Η μετάβαση από το Νηπιαγωγείο στο Δημοτικό είναι μία υπέροχη εμπειρία για παιδιά και γονείς, αρκεί να υπάρξει η κατάλληλη προετοιμασία, αυτή που θα μετατρέψει τον φόβο λόγω άγνοιας σε δημιουργική χαρά.

Στο πλαίσιο του προγράμματος μετάβασης των νηπίων στο Δημοτικό Σχολείο, επισκεφθήκαμε, έπειτα από συνεννόηση με την κα Παπαμαρινου Αναστασία, δασκάλα της Α’ τάξης, το 9ο Δημοτικό Σχολείο ,και πιο συγκεκριμένα την Α’ Δημοτικού. Αφού μας υποδέχτηκε και μας ξενάγησε στο χώρο του σχολείου, μας σύστησε τον Διευθυντή του Σχολείου, κ. Τοπαλίδη Γιώργο και στη συνέχεια περάσαμε στην τάξη .

Εκεί , παρατηρήσαμε το χώρο, θέσαμε τις ερωτήσεις που είχαμε καταγράψει προηγουμένως τις οποίες μας απάντησαν οι μαθητές της Α’ τάξης . Στη συνέχεια , βγήκαμε στην αυλή όπου ζωγραφήσαμε όλοι μαζί σχέδια καλοκαιρινά .

Στη συνέχεια , γνωρίσαμε τον γυμναστή του σχολείου ,κο Γαβριηλίδη Λάμπη με τη βοήθεια του οποίου παίξαμε διάφορα ομαδικά διασκεδαστικά παιχνίδια .

Η ώρα μας στο 9ο Δημοτικό Σχολείο πέρασε πολύ ευχάριστα, κάτι για το οποίο θα θέλαμε να ευχαριστήσουμε θερμά την κα Παπαμαρινου για την εξαιρετική φιλοξενία  .

Γνωρίσαμε έναν χώρο άγνωστο για εμάς ,και μάθαμε πράγματα που αγνοούσαμε τα οποία αποτυπώσαμε στο χαρτί όταν επιστρέψαμε στο Νηπιαγωγείο μας . Ευχόμαστε σε όλους τους μαθητές μας που θα μας αποχαιρετίσουν τον Ιούνιο, η μετάβαση τους από το Νηπιαγωγείο μας στο Δημοτικό Σχολείο να είναι πράγματι ομαλή, δίχως άγχος και προβλήματα,  και να ξεκινήσει ένα νέο όμορφο ταξίδι στη γνώση που θα τους χαρίσει μοναδικές ευχάριστες εμπειρίες!

Την Παρασκευή οι μαθητές μας γνώρισαν τη σπουδαία Μεξικάνα ζωγράφο Φρίντα Κάλο η οποία άφησε το στίγμα της στην ιστορία της τέχνης μέσω των δηκτικών έργων της και των εξαιρετικών πορτρέτων της. Αφού πληροφορήθηκαν σημαντικά στοιχεία για την προσωπικότητα και την ζωή της, παρατήρησαν σημαντικά έργα της μέσα από κατάλληλο εποπτικό υλικό. Στη συνέχεια κλήθηκαν να ζωγραφίσουν το πορτραίτο της κάτι που συνήθιζε να κάνει και η ίδια καθώς το έργο της περιλαμβάνει κυρίως αυτοπροσωπογραφίες της συχνά αγέλαστες αλλά με ζωηρά χρώματα. Το αποτέλεσμα από τις δημιουργίες των παιδιών ήταν εντυπωσιακό!

ΦΡΙΝΤΑ ΚΑΛΟ

 Η Φρίντα Κάλο (1907-1954) έγινε γνωστή σε όλον τον κόσμο για τα μοναδικά έργα της, αλλά και για την προσωπική της ζωή που σημαδεύτηκε από ατυχήματα, θυελλώδεις έρωτες και φρικτούς πόνους που προκλήθηκαν και από τα δυο. Ακριβώς 114 χρόνια μετά τη γέννηση της διάσημης μεξικανής ζωγράφου, η πολύχρωμη κι γεμάτη πάθος και πόνο ζωή της, εξακολουθεί να αποτελεί αστείρευτη πηγή έμπνευσης, φάρο γυναικείας δύναμης και μια μοναδική ευκαιρία για να μπει κανείς έστω και για λίγο στον κόσμο της.

Τα περισσότερα έργα της είναι αυτοπροσωπογραφίες με έντονα χρώματα, μέσα από τις οποίες εκφράζεται ο προσωπικός πόνος και η σεξουαλικότητά της. Το στυλ που χρησιμοποιεί φαίνεται επηρεασμένο από τους πολιτισμούς που αναπτύχθηκαν στο Μεξικό.

Η αλήθεια είναι ότι η διάσημη σήμερα καλλιτέχνης καθιερώθηκε όχι τόσο μέσα από το έργο της αλλά και την ταραχώδη προσωπική ζωή της  ως μια από τους σημαντικότερους καλλιτέχνες του περασμένου αιώνα. Ορισμένοι την ενέταξαν στους σουρρελιστές ζωγράφους τους οποίους, όμως, η ίδια δεν αποδεχόταν καθώς ισχυριζόταν ότι τα έργα της παρουσιάζουν την πραγματικότητα και όχι το υποσυνείδητο όπως τα έργα των σουρρεαλιστών. Εν τούτοις, στο έργο της υπάρχουν εμφανείς επιρροές του ευρωπαϊκού κινήματος των αρχών του 20ού αιώνα που ανέτρεψε σχεδόν τα πάντα στη ζωγραφική.

Πέρα από τα έργα της, η Φρίντα έχει αφήσει πλούσια αποφθέγματα που αποτύπωναν τον ψυχισμό της, αλλά και διάφορες φάσεις της ζωής της.

 «Στο τέλος της ημέρας, μπορούμε να αντέξουμε πολλά περισσότερα απ’ όσα νομίζουμε»

«Πόδια. Τι τα χρειάζομαι από τη στιγμή που έχω φτερά για να πετάξω;»

«Τίποτε δεν αξίζει περισσότερο από το γέλιο. Είναι δύναμη το να μπορείς να γελάς, να αφήνεις τον εαυτό σου να νιώθει ελαφρύς. Η τραγωδία είναι το πιο γελοίο πράγμα».

«Τίποτα δεν είναι απόλυτο. Όλα αλλάζουν, κινούνται, τα πάντα περιστρέφονται, τα πάντα πετούν και φεύγουν μακριά».

«Αυτό που δεν με σκοτώνει, με θρέφει».

«Πιστεύω ότι λίγο λίγο θα καταφέρω να λύσω τα προβλήματά μου και θα επιβιώσω».

«Συνήθιζα να πιστεύω ότι ήμουν ο πιο παράξενος άνθρωπος στον κόσμο, αλλά ύστερα σκέφτηκα ότι υπάρχουν τόσοι άνθρωποι στον κόσμο, πρέπει να υπάρχει κάποιος σαν κι εμένα που να νιώθει περίεργος και ατελής με τους ίδιους τρόπους που το νιώθω κι εγώ.

Φανταζόμουν εκείνη τη γυναίκα και φαντάζομαι ότι πρέπει να είναι εκεί έξω, σκεπτόμενη εμένα επίσης. Ελπίζω αν είσαι εκεί έξω και διαβάζεις αυτό, να ξέρεις ότι ναι, είναι αλήθεια πως είμαι εδώ και είμαι το ίδιο περίεργη με εσένα»