Η εκκλησία ξεκινώντας τις ακολουθίες της, καλεί τους πιστούς να προετοιμαστούν πνευματικά. Ο άνθρωπος, αν θέλει να κερδίσει τη Βασιλεία του Θεού, πρέπει ν’ αποφύγει στη ζωή του την κακία, την έχθρα, το μίσος, και να κάνει μόνο έργα αγάπης και αρετής.

Γι΄αυτό γιορτάζουμε δύο πράγματα:

Πρώτα θυμόμαστε τον Ιωσήφ, ο οποίος, κατατρεγμένος και δυστυχής, αποφεύγει την αμαρτία. Έτσι γίνεται ελπίδα για την οικογένειά του και η σωφροσύνη και το μυαλό του σώζουν και την ψυχή του.

Έπειτα τονίζεται η ξηραμένη συκιά. Μπαίνοντας ο Χριστός τέτοια μέρα στα Ιεροσόλυμα (το προηγούμενο βράδυ είχε διανυκτερεύσει στη Βηθανία, στο σπίτι του Λαζάρου), καθ’ οδόν πείνασε. Εκεί στο δημόσιο, κεντρικό δρόμο ήταν μια συκιά. Ζύγωσε κοντά της, έψαξε για σύκα, αλλά βρήκε μόνο φύλλα. Και την καταράσθηκε….!

«Να μην ξανακάμεις ποτέ πια καρπό!», της είπε και το αποτέλεσμα; «Η συκιά ξεράθηκε αμέσως!». Οι μαθητές βλέποντας σοκαρίσθηκαν! «Και γεμάτοι κατάπληξη ρώτησαν (το Χριστό): «Πως ξεράθηκε η συκιά σε μια στιγμή;»

Ο Χριστός δεν καταράσθηκε τη συκιά από «εκδίκηση», επειδή δηλαδή δεν είχε σύκα για να φάει, αλλά ήθελε, παραμονές του Πάθους Του, να στείλει ένα μήνυμα προς τους υποψήφιους σταυρωτές Του, μήπως και αφυπνισθούν.

Η συκιά ήταν στο δημόσιο δρόμο, άρα την ήξεραν όλοι. Και τέτοιες άγιες μέρες περνούσαν από εκεί εκατοντάδες Ιουδαίοι, που έρχονταν στα Ιεροσόλυμα για τη γιορτή του Πάσχα. Και ξαφνικά είδαν τη γνωστή τους συκιά από καταπράσινη, κατάξερη…! Προβληματίσθηκαν!

Και σίγουρα θα έλεγαν: «Μέχρι τώρα ο Χριστός έδινε μόνο ευλογίες, αλλά τώρα βλέπουμε ότι δίνει και κατάρες! Όπως ξέρανε τη συκιά, μπορεί να «ξεράνει» (τιμωρήσει) και μας, που σκεπτόμαστε να Τον σταυρώσουμε. Ας προσέχουμε, λοιπόν».

Αλλά δεν πρόσεξαν!

Τη Μεγάλη Δευτέρα σε όλη την Ελλάδα ξεκινούν οι ετοιμασίες στα σπίτια για τον εορτασμό του Πάσχα. Στα χωριά, κυρίως ασπρίζονται με ασβέστη οι αυλές και οι γλάστρες βάφονται κόκκινες.