Μια Μέρα που Μύριζε… Σοκολάτα!
Η ιστορία της γλυκιάς μας δράσης στο σχολείο μας !
Το πρωί ξεκίνησε όπως όλα τα άλλα.
Ή σχεδόν… σαν όλα τα άλλα.
Γιατί πριν καλάκαλά ακουστεί το πρώτο «καλημέρα», ένα άρωμα γλυκό, ζεστό και μαγικό απλώθηκε .
Τα παιδιά άρχισαν να κοιτάζονται μεταξύ τους με απορία:
— «Μυρίζει… σοκολάτα;»
— «Κάποιος ψήνει γλυκό;»
— «Κάτι συμβαίνει!»
Και τότε εμφανίστηκαν αυτοί.
Όχι ένας… αλλά δύο ξωτικά από τον Βόρειο Πόλο:
ο Γουλιέλμος Ντα και ο Γουλιέλμος ο Ντου!
Με τα σκουφάκια τους στραβά και τα ματάκια τους να λάμπουν, κουβαλούσαν μαζί τους κουτιά, σακούλες και… μία τεράστια σοκολατένια πηγή!
Στο πρώτο τραπέζι περίμεναν οι ζεστές, αφράτες λιχουδιές:
μικρά κέικ, άλλα λευκά, άλλα σοκολάτα, όλα στολισμένα με χρωματιστή τρούφα.
Η μικρή που τα αντίκρισε πρώτη έβαλε το χέρι στο στόμα από την έκπληξη.
Ήταν σαν να μην πίστευε ότι… είναι όλα αληθινά!
Πίσω της, παιδιά σήκωναν χεράκια, γελούσαν, φώναζαν «εγώ, εγώ!».
Η χαρά τους ήταν τόσο γλυκιά όσο η ζάχαρη άχνη που έλαμπε πάνω στα κέικ.
Στη συνέχεια, ήρθε η σειρά των σοκολατομπουκιών!
Τα παιδιά βούταγαν προσεκτικά τα γλυκά τους μέσα στη λιωμένη σοκολάτα που έτρεχε σαν μικρός καταρράκτης.
Άλλα γελούσαν μέχρι τα αυτιά, άλλα συγκεντρώνονταν με τη σοβαρότητα μικρών ζαχαροπλαστών.
Κάποιοι περηφανεύονταν για το… παχύ στρώμα σοκολάτας που κατάφεραν να πετύχουν!
Μπροστά στη σοκολατένια πηγή, μικρά μάτια άστραφταν.
Ένα αγοράκι έγλειψε τα χείλη του τόσο γρήγορα που όλοι γύρω του γέλασαν.
Και κάπως έτσι, το παιχνίδι έγινε… λιώσιμο σοκολάτας, γέλιο και δημιουργία.
Όταν άρχισε να κυλά, τα παιδιά έμειναν για λίγα δευτερόλεπτα ακίνητα.
Ήταν σαν να βλέπουν θαύμα.
Οι σταγόνες της σοκολάτας κατέβαιναν αργά–αργά, χυτές και λαχταριστές.
Κάθε παιδί πλησίαζε με προσοχή, κρατώντας το ξυλάκι με τα δύο του χέρια,
σαν να κρατούσε θησαυρό.
Και πράγματι για εκείνα ήταν.
Το σχολείο μας γέμισε μυρωδιές, χαμόγελα, χέρια λερωμένα με σοκολάτα,
μα πάνω απ’ όλα
γεμάτες καρδιές.
Μια δράση διαφορετική, μαγική, νόστιμη και αξέχαστη,
που δεν θα μπορούσε να γίνει χωρίς την πολύτιμη βοήθεια της εταιρείας
Puratos!
Και βέβαια, ένα ακόμη μεγαλύτερο ευχαριστώ
στα ξωτικά του Άγιου Βασίλη,
τον Γουλιέλμο Ντου (Δημήτρη Λίτσα) και τον Γουλιέλμο τον Ντα ( Άγγελο Γιανναρά),
που γέμισαν τη μέρα μας μαγεία… και αρκετή σοκολάτα για μια ολόκληρη εβδομάδα! 


























