ΓΙΑ ΤΟ ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΟ ΜΟΥΣΕΙΟ ΛΑΜΙΑΣ, ΜΕ ΕΜΠΝΕΥΣΗ…
Γλυκά μου ζουζουνάκια. Κοιτάξτε τώρα ποια ιδέα μου ήρθε!
Πριν από δύο χρόνια με τους μαθητές του Νηπιαγωγείου πήγαμε μια όμορφη επίσκεψη στο Αρχαιολογικό Μουσείο της Λαμίας. Θέλαμε να δούμε από κοντά κάτι που βρέθηκε πολύ κοντά στον Καραβόμυλο, στο διπλανό χωριό τον Αχινό, και είχε σκαλισμένες σε ΜΑΡΜΑΡΟ μερικές φιγούρες μεγάλων ΑΝΘΡΩΠΩΝ, ενός ΖΩΟΥ και…. μάντεψε… ενός ΜΩΡΟΥ. Βρίσκεται στην καλύτερη θέση του Μουσείου, δηλαδή θα το δεις μόλις που θα ανεβείς τη σκάλα για τον όροφο με τα ΕΚΘΕΜΑΤΑ.
Τα υπόλοιπα αφήνω να σου τα πει η ΜΙΚΡΟΥΛΑ που είναι σκαλισμένη πάνω στο ΑΝΑΓΛΥΦΟ.
Τι είπες; Οι μαρμάρινες φιγούρες δεν μιλάνε; Τι λες καλέ. Με την υπέροχη ΦΑΝΤΑΣΙΑ μας όλα γίνονται…
ΤΟ ΜΑΡΜΑΡΙΝΟ ΑΝΑΓΛΥΦΟ
Η ΑΦΗΓΗΣΗ… ΕΙΝΑΙ ΑΠΟ ΤΟ ΜΩΡΟ, ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΑΚΟΜΗ ΒΑΠΤΙΣΤΕΙ.
ΕΙΝΑΙ ΚΟΡΙΤΣΙ. ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΤΗΣ ΔΩΣΕΙΣ ΟΠΟΙΟ ΟΝΟΜΑ ΘΕΛΕΙΣ…
«Είμαι ένα μικρό κορίτσι, βρέφος για την ακρίβεια. Μένω εδώ και αρκετό καιρό στο Αρχαιολογικό Μουσείο της Λαμίας.
Είμαι σκαλισμένη μαζί με άλλες μορφές σ’ ένα μαρμάρινο ανάγλυφο που το χάρισε η μαμά μου στη θεά Άρτεμη επειδή τη βοήθησε να με γεννήσει και γιατί είμαι υγιής, ζωηρή και χαρούμενη.
Πέρασα πολλά χρόνια σκεπασμένη με λάσπες και χώματα. Όλα έγιναν ξαφνικά. Εκεί που καθόμαστε ήσυχα-ήσυχα στο ιερό της θεάς, ακούστηκε ένα βουητό και οι άνθρωποι άρχισαν να τρέχουν φοβισμένοι φωνάζοντας: «Σεισμός, σεισμός!». Μετά όλα γκρεμίστηκαν. Χώματα, πέτρες, πολύ νερό… κι άλλα χώματα μας σκέπασαν για τα καλά. Και μετά τίποτα. Σκο-τά-δι.
Για πολλά χρόνια…
Μια μέρα ακούστηκαν φωνές και ήχοι ρυθμικοί «Γκαπ, γκουπ», σαν κάποιος να έσκαβε. Ώσπου μας βρήκαν! Ο καλός κύριος, ο αρχαιολόγος, όταν μας αντίκρισε χάρηκε περισσότερο από εμάς που ελευθερωθήκαμε. Μας σήκωσαν με προσοχή, μας έπλυναν, μας σκούπισαν και μας έβαλαν σ’ ένα ξύλινο κουτί γεμάτο με απαλό άχυρο. Αχ, είναι υπέροχη η μυρωδιά του καθαρού αέρα και του φρέσκου άχυρου…
Έπειτα μας φόρτωσαν κάπου. Άρχισα να κουνιέμαι ρυθμικά. Θυμήθηκα τον καιρό που βρισκόμουν στην κοιλιά της μανούλας μου. Μάλλον ταξίδευα. Ταξιδεύαμε και σταματούσαμε. Για αρκετή ώρα. Μας έφεραν εδώ στο Μουσείο και μας στερέωσαν στην καλύτερη θέση. Για να μας βλέπουν όλοι.
