Οι πρώτες δυνατές βροχές των ημερών μάς έδωσαν την τέλεια αφορμή να καλωσορίσουμε το Φθινόπωρο και τα αγαπημένα πρωτοβρόχια! Τα πρωτοβρόχια είναι οι πρώτες σημαντικές βροχές που πέφτουν μετά το τέλος του καλοκαιριού. Δεν είναι απλώς νερό που πέφτει, αλλά ο τρόπος με τον οποίο η φύση ξαναζωντανεύει, δίνοντας ανάσα στο χώμα και στα φυτά και αλλάζοντας το σκηνικό γύρω μας.

Με αφετηρία αυτό το μαγικό φαινόμενο, η τάξη μας μετατράπηκε σε ένα μικρό εργαστήρι καιρού!

Στόχος μας: Η ανάπτυξη της γλωσσικής και μουσικοκινητικής αγωγής των παιδιών, καθώς και η ενίσχυση της συνεργασίας και του ρυθμού.

Γνωρίσαμε το ποίημα “Η βροχή, τίκι τίκι στάζει”! Το τραγουδήσαμε μελωδικά και, φυσικά, το αναδείξαμε με το σώμα μας. Χρησιμοποιήσαμε τα δάχτυλα, τις παλάμες και τα πόδια μας για να μιμηθούμε τον ήχο της ψιχάλας, της δυνατής βροχής, ακόμα και του κεραυνού, κάνοντας μουσικοκινητικό παιχνίδι και δημιουργώντας την “ορχήστρα της βροχής” μέσα στην τάξη.

Μιλήσαμε για το πώς νιώθουμε όταν βρέχει, τι αλλάζει στον κόσμο και τι χρειαζόμαστε για να προστατευτούμε (ομπρέλες, αδιάβροχα). Στόχος μας: Η γνώση του φυσικού περιβάλλοντος (καιρικά φαινόμενα, εποχές) και η καλλιέργεια της λεπτής κινητικότητας και της δημιουργικότητας.

Συννεφάκια & Σταγόνες: Τα νήπια έδειξαν τη δημιουργικότητά τους γεμίζοντας χάρτινα συννεφάκια με αφράτο βαμβάκι και χρωματίζοντας χαρούμενες σταγόνες με μπλε και γαλάζιες αποχρώσεις.

Γαλότσες στο Χώμα: Φανταστήκαμε τις γαλότσες μας να περπατούν στις λακκούβες! Χρωματίσαμε το νερό της βροχής στο χώμα σε ένα ατομικό έργο, συνδέοντας έτσι το φαινόμενο της βροχής με τη γη και την αίσθηση του παιχνιδιού έξω, ενισχύοντας την επαφή με την εποχή.

Ολοκληρώσαμε τις δραστηριότητες με τη λέξη της ημέρας: “Πρωτοβρόχια”. Στόχος μας: Η εξοικείωση με τη γραπτή γλώσσα και η ανάπτυξη της φωνολογικής επίγνωσης.

Τα παιδιά την έγραψαν με τον δικό τους τρόπο, αναγνωρίζοντας τα γράμματα και τις έννοιες που συνδέονται με αυτήν, κάνοντας ένα σημαντικό βήμα στη μαθησιακή διαδικασία. Συμπλήρωσαν επίσης τις λέξεις που έλειπαν σε ένα φύλλο εργασίας, το οποίο αναφέρονταν στο ποίημα, Τίκι τίκι.

Σήμερα ξεκινήσαμε με μια φανταστική ιδέα: Να μιλήσουμε για το φαινόμενο του σεισμού. Τι συμβαίνει δηλαδή; Η Γη μας θέλει να παίξει και να χορέψει! Όταν αρχίζει να κουνάει τα χεράκια και τα ποδαράκια της, τότε εμείς κουνιόμαστε μαζί της – αυτό είναι το φαινόμενο του σεισμού.

