Η 6η Μαρτίου έχει καθιερωθεί ως η Παγκόσμια ημέρα κατά του bullying. Έτσι και το  Υπουργείο Παιδείας την καθιέρωσε ως Πανελλήνια Ημέρα κατά της σχολικής βίας και του εκφοβισμού.

Σχολικός εκφοβισμός δεν είναι μια διαμάχη, σύγκρουση μεταξύ δυο μαθητών ή μαθητριών. Δεν είναι το πείραγμα, το αστείο προς κάποιον συμμαθητή ,που γίνονται σε συγκεκριμένο χρόνο, δεν έχουν συνέχεια και δεν επηρεάζουν την συναισθηματική κατάσταση των παιδιών.

Ο σχολικός εκφοβισμός είναι ένα πιο σύνθετο φαινόμενο που αυτό που τον ξεχωρίζει από το πείραγμα και τον τσακωμό, είναι η ένταση του, η διάρκεια του, η ανισορροπία δύναμης μεταξύ των εμπλεκόμενων μερών και η συναισθηματική επίδραση που έχει πάνω στα παιδιά.

Τα παιδιά που γίνονται θύματα σχολικού εκφοβισμού αρχικά νοιώθουν φόβο, απόγνωση και παρουσιάζουν τάσεις φυγής. Αισθάνονται ότι απειλούνται, τρομάζουν, αρνούνται να πάνε σχολείο και παρουσιάζουν συμπτώματα σχολικής φοβίας.

Με λίγα λόγια ο σχολικός εκφοβισμός είναι μια κατάσταση επαναλαμβανόμενη, κατευθύνεται σε συγκεκριμένα παιδιά από παιδιά (πολλές φορές και ομάδα παιδιών) που υπερέχουν σωματικά ,  και όχι μόνο, και έχουν ως αποτέλεσμα το παιδί που εκφοβίζεται να νοιώθει απομονωμένο, να βιώνει άγχος και φόβο, να παρουσιάζει σχολική άρνηση και διάφορες συναισθηματικές δυσκολίες.

Αρχικά, τα παιδιά δραματοποίησαν το τραγούδι ” Γύρω γύρω μήλα στη μέση πορτοκάλι”, τραγούδησαν το τραγούδι της φιλίας, φώναξαν συνθήματα κατά της βίας  και έφτιαξαν καπελάκια κατά του σχολικού εκφοβισμού.

Στη συνέχεια με τη βοήθεια των Κοινωνικών λειτουργών του Δήμου Αμυνταίου  με εκφωνήτρια την κ.  Ράνια Τζοβάρα και της ομάδας (κ. Σοφία Παπατριανταφύλλου, κ.  Χαρά Καρεπίδου),που επισκέφθηκαν το σχολείο μας, παρουσία γονέων , επιχειρήθηκε να δοθεί μια απάντηση στις αιτίες, που μπορεί να προκαλούν το φαινόμενο αυτό. Ακόμη συζητήθηκαν τα όρια που πρέπει να θέτονται στα παιδιά, τη διαχείριση του θυμού αλλά και του φόβου τους.  Η καλή συνεργασία των αρμόδιων φορέων, του σχολείου και της οικογένειας είναι δυνατόν να βοηθήσει στην εξυγίανση και εξάλειψη όλων αυτών των προβλημάτων .

Στα πλαίσια των δράσεων του Ενεργού Πολίτη στο νηπιαγωγείο μας έγινε προσπάθεια τα παιδιά να έρθουν κοντά στις παραδόσεις του τόπου τους, τα ήθη και τα έθιμα. Να τα βιώσουν και να συμμετέχουν σε αυτά , ώστε αργότερα να μπορέσουν να τα μεταφέρουν και στις επόμενες γενιές.

Η παράδοση είναι κάτι ζωντανό… Ζει και αναπνέει γύρω μας… Γι΄ αυτό χρειάζεται ” οξυγόνο” και αυτό θα της το προσφέρει η νέα γενιά! Είναι καλό , λοιπόν, τα νηπιάκια μας να μάθουν τις παραδόσεις του τόπου τους, να τις διατηρήσουν και να τις προβάλλουν στους άλλους.

