Αρχείο κατηγορίας: ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΑ ΔΕΞΙΟΤΗΤΩΝ
Δεν χρειάζεται να πας στον Άρη! Φύτεψε ένα κουκουνάρι!
Παρουσίαση του προγράμματος συνοπτικά:
Το σχολείο δεν μπορεί να περιμένει!
Εργαστήρια δεξιοτήτων: Ενδιαφέρομαι- Ενεργώ, Ανθρώπινα Δικαιώματα. Μπορείτε να διαβάσετε τις δράσεις μας στο παρακάτω αρχείο.
Το σχολείο δεν μπορεί να περιμένει
Το νηπιαγωγείο μας συμμετείχε στον 25ο Πανελλαδικό Μαθητικό Διαγωνισμό με θέμα «Η εκπαίδευση δεν μπορεί να περιμένει!», με την αφίσα της Σειλά, και κεντρικό μήνυμα ” Βοήθησε με να ριζώσω”. Η Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες, μας απέστειλε τα αναμνηστικά διπλώματα μας!
Φυσάει ο Μπάτης?
Μια μέρα με δυνατό αέρα τα παιδιά παρακολουθούν τη σημαία της αυλής μας να κυματίζει δυνατά.
Τα παιδιά ωθούνται να σκεφτούν από πού προέρχεται ο αέρας.
_Εξηγήσαμε στα παιδιά ότι οι άνεμοι έχουν διαφορετικές κατευθύνσεις και γι αυτό διαφορετικές ονομασίες.
_Προσπαθήσαμε με τον αυτοσχέδιο ανεμοδείκτη μας να προσδιορίσουμε τον σημερινό Άνεμο.
Ηταν Μπάτης? Σχεδόν!
Πόσα άλλα πράγματα μπορεί να κινήσει ο άνεμος;
_Βάλαμε σε μια γραμμή παιχνίδια της αυλής και παρατηρήσαμε ποια από αυτά μετακίνησε ποιο μακριά ο άνεμος.
Μετριέται η δύναμη του ανέμου;
_Φυσικά! Μάθαμε την κλίμακα των Μποφώρ.
Βγαίνουμε στην αυλή και αφήνουμε τον αέρα να φυσήξει στο πρόσωπό μας,
να φυσήξει τα μαλλιά μας,
τις κορδέλες μας,
τα πανιά μας
και τελικά τον φυλακίζουμε στην τσάντα μας.
Όταν επιστρέφουμε στην τάξη διαπιστώνουμε ότι δεν φυσάει αλλά υπάρχει αέρας, αφού αναπνέουμε ή αφού μπορούμε να τον δημιουργήσουμε με ένα βιβλίο μια βεντάλια ένα φυσερό κ.α.
Ακούσαμε την ιστορία «Τhe Wind blew» στον υπολογιστή, την δραματοποιήσαμε, γυμνάσαμε την παρατηρητικότητα και την μνήμη μας
_Τι άρπαξε πρώτα ο σκανταλιάρης άνεμος?
_Σειροθέτηση των αντικειμένων.
_Δραματοποίηση της ιστορίας.
Κρύβεται και αλλού ο αέρας?
_Μαντέψαμε διάφορα πιθανά μέρη, έπειτα τους δείχνουμε ένα γυάλινο άδειο μπουκάλι.
Τους ρωτάμε αν πιστεύουν ότι υπάρχει αέρας μέσα.
Θέλουμε να κατανοήσουν ότι το μπουκάλι έχει όντως αέρα μέσα, όπως σωστά μάντεψαν κάποια παιδιά. Το βουτάμε σε μια λεκάνη με νερό και τα παιδιά βλέπουν τις φυσαλίδες αέρα να βγαίνουν στην επιφάνεια του.
Και τώρα… Ώρα για μαγεία!
_Βάζουμε το άδειο μπουκάλι στην κατάψυξη για 5 λεπτά.
Όταν το βγάλουμε τοποθετούμε στο στόμιο ένα κέρμα και αφήνουμε τα παιδιά να ζεστάνουν το μπουκάλι με τα χέρια τους. Το κέρμα αναπηδάει.
