Πολλές φορές έχουμε πει ότι σε αυτό το σχολείο:

• σημασία δεν έχει ο προορισμός αλλά το ταξίδι…
• σημασία δεν έχει το αποτέλεσμα αλλά η διαδρομή που έκανες μέχρι εκεί…
• σημασία δεν έχει τι έκανες αλλά πως ένιωσες κατά τη διάρκεια…

Είναι απολύτως φυσιολογικό να φοβάσαι, κάποιες φορές όμως πρέπει με κάποιο τρόπο να συνεχίσεις να περνάς τα εμπόδια, να πας παρακάτω! Τα προβλήματα δεν πρέπει να μας σταματούν, ίσως είναι ένας τρόπος με τον οποίο η φύση μας δείχνει ότι πρέπει να πάρουμε άλλο μονοπάτι.

Αν το καλοσκεφτούμε, στην ουσία δεν ελέγχουμε τα πάντα, έχουμε εμπιστοσύνη στη ζωή και πάμε παρακάτω . Τα πιο απλά πράγματα αν τα δούμε με άλλη ματιά μπορούν να μας χαρίσουν απίστευτη ευτυχία: όπως το να αιωρείσαι με κούνια, να παίζεις με φίλους , να εξερευνείς καρπούς και φύλλα της φύσης. Δοκιμάστε το και θα δείτε πόση ευγνωμοσύνη μπορείς να νιώσεις με το κάθε τι.

Το που βρίσκεται σε κάποια συγκεκριμένη χρονική περίοδο της ζωής σου δεν σημαίνει απαραίτητα ότι μπορεί να καθορίσει το σημείο που μπορείς να φτάσεις. Ακόμη και ένα πολύ μικρό βήμα είναι καλύτερο από την ακινησία.

Υπάρχουν  τόσα πολλά που ξέρουμε και άλλα τόσα που δεν ξέρουμε…

Και να σας πω κάτι η γνώση είναι πολύ σημαντική, εξίσου σημαντική όμως είναι και η γνώση της μη γνώσης !

Με αγάπη♥

……Να φωνάζεις….

……Να με πάρεις κι εμένα…να φωνάζω….

Να μου ζωγραφίσεις και ένα περιστέρι να κρατώ…

Δύο περιστέρια…

Ένα σε κάθε μου χέρι….

Και να με βγάλεις μια φωτογραφία που θα φωνάζω…..

“Όχι πια πόλεμος”….

Μ’ ένα περιστέρι στο κάθε μου χέρι…(Γιώργης Παπάζογλου/ Αγγέλα Παπάζογλου: Τα χαίρια μου εδώ)

Ο καθένας από εμάς είναι πραγματικά ικανός να κάνει πολλά πράγματα μόνος του, άλλα καλά, άλλα καλύτερα. Ωστόσο η ιστορία της ανθρωπότητας έχει δείξει ότι η συλλογικότητα πάντα τραβάει μπροστά…

Γιατί οι ήρωες πολεμούν σαν Έλληνες…

Καμία μάχη δεν πάει χαμένη, μόνο αυτή που δεν έδωσες…

Χρόνια πολλά Ελλάδα!!!

Σε αμπελώνα πήγαμε, σε μύλο πήγαμε…μούστο φτιάξαμε, αλεύρι φτιάξαμε…

Ποια λέτε να είναι η συνέχεια;

Σωστά μαντέψατε , μουστοκούλουρα! Νόστιμα, μυρωδάτα, ζεστά!

Έδω, σε αυτό το σχολείο θέλουμε να έχουμε την εξής φιλοσοφία: ψάξε να βρεις κάτι θετικό σε κάθε μέρα που περνάει… κάποιες μέρες θα είναι πιο δύσκολες από άλλες, αλλά κάθε μέρα έχει κάτι όμορφο να σου προσφέρει. Ναι, δεν είναι όλες ασυννέφιαστες αλλά είναι όλες χρήσιμες!

