Το Νηπιαγωγείο μας συμμετείχε στον 10ο Περιφερειακό Διαγωνισμό Ρομποτικής στην Κοζάνη.
“Οι ήρωες της θάλασσας'” πήραν το βραβείο της “Οικολογικής Συνείδησης”.
Πολλά Μπράβο στα παιδιά!!!
Πολλά Ευχαριστώ στους γονείς!!!
ΤΣΙΚΝΟΠΕΜΠΤΗ
Αν και ήταν η πρώτη φορά που το Νηπιαγωγείο μας συμμετείχε στην Εβδομάδα Κώδικα, τα ΚΑΤΑΦΕΡΑΜΕ.
Μπράβο σε όλα τα παιδιά!!!
Η 6η Μαρτίου έχει καθιερωθεί ως Πανελλήνια Ημέρα κατά της Βίας στο σχολείο. Η ημέρα αυτή αποτελεί μια αφορμή για εκπαιδευτικούς, μαθητές/τριες και γονείς των σχολείων όλης της χώρας να ανταλλάξουν σκέψεις, πληροφορίες και ιδέες και να ενεργοποιηθούν δράσεις ευαισθητοποίησης για την πρόληψη και αντιμετώπιση της σχολικής βίας και εκφοβισμού που εκδηλώνεται μεταξύ και εναντίον των μαθητών/τριών. Στόχος είναι να περιοριστεί το φαινόμενο της βίας στη ζωή των ανηλίκων και να αποτραπούν οι αρνητικές συνέπειες στις διαπροσωπικές τους σχέσεις.
Το Νηπιαγωγείο αποφάσισε να αφιερώσει κάποιες ώρες σε δράσεις-συζητήσεις-εκδηλώσεις (π.χ. βιβλιοπαρουσιάσεις, προβολές ταινιών, εικαστικά εργαστήρια, κ.α.) με στόχο την ευαισθητοποίηση σε θέματα βίας και σχολικού εκφοβισμού.
Τα βραχιόλια της φιλίας
ΤΟ ΛΙΟΝΤΑΡΙ 
Το λιοντάρι είναι από τα πιο δυνατά και επιβλητικά θηλαστικά.. Έχει μήκος που φτάνει τα 3 μέτρα , ύψος 1 μέτρο και βάρος τα 250 κιλά. Το σώμα του καλύπτεται από γκρίζο-κιτρινωπό χρώμα ή σκούρο καφέ. Τα αρσενικά έχουν χαίτη που καλύπτει το κεφάλι , τους ώμους και μερικές φορές φτάνει ως την κοιλιά.
Τα λιοντάρια ζουν σε μικρές ομάδες με έναν αρσενικό για αρχηγό και μερικά θηλυκά με τα παιδιά τους. Οι λέαινες μετά από κυοφορία τρεισήμισι μηνών γεννούν από 2 ως 6 μικρά . Τα λιονταράκια θηλάζουν για τρεις μήνες και στους επόμενους εννιά μαθαίνουν να κυνηγούν.
Τα λιοντάρια είναι ζώα τεμπέλικα και προτιμούν να περνούν τον καιρό τους ξαπλωμένα ή μισοκοιμισμένα. Κυνηγούν μόνο όταν πεινούν. Επιτίθονται σε όλα τα ζώα . Προτιμούν όμως τις ζέβρες και τις αντιλόπες
Ο ΕΛΕΦΑΝΤΑΣ 
O ελέφαντας είναι το μεγαλύτερο ζώο της στεριάς, με βάρος που μπορεί να φτάσει και τους οκτώ τόνους. Ζει στην Ασία και την Αφρική.Οι ελέφαντες διακρίνονται από τα μεγάλα αυτιά τους και τη μακριά τους προβοσκίδα, η οποία έχει πολλές χρήσεις: ως χέρι που αρπάζει αντικείμενα ή χαιρετά τους συντρόφους του, ως τρομπέτα για προειδοποίηση, ή ως λάστιχο για να πιει νερό ή να κάνει μπάνιο. Πρόκειται για ένα εξαιρετικά ευαίσθητο όργανο που περιέχει πολύ περισσότερους μύες απ’ ό,τι ολόκληρο το ανθρώπινο σώμα! Διακρίνονται επίσης από τους χαρακτηριστικούς χαυλιόδοντες, τους κοπτήρες τους δηλαδή που μεγαλώνουν σε όλη τη διάρκεια της ζωής του ελέφαντα και χρησιμοποιούνται ως εργαλείο αλλά και όπλο.Η κοινωνία των ελεφάντων είναι μητριαρχική. Οι αρσενικοί ζουν μοναχικές ζωές, ενώ οι αγέλες αποτελούνται από θηλυκά που μεγαλώνουν τα μικρά τους υπό την προστασία τους.
