Γεμάτοι κέφι και διάθεση επιστρέψαμε στο αγαπημένο μας Νηπιαγωγείο και με τον καθιερωμένο μας Αγιασμό οι πόρτες του σχολείου άνοιξαν ώστε να συναντήσουμε παλιούς μας φίλους και να γνωρίσουμε νέους.
Στην έναρξη της πρώτης εβδομάδας παρακολουθήσαμε την αφήγηση του Παραμυθιού “Το Μαγικό Φιλάκι”. Συζητήσαμε για το μικρό ρακούν Τσέστερ που αρνούνταν να αφήσει την μητέρα του και να πάει στο νέο του σχολείο και αναφερθήκαμε στα δικά μας συναισθήματα με την επιστροφή μας στο σχολείο- άραγε αισθάνεται κάποιος από εμάς όπως ο Τσέστερ; Καθώς κάποιοι φίλοι μας απάντησαν πως νιώθουν περίπου όπως ο Τσέστερ αποφασίσαμε να κρατήσουμε το φιλάκι και της δικής μας μανούλας τόσο στο χεράκι μας όσο και σε μία ξεχωριστή γωνιά μέσα στην τάξη. Μοιράσαμε, λοιπόν, τα δικά μας φύλλα του Τσέστερ ώστε οι μαμάδες να μας γράψουν τα μηνύματά τους και κάθε φορά που μας λείπουν να ανατρέχουμε στην γωνιά τους γνωρίζοντας πως ακόμα και αν λείπουν από το πλάι μας, είναι πάντα κοντά μας με τα μηνύματα και την καρδούλα τους.
Στην συνέχεια, κατασκευάσαμε τις δικές μας καρδούλες- δώρο στις μαμάδες μας με τις παλάμες μας στο εσωτερικό τους και τα δάχτυλά να σχηματίζουν στην Νοηματική την λέξη “Αγάπη”. Αναφερθήκαμε στην Νοηματική Γλώσσα και συζητήσαμε σχετικά με την σημασία της για χιλιάδες συνανθρώπους μας, ενώ στην συνέχεια τραγουδήσαμε το τραγούδι “Ν αγαπάς” το οποίο παραστήσαμε στην Νοηματική.
Την επόμενη ημέρα, την τάξη μας “επισκέφθηκαν” οι δύο νεράιδες εξαδέλφες, Ησυχούλα και Μπερδεψουάρ. Οι δύο αυτές νεράιδες, αν και ξαδέλφες, δεν μοιάζουν καθόλου! Η μεν Ησυχούλα βρίσκεται στο πλάι του κάθε παιδιού και τον συμβουλεύει να φέρεται τηρώντας κανόνες της τάξης, ενώ αντίθετα η Μπερδεψουάρ ανακατεύει τα μυαλουδάκια των παιδιών και κάνουν ζαβολιές! Αφού, αρχικά, παρατηρήσαμε διάφορες και διαφορετικές συμπεριφορές σε εικόνες που παρουσιάστηκαν στα παιδιά και συζητήσαμε σχετικά με αυτές, στην συνέχεια τις ομαδοποιήσαμε ανάλογα με το αν προκαλούνται από την Ησυχούλα ή την Μπερδεψουαρ στο πλάι μας. Καταλήξαμε στο συμπέρασμα πως για να κυλήσει όμορφα και η φετινή χρονιά στο Νηπιαγωγείο μας, οφείλουμε να ακολουθούμε κανόνες της Ησυχούλας και να προσπαθούμε να αποφεύγουμε την Μπερδεψουάρ όταν εμφανίζεται μέσα στο μυαλό μας και το ανακατεύει!!!!
Αφού συμφωνήθηκαν οι Κανόνες της Τάξης μας, το Συμβόλαιο για την τήρησή τους υπογράφθηκε από όλους μας και αναρτήθηκε στο Πίνακα Αναφοράς της Τάξης. Μελετήσαμε Κανόνες σχετικά με τα χεράκια, τα ματάκια, τα αυτάκια και τα ποδαράκια μας στην τάξη και την Παρεούλα μας και συζητήσαμε σχετικά με την ενδεδειγμένη ένταση της φωνής μας σε διαφορετικές συνθήκες εντός και εκτός τάξης. Επιπλέον, συμφωνήθηκε πως κάθε ημέρα θα δίνεται το “Βραβείο Κανόνων” σε έναν από εμάς ο οποίος τήρησε τον κάθε Κανόνα της Τάξης μας ή προσπάθησε εξαιρετικά να τον τηρήσει.
Συνεχίζοντας την πρώτη μας εβδομάδα, αναφερθήκαμε στο Τζάτζαλο, το οποίο καταλήξαμε πως μοιάζει αρκετά με την Μπερδεψουάρ. Παρακολουθήσαμε την ιστορία του και καταλήξαμε στο συμπέρασμα πως μάλλον όλοι μας έχουμε ένα Τζάτζαλο μέσα μας το οποίο συχνά μας προκαλεί να μην τηρούμε τους κανόνες. Αποφασίσαμε να προσπαθούμε να αγνοούμε το Τζάτζαλο που βρίσκεται μέσα μας και να θυμόμαστε πάντα το Συμβόλαιο που υπογράψαμε, ενώ δημιουργήσαμε το δικό μας Τζάτζαλο με τέμπερες και σφουγγάρια. Στην Ολομέλεια παρουσιάστηκαν εικόνες με διάφορες συμπεριφορές και κληθήκαμε να αποφασίσουμε αν καθεμία από αυτές προκαλεί χαμόγελο ή στεναχώρια στους άλλους.
Την τελευταία ημέρα της εβδομάδας, κληθήκαμε να αναγνωρίσουμε τα ονόματά μας ανάμεσα από τα υπόλοιπα ονόματα συμμαθητών της τάξης μας. Εν συνεχεία, “ψαρέψαμε” από ένα μπωλ με νερό το αρχικό του ονόματός μας το οποίο σχηματίσαμε με καπάκια νερού. Δημιουργήσαμε το πρόσωπό μας και του τοποθετήσαμε ως μαλλιά ένα-ένα τα γράμματα του ονόματός μας, ενώ στην συνέχεια, στα πλαίσια ανάπτυξης χωρικών εννοιών, σωματογνωσίας και ενίσχυσης των σχέσεων της ομάδας, τοποθετήσαμε τα καρτελάκια με το όνομά μας σε διάφορά μέρη του σώματος συμμαθητών μας ανάλογα με το τί μας ζητούνταν, για παράδειγμα “Βρες το όνομά σου και βάλτο πάνω στο κεφάλι του Κώστα/ πάνω στα γόνατα της Έρσας/ κάτω από τα πόδια του Γιάννη”…
Παίξαμε στην αυλή, τραγουδήσαμε δυνατά, χορέψαμε, διασκεδάσαμε, γελάσαμε με την ψυχή μας, γνωρίσαμε νέους φίλους, ξαναβρήκαμε παλιούς και χτίσαμε αναμνήσεις που ελπίζουμε να μας συντροφεύουν για μια ζωή.