Μαγεία? Όχι, γιατί ο αέρας έχει άλλη μια ιδιότητα : Να διαστέλλεται!
Γνωρίσαμε τον Φασιανό
Τον ζωγράφο που αγαπούσε πολύ τον αέρα.
Που το ξέρουμε? Μα τον είδαμε στους πίνακες του. Φυσάει σε όλους!
Διαλέξαμε τον πιο ανεμοδαρμένο πίνακα και τον αναπαραστήσαμε εικαστικά.
Δώσαμε και το όνομα της Μαμάς μας στην βάρκα και σαλπάραμε
“Εχω τις ρίζες στην Μαμά μου και αέρα στα πανιά μου!”
Κανένα ψίχουλο χαμένο…
Τις προηγούμενες ημέρες, γνωρίσαμε με τα παιδιά τον ποιητή Ν. Καββαδία. Είχαμε αναφέρει την ιδιότητα του ως ασυρματιστή στα μεγάλα εμπορικά πλοία, για τις δυσκολίες του ταξιδιού κτλ. Ανάμεσα σε αυτές τις δυσκολίες, είχαμε αναφέρει ό,τι πολλοί ναυτικοί, λόγω έλλειψης βιταμίνης C πάθαιναν σκορβούτο!
Έτσι, δείξαμε τις ναυτικές μας κάρτες, επιβιβαστήκαμε στο καράβι και ξεκίνησε το ταξίδι για αλίευση γαρίδας και καραβίδας! Τα παιδιά, τραβούσαν κουπί, άλλος σήκωνε πανιά… και κάθε βράδυ έτρωγαν μια κονσέρβα…
Οι μέρες περνούσαν, οι ναύτες άρχισαν να χάνουν τις δυνάμεις τους… « Θα πάθουμε σκορβούτο», φώναξε η Φ.! Ξεκινήσαμε, τότε, να βρούμε λιμάνι με πορτοκαλιές! Ψάξαμε βόρεια, νότια, ανατολικά… ( αργή κίνηση στον χώρο, με βαριά « ταλαιπωρημένα» βήματα) και κάπου στην δύση πρόβαλε το λιμανάκι με τις ευωδιαστές πορτοκαλιές… Κατέβηκε ο καπετάνιος, και με μεγάλη ευγένεια ζήτησε από τον αγρότη μερικά πορτοκάλια! Φάγαμε τα ζουμερά πορτοκάλια, γεμίσαμε βιταμίνη C και συνεχίσαμε με δύναμη χωρίς σκορβούτο το μακρινό ταξίδι μας!
Στην συνέχεια, παίξαμε ένα παιχνίδι κίνησης και προσανατολισμού στον χώρο. Πάνω σε πλακάκια δαπέδου ασφαλείας, τοποθετήσαμε πλαστικοποιημένες εικόνες από φρούτα, λαχανικά και κονσέρβες. Ένα παιδί ήταν ο ναύτης και ένα ο καπετάνιος. Ο καπετάνιος έδινε εντολές στον ναύτη, ώστε, κινούμενος ευθεία, αριστερά ή δεξιά, να φτάσει ένα φρούτο ή λαχανικό.
Διαβάσαμε στην παρεούλα το βιβλίο “Μια φορά ήταν …η Κολοτούμπα”, ένα παραμύθι της Σοφίας Μαντούβαλου για σωστή διατροφή. Η Κολοτούμπα θέλει να λάβει συμμετοχή στους αγώνες με τα 100 σχοινιά! Όμως, δεν μπορεί καθόλου να προπονηθεί… στο τρίτο σχοινί βρίσκεται φαρδιά πλατιά κάτω… Τότε, αναλαμβάνουν οι φίλοι της και τα παιδιά να την βοηθήσουν. Τα παιδιά της προτείνουν αμέσως να φάει φρούτα ( αποφεύγοντας και το σκορβούτο!) ‘Ετσι, η Κολοτούμπα ξεκινάει να τρώει μπανάνες… Ούτε αυτό την βοηθάει, νιώθει κουρασμένη, σχεδόν δεν μπορεί να περπατήσει! Τότε, ο φίλος της ο Πάνωκάτω, της εξηγεί οτι τα τρόφιμα έχουν οικογένειες, πρέπει να διαλέγει από όλες τις οικογένειες για να γίνει γερή και δυνατή. Εκτυπώσαμε τα σπιτάκια με τις οικογένειες από το βιβλίο και να κρεμάσαμε στην ειδικά διαμορφωμένη γωνιά! Ζητήσαμε από τα παιδιά να επιλέξουν ένα πλήρες πρωινό για την Κολοτούμπα, να την βοηθήσουν… Βάλαμε στο πιάτο ένα μήλο, ψωμί, τυρί και αυγό!
