθαν και στη θέση των ματιών έβαζαν δυο γαρίφαλα.

Ο Ιάσονας έφτιαξε και μας έστειλε τα δικά του Λαζαράκια!

Επίσης να του ευχηθούμε Χρόνια πολλά για τον παππού του, το Λάζαρο!

    και του χρόνου…..

Ο ΘΕΟΣ έδωσε στον Ιησού τη δύναμη να κάνει πράγματα που δεν μπορούσαν να κάνουν οι άλλοι άνθρωποι. Ο Ιησούς έκανε πάρα πολλά θαύματα—συνήθως μπροστά σε πλήθη από αυτόπτες μάρτυρες. Αυτά τα θαύματα φανέρωσαν ότι ο Ιησούς έχει τη δύναμη να υπερνικήσει εχθρούς και εμπόδια που οι ατελείς άνθρωποι δεν έχουν καταφέρει ποτέ να καταπολεμήσουν με διαρκή επιτυχία.

Το Πάσχα έφτασε ξανά και είμαστε έτοιμοι να γιορτάσουμε και να περάσουμε ξέγνοιαστες στιγμές στο σπίτι παρέα με τα παιδιά. Οι δραστηριότητες όμως δεν σταματούν. Ήρθε η ώρα να σηκωθούμε και να κάνουμε το σπίτι άνω-κάτω! Η αλήθεια είναι πως όχι! Μην φοβάστε! Σε αυτό το άρθρο θα σας δώσουμε ένα πολύ απλό και εύκολο παιχνίδι κρυμμένου θησαυρού για παιδιά από 4 έως 7 ετών. Ο λαγός πέρασε από το σπίτι σας λοιπόν και έχασε τα αυγά του… Μήπως θα μπορέσετε με την βοήθεια των παιδιών να τα βρείτε; Δείτε παρακάτω πως…

Παιχνίδι Κρυμμένου Θησαυρού: Εκτέλεση

1. Σας δίνουμε 5 απλά αινίγματα και γρίφους που όλα τα παιδιά μπορούν να λύσουν με ή χωρίς την βοήθεια σας.

2. Για αυγά μπορείτε να εκτυπώσετε αυτά που θα σας δώσουμε, να βάλετε βρασμένα αυγά σε αλουμινόχαρτο στα σημεία που σας δίνουμε ή να αυτοσχεδιάσετε με σοκολατένια!

3. Το ιδανικό σενάριο είναι να βάλετε το γράμμα του λαγού που σας δίνουμε ( μπορείτε και να το αντιγράψετε σε δικό σας χαρτί, εάν δεν έχετε τη δυνατότητα εκτύπωσης) σε έναν φάκελο ή σε ένα σημείο στο σπίτι. Μόλις το δείτε μπορείτε να φωνάξετε τα παιδιά και με μια δόση έκπληξης να τους διαβάσετε τις οδηγίες.

Λήψη αρχείου