Στο νηπιαγωγείο μας, όπως και πέρσι, οι προετοιμασίες για να γιορτάσουμε την εθνική μας εορτή ξεκίνησαν μία εβδομάδα νωρίτερα.

Προκειμένου να εισάγουμε τα παιδιά στο θέμα του πολέμου και της ειρήνης αλλά και στο χρονικό του 1940, διαβάσαμε το παραμύθι “Το έπος του ‘40” του Φίλιππου Μανδηλαρά και αναφερθήκαμε σε όσα έχουμε ακούσει για την 28η Οκτωβρίου.

Στη συνέχεια, στην τάξη μας έφτασε ένα πολύ ξεχωριστό κουτί. Με τη βοήθειά του, γνωρίσαμε καλύτερα το χρονικό του ’40: επεξεργαστήκαμε τον χάρτη και μάθαμε πού βρίσκονται η Ελλάδα, η Ιταλία και η Γερμανία, διαβάσαμε τα γράμματα στρατιωτών από τον πόλεμο, παρατηρήσαμε κάποια από τα αντικείμενα που έπαιρναν μαζί τους και μέσα από πλήθος φωτογραφικού υλικού ήρθαμε σε επαφή με εικόνες εκείνης της περιόδου.

Γνωρίσαμε τους δικτάτορες του τότε, το ηχηρό ΟΧΙ του Μεταξά στους Ιταλούς, την προετοιμασία των στρατιωτών μας για τον πόλεμο και τον αποχαιρετισμό των οικογενειών τους, τις δυσκολίες που τράβηξαν στα βουνά της Αλβανίας πολεμώντας, τη σημαντική βοήθεια των γυναικών στον πόλεμο και την κατάσταση που επικρατούσε στο εσωτερικό της χώρας με την παρουσία των Γερμανών, έως ότου σηκώσαμε ξανά την ελληνική σημαία στην Αθήνα.

Συζητήσαμε, επίσης έννοιες όπως “παρελθόν”, “παρόν” και “μέλλον”.

Επιπλέον, παίξαμε παιχνίδια με τα στρατιωτάκια και φυσικά, δημιουργήσαμε τον δικό μας στρατιώτη.

Σίγουρα δε θα μπορούσε να παραλειφθεί μια συζήτηση γύρω από τον πόλεμο και την ειρήνη, η οποία μας βοήθησε να κατανοήσουμε τις διαφορές τους και πόσο σπουδαία είναι η ειρήνη.

Ύστερα, δημιουργήσαμε μια ομαδική εργασία με το σύμβολό της.

Γνωρίσαμε την ελληνική σημαία εις βάθος, συζητήσαμε για τα χρώματά της, τον αριθμό των γαλανών και λευκών λωρίδων της, δοκιμάσαμε να γράψουμε το πλήθος τους σε ένα χαρτί και τοποθετήσαμε τη λέξη “ελευθερία” πάνω στις 9 λωρίδες της.

Γίναμε μικροί αλεξιπτωτιστές και δημιουργήσαμε τη δική μας ελληνική σημαία σε 3D μέσα από την εφαρμογή επαυξημένης πραγματικότητας Quiver.

Συνθέσαμε τη φράση “28 Οκτωβρίου 1940” και το ηχηρό ¨ΌΧΙ¨ σε μορφή παζλ αλλά και σε μια μικρή κατασκευή με φασόλια, ενώ το συνοδεύσαμε με ένα ποίημα.

Στις 25 Οκτωβρίου αναφερθήκαμε ξανά στο τι γιορτάζουμε, παίξαμε ένα παιχνίδι για να είμαστε σίγουροι ότι θυμόμαστε όσα μάθαμε, αναφερθήκαμε στην έννοια του συσσιτίου και μάθαμε τι είναι, κάναμε παρέλαση και φυσικά, είπαμε τον εθνικό μας ύμνο.

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΕΛΛΑΔΑ!

Η 1^η Οκτωβρίου έχει οριστεί ως η Παγκόσμια Ημέρα Ηλικιωμένων ή Τρίτης Ηλικίας και στο σχολείο μας είχαμε αφιερώσει τη μέρα εκείνη στον παππού και τη γιαγιά. Τις επόμενες ημέρες του Οκτωβρίου συζητήσαμε για τον εαυτό και την οικογένειά μας και αποφασίσαμε να επισκεφτούμε τον Σύλλογο “Φίλων Ατόμων Τρίτης Ηλικίας Ιεράπετρας” για να συναντήσουμε τους παππούδες και τις γιαγιάδες της καρδιάς μας!

