Η Μεγάλη Εβδομάδα ή Εβδομάδα των Παθών αρχίζει από την Κυριακή των Βαΐων το βράδυ, οπότε τελείται η Ακολουθία του Νυμφίου, και τελειώνει το Μεγάλο Σάββατο. Είναι αφιερωμένη στα Άγια Πάθη του Ιησού Χριστού.
Ονομάζεται Μεγάλη από την ανάμνηση των γεγονότων που διαδραματίζονται καθ’ εκάστη των ημερών αυτής, τα οποία θεωρούνται ιδιαίτερα σημαντικά για τη χριστιανική θρησκεία.
Τα γράμματα μπερδεύτηκαν! Μπορείς να τα βάλεις στη σωστή σειρά για να γράψεις τις λέξεις σωστά;
Παρατήρησε τη λέξη της κάθε εικόνας και αντιστοίχισε την με τη σωστή λέξη
Από την Κυριακή των Βαΐων αρχίζει ουσιαστικά η λεγόμενη Μεγάλη Εβδομάδα ή Εβδομάδα των Παθών. Κατά την ημέρα αυτή εορτάζεται η ανάμνηση της θριαμβικής εισόδου του Ιησού Χριστού στα Ιεροσόλυμα όπου, οι Ιουδαίοι τον υποδέχθηκαν «μετά Βαΐων και κλάδων».
Ο Ιησούς μπήκε στην πόλη καθισμένος σ’ ένα μικρό γαϊδουράκι, που στην ράχη του δεν κάθισε ποτέ κανείς. Στα Ιεροσόλυμα τις μέρες εκείνες βρισκόταν πλήθος λαού, για να γιορτάσουν το Πάσχα. Είχαν πληροφορηθεί πολλοί άνθρωποι την ανάσταση του Λαζάρου και τον ερχομό του Ιησού. Ετοιμάστηκαν λοιπόν και τον υποδέχτηκαν σαν Βασιλιά, κρατώντας βάια ή βάγια (κλάδους φοινίκων) και απλώνοντας στο έδαφος τα ρούχα τους. Άλλοι σκαρφάλωναν στα δέντρα για να Τον δουν κι άλλοι κουνούσαν κλαδιά και ζητωκραύγαζαν «Ωσαννά, ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου».
Αυτή την ένδοξη και λαμπρή Κυριακή, όλοι οι ναοί στολίζονται με κλαδιά βάγιας και έχουν παντού κλαδιά δάφνης. Ο παπάς στο τέλος της Θείας Λειτουργίας δίνει σ’ όλο τον κόσμο από ένα κλαδί.
Από ένα κλαδάκι κρεμούσαν στα οπωροφόρα, για να καρπίζουν και στα κηπευτικά, για να μην τα πιάνει το σκουλήκι. “Μέσα βάγια και χαρές, όξω ψύλλοι, κόριζες !” Όλα εξαφανίζονταν από τα σπίτια μόλις μπαίναν τα βάγια. Κρατούσαν την πρώτη θέση στο εικονοστάσι και μ’ αυτά “κάπνιζαν” οι γυναίκες τα παιδιά για το “κακό το μάτι”. Στη Λέσβο τα παιδιά, μετά την εκκλησία, στόλιζαν ένα δεμάτι από κλαδιά δάφνης με κόκκινα ή πράσινα πανάκια από καινούργιο φουστάνι, κρεμούσαν κι ένα κουδούνι και καθώς πήγαιναν από σπίτι σε σπίτι ψάλλοντας και λέγοντας εξορκισμούς για τους ψύλλους και τα ποντίκια, έδιναν και ένα κλαράκι δάφνης στη νοικοκυρά.
Το έθιμο της περιφοράς των κλαδιών θυμίζει την “ειρεσιώνη”, το στολισμένο με καρπούς κλαδί, που στις γιορτές περιέφεραν στους δρόμους τα παιδιά, στην αρχαιότητα. Τα βάγια τα έπλεκαν σε πάρα πολλά σχέδια: φεγγάρια, πλοία, γαϊδουράκια, το πιο συνηθισμένο όμως ήταν ο σταυρός.
Σε μερικά μέρη τους έδιναν το σχήμα του ψαριού. Ψάρι είχαν σαν σημάδι αναγνώρισης οι πρώτοι χριστιανοί, η λέξη ΙΧΘΥΣ, εξάλλου, προέρχεται από τα αρχικά Ιησούς Χριστός Θεού Υιός Σωτήρ.
Αν και είναι ακόμα Σαρακοστή, η εκκλησία μας, την Κυριακή των Βαΐων επιτρέπει να φάμε ψάρι.
Έτσι και το τραγούδι των παιδιών λέει: “Βάγια, Βάγια των βαγιών, τρώνε ψάρι και κολιό, κι την άλλη Κυριακή τρώνε το παχύ (ή ψητό) αρνί! ”