Όπως κι εμείς έχουμε δέρμα, καρδούλα και ποδαράκια, έτσι και η Γη έχει τα δικά της μέρη:

Φλοιός: Είναι το “δέρμα” της Γης, το λεπτό και σκληρό στρώμα όπου ζούμε (βουνά, θάλασσες). Μοιάζει με ένα μεγάλο παζλ από κομμάτια, τις πλάκες.

Μανδύας: Είναι το παχύ στρώμα ακριβώς από κάτω, πολύ ζεστό και πηχτό, σαν λιωμένη σοκολάτα ή μάγμα. Οι πλάκες του φλοιού “επιπλέουν” πάνω σε αυτό.

Πυρήνας: Είναι η “καρδούλα” της Γης, στο κέντρο. Είναι το πιο καυτό μέρος, πιο ζεστό και από τον Ήλιο!

Με αφορμή το καυτό υλικό του μανδύα, αναφέραμε ότι μερικές φορές το καυτό, λιωμένο υλικό (μάγμα) βρίσκει δίοδο και βγαίνει στην επιφάνεια από μια “τρύπα” της Γης. Αυτό το φαινόμενο ονομάζεται ηφαιστειακή έκρηξη και μοιάζει σαν μια φυσική βρύση καυτού υλικού που βγαίνει από τα έγκατα της Γης!

Ο Σεισμός: Τι Συμβαίνει και Πώς Ετοιμαζόμαστε

Τι είναι ο Σεισμός; (Παιδαγωγικός Στόχος: Γνωστική Κατανόηση Φαινομένου)

Είδαμε ότι ο σεισμός είναι το κούνημα που προκαλείται όταν τα κομμάτια του “παζλ” (οι πλάκες) σπρώχνονται ή τρίβονται μεταξύ τους. Μοιάζει σαν να κουνάμε ένα ζελέ ή ένα τραπέζι με παιχνίδια!

Οι Χελωνίτσες της Τάξης μας (Παιδαγωγικός Στόχος: Ασφαλής Συμπεριφορά και Ψυχραιμία)

Συζητήσαμε πως όταν νιώσουμε το κούνημα, πρέπει να παραμείνουμε ήρεμοι και να προστατέψουμε τον εαυτό μας. Μάθαμε το σύνθημα: “Πέφτω κάτω! Καλύπτομαι! Κρατιέμαι!”

Δώσαμε οδηγία στο κάθε παιδί σε ποιο συγκεκριμένο τραπέζι της τάξης θα πάει να καλυφθεί, κάνοντας τα χεράκια του “χελωνίτσες” στο κεφάλι για να το προστατέψει.

Το Σφύριγμα της Ασφάλειας (Παιδαγωγικός Στόχος: Οργάνωση και Ομαδική Εκκένωση)

Είπαμε ότι μόλις ο σεισμός σταματήσει, με το σφύριγμα της νηπιαγωγού, θα μπούμε σε σειρούλα και θα περπατήσουμε προσεκτικά μέχρι την πόρτα εξόδου και από εκεί στο προαύλιο (τον ασφαλή μας χώρο).

Η Τσάντα του Σεισμού (Παιδαγωγικός Στόχος: Πρακτική Ετοιμότητα)

Εξερευνήσαμε μαζί την τσάντα έκτακτης ανάγκης (το βαλιτσάκι του σεισμού) που έχουμε στην τάξη. Μάθαμε τι περιέχει: φαρμακείο, φακό, σφυρίχτρα, νερό, ραδιόφωνο και άλλα χρήσιμα αντικείμενα. Στο τέλος, τα παιδιά έκοψαν, κόλλησαν και χρωμάτισαν τα σημαντικά αντικείμενα που πρέπει να έχει η τσάντα.

ΧΧ

Χρωματίσαμε τα μέρη του εσωτερικού της Γης.

