ΝΗΠΙΑΓΩΓΕΙΟ ΚΑΡΟΥΣΑΔΩΝ

Οι αισθήσεις μας

Με τα μάτια μου σας βλέπω μια χαρά,
με τα χέρια μου χαϊδεύω τα μαλλιά.
Με τη μύτη μου μυρίζω, σα λαγωνικό μυρίζω,
το κεκάκι  που χει φτιάξει η μαμά.

Με τα δόντια κάνω μία δαγκωνιά,
το κεκάκι γεύομαι, τι νοστιμιά!
Παίρνω δύναμη ξανά και την μπάλα μου ψηλά,
με τα πόδια την τινάζω δυνατά.

Με τα αφτιά μου, μη φωνάζετε, παιδιά,
γιατί ήχους σαν ακούω δυνατά,
ενοχλούμαι, σσσς σιγά, να μιλάτε ναι σιγά,
για να είναι τα αφτάκια σας γερά.

Γιούπι γιάγια γιούπι γιούπι για.
Το κορμάκι μου φροντίζω εγώ καλά.
Το κρατάω καθαρό και για να ναι αυτό γερό,
φρούτα τρώω και φαγάκι υγιεινό.

«Τι κι αν είμαι διαφορετικός, είμαι ένας και μοναδικός!».

Αλλιώτικοι είναι όλοι, κάποιοι στο χρώμα και άλλοι στο μπόι!

Αυτό δε μας τρομάζει ούτε και μας νευριάζει

αφού όλοι μας πονάμε, ένα φίλο λαχταράμε!

«Φαγητό, σπίτι, νερό, τα χρειάζομαι και γω!».

Μη φοβάσαι λέω εγώ, θα ‘μαι πάντα κάπου εδώ

και μαζί θα περπατάμε, θα μιλάμε, θα γελάμε,

πάντοτε θα τραγουδάμε και ποτέ δε θα ξεχνάμε:

«Τι κι αν είμαι διαφορετικός, είμαι εγώ ξεχωριστός!»

Δεν μπορείς να περπατήσεις ή και λέξεις να μιλήσεις;

Κάποιοι άλλοι δεν μπορούν ούτε απλά να αγαπούν!

Πάντα έχεις κάποια αξία αν δική σου έχεις ουσία.

Να θυμάσαι πάντα κάτι, σε ένα παζλ είσαι κομμάτι

που σε κάνει ενδιαφέροντα και για μας τον πιο σπουδαίο!

«Τι κι αν είμαι διαφορετικός, είμαι εγώ μοναδικός!»

Γνωρίζω το σώμα μου, μαθαίνω να το προστατεύω και αποφασίζω γι αυτό!

20 Νοεμβρίου 

Παγκόσμια Ημέρα Δικαιωμάτων Παιδιού

Υπερασπίσου το παιδί
γιατί αν γλιτώσει το παιδί
υπάρχει ελπίδα…

Επέτειος Πολυτεχνείου

Εδώ Πολυτεχνείο! Εδώ
τα νιάτα σέρνουνε χορό,
της Επιστήμης τα παιδιά
και τραγουδάν τη Λευτεριά.
Εδώ της νιότης ο άξιος νους,
που χτίζει θέατρα, ναούς,
σχεδιάζει ιδέες και μηχανές
και δένει το αύριο με το χτες.

                           Βασίλης Ρώτας

Και σήμερα το ξημέρωμα τον είδα και τούτον τον μήνα…
Χαμόγελα και σταγόνες μυριάδες είχε στο καπέλο του. Μα πιο πολύ απ΄ όλα με τράβηξε το δερμάτινο πουγκί που΄χε στη μέση του…Γεμάτο σπορικά ήτανε. Στη χούφτα του κρατούσε λογής λογής σπόρους κι αν κι είχε μια μελαγχολία στο βλέμμα ένοιωσα και μια γλύκα περισσή σε όλο το είναι του.

“Εάν αποσυνθέσεις την Ελλάδα, στο τέλος θα δεις να σου απομένουν μια ελιά, ένα αμπέλι κι ένα καράβι. Που σημαίνει: με άλλα τόσα την ξαναφτιάχνεις”
Οδυσσέας Ελύτης