Με απώτερο στόχο να συνδέσουμε την ισορροπημένη διατροφή με την ευεξία και την ενέργεια που μας προσφέρει, χορέψαμε και κάναμε αρκετή γυμναστική, ωσότου αδειάσανε τα αποθέματα ενέργειας. Προβληματιστήκαμε πώς θα αναπληρώσουμε δυνάμεις και τι μπορεί να φταίει που κάποια παιδιά κουράστηκαν νωρίς. Μιλήσαμε για τις τροφές που μας χαρίζουν ενέργεια και πολύτιμα συστατικά για τον οργανισμό.
Ο «ΤΡΕΛΟΓΙΑΤΡΟΣ» συμβούλεψε τα παιδιά να τρώνε πολλά γλυκά και να πίνουν αναψυκτικά αλλά τα παιδιά είπαν ΟΧΙ!
Παρουσιάσαμε αφίσα από το Υπουργείο Υγείας με υγιεινές προτάσεις
δεκατιανού και αφού φάγανε το πρωινό τους τα παιδιά καλέστηκαν να αναλογιστούν πόσα τρόφιμα από την αφίσα περιείχε το δικό τους κολατσιό.
Στα παιδιά δόθηκε ένα φύλλο εργασίας με φωτογραφίες υγιεινών γευμάτων και τα παιδιά έπρεπε να τσεκάρουν πόσα από αυτά εμπεριέχονταν στο πρωινό τους ( αυτή η διαδικασία επαναλήφθηκε 4 μέρες) .Απώτερος σκοπός ήταν τα παιδιά να κάνουν την αυτοαξιολόγησή τους και να αλλάξουν μόνα τους τις επιλογές του πρωινού τους .
Το πέμπτο μας εργαστήριο, πραγματοποιήθηκε σε συνεργασία με τον μη κερδοσκοπικό οργανισμό « ΜΠΟΡΟΥΜΕ» . Μετά από επικοινωνία που είχαμε με τους υπεύθυνους του προγράμματος « Μπορούμε στο σχολείο», ενημερωθήκαμε για τις δράσεις του οργανισμού, που έχουν στόχο την μείωση της σπατάλης τροφίμων! Πήραμε μέρος στο διαδραστικό εκπαιδευτικό πρόγραμμα «Μπορούμε στο Σχολείο», λοιπόν, το οποίο έχει σκοπό την ενημέρωση και την ευαισθητοποίηση των παιδιών για το θέμα της σπατάλης του φαγητού (περιβαλλοντικό και κοινωνικό μήνυμα).
Η υπεύθυνη του προγράμματος μας διάβασε το παραμύθι ο «Δινώσαυρος – Πετάει
το φαγητό» της Αλεξάνδρας Κ* και του Αντώνη Παπαθεοδούλου, σε εικονογράφηση της Δάφνης Σιβετίδη, από τις Εκδόσεις Πατάκη. Ο Δινώσαυρος είναι ένας δεινόσαυρος αλλιώτικος
από τους άλλους. Ένας δεινόσαυρος που από μία ανορθογραφία έγινε ήρωας ενός βιβλίου,
ένας δεινόσαυρος που του αρέσει να χαρίζει, να βοηθά, να δίνει και να προσφέρει! Μάλιστα,
στην πρώτη περιπέτειά του μαθαίνει πώς να προσφέρει το φαγητό σε αυτούς που το έχουν
ανάγκη! Στην συνέχεια, τα παιδιά, μετά από προτροπή της υπεύθυνης του προγραμματος, ζωγράφισαν στο σουπλά τους το αγαπημένο τους φαγητό, στην ποσότητα όμως, που θα μπορούσαν να φάνε!