Στο σχολείο μας αναβιώσαμε το έθιμο της “Κούνιας” . Ένα έθιμο που έφεραν οι πρόγονοί μας από την Θράκη και το τηρούσαν κάθε αποκριά. Όμως, αν κοιτάξουμε πιο πίσω θα ανακαλύψουμε ότι το έθιμο της «κούνιας» έχει τις καταβολές του στην αρχαία Ελλάδα και πιο συγκεκριμένα πρόκειται για την «αιώρα» των κοριτσιών κατά τα αθηναϊκά Ανθεστήρια την περίοδο της Άνοιξης προς τιμήν του θεού Διονύσου. Η αίσθηση ελευθερίας που δίνει η κίνηση της κούνιας προς τον ουρανό, πίστευαν πως έφερνε καλή τύχη. Γι’ αυτό και το ανασήκωμα της κούνιας συμβολίζει την αναγέννηση της φύσης με τον ερχομό της Άνοιξης . Από το αρχαίο έθιμο της αιώρας φτάνουμε στο ανοιξιάτικο έθιμο της κούνιας που το συναντάμε σε όλη την Ελλάδα αλλά και σε νησιωτικές περιοχές του Αιγαίου και φυσικά στις Κυκλάδες.

Σίδερο να’ναι το σχοινί κι ατσάλι το δοκάρι
κι εκείνος που την έδεσε να ζεί να δέσει κι άλλη.”

Στην κούνια κάθονταν συνήθως οι ανύπαντρες κοπέλες και τις κουνούσαν τα αγόρια.

Κουνήσετε την όμορφη, κουνήσετε την άσπρη,
κουνήσετε τη λεμονιά, που ‘ναι γεμάτη άνθη…”

Σ’ευχαριστώ που με κουνάς, θα στο χρωστάω χάρη
θα πλέξω το στεφάνι σου όλο μαργαριτάρι.”

Τα παιδιά αναβίωσαν το έθιμο της κούνιας με χαρά, χόρεψαν και αποτύπωσαν την εμπειρία τους στις ζωγραφιές τους. Στη συνέχεια ο σύλλογος γονέων μοίρασε φαγητό για να το τσικνίσουμε …

Όμως, η δράση μας δεν τελείωσε εδώ…Τα νηπιάκια μας ως ενεργοί πολίτες συμμετείχαν σε εκδηλώσεις του Δήμου Αμυνταίου, του πολιτιστικού συλλόγου  Θρακιωτών Φιλώτα, του Συλλόγου Γυναικών Φιλώτα, του Συλλόγου Εύξεινου Λέσχης Φιλώτα, του Συλλόγου Γονέων νηπιαγωγείου Φιλώτα, του Συλλόγου Διδασκόντων νηπιαγωγείου Φιλώτα όπου χόρεψαν και παραδοσιακούς χορούς!

Φεβρουάριος, ένας μήνας στην καρδιά του χειμώνα. Άλλοι τον ονομάζουν Κουτσοφλέβαρο, Ληψομηνά, Κουτσό και άλλοι Τρυγητή. Εμείς στο σχολείο μας του δώσαμε το επίθετο του πιο τρελού και κεφάτου μήνα και αυτό γιατί μας φέρνει τις αποκριές, τις οποίες περιμένουμε με χαρά, για να ξεφαντώσουμε.

Τα νηπιάκια μας χόρεψαν (το “Γαϊτανακι”,τον “Χαραλάμπη” και το “Ποιος το τρίβει το πιπέρι” , τραγούδησαν , γλέντησαν και έμαθαν μερικά από τα έθιμα της Ελλάδας μας. Και δεν σταματήσαμε μόνο εδώ αλλά φτιάξαμε μάσκες, μάθαμε την ιστορία του Αρλεκίνου, ντυθήκαμε με την αγαπημένη μας στολή, δημιουργήσαμε και στο σχολείο μας τη στολή του πρίγκιπα Βάτραχου (βασισμένη στο γνωστό παραμύθι) και φυσικά  κάναμε πάρτι!

,