Στο Νηπιαγωγείο μας εμφανίστηκαν οι μαριονέτες με…συναισθήματα…
Ο Άκης Ξυλάκης συστήθηκε στα παιδιά!
Γεια σας φίλοι µου! Τι κάνετε; Είστε καλά; Θα ήθελα να σας µιλήσω για τη χώρα απ΄όπου κατάγοµαι: τη Χώρα του Ξύλου. Στη χώρα µου υπάρχει πάντα πολύ δραστηριότητα. Εκεί µένω εγώ µε τους γονείς και τα αδέλφια µου. Έχω πολλούς φίλους και όλοι µαζί φτιάχνουµε πολλά πράγµατα, ωραία και χρήσιµα: πόρτες, παράθυρα, έπιπλα, κουτάλες, παιχνίδια…, µε λίγα λόγια, οτιδήποτε βάλουµε µπρος. Είναι αλήθεια ότι στη Χώρα µου υπάρχει πολύ ωραίο περιβάλλον, εκεί όταν συναντιόνται δύο φίλοι λένε: “Γειά σου φιλαράκο!”. Όταν κάνω κάτι σηµαντικό, οι γονείς µου κοιτάζονται περήφανοι και µου λένε: “Αυτό το παιδί είναι από καλή πάστα!”. Και αυτό µε κάνει να νιώθω περίφηµα. Άλλες φορές, όταν κάνω κάτι, µε τον ίδιο τρόπο όπως ο πατέρας µου, λένε: “Το µήλο κάτω από τη µηλιά θα πέσει”. Αν κάποιος κάνει κάτι που εκπλήσσει τους γύρω, του λένε: Είσαι το κάτι άλλο! Κατάλαβα ότι αισθάνοµαι κάπως διαφορετικά όταν µου συµβαίνουν τέτοια πράγµατα. Όµως, φίλοι µου, υπάρχει κάτι που µε απασχολεί: η οικογένειά µου και οι φίλοι µου έχουν πάντα το ίδιο “ακίνητο σαν ξύλο πρόσωπο”, δηλαδή, ένα πρόσωπο τελείως ανέκφραστο. Έτσι, αποφάσισα να ταξιδέψω σε άλλα µέρη για να δω αν συµβαίνει το ίδιο. Μου είπαν ότι στη χώρα των ανθρώπων τα πρόσωπά τους αντικατοπτρίζουν εκείνο που νιώθουν, δηλαδή τα συναισθήµατά τους, και αυτό τους κάνει να αλλάζουν έκφραση. Έτσι κι εγώ… έφυγα!
Έτσι λοιπόν γνωριστήκαμε με τις υπόλοιπες μαριονέτες και μαντέψαμε τα συναισθήματα τους!
Αναγνωρίσαμε τα συναισθήματα…
Διαχωρίσαμε τα θετικά και τα αρνητικά συναισθήματα και φτιάξαμε τον τροχό των συναισθημάτων….
Και δανειστήκαμε βιβλία!
