Προς τα τέλη του Νοέμβρη αποχαιρετήσαμε το Φθινόπωρο με ένα αγαπημένο βιβλίο!  Πρωταγωνιστής ο μικρός σκαντζόχοιρος στην ιστορία  “Άουτς” του  Ragnhild Scamell.

Και επειδή μας άρεσε πολύ η ιστορία του μικρού σκαντζόχοιρου, αποφασίσαμε να τη ζωντανέψουμε οι ίδιοι!

Ένας σκαντζόχοιρος έφτιαξε τη φωλιά του για το χειμώνα κάτω από μια γέρικη μηλιά. Δεν την έφτιαξε πολύ μεγάλη, ούτε πολύ μικρή. Την έκανε ακριβώς στα μέτρα του, γιατί εκεί μέσα θα κοιμόταν ολόκληρο τον χειμώνα.

 

 

Ξάφνου ένα ζουμερό κόκκινο μήλο έπεσε πάνω στη ράχη του.  “Άουτς” τσίριξε ο σκαντζόχοιρος.

 

Ο σκαντζόχοιρος κουλουριάστηκε κι έγινε σαν μια αγκαθωτή μπάλα, ελπίζοντας ότι το μήλο θα ξεκολλούσε.   Όταν όμως ξεκουλουριάστηκε, το ζουμερό κόκκινο μήλο ήταν ακόμα εκεί. Προσπάθησε να μπει μέσα στην καινούργια ζεστή φωλίτσα του. Θα τα καταφέρει; Όχι! Με αυτό το μήλο στη ράχη πώς να χωρέσει εκεί μέσα;

 

Ένας σκίουρος που περνούσε βιαστικός, με τις χούφτες του γεμάτες φουντούκια, σταμάτησε να βοηθήσει. “Στάσου, μην κουνηθείς! Θα σπρώξω το μήλο να φύγει” είπε ο σκίουρος.

Τραβούσε από δω, έσπρωχνε από κει…

 

Έσπρωχνε από δω, τραβούσε από κει…

Όμως το κόκκινο μήλο δεν έλεγε να ξεκολλήσει. Και, σαν να μην έφτανε αυτό, καρφώθηκαν και τρία από τα φουντούκια του σκίουρου πάνω στα αγκάθια του σκαντζόχοιρου. Έτσι τώρα, κουβαλούσε στη ράχη του ένα κόκκινο μήλο και τρία φουντούκια.

  

 

“Καλό μου γουρούνι” κλαψούρισε ο σκαντζόχοιρος. “Έρχεται ο χειμώνας κι εγώ δε θα χωρέσω μέσα στη φωλιά μου. Τί να κάνω;” “Να κάνεις μερικές τούμπες” είπε το γουρούνι. ” Να κυλιστείς στο έδαφος. Μόνο έτσι θα απαλλαγείς από αυτά που κουβαλάς”.

 

Ο σκαντζόχοιρος κυλίστηκε κάτω κουνώντας τα ποδαράκια του στον αέρα.

 

“Λοιπόν; Έφυγαν όλα;” ρώτησε περιμένοντας με αγωνία την απάντηση.

“Όχι” ρουθούνισε το γουρούνι. “Το κόκκινο μήλο και τα τρία φουντούκια είναι ακόμα στη θέση τους, κι επιπλέον έχεις ένα πράσινο αχλάδι κι ένα φύλλο”.

Μα, τι είναι αυτό που ζυγιάζεται ψηλά στον ουρανό; Ένα κομμάτι χρωματιστό χαρτί πετάει ίσια καταπάνω στον σκαντζόχοιρο, που τρέχει να φύγει μακριά. Όπου πηγαίνει ο σκαντζόχοιρος, από κοντά και το χαρτί…

… ώσπου προσγειώνεται στη ράχη του, ανάμεσα στο μήλο και στα τρία φουντούκια.

“Αυτό δεν είναι καθόλου σωστό” γκρίνιαξε ο σκαντζόχοιρος απαρηγόρητος.

Πάνω στη ράχη του κουβαλούσε τώρα ένα κόκκινο μήλο, τρία καφετιά φουντούκια, ένα μικρό πράσινο αχλάδι, ένα φύλλο δέντρου κι ένα χρωματιστό κομμάτι χαρτί.

Ο σκαντζόχοιρος τράβηξε για τη λιμνούλα και κοιτάχτηκε στο νερό. “Γεια σου, σκαντζόχοιρε” είπε ο βάτραχος. “Κουβαλάς ένα σωρό πράγματα στη ράχη σου βλέπω”.

 

“Χμ! Ναι.  Όμως θέλω να απαλλαγώ από αυτά” κλαψούρισε εκείνος.

