2. Να λύνει ένα πρόβλημα μόνο του. Συνήθως παρεμβαίνουμε εμείς, για παράδειγμα, σε μια σύγκρουση των παιδιών, μοιράζοντάς τους διαφορετικά παιχνίδια ή στέλνοντας το καθένα να παίξει σε διαφορετικό δωμάτιο. Την επόμενη φορά όμως, αντί να λύσουμε εξ ολοκλήρου το πρόβλημα εμείς, μπορούμε να κάνουμε στο παιδί μας την ερώτηση: «Τι πιστεύεις ότι θα μπορούσες να κάνεις για αυτό;». Διδάσκοντάς το πώς να λύνει ένα πρόβλημα, του διδάσκουμε παράλληλα πώς να αποτυγχάνει και να προσπαθεί ξανά. Του δείχνουμε ότι τα λάθη μας βοηθούν να μάθουμε και να προχωρήσουμε.
3. Να αναγνωρίζει τα συναισθήματα, τόσο τα δικά του όσο και των άλλων. Με αυτό τον τρόπο, γίνεται πιο εύκολη η συνύπαρξη μαζί τους. Μπορούμε για παράδειγμα να του πούμε: «Φαινόσουν τόσο χαρούμενος όταν κέρδισες, είχες ένα χαμόγελο μέχρι τα αυτιά!». Μπορούμε, ακόμα, να του μιλήσουμε για τα συναισθήματα με αφορμή μια ιστορία σε ένα βιβλίο ή μια ταινία, ρωτώντας το π.χ.: «Πώς πιστεύεις ότι ένιωσε όταν συνέβη αυτό;». Για την ακρίβεια, είναι ευκολότερο να μιλήσουμε στο παιδί μας για τα συναισθήματα των ηρώων μιας ιστορίας, στην οποία δεν εμπλέκεται άμεσα το ίδιο το παιδί.
4. Να βοηθάει τους άλλους. Ένα από τα πρώτα βήματα είναι κάθε φορά που βλέπουμε το παιδί μας να επιδεικνύει μια τέτοια συμπεριφορά, να το ενθαρρύνουμε να τη συνεχίσει. Μπορούμε επίσης να του δίνουμε απλές ευκαιρίες να βοηθήσει στο πλαίσιο της οικογένειας, π.χ. φέρνοντάς μας τα ρούχα για να ντύσουμε το μικρότερο αδερφάκι του, η βοηθώντας στη φροντίδα του κατοικίδιου.
5. Να ελέγχει τον παρορμητισμό του. Ο έλεγχος της συμπεριφοράς συνδέεται με τον προμετωπιαίο φλοιό του εγκεφάλου, ο οποίος δεν έχει αναπτυχθεί ακόμα στη διάρκεια της νηπιακής ηλικίας – για την ακρίβεια, η ανάπτυξή του ολοκληρώνεται μετά την ενηλικίωση! Μπορούμε, ωστόσο, να μάθουμε σε ένα παιδί να κάνει υπομονή π.χ. για να πάρει ένα παιχνίδι ή να φάει ένα γλυκό. Σύμφωνα μάλιστα με το κλασικό πλέον πείραμα του ζαχαρωτού, τα νήπια που είναι σε θέση να αντισταθούν για λίγο απέναντι σε ένα ζαχαρωτό έχουν πιο αισιόδοξες προοπτικές μακροπρόθεσμα σε όλους τους τομείς της ζωής τους! Ένας από τους καλύτερους τρόπους να εκπαιδεύσουμε το παιδί μας στην υπομονή και τον μερικό έλεγχο της συμπεριφοράς του είναι μέσα από το παιχνίδι ρόλων, όπου το νήπιο καλείται να σκεφτεί προτού δράσει, να περιμένει τη σειρά του και να ακολουθήσει κανόνες.