Ένα ποίημα γεμάτο εικόνες ανοιξιάτικες:

              ΔΕ Μ’ ΑΚΟΥΣ;

Έρχομαι μέσα απ’ τα δέντρα.

Έλα, έλα κοριτσάκι, 

μυρίζω πασχαλιά και μαντζουράνα.

Έλα, έλα αγοράκι,

κυλίσου στο χώμα,

κάνε κολοτούμπες στο γρασίδι,

αγκάλιασε σφιχτά τη γάτα σου,

ρίξε μια πέτρα στο χελιδόνι που σε κοιτά στο

συρματόπλεγμα,

βγάλε μια δυνατή φωνή να ξαλαφρώσεις,

δώσε μια κλωτσιά στη μπάλα σου, να φτάσει στα ουράνια.

Έρχομαι μέσα απ’ τα δέντρα. 

Πάρε ένα τριαντάφυλλο απ’ τον κήπο του γείτονα, 

γύρνα στη σούβλα το πασχαλιάτικο αρνί, 

κόψε μια μαργαρίτα μ’ αγαπά δε μ’ αγαπά,

φτιάξε μαγιάτικο στεφάνι

με παπαρούνες, χαμομήλια και πράσινα στάρια.

Έλα, έλα αγοράκι,

έλα, έλα, κοριτσάκι.

Δε μ’ ακούς;

Είμαι η Άνοιξη!!!

Από το Ανθολόγιο για το Νηπιαγωγείο της Μάρως Λοϊζου.