Η ΤΙΓΡΗΣ 
Μεγαλειώδης, πανέμορφη, συνυφασμένη με το δέος που μας προκαλεί η άγρια ζωή. Η τίγρη, είναι ένα από τα πιο επιβλητικά ζώα του πλανήτη και η γοητεία της την έχει κάνει αντικείμενο μύθων και παραδόσεων. Αποτελεί το τρίτο μεγαλύτερο χερσαίο σαρκοφάγο ζώο στη γη και σίγουρα εκτός από τους μύθους, είναι ένα κυρίαρχο πλάσμα και στην άγρια φύση. Η τίγρη δεν χρησιμοποιεί την όσφρησή της, αλλά κυρίως την όραση και την ακοή για να βρει τα θηράματά της. Συνήθως ζει και κυνηγά μοναχικά στην περιοχή που θεωρεί δική της, στήνοντας καρτέρι, για να αιφνιδιάσει τη λεία της.
Κατασκευές
Οι αλκυονίδες μέρες και ο μύθος της Αλκυόνης
Ποιες είναι οι “Αλκυονίδες Μέρες”;
Αλκυονίδες μέρες ονομάζονται οι μέρες εκείνες του Ιανουαρίου, οι οποίες έχουν καλό καιρό και ηλιοφάνεια. Πρόκειται για αρχαία ελληνική ονομασία, που προέρχεται απ’ τον Αριστοτέλη.
Μετεωρολογικά εξηγείται με την εξίσωση των βαρομετρικών πιέσεων μεταξύ της Νοτίου και Βορείου Ευρώπης, ενώ μυθολογικά υπάρχουν πολύ όμορφες ιστορίες για το φαινόμενο αυτό…
Δεν υπάρχουν κάθε χρόνο Αλκυονίδες μέρες, π.χ. το έτος 1947 δεν υπήρξαν καθόλου. Στην Ελλάδα το 2011, έκαναν την έναρξή τους τη δεύτερη εβδομάδα του Ιανουαρίου.
Το πουλί Αλκυόνα Οι Αλκυονίδες μέρες έχουν πάρει την ονομασία τους από το ψαροπούλι Αλκυόνα, που κλωσά τα αυγά του εκείνες τις ημέρες. Η Αλκυόνα, σύμφωνα με την παράδοση, είναι ένα πουλί που συμβολίζει τη γαλήνη, την προστασία και παύει τη θαλασσοταραχή. Αν και αποδημητικό πουλί, δε φεύγει, αλλά έρχεται το φθινόπωρο, ενώ φεύγει αρχές Μαρτίου. Γεννά τα αυγά του
στις σχισμές των βράχων της θάλασσας. Σύμφωνα με ένα μεσαιωνικό μύθο, το χρώμα της Αλκυόνας στην αρχή ήταν γκρίζο, όταν όμως έγινε ο βιβλικός κατακλυσμός πέταξε ψηλά και το στήθος της έγινε κόκκινο απ’ τον ήλιο, ενώ η ράχη της μπλε απ’ το χρώμα του ουρανού.
Για τη συζυγική πίστη των Αλκυόνων αναφέρεται ότι όταν ο σύζυγος της Αλκυόνας γεράσει και δεν μπορεί να πετάξει πια, τότε η θηλυκιά Αλκυόνα τον παίρνει στους ώμους της και τον μεταφέρει πάντοτε μαζί της, τον ταΐζει και τον περιποιείται ως το θάνατο.