Παρακολουθήσαμε ένα σχετικό εκπαιδευτικό βίντεο: https://youtu.be/QJIyFkw0Kx4?si=OKikHRBwzX2v_vTt

Σημαντική Ενημέρωση: Άσκηση Ετοιμότητας

Για να είμαστε όλοι μας έτοιμοι και να νιώθουμε ασφαλείς, θα πραγματοποιήσουμε την πρώτη μας Άσκηση Σεισμού στο σχολείο μας την Δευτέρα 6 Οκτωβρίου. Θα εφαρμόσουμε όλα όσα μάθαμε!

Τα παιδιά ήταν εξαιρετικά συνεργάσιμα και έδειξαν μεγάλο ενδιαφέρον!

Επίσης ασχολήθηκαν με νέα παιδαγωγικά παιχνίδια, χρησιμοποιώντας πλαστελίνη προκειμένου να συνθέσουν σχήματα, μέτρησαν με τα τσόχινα “δακτυλάκια” αριθμούς και έβαλαν τα γράμματα της αλφαβήτα που ήταν γραμμένα σε καπάκια μπουκαλιών στα αντίστοιχα μιας καρτέλας.

Σήμερα τιμήσαμε τη Διεθνή Ημέρα Ηλικιωμένων, αφιερώνοντας τη μέρα στους δικούς μας ήρωες: τον παππού και τη γιαγιά!

Ο παππούς και η γιαγιά αποτελούν τον πυλώνα της ελληνικής οικογένειας. Είναι οι πηγές της σοφίας, της αγάπης και της άνευ όρων φροντίδας. Μεταφέρουν ιστορίες και παραδόσεις, δίνοντας στα παιδιά μας γερό «ρίζωμα» και αίσθηση ασφάλειας. Η συμβολή τους είναι ανεκτίμητη, καθώς στηρίζουν τους γονείς και χαρίζουν στα εγγόνια τους αναντικατάστατο χρόνο και τρυφερότητα.

Τα νήπια έδειξαν την αγάπη τους με πολλές δημιουργικές δραστηριότητες:

1. Δημιουργία και Τέχνη:
   • Με τα μικρά τους χεράκια, έφτιαξαν μια υπέροχη καρδιά με τα πρόσωπα των παππούδων τους.
   • Στα φύλλα εργασίας τους, τους ζωγράφισαν και έγραψαν τα ονόματά τους, εξασκώντας τη γραφή.
   • Εκμεταλλευτήκαμε το διάλειμμα δημιουργώντας όμορφες αποτυπώσεις φύλλων με κηρομπογιές, συνδέοντας τη γιορτή με τη φύση.
2. Γλώσσα και Παρατηρητικότητα:
   • Παρατηρήσαμε πίνακες ζωγραφικής με θέμα τον παππού και τη γιαγιά. Τα παιδιά εξάσκησαν τον προφορικό λόγο και την έκφρασή τους, περιγράφοντας τα πρόσωπα και τα συναισθήματα που έβλεπαν.
   • 

     Δημιουργός Εκπαιδευτικού Υλικού: Τάνια Μάνεση

     

   • Στη συνέχεια, εξάσκησαν την παρατηρητικότητά τους, συνδέοντας μικρά μέρη των έργων τέχνης με τον ολοκληρωμένο πίνακα που απεικόνιζε οικογενειακές στιγμές με τα εγγόνια.
   • Εκπαιδευτικό Παιχνίδι:
     • Η έκπληξη ήρθε με την προβολή του επεισοδίου της Πέππα το Γουρουνάκι https://youtu.be/WTmyo_BI-RE?si=XyAHnHVIQcvs8P6j(” Η Σοφίτα της γιαγιάς και του παππού).
     • Ολοκληρώσαμε με ένα φύλλο εργασίας, όπου τα παιδιά έπρεπε να εντοπίσουν τα αγαπημένα αντικείμενα του παππού και της γιαγιάς και να τα τοποθετήσουν στη σωστή θέση.
       

