
Σήμερα στην τάξη παρατηρήσαμε μαζί με τα παιδιά διάφορες εικόνες -σύμβολα αναπηρίας, όπως αυτές που συναντάμε σε δημόσιους χώρους. Αναρωτηθήκαμε αν τις έχουμε ξαναδεί και συζητήσαμε τι μπορεί να σημαίνει η καθεμία. Προσπαθήσαμε να κατανοήσουμε ότι αυτά τα σύμβολα υπάρχουν για να μας υπενθυμίζουν τις διαφορετικές ανάγκες των ανθρώπων γύρω μας και να μας βοηθούν να δείχνουμε σεβασμό, κατανόηση και υποστήριξη.
Αφού γνωρίσαμε το νόημα των εικόνων, συνδέσαμε τη συζήτηση με το γεγονός ότι σήμερα είναι η Παγκόσμια Ημέρα Ατόμων με Αναπηρία. Με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Ατόμων με Αναπηρία στις 3 Δεκεμβρίου, θελήσαμε να φέρουμε στο νηπιαγωγείο μας τη συζήτηση για τη διαφορετικότητα, την ενσυναίσθηση και την αποδοχή, με τρόπο τρυφερό, βιωματικό και ουσιαστικό, όπως αρμόζει στην ευαίσθητη ηλικία των παιδιών μας.
Στόχος μας δεν ήταν να διδάξουμε απλώς μια έννοια, αλλά να καλλιεργήσουμε την ικανότητα των παιδιών να βλέπουν τον κόσμο με τα μάτια του Άλλου και να αντιλαμβάνονται ότι όλοι είμαστε διαφορετικοί, όλοι είμαστε μοναδικοί και όλοι έχουμε το δικαίωμα να συμμετέχουμε ισότιμα στη ζωή.
🎬 Η Αργυρώ μας χαμογέλασε
Η δραστηριότητά μας ξεκίνησε με την προβολή του βίντεο “Η Αργυρώ γελάει” (βασισμένο στο ομώνυμο βιβλίο). Η Αργυρώ είναι ένα κορίτσι που παίζει, γελάει, χορεύει, κάνει σκανταλιές – ό,τι ακριβώς κάνει κάθε παιδί.
👉 Ερωτήσεις που κάναμε στα παιδιά:
«Τι κάνει η Αργυρώ στο βίντεο;»
«Πώς νιώθει η Αργυρώ όταν παίζει;»
«Έχει δυσκολίες η Αργυρώ;» (Αρχικά, τα παιδιά απαντούν: “Όχι” ή “Δεν ξέρω”, καθώς βλέπουν μόνο τις δραστηριότητές της).
Στην τελευταία εικόνα που αποκαλύπτει ότι η Αργυρώ είναι σε αναπηρικό αμαξίδιο, ρωτήσαμε: «Τώρα τι παρατηρείτε; Άλλαξε κάτι σε αυτά που κάναμε πριν; Μπορεί να παίξει, να γελάσει και να κάνει σκανταλιές;»
💬 Οι απαντήσεις των παιδιών:
Τα παιδιά συνειδητοποίησαν ότι η αναπηρία της Αργυρώς δεν την εμπόδισε να κάνει όλα όσα κάνει και κάθε άλλο παιδί. Η πιο δυνατή απάντηση ήταν: “Η Αργυρώ γελάει, όπως κι εμείς!” και “Μπορεί να κάνει τα πάντα, απλώς με άλλον τρόπο.”
Είδαμε εικόνες και σύντομα βίντεο με επιτυχημένα άτομα (π.χ. αθλητές, καλλιτέχνες) που έχουν αναπηρία, τονίζοντας τις τεράστιες ικανότητές τους.
🚶 Βιωματικά Παιχνίδια Ενσυναίσθησης
Για να κατανοήσουν βαθύτερα τις δυσκολίες, αλλά και τις ικανότητες των ατόμων με αναπηρία, μετατρέψαμε την τάξη σε ένα εργαστήρι βιωματικής μάθησης:
Ζωγραφική χωρίς χέρια: Προσπάθησαν να ζωγραφίσουν κρατώντας τον μαρκαδόρο στο στόμα με τα χέρια πίσω στην πλάτη.
Αγκαλιές χωρίς χέρια: Προσπάθησαν να αγκαλιάσουν ένα φίλο τους, χρησιμοποιώντας μόνο το σώμα τους.
Περπάτημα με “ματιά” φίλου: Φόρεσαν μια μάσκα στα μάτια και με τη βοήθεια ενός φίλου-οδηγού περπάτησαν μέσα στην τάξη, βιώνοντας την εμπιστοσύνη και την ανάγκη για υποστήριξη (τυφλός και οδηγός) ή μόνοι με μπαστουνάκι.
Συνεργασία με κλειστά μάτια: Προσπάθησαν με τη μάσκα στα μάτια να ενώσουν δύο τουβλάκια (ή άλλα αντικείμενα), εστιάζοντας στην αφή και στην ηχητική καθοδήγηση.

⠿Γνωρίσαμε τον κώδικα Braille και πώς αποδίδονται σε αυτόν τα γράμματα του αλφαβήτου. Η κυρία έγραψε το όνομά της χρησιμοποιώντας φακές πάνω σε κουκίδες, δείχνοντας στα παιδιά πώς μπορούν να “διαβαστούν” τα γράμματα από άτομα με προβλήματα όρασης.
Κάθε παιδί πήρε στο σπίτι μια μικρή αποστολή: με τη βοήθεια των γονιών του να γράψει το δικό του όνομα σε Braille. Για τη δραστηριότητα, δόθηκε φυλλάδιο με το αλφάβητο Braille, φύλλο εργασίας, φακές και κόλλα. Ο ρόλος των γονέων ήταν καθοριστικός!

Ακόμα, ενώσαμε λωρίδες χαρτιού σε κρίκους για να δείξουμε ότι όταν είμαστε ενωμένοι όλοι γινόμαστε μια πολύ δυνατή αλυσίδα που δεν σπάει παρά τις διαφορές μας.
Τέλος, αποδώσαμε στην νοηματική τη λέξη ΧΑΡΑ μιας που έχει 4 γραμματάκια όσο είμαστε κι εμείς!
Το Μήνυμα που Στέλνουμε
Μέσα από αυτές τις δραστηριότητες, τα παιδιά μας κατάλαβαν ότι η αναπηρία είναι ένα μόνο χαρακτηριστικό, και όχι το σύνολο ενός ανθρώπου. Το σημαντικό είναι να βλέπουμε τον άνθρωπο που κρύβεται πίσω από κάθε δυσκολία, να τον αγκαλιάζουμε, να τον σεβόμαστε και να είμαστε πρόθυμοι να βοηθήσουμε, όχι από οίκτο, αλλά από αγάπη και ισότιμη αποδοχή.