” Κάνε μια βουτιά” του είπε ο βάτραχος “κι όλα θα φύγουν από πάνω σου”.

Ο σκαντζόχοιρος έβαλε πρώτα το ένα πόδι στο νερό κι ύστερα έκανε μια γενναία βουτιά μέσα στη λίμνη.

Πλατς! Ο σκαντζόχοιρος βούτηξε στο νερό κι ύστερα ξαναβγήκε στην επιφάνεια. Πάνω στη ράχη του κουβαλούσε ένα κόκκινο μήλο, τρία καφετιά φουντούκια, ένα μικρό πράσινο αχλάδι, ένα φύλλο δέντρου, ένα χρωματιστό κομμάτι χαρτί, αλλά κι ένα ροζ νούφαρο.

“Γλου, γλου, γλου” έβγαζε το νερό από το στόμα του ο σκαντζόχοιρος καθώς οι φίλοι του τον βοηθούσαν να βγει έξω. Ήταν τόσο αστείος!

Όμως ο σκαντζόχοιρος δεν το έβρισκε καθόλου αστείο αυτό. “Μη γελάτε!” φώναξε όταν στέριωσε τα πόδια του στο έδαφος. “Μπορείτε να μου πείτε πού θα κοιμηθώ εγώ, όταν έρθει ο χειμώνας;”Το γουρούνι, ο σκίουρος κι ο βάτραχος κοιτάχτηκαν ανήσυχοι.

“Έχω μια τελευταία ιδέα” είπε το γουρούνι. “Αν χωθείς μέσα σ’ αυτή την αγκαθωτή βατομουριά, θα φύγει όλο το φορτίο από τη ράχη σου”.

Ο σκαντζόχοιρος έκλεισε τα μάτια του και χώθηκε μέσα στην πυκνή βατομουριά. Τι να έγινε, λοιπόν, με το φορτίο του;

Τίποτα δεν έγινε. Όλα ήταν ακόμα στη ράχη του, κι επιπλέον τέσσερα γινωμένα βατόμουρα. Μπροστά του τώρα έστεκε μια έκπληκτη κατσίκα, που τον κοίταζε παραξενεμένη.

 

“Ω!” φώναξε η κατσίκα. “Μου έφερες ΦΑΓΗΤΟ!” “Παρακαλώ” είπε ο σκαντζόχοιρος. “Μπορείς να τα φας όλα!”

“Γιούπιιι!” βέλασε η κατσίκα. Έπειτα έφαγε το κόκκινο μήλο, τα τρία καφετιά φουντούκια, το μικρό πράσινο αχλάδι, το ροζ νούφαρο και τα τρία γινωμένα βατόμουρα. αντί για γλυκό, έφαγε το χρωματιστό χαρτί. Το μόνο που άφησε ήταν το φύλλο, επειδή είχε πια χορτάσει.

“Ζήτωωω!” φώναξε ο σκαντζόχοιρος. Ένιωθε τώρα ελαφρύς σαν πούπουλο. “Σ’ ευχαριστώ, κατσίκα” είπε.

Έπειτα άρχισε να τρέχει όσο πιο γρήγορα μπορούσε. Πέρασε την ξύλινη πόρτα και τον κήπο, πέρασε και τη λιμνούλα κι ύστερα τράβηξε γραμμή για το δέντρο, όπου ήταν η φωλιά του.

Ο σκαντζόχοιρος χώθηκε μέσα στη μικρή φωλίτσα του.Ίσα που χώρεσε να μπει. Ήταν η καλύτερη φωλιά που είχε ποτέ. Έξω είχε κιόλας αρχίσει να φυσάει ένας κρύος αέρας. Ένα άλλο μήλο έπεσε από τη μηλιά. Όμως δεν έπεσε πάνω στον σκαντζόχοιρο, που είχε προφτάσει να χωθεί μέσα στη ζεστή φωλιά του. Έκλεισε ευχαριστημένος τα μάτια του κι αμέσως τον πήρε ο ύπνος.

 

Τ Ε Λ Ο Σ

 

Δείτε ακόμη και μια εικαστική αναπαράσταση του μικρού σκαντζόχοιρου! Με πιρούνι που βουτούσαμε σε καφέ χρώμα, τυπώσαμε τα αγκάθια του, ενώ με τα δαχτυλάκια μας κάναμε μικρά τυπώματα για τα φύλλα, με τα οποία φτιάξαμε τη ζεστή του φωλίτσα!

Τέλος εξασκηθήκαμε και λίγο στο μέτρημα και στους αριθμούς, βάζοντας σε κάθε σκαντζοχοιράκι τόσα αγκάθια, όσα κι ο αριθμός και οι βουλίτσες που είχε πάνω του.