Συνεχίζουμε την ενασχόλησή μας με την παιδική ποίηση και αυτή τη φορά η έλευση του Δεκέμβρη μας έβαλε στη διαδικασία να ξεδιπλώσουμε το “λεξιλόγιο του χειμώνα”, να δούμε εικόνες στο Διαδίκτυο και εν τέλει να εστιάσουμε στο ποιήμα του Στασινόπουλου και στις εικόνες που μας εντυπωσίασαν και γι αυτό τις αναπαραστήσαμε γραφικά (είναι υπογραμμισμένες ):

“Χειμωνιά”

•Στὸ χωριὸ μὲ τ’ ἄσπρα σπίτια
ἦρθε ἡ χειμωνιά,
μαζευτῆκαν τὰ σπουργίτια
καὶ ζητᾶν ζεστὴ γωνιά,
ἔξω ἀπ’ τοῦ χωριοῦ τὰ σπίτια
ἦρθε ἡ παγωνιά.

Τὰ κλαριὰ δὲν ἔχουν φύλλα,
σπόρος πουθενά,
μὲς τὸ τζάκι ἀνάψαν ξύλα
κι ἔξω τὸ πουλὶ πεινᾶ.
Τὰ κλαριὰ γυμνὰ ἀπὸ φύλλα,
σπόρος πουθενά.

Τὸ καλὸ παιδὶ θ’ ἀνοίξει,
τότε τί χαρά!
Καὶ τὰ ψίχουλα θὰ ρίξει
στὰ πουλάκια τὰ μικρά.
Τὸ θολὸ τζάμι θ’ ἀνοίξει,
τότε τί χαρά!

Μιὰ καὶ δυὸ θὰ φτερουγίσουν
μέσα στὴν αὐλή,
τὴν κοιλιά τους νὰ γεμίσουν
ποὖταν ἄδεια ὥρα πολλὴ
καὶ γι’ ἀλλοῦ θὰ ξεκινήσουν,
ὥρα τους καλή.