Α, δεν έχω παράπονο. Οι επισκέπτες στέκονται
μπροστά μας και μας κοιτάζουν με θαυμασμό.
Μόνο που νομίζω πως εμένα, επειδή είμαι η πιο μικρή της παρέας, δεν μου δίνουν και πολλή σημασία…
Όπως βλέπεις με κρατάει η αγαπημένη μου τροφός και η μαμά μου ακολουθεί όμορφη και καλοντυμένη.
Μαζί μας είναι μια υπηρέτρια με φρούτα και γλυκίσματα κι ένας μικρός δούλος που κρατάει ένα ταυράκι.
Η πιο σπουδαία της παρέας είναι η θεά Άρτεμη. Ψηλή, όμορφη κι αγέρωχη. Δε θα το πιστέψεις: όταν η τροφός μου με έφερε κοντά της, η θεά μου έκανε ματιά και μου χαμογέλασε! Αυτό πάει να πει «Μην ανησυχείς μωρό. Όλα θα πάνε καλά». Άκουσα τους μεγάλους να λένε πως αφού η Άρτεμη κρατάει αναμμένο πυρσό, θα ζήσω. Άσε, δε θέλω να σκέφτομαι τι θα σήμαινε για μένα ο σβηστός πυρσός…
Και τώρα θα σου πω το μυστικό μου:
Τα βράδια που όλοι κοιμούνται, εγώ με τον μικρούλη ταύρο
το σκάμε από το ανάγλυφο.
Δένουμε καλά την εσάρπα της μαμάς και το σκάμε σαν δραπέτες.
Έπειτα ο ταύρος με αφήνει να κάθομαι επάνω του και κάνουμε βόλτες σε όλους τους χώρους του Μουσείου.
Έχει πολλά αγάλματα ντυμένα και γυμνά,
αγγεία , εργαλεία, κοσμήματα,
σπόρους…
Τα πιο αγαπημένα μου είναι τα θήλαστρα (δηλαδή τα μπιμπερό) και τα παιχνίδια.
Ξέχασα να σου πω πως ο ταύρος φοβάται πολύ τα φίδια. Κι εγώ για να ξεπεράσει το φόβο του τον φωνάζω Φιδία…
Λίγο πριν ξημερώσει ο Φιδίας κι εγώ πιανόμαστε από την εσάρπα της μαμάς μου, σκαρφαλώνουμε σαν τις αράχνες και ξαναπάμε στις θέσεις μας.
Εκεί περιμένουμε υπομονετικά όλους τους επισκέπτες.
Φυσικά είμαστε πιο χαρούμενοι όταν μας επισκέπτονται παιδιά.
Όταν έρθεις στο Μουσείο
σε παρακαλώ, φέρε μαζί σου ένα μεγεθυντικό φακό, τον πιο μεγάλο που μπορείς να βρεις…. Για να με δεις καλύτερα!
Σε περιμένω…»
ΓΙΑ ΓΟΝΕΙΣ: Διαβάζουμε το παραμύθι και αφήνουμε το παιδί να «εξερευνήσει» με τα μάτια όσα λέει η μικρούλα για το ΑΝΑΓΛΥΦΟ. Τα υπόλοιπα, για τις βόλτες με τον μικρούλη ταύρο, είναι δουλειά της ΦΑΝΤΑΣΙΑΣ.
Θα αναζητήσετε με το παιδί στο Διαδίκτυο τον αληθινό ΦΕΙΔΙΑ, τον σπουδαιότερο ΓΛΥΠΤΗ της Αρχαιότητας;
Σας φιλώ!