Αφού σκεφτήκαμε πολύ καλά και καταγράψαμε ερωτήσεις και απορίες, συζητήσαμε και συναποφασίσαμε τους κανόνες που πρέπει να ακολουθήσουμε κατά τη διάρκεια της επίσκεψής μας (προετοιμασία, διαδρομή με το λεωφορείο, κίνηση στον δρόμο, παραμονή στο γηροκομείο, επιστροφή).

Ετοιμάσαμε με πολλή αγάπη ένα δώρο για εκείνους: μια τεράστια καρδιά την οποία στολίσαμε με τις παλάμες μας και γράψαμε όμορφες λέξεις που μας έρχονται στο μυαλό όταν σκεφτόμαστε τους παππούδες και τις γιαγιάδες μας.

Όταν έφτασε η μέρα της επίσκεψής μας, μας υποδέχτηκαν όλους με πολλή χαρά, χαμόγελα και αγκαλιές! Οι παππούδες και οι γιαγιάδες μάς απάντησαν σε όλες μας τις ερωτήσεις, μας τραγούδησαν αγαπημένα τους τραγούδια, όπως κάναμε κι εμείς, ακούσαμε ιστορίες και μας πρόσφεραν ένα υπέροχο κέρασμα!

Αποχαιρετιστήκαμε και γεμάτοι συγκίνηση επιστρέψαμε στο σχολείο μας, όπου αποτυπώσαμε με μια ζωγραφιά τι μας άρεσε περισσότερο από την επίσκεψή μας στον Σύλλογο “Φίλων Ατόμων Τρίτης Ηλικίας Ιεράπετρας”.

Θέλουμε να πούμε ένα τεράστιο “ευχαριστώ” σε όλους τους ανθρώπους του Συλλόγου, από τους τρόφιμους έως τους εργαζόμενους, που μας υποδέχτηκαν με τόση ζεστασιά και, ιδιαίτερα, την κ. Αντωνού Μαρία-κοινωνική λειτουργό και την κ. Καλαϊτζάκη Φωτεινή-διοικητική υπάλληλο.

Ευχόμαστε να καταφέρουμε να τους επισκεφτούμε ξανά!

Με αφορμή το αγαπημένο παραμύθι πολλών παιδιών, τον Έλμερ, τον παρδαλό ελέφαντα, ασχοληθήκαμε με τη διαφορετικότητα και τη μοναδικότητα. Αφού διαβάσαμε την ιστορία του Έλμερ, την αναδιηγηθήκαμε, συζητήσαμε, παίξαμε σχετικά παιχνίδια και φυσικά, δημιουργήσαμε τον δικό μας, μοναδικό Έλμερ!

Στη συνέχεια, εμφανίσαμε ένα μαγικό κουτί στην παρεούλα! Αφού σκεφτήκαμε τι μοναδικό και ανεκτίμητης αξίας αντικείμενο μπορεί να υπάρχει σε αυτό το κουτί, καταγράψαμε τις ιδέες και αποκαλύφθηκε… ο καθρέφτης! Εκεί είδαμε ένα πολύ σπουδαίο πρόσωπο… τον εαυτό μας! Παρατηρήσαμε προσεκτικά τα μοναδικά μας χαρακτηριστικά και αποτυπώσαμε τον εαυτό μας στο χαρτί, ζωγραφίζοντάς τον!

Μέσα από τη μαγική κορνίζα που ζωντάνευε τα πορτραίτα της, με τη βοήθεια των μικρών μας μάγων, παρουσιάσαμε τον εαυτό μας: από τα εξωτερικά μας χαρακτηριστικά έως το τι μας αρέσει. Επίσης, δεν παραλείψαμε να μιλήσουμε για την οικογένειά μας (γονείς, αδέρφια, παππούδες, γιαγιάδες, κ.λπ.).

Τέλος, τοποθετήσαμε το πορτραίτο που ζωγραφίσαμε, αποτυπώνοντας τον εαυτό μας, μέσα στον μαγικό καθρέφτη!

Ένα από τα αγαπημένα φρούτα του φθινοπώρου είναι το μήλο και φυσικά, δε γινόταν να κλείσουμε τη θεματική ενότητα του φθινοπώρου χωρίς να μιλήσουμε γι’ αυτό!