Με αγάπη♥

Λίγα λόγια για να θυμάσαι…

Λίγα λόγια για να μην ξεχνάς…

Λίγα λόγια για να μην ξεχνιέσαι…

Να τραβάς πάντα μπροστά είναι δύσκολο,  να μένεις στάσιμος είναι δύσκολο..

Να μιλάς πολύ είναι δύσκολο, να  μένεις στη σιωπή είναι δύσκολο..

Να είσαι μόνιμα στο φως είναι δύσκολο, να μένεις στο σκοτάδι είναι δύσκολο..

Να είσαι ταπεινός είναι δύσκολο, να είσαι ευγενικός είναι δύσκολο, να είσαι καλοπροαίρετος είναι δύσκολο, να είσαι μελίρρυτος είναι δύσκολο..

Διάλεξε το δύσκολό σου…

Με αγάπη♥

Το σιτάρι τρυπώνει στα ζωή μας, στα παραμύθια, στην καθημερινότητά μας με σκοπό να μιλήσει για την εύφορη γη, τη χαρά της υπομονής ή την ανταμοιβή των κόπων. Άλλες φορές το συναντάμε σαν αλεύρι, και άλλες σαν ψωμί. Πάντα όμως είναι τροφή, που δίνει δύναμη αν κάποιος σωστά την πλάσει και την ψήσει. Πλάθεις , ζυμώνεις, μαθαίνεις… Το ζυμάρι είναι σαν τις εμπειρίες…όσο πιο πολύ το πλάθεις τόσες εμπειρίες μαζεύεις…και όσες περισσότερες εμπειρίες μαζεύεις τόσο πιο πολλά μαθαίνεις…σε αυτό το σχολείο έχουμε κάνει ένα συμβόλαιο: ΄μαθαίνουμε βλέποντας΄.

Μεγαλύτερος δάσκαλος από τη φύση δεν υπάρχει. Μέσα από την απλότητά της και την ηρεμία της σου μαθαίνει όσα δεν μπορεί κανένα βιβλίο. Το μυστικό είναι στην απλότητα..

Κάποιες φορές μπορεί να κάνεις κάτι μικρό, μικρό για τους άλλους…μόνο αυτό να μπορείς…αυτό όμως θα κάνει όλη τη διαφορά!

Πίστεψέ με!

Από το Κέντρο Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης Βελβεντού με αγάπη♥

Τρύγος,το σύμβολο της συνεχούς ανανέωσης και της ελπίδας που φέρνει η νέα αρχή.

Σε διάφορα μέρη του κόσμου ο τρύγος αποτελεί ένα ξεχωριστό εορταστικό γεγονός και έναν αξιοσημείωτο πυλώνα κάθε περιοχής.

Στην Ελλάδα, ο τρύγος έχει ριζωμένες παραδόσεις που αντικατοπτρίζουν τη μακρόχρονη ιστορία, τη λαογραφία και τον πολιτισμό της χώρας μας.

Παράδοση, τι ωραία λέξη..πόσο σημαντική για το μεγάλωμά μας…

Μαθαίνουμε βλέποντας ..μαθαίνουμε με όλες τις αισθήσεις μας…

Η χθεσινή μέρα στο κτήμα του κ.Δουβεντζίδη ήταν μια ύπεροχη εμπειρία φύσης, στον καθαρό αέρα , στις μυρωδιές των σταφυλιών, στο πράσινο τοπίο…

Να ευχαριστήσουμε επίσης τα Ταξί Κοζάνης για την δωρεάν μετακίνησή μας στο κτήμα στα Κοίλα.

Τι Τοσκάνη, τι Κοζάνη…σημασία δεν έχει ο προορισμός αλλά το ταξίδι, η διαδρομή!

Με αγάπη ♥

Στον δρόμο μας συχνά  χανόμαστε, η φύση πάντα όμως μας δείχνει τη διαδρομή…έτσι και τα παιδιά ενώ πολλές φορές  δεν γνωρίζουν ¨πού βρίσκονται¨, συναντούν πολλά υπέροχα πράγματα, τα οποία δεν θα είχαν ανακαλύψει ποτέ, αν δεν είχαν πάρει αυτό το δρόμο…

Ημέρα φυτέματος…ημέρα περίπατου…ημέρα σύνδεσης με τη φύση, το φυσικό περιβάλλον ανάπτυξης του κάθε παιδιού.

