Παγκόσμια ημέρα ηλικιωμένων σήμερα και φυσικά δε θα μπορούσαμε να μην μιλήσουμε γι’ αυτήν στο Νηπιαγωγείο
Στην αρχή επεξεργαστήκαμε τις εμπειρίες μας με τις γιαγιάδες και τους παππούδες μας. Μιλήσαμε για το τι κάνουμε μαζί τους, που μένουν, πόσο συχνά τους βλέπουμε, πόσο τους αγαπάμε και μας αγαπούν.
Διαπιστώσαμε ότι κάποιοι μένουν με τη γιαγιά και τον παππού, κάποιοι παίρνουν κάθε μέρα το φαγητό τους από εκείνους και κάποιοι έρχονται και φεύγουν απ’ το σχολείο μαζί τους επειδή οι γονείς τους εργάζονται.
Συνειδητοποιήσαμε πόσα πολλά συνεχίζουν να προσφέρουν και αποφασίσαμε να τους κάνουμε από ένα δωράκι για να τους δείξουμε την αγάπη μας. Επειδή
Των γονιών μας οι γονείς
Είναι δυο φορές γονείς μας
Ζωγραφίσαμε καρδούλες με νερομπογιές, σχεδιάσαμε τον εαυτό μας και τους παππούδες μας και στολίσαμε
(ιδέα απ’ το διαδίκτυο)






Σκεφτήκαμε ότι στο σχολείο μας υπάρχουν τρεις γειτόνισσες γιαγιάδες που έχουν τα εγγονάκια τους μακριά και αποφασίσαμε ότι θα ήταν μια πολύ καλή ευκαιρία να τους δείξουμε την αγάπη μας. Έτσι, κόψαμε, κολλήσαμε και τους ετοιμάσαμε ένα μπουκετάκι με λουλούδια κι ένα καδράκι .Ωραία έκπληξη θα τους περίμενε….


Πρώτη η κυρά Κατίνα..
Με μεγάλη χαρά και έκπληξη μας υποδέχτηκε, της δώσαμε τα δωράκια της και μας είπε ότι γιορτάζει κι Άγιος Θεράποντας αφού το εκκλησάκι του ονομάζεται <<Η σκέπη του παππού>>Κι αφού είναι κι αυτός παππούς, μας χάρισε την εικονίτσα του για να μας προστατεύει. Κάναμε μια μεγάλη αγκαλιά από απόσταση(λόγω των ιώσεων)και φύγαμε αφού αφήσαμε την κυρά Κατίνα πολύ συγκινημένη με την αφιέρωση πίσω απ’ το κάδρο….





Επόμενη η κυρά Ελένη
Την ξαφνιάσαμε….μας υποδέχτηκε με χαρά!
Μπήκαμε σ’ ένα σπίτι με λουλούδια και σκυλάκια. Είπαμε τα χρόνια πολλά ,παίξαμε με τα σκυλάκια …
Η κυρά Ελένη χαρούμενη μας ευχαρίστησε. Διάβασε το μήνυμα πίσω απ’ το καδράκι και η φωνή της έσπασε…




Τι ωραίο πράγμα να δίνεις αγάπη και να κάνεις τους ανθρώπους χαρούμενους!!!!
Τελευταία η κυρά Ντίνα…Σ’ αυτή δεν πήγαμε, την καλέσαμε να έρθει στο σχολείο να μας μιλήσει για τη ζωή της, να μάθουμε πως ζούσαν οι γιαγιάδες και οι παππούδες.
Η κυρία Κωνσταντίνα Κώνστα ,ήρθε με χαρά.
Τι γιαγιά είναι αυτή !!!!!
Βγαλμένη από παραμύθι!!!Με τα άσπρα της μαλλάκια, το μπαστουνάκι της, τα σκούρα της ρουχαλάκια…
Μας είπε ότι μεγάλωσε σ’ ένα σπίτι με κότες, αρνάκια, αγελάδα. Το φαγητό το παρείχαν τα ζώα. Έτρωγε ζυμωτό ψωμί ψημένο στον ξυλόφουρνο και πολλές φορές έπινε νερό της βροχής αποθηκευμένο σε στέρνα.
Μας μίλησε για το κουτσό και τα άλλα παιχνίδια που έπαιζε, για το εξατάξιο Γυμνάσιο που πήγε και για τη μοδιστρική που έμαθε ώστε να μπορεί να μπαλώνει και να γαζώνει.
Μας ανέφερε την οικογένειά της, πόσο κουράστηκε να μεγαλώσει τα παιδιά της αλλά και πόσο χρειάστηκε να βοηθήσει τα εγγόνια τους καθώς οι γονείς τους εργάζονταν .Τόνισε πόσο της λείπουν τώρα που σπουδάζουν μακριά αλλά πόσο χαρούμενη είναι όταν έρχονται όλα της τα εγγονάκια και της δείχνουν την αγάπη τους με μια αγκαλιά, ένα φιλί ,έναν καλό λόγο!!!
Στο τέλος μας είπε το παραδοσιακό παραμύθι <<Η κυρά- Καλή ,η κυρά-Κακή και οι 12 μήνες του χρόνου>> και μας τραγούδησε το παραδοσιακό τραγουδάκι<<Η γιαγιά μας η καλή>>
Φεύγοντας μας έδωσε ευχές κι εμείς της δώσαμε τα δωράκια της .Μόλις διάβασε το μήνυμα , χάρηκε πολύ αλλά και βούρκωσε…





Μα, τι έγραφε τέλος πάντων αυτό το μήνυμα?



Οι γιαγιάδες και οι παππούδες είναι κομμάτι μας, κουράστηκαν και κουράζονται ακόμα, είναι πάντα εκεί για μας.. Ακόμα κι αν οι σύγχρονοι παππούδες και γιαγιάδες εργάζονται ακόμα και δεν έχουν πια άσπρα μαλλιά ,έχουν τις ίδιες ανάγκες για αγάπη και ζεστασιά!!!
Η ζωή έχει τις υποχρεώσεις και τα προβλήματά της ,μπορεί να είμαστε μακριά αλλά αυτοί περιμένουν υπομονετικά αυτά που μας είπε η κυρά Ντίνα…
Μια αγκαλιά, ένα χαμόγελο, ένα φιλί, έναν καλό λόγο, ένα τηλέφωνο….
Όχι μόνο οι δικοί μας αλλά όλοι , ιδιαίτερα εκείνοι που μένουν μόνοι τους.
Ας μην ξεχνάμε
Είμαστε κομμάτι τους και είμαστε κομμάτια τους. Ενωμένοι

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΓΙΑΓΙΑΔΕΣ
ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΠΑΠΠΟΥΔΕΣ
ΣΑΣ ΑΓΑΠΑΜΕ!!!!!
Οι εντυπώσεις μας




