Στο νηπιαγωγείο μας φορέσαμε το πατραπαράδοτο βραχιολάκι στα χέρια μας, τηρώντας τις παραδόσεις. Την ασπροκόκκινη κλωστή, το δικό μας “μαρτάκι”, θα το συναντήσει κανείς σε όλες τις βαλκανικές χώρες, πάντα ως φυλαχτό κι ελπίδα για τον ερχομό της άνοιξης. Ίσως αν κοιτάξουμε με προσοχή κι αγάπη, αυτόν τον κόσμο τον μικρό, τον μέγα, είναι πιο πολλά αυτά που μας ενώνουν από αυτά που μας χωρίζουν. Καλό μήνα, κι αν κλαίει την πρώτη του μέρα αυτός ο Μάρτης, μην ανησυχείτε, νάζια κάνει… Θα έρθει η ώρα που θα γελάσει πλατιά!!!