Αρχικά παρακολουθήσαμε το παρακάτω βίντεο που αφορά στο παραμύθι με τίτλο “Το δέντρο που έδινε” του Σελ Σιλβερστάιν και στη συνέχεια επεξεργαστήκαμε την ιστορία (σκέψεις, συναισθήματα, αναδιήγηση).

Έπειτα, κόψαμε ένα μήλο για να παρατηρήσουμε το εσωτερικό του, είδαμε ότι υπάρχουν μήλα διαφόρων χρωμάτων, συζητήσαμε για τις διαφορές τους, παίξαμε διάφορα παιχνίδια, κατασκευάσαμε μήλα σε μορφή κολάζ αλλά και δημιουργήσαμε ένα βάζο γεμάτο κόκκινα, πράσινα και κίτρινα μήλα κάνοντας στάμπες!

Επίσης, προσπαθήσαμε να αναπαράγουμε συγκεκριμένα μοτίβα από μήλα και καλωσορίσαμε στην παρέα μας το Bee-bot που με τη βοήθεια των παιδιών κατάφερε να δοκιμάσει κόκκινα, κίτρινα και πράσινα μήλα!

Το καλύτερο όλων, βέβαια, το αφήσαμε για το τέλος! Γίναμε μικροί ζαχαροπλάστες, ακολουθήσαμε τη συνταγή και τις ανάλογες οδηγίες και φτιάξαμε τη δική μας μηλόπιτα! Αλήθεια σας λέμε, μοσχοβόλησε όλο το σχολείο!

Όπως κάθε χρόνο, έτσι και φέτος, αναφερθήκαμε στον σεισμό και πραγματοποιήσαμε την πρώτη μας προβλεπόμενη άσκηση σεισμού!

Αφού παρακολουθήσαμε ένα σχετικό εκπαιδευτικό βίντεο, συζητήσαμε για το τι συμβαίνει στη Γη μας την ώρα του σεισμού, γνωρίσαμε νέες λέξεις που σχετίζονται με τον σεισμό (π.χ. σεισμολόγος, σεισμογράφος, ρίχτερ) και  φυσικά, μάθαμε τα βήματα που πρέπει να ακολουθήσουμε σε περίπτωση σεισμού για να προστατευτούμε, είτε βρισκόμαστε στο σχολείο είτε στο σπίτι.

Μέσω της συζήτησης καταλήξαμε στο ότι είναι πιθανό να χρειαστούμε ορισμένα αντικείμενα μετά από έναν σεισμό, τα οποία ανακαλύψαμε στην τσάντα έκτακτης ανάγκης και αναφερθήκαμε στη χρησιμότητα κάθε αντικειμένου.

Εκτός από τα παραπάνω, μάθαμε για τον μύθο του Εγκέλαδου που είναι… συνώνυμη λέξη του σεισμού!

Τέλος, ολοκληρώσαμε τη θεματική ενότητα αυτή με μία έκτακτη άσκηση σεισμού, για να είμαστε βέβαιοι ότι σε μια τέτοια περίπτωση βρισκόμαστε σε ετοιμότητα και μπορούμε να κάνουμε πράξη όσα μάθαμε! Μόλις ακούσαμε το πρώτο σφύριγμα της σφυρίχτρας, διατηρώντας την ψυχραιμία μας, αφήσαμε ό,τι κάναμε και μπήκαμε κάτω από τα τραπεζάκια, ώστε να προστατεύσουμε το κεφάλι μας. Με το δεύτερο σφύριγμα και με ηρεμία, μεταφερθήκαμε στο συμφωνημένο σημείο της αυλής. Μόλις δεχθήκαμε τηλεφώνημα ότι είμαστε πλέον ασφαλείς να επιστρέψουμε στο κτίριο (υποθετικά), ξαναμπήκαμε στην τάξη περπατώντας.

Φυσικά, επειδή όλα τα παιδιά τα κατάφεραν περίφημα, τους δόθηκε το αντίστοιχο βραβείο για τη συμμετοχή τους στην αντισεισμική άσκηση του νηπιαγωγείου μας.

Φθινόπωρο φτάνει,
τα φύλλα όλο πέφτουν
Θα πάνε ταξίδι
πολύ μακρινό.

