Πάσχα στο 1ο Νηπιαγωγείο Ναυπλίου
Οι μαθητές/τριες του 1ου Νηπιαγωγείου Ναυπλίου παρακολούθησαν, στον χώρο του σχολείου, μία αλληλεπιδραστική παράσταση θεάτρου αντικειμένων με τίτλο “Ένα πιρούνι στην Κουταλοχώρα”, από τη θεατρική ομάδα Celesta Puppet Theatre. Επρόκειτο για μια ιστορία σχετική με τη διαφορετικότητα, ενότητα εντασσόμενη στο 3ο Εργαστήριο Δεξιοτήτων, που έχουν ήδη παρακολουθήσει τα παιδιά. Μέσα από μία μίξη κουκλοθεατρικών, θεατρικών και θεατροπαιδαγωγικών τεχνικών οι μικροί μαθητές αναρωτήθηκαν και προβληματίστηκαν για το πόσο δύσκολο είναι να είσαι πιρούνι σε έναν κόσμο κουταλιών, μαθαίνοντας τον αλληλοσεβασμό, την κοινωνική συναίσθηση, την αποδοχή και τη συμπερίληψη.
Η Κυρά Σαρακοστή είναι ένα παλιό ελληνικό έθιμο, που πλέον έχει εκλείψει στις μέρες μας. Αποτελεί ένα αυτοσχέδιο ημερολόγιο, φτιαγμένο άλλοτε από ζυμάρι και άλλοτε από χαρτί, που χρησιμοποιούσαν οι παλιότεροι για να μετρούν τις εβδομάδες, από την Καθαρά Δευτέρα μέχρι την Κυριακή του Πάσχα. Τα επτά πόδια της Κυράς Σαρακοστής σηματοδοτούν τις επτά εβδομάδες, ένα πόδι για κάθε εβδομάδα. Κάθε Σάββατο κόβουμε κι ένα πόδι. Το τελευταίο πόδι το αφαιρούμε το Μεγάλο Σάββατο, το βάζουμε μέσα σ’ένα ξερό σύκο ή καρύδι κι όποιος το βρει του φέρνει γούρι! Η Κυρά Σαρακοστή έχει σταυρωμένα χέρια, επειδή προσεύχεται, δεν έχει στόμα γιατί νηστεύει, δεν έχει αυτιά για να μην ακούει. Όλα αυτά επειδή η περίοδος μέχρι το Πάσχα σημαίνει στροφή προς τον εσωτερικό μας κόσμο, προκειμένου να έρθει η κάθαρση μέσω της νηστείας, όχι μόνο από τις τροφές αλλά και από τις κακές μας συνήθειες. Δε βλέπουμε, δεν ακούμε και δε σχολιάζουμε τους άλλους, αλλά επικεντρωνόμαστε στην αυτοβελτίωσή μας.
Την κυρά Σαρακοστή
που ‘ναι έθιμο παλιό,
οι γιαγιάδες μας τη φτιάχναν
με αλεύρι και νερό.
Για στολίδι της φορούσαν
στο κεφάλι ένα σταυρό,
μα το στόμα της ξεχνούσαν,
γιατί νήστευε καιρό.
Και τις μέρες τις μετρούσαν
με τα πόδια της τα επτά,
κόβαν’ ένα τη βδομάδα
μέχρι να ‘ρθει η Πασχαλιά.
Τα κάλαντα της άνοιξης ή αλλιώς χελιδονίσματα, συνιστούν ένα χαρακτηριστικό έθιμο της 1ης Μαρτίου, που σηματοδοτεί τον ερχομό της άνοιξης. Τα παιδιά, κρατώντας ένα ξύλινο ομοίωμα χελιδονιού, τραγουδούν την έλευση της άνοιξης και την επιστροφή των χελιδονιών.
Ήρθε ήρθε χελιδόνα
ήρθε και άλλη μεληδόνα
κάθισε και λάλησε
και γλυκά κελάηδησε:
Μάρτη, Μάρτη μου καλέ,
και Φλεβάρη φοβερέ
κι αν φλεβίσεις κι αν τσικνίσεις
καλοκαίρι θα μυρίσεις
Κι αν χιονίσεις κι αν κακίσεις
πάλιν άνοιξη θ’ ανθίσεις.
Ακολούθησαν γλυκά κεράσματα, με χαρακτηριστικό το βραχιολάκι – Μάρτης. Σύμφωνα με τις λαϊκές δοξασίες, την 1η του Μάρτη, οι μητέρες φορούν στο χέρι των παιδιών τους ένα βραχιολάκι από στριμμένη άσπρη και κόκκινη κλωστή, τον Μάρτη ή Μαρτιά, για να τα προστατεύει από τον πρώτο ήλιο της Άνοιξης.
Βάψε, βάψε, τι να βάψεις; Καλύτερα λοιπόν, σκεφτήκαμε, να διακοσμήσουμε.
“Όχι, όχι! Καλύτερα να ζωγραφίσουμε”, είπε κάποιος άλλος.
“Να τα κάνουμε ανθρωπάκια”, συμπλήρωσε ένα τέταρτος ή πέμπτος.
Ε, δεν μπορείτε να πείτε ότι δεν τα καταφέραμε.
Τα αβγουλοανθρωπάκια μας ή όπως τους βαφτίσαμε οι αυγουλήδες
και οι αυγούλες σε καταπληκτικά ζευγάρια με κάθε επισημότητα!
Σήμερα θα σας παρουσιάσουμε μία εύκολη συνταγή για πασχαλινά κουλουράκια
που θα ξετρελάνουν μικρούς και μεγάλους.Περισσότερα: ΣΥΝΤΑΓΗ ΓΙΑ ΝΟΣΤΙΜΑ ΠΑΣΧΑΛΙΝΑ ΚΟΥΛΟΥΡΙΑ