Τέλος, χρωμάτισαν μια γλαστρούλα με ευχές και έγραψαν στην κάρτα τους τη πιο γλυκιά ευχή: «Χρόνια πολλά παππού και γιαγιά!»

Σήμερα, τα νήπια παρακολούθησαν στον υπολογιστή το φθινοπωρινό παραμύθι “Ένας σκίουρος άτακτος και ζωηρούλης”.

Η ιστορία αφηγείται τις περιπέτειες ενός μικρού σκίουρου που είναι πολύ άτακτος και σκανταλιάρης, δημιουργώντας προβλήματα στο δάσος. Μέσα από κάποια γεγονότα, ο σκίουρος συνειδητοποιεί τα λάθη που έκανε και αποφασίζει να αλλάξει συμπεριφορά και να γίνει πιο φρόνιμος.

Στην παρεούλα, συζητήσαμε για την ιστορία, ενισχύοντας τη γλωσσική έκφραση και την ακουστική κατανόηση. Το διδακτικό μήνυμα που κρατήσαμε είναι:

• Η αξία της παραδοχής των λαθών μας.
• Η σημασία της αλλαγής της συμπεριφοράς προς το καλύτερο.
• Η αξία της υπευθυνότητας και της φρονιμάδας.

Στη συνέχεια, ζωντανέψαμε την περιπέτεια! Υπό τον ρυθμό του ταμπουρίνου, τα παιδιά αναπαραστήσανε την ιστορία, αφού γίναμε όλοι σκιουράκια:

1. Περπατήσαμε ως τη λίμνη, αναπτύσσοντας τη χωρική αντίληψη και τη συναίσθηση του χώρου.
2. Φτιάξαμε σχεδίες και περάσαμε απέναντι, καλλιεργώντας τη φαντασία και τη συμμετοχή σε ομαδικό παιχνίδι (κοινωνικοποίηση).
3. Βρήκαμε τη μεγάλη βελανιδιά της κας Κουκουβάγιας, μαζέψαμε βελανίδια σε τσαντούλες ενώ πήγαμε για ψάρεμα για να της δώσουμε δώρο ψαράκια, ενισχύοντας τη μίμηση και την κινητική εκφραστικότητα.
4. Τέλος, γυρίσαμε κουρασμένα στο σπίτι μας για να κοιμηθούμε, εξασκώντας τον κινητικό συντονισμό και την αίσθηση του ρυθμού (κινητική αγωγή).

Η μέρα έκλεισε δημιουργικά: τα παιδιά έκοψαν στο περίγραμμα όλα τα μέρη του σώματος του σκίουρου (σώμα, κεφάλι, αυτάκια, χεράκια, ποδαράκια), αναπτύσσοντας τη λεπτή κινητικότητα και τον οπτικοκινητικό συντονισμό με τη χρήση του ψαλιδιού.

Έπειτα, τα ένωσαν με κόλλα, ζωγράφισαν ματάκια και μυτούλα, και τέλος του έβαλαν στα χεράκια τα αγαπημένα του βελανίδια. Μέσα από αυτή την κατασκευή, τα παιδιά έδωσαν ζωή σε έναν αγαπημένο τους ήρωα.

Σήμερα, ταξιδέψαμε στον κόσμο των συναισθημάτων και των σχημάτων, ξεκινώντας από το αγαπημένο “Παραμύθι με τα Χρώματα”.

Η ιστορία του ουράνιου τόξου που έφυγε επειδή κανείς δεν του έδινε σημασία συγκίνησε τα παιδιά, τα οποία αμέσως συνειδητοποίησαν την αξία της αναγνώρισης και της κοινωνικής ευαισθησίας απέναντι στους άλλους. Η αποστολή των παιδιών του παραμυθιού να το φέρουν πίσω, τόνισε τη σημασία της συνεργασίας και της ανάληψης ευθύνης για ένα κοινό όφελος.