Το ένα στη στέγη,
Το άλλο στον κήπο,
Το τρίτο σε κάποιο
μικρούλι σχολείο

Αναφέρει το ποίημα της Φιλίσας Χατζηχάννα και το φθινόπωρο έφτασε για τα καλά τον Οκτώβριο στο νηπιαγωγείο μας! Γράψαμε τον καινούριο μήνα στο ημερολόγιό μας, είδαμε ένα σχετικό βίντεο και παίξαμε διάφορα παιχνίδια!

Συζητήσαμε για όσα ξέρουμε για το φθινόπωρο, γνωρίσαμε τα φρούτα και τα λαχανικά του φθινοπώρου, δοκιμάσαμε το αγαπημένο μας ρόδι, μάθαμε για τον τρύγο και προσπαθήσαμε κι εμείς να “πατήσουμε” σταφύλια με τα χέρια μας και δοκιμάσαμε μουσταλευριά!

Παίξαμε παιχνίδια αναγραμματισμού, διαβάσαμε παραμύθια και αποτυπώσαμε σε φύλλα εργασίας τι μας άρεσε περισσότερο σε κάθε παραμύθι, παίξαμε παιχνίδια με φύλλα και φυσικά, μεταμορφώσαμε την παλάμη μας σε ένα φύλλο-δέντρο με τα χρώματα του φθινοπώρου!

Παίρνοντας ως αφορμή ένα από τα παραμύθια που διαβάσαμε (“Αουτς” της Ragnhild Scamell), παίξαμε με τους ήρωες της ιστορίας, κάναμε πολλά παιχνίδια με σκαντζοχοιράκια, αλλά φτιάξαμε και τα δικά μας με αλατοζύμη!

Επίσης, γνωρίσαμε έναν πολύ ιδιαίτερο καλλιτέχνη, τον Giuseppe Arcimboldo, ο οποίος δημιουργούσε πορτρέτα από φρούτα, λαχανικά, κ.λπ. Αφού ανακαλύψαμε τι κρυβόταν κάτω από το καβαλέτο μας, παρατηρήσαμε τον πίνακα, αναζητήσαμε κι άλλους πίνακές του στο διαδίκτυο και φυσικά, γίναμε μικροί καλλιτέχνες και δημιουργήσαμε τους δικούς μας πίνακες, εμπνευσμένους από τον Giuseppe Arcimboldo!

(Φανταστήκαμε τι μπορεί να κρύβεται κάτω από το ύφασμα που είναι στο καβαλέτο;)

Με τα φύλλα που συγκεντρώσαμε φτιάξαμε και τον κύριο Φθινοπωρούλη!

Σήμερα υποδεχτήκαμε στο σχολείο μας έναν μικρό επισκέπτη! Ένας μαθητής θέλησε να μοιραστεί μαζί μας το γεγονός ότι βρήκε μια χελώνα να τριγυρνά στην αυλή του σπιτιού του!

Εμείς χαρήκαμε πάρα πολύ! Την παρατηρήσαμε καλά, συζητήσαμε, αναζητήσαμε πληροφορίες και την αποτυπώσαμε με ζωγραφική ή πλαστελίνη όπως τη βλέπαμε μέσα από τα δικά μας μάτια!

Της φτιάξαμε τη δική της φωλιά για να μένει όση ώρα θα βρισκόταν στο νηπιαγωγείο και της δώσαμε χρόνο να κάνει βόλτα στην τάξη και την αυλή μας!

Όταν έφτασε η ώρα να σχολάσουμε, ο φίλος μας πήρε πίσω τη χελώνα του και υποσχέθηκε ότι όχι μόνο θα μας λέει τα νέα της αλλά και θα τη φέρει ξανά στο σχολείο!

Ο παππούς και η γιαγιά αποτελούν πρόσωπα πολύ σημαντικά στη ζωή ενός παιδιού.

Έτσι κι εμείς αποφασίσαμε να αφιερώσουμε εαυτή την ημέρα σε εκείνους. Μιλήσαμε για τις γιαγιάδες και τους παππούδες μας, μοιραστήκαμε στην παρεούλα τι μας αρέσει να κάνουμε με τον παππού και τη γιαγιά, συγκινηθήκαμε, γελάσαμε και φυσικά… αντιληφθήκαμε τη σπουδαιότητά τους και πως αξίζουν την αγάπη και τον σεβασμό μας!

Στο τέλος φτιάξαμε δωράκια με πολλή αγάπη για τον παππού και τη γιαγιά!