“Δινώσαυροι” ή ” FOOD SAVING WARRIORS” γίναμε και εμείς, αφού λάβαμε τα πτυχία μας από το «ΜΠΟΡΟΥΜΕ»
Παρατηρήσαμε δυο πράγματα από την αρχή της χρονιάς… Πρώτον, τα παιδιά συνήθιζαν να φέρνουν για πρωινό συσκευασμένα σνακ, γλυκά και σφολιάτες. Δεύτερον, μας περίσσευε αρκετό φαγητό… Σκεφτήκαμε, λοιπόν, ότι μια λύση θα ήταν να φτιάχνουμε το δεκατιανό μας στο σχολείο, με πιο υγιεινές επιλογές αλλά και τις ποσότητες που χρειαζόμαστε για να πάρουμε ενέργεια. Στην ενημερωτική συνάντηση που είχαμε με τους γονείς, διατυπώσαμε την σκέψη μας και τους βρήκαμε σύμφωνους… Οπότε, στείλαμε το πρόγραμμα του δεκατιανού και την λίστα με τα υλικά που θα χρειαστούμε! Τα παιδιά, ανέλαβαν τον ρόλο του μάγειρα! Κάθε μέρα ένα ζευγάρι ετοίμαζε το πρωινό, ανάλογα με τις παραγγελίες! Δεν μας περίσσεψε τίποτα!!! Ούτε ψίχουλο χαμένο!
«Είναι η τάση να μοιραζόμαστε, ένα χαρακτηριστικό που ο άνθρωπος έχει από τη φύση του;» Αν είσαι άνθρωπος και ειδικά παιδί, ΝΑΙ! Αυτό απέδειξε το κοινωνικό πείραμα που διεξήγαγε ο οργανισμός «Action Against Hunger» με σκοπό να μελετήσει την ανθρώπινη συμπεριφορά όταν έρχεται αντιμέτωπη με την αδικία της πείνας. Προσπαθήσαμε να επαληθεύσουμε την έρευνα στο Νηπιαγωγείο μας. Ανά δυάδες τα παιδιά κλήθηκαν να κεραστούν από ένα «Βασιλικό» κέρασμα σερβιρισμένο κάτω από δυο μεγαλόπρεπες καμπάνες. Τα παιδιά σηκώνουν όλο έξαψη τις καμπάνες, αλλά μόνο το ένα παιδί βρίσκει δυο κρουασανάκια στο πιάτο του. Ποιες ήταν οι αντιδράσεις? Όλα τα παιδιά μοιράστηκαν το φαγητό με το διπλανό τους, άλλα αντανακλαστικά και αυθόρμητα, άλλα με ντροπαλοσύνη και αμηχανία. Αναρωτιέστε και εσείς ΠΩΣ σε έναν κόσμο που παράγει πολύ περισσότερο απ’ ό,τι χρειάζεται για να θρέψει τους πάντες, 3,5 εκατ. παιδιά να εξακολουθούν να πεθαίνουν από ασιτία κάθε χρόνο? Στο τέλος των δραστηριοτήτων, σκεφτήκαμε να κάνουμε μια κατασκευή με τα παιδιά, η οποία θα λάβει μέρος στον διαγωνισμό του « Μπορούμε». Η ιδέα προήλθε από την ιστορία του « Δινώσαυρου». Ο Δινώσαυρος ήταν χαρούμενος που μοίραζε το φαγητό… Εμείς πότε νιώθουμε χαρά; Όταν είμαστε πάνω σε μια ρόδα του λούνα παρκ! «Στροβιλίζω στροβιλίζω, φαγητό χαρίζω » το σύνθημα και η ρόδα του λουνα παρκ!
|