Για να αποτυπώσουν τις εντυπώσεις τους και να “σώσουν” τον κόσμο της ιστορίας, πήραν μαύρο χαρτόνι και έβαλαν τα δικά τους χρώματα, εξασκώντας τη λεπτή τους κινητικότητα και αναπτύσσοντας τη συμβολική σκέψη και την καλλιτεχνική έκφραση μέσα από την αντίθεση.

Στη συνέχεια, βγήκαμε στην αυλή για να παίξουμε οργανωμένα με κώνους και στεφάνια, ενισχύοντας έτσι τον συντονισμό και τη γενική κινητική ανάπτυξη μέσα από την ομαδική συνεργασία.

Επιστρέφοντας στην τάξη, το ουράνιο τόξο που είχαν ζωγραφίσει μας οδήγησε σε μια σημαντική μαθηματική παρατήρηση: είναι μια καμπύλη σαν μισός κύκλος! Αυτή η διαπίστωση ερέθισε το ενδιαφέρον τους για τα γεωμετρικά σχήματα. Με αφορμή αυτή την ανακάλυψη, δημιουργήσαμε υπέροχους κύκλους με κραγιόνια, αποτυπώνοντας δημιουργικά τη νέα προμαθηματική έννοια που είχαν ανακαλύψει με τόσο χαρούμενο τρόπο.

Συζητήσαμε με τα παιδιά για τον μήνα Σεπτέμβρη, το ένα από τα «παιδιά» του Φθινοπώρου. Διαβάσαμε το ποίημα «Ο Σεπτέμβρης είναι αγόρι» και ακούσαμε το τραγούδι του. Το ποίημα και το τραγούδι συνοδεύτηκαν από εικόνες, ώστε τα παιδιά να συνδέσουν τις πληροφορίες με οπτικά ερεθίσματα και να αποτυπώσουν τα χαρακτηριστικά του Σεπτέμβρη (χρυσά χρώματα, φύλλα που πέφτουν, μήλα, αέρας, σταγόνες βροχής, έναρξη σχολείου κ.ά.).

Στη συνέχεια, μέσα από κουίζ-παιχνίδι, επιβεβαιώσαμε την κατανόηση και εμπέδωση όσων είχαν ακούσει και δει.

Ο ΣΕΠΤΕΜΒΡΗΣ ΕΙΝΑΙ ΑΓΟΡΙ

κι έχει ολόχρυσο καπέλο και χρυσό το πανωφόρι

τα παπούτσια του είναι φύλλα, που ‘χουν πέσει απ’ τα πλατάνια

και τα μάγουλα του μήλα.

Κρατάει σάκα από νερό κι έχει μέσα τα βιβλία

από σύννεφο κι αφρό. Με του ανέμου τα ποδάρια

τρέχει δίχως να τον βλέπεις, στων βημάτων του τα χνάρια

διαμαντάκια θε να βρεις, σταγονίτσες σταγονίτσες

μιας ολόχρυσης βροχής.

Ο Σεπτέμβρης είναι αγόρι, κατεβαίνει από τα δάση

κατεβαίνει από τα όρη κι έρχεται για να κτυπήσει

μια πελώρια καμπάνα, το σχολειό ν’ αρχινίσει.

Ο Σεπτέμβρης πάντα δες, έχει όλα τα παιδάκια

φίλους και συμμαθητές.

ΡΕΝΑ ΚΑΡΘΑΙΟΥ

Έπειτα, σχεδιάσαμε όλοι μαζί ένα αγόρι και το ονομάσαμε «Σεπτέμβρης ο Φθινοπωρούλης». Τα παιδιά το έντυσαν με τα χρώματα και τα στοιχεία του φθινοπώρου:

• Καπέλο χρυσό

• Μαλλιά και παντελόνι καφέ

• Ζακετάκι στην ίδια χρωματική απόχρωση

• Μπλούζα κόκκινη

• Παπούτσια από φύλλα που κόλλησαν τα ίδια

• Φυσικά φύλλα γύρω του που πέφτουν

• Πρόσωπο με μάτια, στόμα και δύο κόκκινα «μηλαράκια» για μάγουλα.