Ευχαριστούμε πολύ τις μανούλες για την προσφορά και την συμμετοχή. Προχωράμε μαζί δίπλα δίπλα, ένα βήμα τη φορά!

Με αγάπη♥

<..δεν θα είσαι πάντα αγαπημένη Αλίκη, θα υπάρξουν μέρες που οι άλλοι θα κουραστούν και θα βαρεθούν τη ζωή, θα έχουν  τα κεφάλια τους στα σύννεφα, θα αδιαφορούν για εσένα και θα σε πληγώσουν. Επειδή οι άνθρωποι είναι τέτοιοι, με κάποιο τρόπο καταλήγουν να πληγώνουν ο ένας τα συναισθήματα του άλλου, είτε λόγω απροσεξίας, παρεξήγησης ή συγκρούσεων με τον εαυτό τους. Αν δεν αγαπάς τον εαυτό σου, έστω και λίγο, αν δεν δημιουργήσεις μια πανοπλία αυτοεκτίμησης και ευτυχίας γύρω από την καρδιά σου, οι πληγές που προκαλούν οι άλλοι θα γίνουν θανατηφόρες και θα σε καταστρέψουν. Την πρώτη φορά που σε είδα έκανα μια συμφωνία με τον εαυτό μου:<θα αποφύγω να σε αγαπήσω μέχρι να μάθεις να αγαπάς τον εαυτό σου>.

Από την <Αλίκη στη Χώρα των Θαυμάτων>.

..έτσι κι εμείς εδώ θα μάθουμε να αγαπάμε τον εαυτό μας και να τον βάζουμε ψηλά, πολύ ψηλά..μέχρι εκεί που δεν φτάνουμε!!!

Με αγάπη♥

Αγαπητοί γονείς,

Σας ενημερώνουμε ότι την Τετάρτη 11/09/2024 ξεκινάμε!!! Στις 09:30πμ θα πραγματοποιηθεί ο αγιασμός στον αύλειο χώρο του σχολείου μας.

Η Δ/νση και το Εκπαιδευτικό προσωπικό του σχολείου

Δύσκολοι οι αποχαιρετισμοί…μία ακόμη χρονιά έφτασε στο τέλος. Ξεκίνησε σαν παραμύθι και όπως όλα τα παραμύθια είχε το καλύτερο τέλος. Ο Χανς Κρίστιαν Άντερσεν είχε πει ότι τα παραμύθια είναι για να κοιμούνται τα παιδιά και να ξυπνάνε οι ενήλικες, κάτι ήξερε.

Γιορτάσαμε το καλοκαίρι, τη χαρά, την ανεμελιά με την παρέα της χρονιάς, τους φίλους μας από το ΑΜΠΕΜΠΑΜΠΛΟΜ. Σας ευχαριστούμε τόσο πολύ για όλες τις όμορφες στιγμές που μας χαρίσατε, ήταν μια χρονιά μοναδική και ανεπανάληπτη.

Κάποιες μέρες πιστεύουμε ότι τίποτα υπέροχο δεν συμβαίνει στη ζωή μας…ότι τίποτα δεν αλλάζει. Κι όμως κοιτώντας πίσω είναι όλα τόσο διαφορετικά. Μην βασίζετε τη ζωή σας σε μεγάλα γεγονότα για να στηρίξετε εκεί την ευτυχία σας. Η ευτυχία βρίσκεται σε ένα καλό πρωινό, σε ένα τραγούδι, σε μια αγκαλιά, σε ένα χαμόγελο, στα λουλούδια που ανθίζουν, σε μια βόλτα… Επίσης η ευτυχία είναι σαν το κύμα…μη φοβάσαι θα ξαναέρθει!!!

Από όλους εμάς Καλό Καλοκαίρι και μην ξεχνάτε να μετράτε παγωτά!!!