Μ’ αρέσει το φθινόπωρο που αλλάζει στην αράδα

     θωριές η φύσις κι η ψυχή καημούς με γληγοράδα,

     που πριν χορτάσεις σύννεφα, κακό κι ανεμοζάλη,

     πάλι γελά ο ουρανός, ο ήλιος, τ’ ακρογιάλι,

     που τώρα ίσκιο λαχταράς, περίπατο κι αέρι,

     και τώρα ζέστη σε γωνιά μ’ ένα βιβλίο στο χέρι.

     Χειμώνας και καλοκαιριά τ’ αταίριαστο ζευγάρι,

     γεννήσαν το φθινόπωρο, μονάκριβο καμάρι·

      Κωστής Παλαμάς, Φθινόπωρο