Οι στόχοι της δραστηριότητας ήταν τα παιδιά να γνωρίσουν τα χαρακτηριστικά του φθινοπώρου και ειδικά του Σεπτέμβρη, να εμπλουτίσουν το λεξιλόγιό τους και να καλλιεργήσουν την προφορική τους έκφραση. Παράλληλα, ανέπτυξαν φαντασία, δημιουργικότητα και δεξιότητες λεπτής κινητικότητας μέσα από ζωγραφική, κόλλημα φύλλων και χρήση υλικών. Τέλος, καλλιέργησαν συνεργασία, έκφραση συναισθημάτων και αυτοπεποίθηση μέσα από την ομαδική δημιουργία του «Σεπτέμβρη».

Τα παιδιά άσκησαν τη λεπτή κινητικότητά τους περνώντας υφασμάτινες λωρίδες σε πλαστικοποιημένα ζωάκια, πλέκοντας με απλό τρόπο. Στη συνέχεια, χρησιμοποίησαν κορδόνι που περνούσαν από τρυπούλα σε τρυπούλα σε φιγούρες όπως πειρατής, πριγκίπισσα και ελέφαντας. Η δραστηριότητα τους βοήθησε να αναπτύξουν δεξιότητες συντονισμού και συγκέντρωσης μέσα από το δημιουργικό παιχνίδι.

Έπειτα, άκουσαν το παραμύθι «Ο Έλμερ, ο παρδαλός ελέφαντας». Ο Έλμερ είναι ένας ελέφαντας διαφορετικός από τους άλλους, καθώς είναι πολύχρωμος. Η ιστορία αναδεικνύει την ομορφιά της διαφορετικότητας, την αξία της μοναδικότητας και την αποδοχή του εαυτού και των άλλων.

Στη συνέχεια, πήραν τα ίδια χρώματα που είχε ο Έλμερ και δημιούργησαν ένα ουράνιο τόξο, συνδέοντας το παραμύθι με μια εικαστική δραστηριότητα. Το ουράνιο τόξο έγινε σύμβολο χαράς, ελπίδας, φιλίας και διαφορετικότητας.

Στο πλαίσιο της «12ης Πανελλήνιας Ημέρας Σχολικού Αθλητισμού – Ευρωπαϊκής Ημέρας Σχολικού Αθλητισμού 2025» με σύνθημα «Κινούμαι, Ενεργώ, Δημιουργώ», τα νήπια είχαν την ευκαιρία να γνωρίσουν τον κόσμο του αθλητισμού με τρόπο βιωματικό και δημιουργικό.

Μέσα από συζήτηση και εικόνες έμαθαν ποια είναι τα βασικά αθλήματα, τι σημαίνει η έννοια του αθλητισμού και πώς η κίνηση, το παιχνίδι και η συνεργασία βοηθούν το σώμα και το πνεύμα να αναπτυχθούν. Οι παιδαγωγικοί στόχοι ήταν:

• η καλλιέργεια της κινητικότητας και του συντονισμού μέσα από απλές σωματικές ασκήσεις,

• η ανάπτυξη συνεργατικών δεξιοτήτων, καθώς τα παιδιά έμαθαν ότι ο αθλητισμός μας διδάσκει να παίζουμε μαζί και να τηρούμε κανόνες,

• η κατανόηση της έννοιας της υγιεινής ζωής, αφού συνειδητοποίησαν ότι η άσκηση κάνει καλό στην υγεία, μας γεμίζει ενέργεια και χαρά,

• η έκφραση δημιουργικότητας, μέσω καλλιτεχνικών δραστηριοτήτων συνδεδεμένων με τον αθλητισμό.