Ο μύθος της Αλκυόνης σύμφωνα με την ελληνική μυθολογία, η Αλκυόνη ήταν κόρη του Αιόλου, του θεού των ανέμων. Ζούσε στα ακρογιάλια της θάλασσας με τον άντρα της, τον Κήυκα, και αισθάνονταν τόσο πολύ αγαπημένοι και ευτυχισμένοι, ώστε παρομοίαζαν τους εαυτούς τους με το ζευγάρι των θεών, Δία και Ήρα. Για την ασέβειά τους, όμως, αυτή, ο Δίας οργίστηκε τόσο πολύ που μεταμόρφωσε τον Κήυκα σε όρνιο. Η Αλκυόνη, χωρίς να γνωρίζει τι είχε συμβεί, έτρεχε παντού τρελαμένη για να βρει τον αγαπημένο της σύζυγο. Οι θεοί του Ολύμπου τη λυπήθηκαν και
τη μεταμόρφωσαν στο θαλασσοπούλι, την Αλκυόνα, που μοιάζει να ψάχνει στις θάλασσες για να βρει το χαμένο της σύζυγο. Η δυστυχία, όμως, της Αλκυόνης δε σταμάτησε εδώ.
Αντίθετα απ’ τα άλλα πουλιά που γεννούσαν την άνοιξη, μες στην καλοκαιρία, η Αλκυόνα γεννούσε μες στη βαρυχειμωνιά, οπότε τα μανιασμένα κύματα της θάλασσας της άρπαζαν τα αυγά ή
τα νεογέννητα πουλάκια, κάνοντάς την να κλαίει σπαραχτικά. Για άλλη μια φορά, οι θεοί του Ολύμπου τη λυπήθηκαν και ο Δίας πρόσταξε για 15 μέρες μες στο Γενάρη να κοπάζουν οι άνεμοι και ο ήλιος να ζεσταίνει τη φύση, ώστε να μπορέσει η Αλκυόνα να κλωσήσει τα αυγά και τα πουλάκια να μπορέσουν να πετάξουν.
Σήμερα μοιράσαμε στα παιδιά ατομικές βασιλόπιτες που μας έφερε ο Σύλλογος Γονέων και Κηδεμόνων και τους ευχαριστούμε πολύ.
Το φλουρί έτυχε ο Γιάννης που πήρε ένα δώρο. Καλή και δημιουργική χρονιά!
Οι εκδόσεις ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ διοργανώνουν για δέκατη τρίτη συνεχή χρονιά ετήσιο εκπαιδευτικό πρόγραμμα φιλαναγνωσίας με τη μορφή διαγωνισμού και στόχο την καλλιέργεια της φιλικής σχέσης των παιδιών με τη λογοτεχνία και την ανάγνωση, και εντέλει την αγάπη τους για το βιβλίο, καθώς και τη γνωριμία τους με το έργο Ελλήνων και ξένων λογοτεχνών, πολλοί από τους οποίους έχουν τιμηθεί με σημαντικά βραβεία για τη συγγραφική τους δραστηριότητα
Το σχολείο είναι το δεύτερο σπίτι μας: αυτό είναι ένα από τα πρώτα πράγματα που μαθαίνουμε όταν πρωτοξεκινάμε το σχολείο, και μπορεί να μας ακούγεται υπερβολικό, αλλά αν αναλογιστούμε τις ώρες της μέρας που αφιερώνουμε σε αυτό, θα συνειδητοποιήσουμε την αλήθεια που κρύβει η φράση. Το σχολείο δεν μας προσφέρει μόνο πολύτιμες γνώσεις, αλλά συμβάλλει στην κοινωνικοποίησή μας· είναι ένας χώρος όπου αναπτύσσουμε δεσμούς με τους συμμαθητές μας, τους δασκάλους μας αλλά και τον ίδιο μας τον εαυτό, ανακαλύπτοντας τις κλίσεις και τα ενδιαφέροντά μας, τα δυνατά και τα αδύναμα σημεία μας. Δυστυχώς όμως, δεν είναι όλα τα παιδιά του πλανήτη τόσο τυχερά ώστε να έχουν πρόσβαση στην εκπαίδευση
Το σχολείο μας συμμετέχει στο Μαραθώνιο Ανάγνωσης που διοργανώνουν οι εκδόσεις Μεταίχμιο με τίτλο “Η Ζωή στο Σχολείο”
Τα βιβλία που διαβάσαμε είναι