Τα παιδιά γυμνάστηκαν τόσο μέσα στην αίθουσα όσο και στο προαύλιο, κατανοώντας με απλό τρόπο ότι η άσκηση μπορεί να γίνεται παντού και είναι πάντοτε πηγή διασκέδασης. Στη συνέχεια, δημιούργησαν τη δική τους αφίσα για τον σχολικό αθλητισμό: επέλεξαν εικόνες από διάφορα αθλήματα, τις χρωμάτισαν, τις έκοψαν και τις κόλλησαν, γράφοντας το δικό τους σύνθημα: «Μαθαίνω, παίζω, αθλούμαι». Με αυτόν τον τρόπο κατανόησαν ότι ο αθλητισμός δεν είναι μόνο άσκηση, αλλά και μάθηση και χαρά.

Τέλος, έφτιαξαν τα δικά τους μετάλλια, ανακαλύπτοντας το νόημα της προσπάθειας και της επιβράβευσης. Έμαθαν πως στο παιχνίδι και στον αθλητισμό το πιο σημαντικό δεν είναι να είσαι «πρώτος», αλλά να προσπαθείς, να χαίρεσαι και να συμμετέχεις.

Μέσα από όλες αυτές τις δράσεις, τα μικρά παιδιά αντιλήφθηκαν με βιωματικό τρόπο ότι ο αθλητισμός:

• μας δίνει δύναμη και υγεία,

• μας μαθαίνει να συνεργαζόμαστε,

• μας βοηθά να εκφραζόμαστε δημιουργικά,

• μας γεμίζει χαρά και αυτοπεποίθηση.

Έτσι, το σύνθημα της ημέρας «Κινούμαι, Ενεργώ, Δημιουργώ» έγινε πράξη μέσα στην καθημερινότητά τους.

Τα νήπια διάβασαν το βιβλίο «Μια κουβέρτα στο διάστημα» και εμπνεύστηκαν να φτιάξουν τη δική τους κουβέρτα για την τάξη, σύμβολο φιλίας και συνεργασίας.

Μέσω πλαστικοποιημένων φύλλων εργασίας είχαν την ευκαιρία να γράψουν και να σβήσουν όσες φορές ήθελαν, εξασκώντας τη λεπτή κινητικότητα και την προγραφική τους ικανότητα μέσα από γραμμές ευθείες, καμπύλες, ζικ-ζακ και διαδρομές. Παράλληλα, δοκίμασαν μαθηματικά μοτίβα, μέτρησαν μπαλίτσες για να εντοπίσουν τον αριθμό που τους αναλογεί ενώνοντας ένα ξύλινο πάζλ αριθμητικών  δεδομένων, καλλιεργώντας τη μαθηματική τους σκέψη.

Το παιχνίδι με το ζάρι έδωσε την ευκαιρία για κινητική έκφραση: μιμήθηκαν ζώα σε κίνηση και ήχο, συνδυάζοντας τραγούδι, ρυθμό και φαντασία. Σε άλλο παιχνίδι με το ζάρι των χρωμάτων αναγνώρισαν και χρώματα, βρίσκοντας στην τάξη αντικείμενα που αντιστοιχούσαν σε αυτά.

Παιδαγωγικοί στόχοι:

• Ανάπτυξη λεπτής κινητικότητας και προγραφικών δεξιοτήτων.

• Εξοικείωση με μαθηματικές έννοιες (μέτρηση, μοτίβα, αριθμοί).

• Καλλιέργεια συνεργασίας, φαντασίας και δημιουργικότητας.

• Ενίσχυση γλωσσικής και κινητικής έκφρασης.

• Ενδυνάμωση της αυτοπεποίθησης μέσα από ομαδικό παιχνίδι.

Σήμερα τα νήπια είχαν την ευκαιρία να παίξουν και να μάθουν μέσα από τα χρώματα. Αρχικά, έφτιαξαν τη δική τους μολυβοθήκη και στη συνέχεια έδωσαν παραδείγματα συνδέοντας κάθε χρώμα με κάτι γνώριμο από την καθημερινότητά τους, όπως «Μπλε σαν τη θάλασσα», «Κόκκινο όπως η φράουλα», «Κίτρινο όπως ο ήλιος».

Μιλήσαμε για τα τρία πρωτεύοντα χρώματα – κόκκινο, κίτρινο και μπλε – και με αυτά βάψαμε τις παλάμες μας αποτυπώνοντάς τες στο χαρτί.

Έπειτα, ενώνοντας τις παλάμες, ανακαλύψαμε πώς δημιουργούνται τα δευτερεύοντα χρώματα: κόκκινο με μπλε μας έδωσε μωβ, μπλε με κίτρινο μας έδωσε πράσινο, και κόκκινο με κίτρινο μας έδωσε πορτοκαλί. Στο τέλος, δώσαμε χρώμα στα χαρτιά μας και ανακαλύψαμε τα χρώματα που αντιστοιχούν στο αρχικό γράμμα του ονόματός μας.

Οι παιδαγωγικοί στόχοι των δραστηριοτήτων ήταν η καλλιέργεια της δημιουργικότητας και της φαντασίας των νηπίων, η ανάπτυξη της λεπτής κινητικότητας μέσα από τη ζωγραφική και τις αποτυπώσεις, η εξάσκηση της παρατηρητικότητας και της λογικής συσχέτισης (πρωτεύοντα και δευτερεύοντα χρώματα), καθώς και η γνωριμία με την ταυτότητα του εαυτού μέσα από το γράμμα του ονόματος. Παράλληλα, καλλιεργήθηκαν η γλωσσική έκφραση, η ικανότητα σύνδεσης εικόνας και λέξης και η συνεργασία μέσα στην ομάδα.

 

Το μόνο που ήθελε ο καημένος ο Ντάνκαν ήταν να ζωγραφίζει.
Όταν όμως άνοιξε την κασετίνα του, βρήκε ένα σωρό γράμματα. Όλα του έλεγαν το ίδιο: «Τα παρατάμε!»

• Το Μπεζ είχε κουραστεί να είναι η σκιά του Καφέ.

• Το Μπλε ήθελε επειγόντως ένα διάλειμμα μετά από τόση δουλειά.

• Το Ροζ παραπονιόταν ότι δεν το χρησιμοποιούν ποτέ.

• Το Πράσινο δεν είχε παράπονα, αλλά ζητούσε να φιλιώσουν το Κίτρινο με το Πορτοκαλί.

  

  Σήμερα, τα παιδιά άκουσαν το παραμύθι «Η μέρα που τα κραγιόνια τα παράτησαν» και μπήκαν στον κόσμο των χρωμάτων, των συναισθημάτων και της φαντασίας.

  Δραστηριότητες:

  • Στη συνέχεια, απέδωσαν στο χαρτί ό,τι τους έκανε εντύπωση από την ιστορία.

  • Συζήτησαν στην παρεούλα για τα χρώματα και τα συναισθήματα που μπορεί να “κρύβει” το καθένα.

  • Έμαθαν πώς, όταν αναμιγνύουμε χρώματα, δημιουργούνται νέα — μαγικά και αναπάντεχα.

  • Γνώρισαν τα βασικά και τα δευτερεύοντα χρώματα, μέσα από παιχνίδια και πειραματισμούς.

  • Τέλος, δημιούργησαν το δικό τους “τερατάκι των χρωμάτων”, δίνοντάς του ζωή, ύφος και χαρακτήρα.

  Μια δραστηριότητα γεμάτη φαντασία, χρώμα και συναισθήματα — γιατί ακόμη και τα κραγιόνια έχουν ψυχή!