Λήψη αρχείου

Ο αναστοχασμός της δράσης πραγματοποιήθηκε στην παρεούλα, όπου τα νήπια εξέφρασαν όσα τους έκαναν τη μεγαλύτερη εντύπωση από τις σχετικές δραστηριότητες. Ειδικότερα, στάθηκαν στη συνέντευξη που πήραν από τους παππούδες τους και στην επίσκεψη της γιαγιάς ενός συμμαθητή τους στην τάξη, περιγράφοντας τόσο το πώς νιώθουν για τις νέες γνώσεις που αποκόμισαν, όσο και τα συναισθήματά τους για τους παππούδες και τις γιαγιάδες τους (χαρά, αγάπη, ενθουσιασμό). Αυτό το συναίσθημα το αποτύπωσαν δημιουργικά σε μια ζωγραφιά.
Ολοκληρώνοντας, σε ένα φύλλο εργασίας κλήθηκαν να κυκλώσουν την εικόνα που αντιστοιχούσε στις ιστορίες που άκουσαν ως “μικροί δημοσιογράφοι”, ενώ παράλληλα διηγήθηκαν ξανά όσα θυμόντουσαν από τις ιστορίες αυτές. Με την ολοκλήρωση του αναστοχασμού και την καταγραφή των εμπειριών, ολοκληρώθηκε επιτυχώς ο κύκλος του εν λόγω εκπαιδευτικού έργου. Η δράση αυτή έφερε κοντά τις γενιές, ενισχύοντας τους δεσμούς και την αξία της μετάδοσης ιστοριών.

Λήψη αρχείου

Λήψη αρχείου

Λήψη αρχείου

Η πρόσφατη βιωματική μας δράση με επίκεντρο τους παππούδες και τις γιαγιάδες έφτασε στην τελική της φάση, την Επικοινωνία και Διάχυση, ολοκληρώνοντας τον κύκλο της δημιουργικότητας και της συναισθηματικής έκφρασης των παιδιών. Μετά την επιτυχημένη επίσκεψη της γιαγιάς και την αμέσως επόμενη κατασκευή της “Γωνιάς της Αγκαλιάς” με τα σπιτάκια από τουβλάκια και τις οικογενειακές φωτογραφίες, περάσαμε στη διαδικασία της ψηφιακής αποτύπωσης και διάδοσης του έργου μας.

Με άδεια των γονέων, συλλέχθηκε όλο το φωτογραφικό υλικό από τη δράση, καθώς και οι φωτογραφίες των παππούδων και γιαγιάδων που έφεραν τα παιδιά. Με μεγάλη χαρά και ενθουσιασμό, τα νήπια συνέβαλαν ενεργά στη δημιουργία ενός ψηφιακού άλμπουμ και ενός βίντεο με τίτλο: “Οι παππούδες και οι γιαγιάδες μας στην τάξη!”. Οι μικροί μας συνεργάτες μοιράστηκαν τις ιδέες τους για τη διαμόρφωση του ψηφιακού υλικού, εστιάζοντας στην επιλογή χρωμάτων. Μεταξύ πολλών επιλογών, κατέληξαν στις γήινες αποχρώσεις και το ασπρόμαυρο, καθώς, όπως παρατήρησαν, αυτά τα χρώματα ταίριαζαν περισσότερο στις αναμνήσεις και τις παλιές φωτογραφίες των παππούδων που είχαν δει στο σπίτι. Αυτή η επιλογή ανέδειξε με μοναδικό τρόπο τη διαχρονική αξία των οικογενειακών δεσμών και τη σύνδεση με το παρελθόν.

Η διάχυση του αποτελέσματος πραγματοποιήθηκε άμεσα και σε πολλά επίπεδα. Το ψηφιακό άλμπουμ, που αποτελεί έναν θησαυρό συναισθημάτων και αναμνήσεων, αναρτήθηκε στο σχολικό μας blog για να μπορέσει όλη η σχολική κοινότητα να το απολαύσει, ενώ εστάλη και μέσω e-mail στους γονείς, επιτρέποντας σε κάθε οικογένεια να κρατήσει ζωντανή αυτή την όμορφη εμπειρία. Παράλληλα, δημιουργήθηκε μια ψηφιακή αφίσα με φωτογραφίες από την επίσκεψη της γιαγιάς, η οποία αναρτήθηκε στον κεντρικό διάδρομο του Δημοτικού Σχολείου, ώστε το μήνυμα της αγάπης και της σύνδεσης των γενεών να ταξιδέψει σε όλους τους μαθητές και εκπαιδευτικούς του σχολικού μας συγκροτήματος. Η δράση μας επιβεβαίωσε για μία ακόμη φορά πόσο σημαντικό είναι να εντάσσουμε στην εκπαιδευτική διαδικασία θέματα που αγγίζουν την καρδιά των παιδιών.

Στο πλαίσιο του ευρωπαϊκού προγράμματος e Twinning “We learn by coding”, οι μικροί μας μαθητές είχαν την ευκαιρία να γνωρίσουν τις θεμελιώδεις έννοιες της κωδικοποίησης (coding) με έναν τρόπο απόλυτα προσαρμοσμένο στην ηλικία τους: μέσα από το παιχνίδι των χρωμάτων και της οπτικής αντιστοίχισης. Η δραστηριότητα αυτή, που αποτυπώνεται στις φωτογραφίες, απαιτούσε από τα νήπια να αναλάβουν τον ρόλο του “προγραμματιστή”, καθώς έπρεπε να διαβάσουν το οπτικό μοτίβο των μπαλονιών, το οποίο λειτουργούσε ως ο αρχικός κώδικας, και να το μεταφράσουν σε μια νέα μορφή. Κάθε ομάδα μπαλονιών αντιστοιχούσε σε μια σειρά από άδεια τετραγωνάκια, και ο στόχος ήταν η πιστή αναπαραγωγή της ακολουθίας των χρωμάτων, χρωματίζοντας τα τετράγωνα με την ίδια σειρά. Με αυτόν τον τρόπο, τα παιδιά καλλιέργησαν με φυσικό τρόπο δεξιότητες αντιστοίχισης, λογικής ακολουθίας και συμβολικής σκέψης, μαθαίνοντας ουσιαστικά ότι μια πληροφορία μπορεί να μετατραπεί και να αποθηκευτεί σε μια διαφορετική, πιο αφηρημένη μορφή, μια αρχή ζωτικής σημασίας για την κατανόηση του ψηφιακού κόσμου.

Αυτή η πρωτοποριακή μέθοδος “unplugged coding” αποτελεί ένα ισχυρό εργαλείο για την ανάπτυξη της υπολογιστικής σκέψης (computational thinking) από την προσχολική ηλικία. Μέσω της δραστηριότητας, τα νήπια εξασκούνται στην επίλυση προβλημάτων, καθώς πρέπει να σκεφτούν μεθοδικά και να ακολουθήσουν συγκεκριμένα βήματα για να ολοκληρώσουν την εργασία τους επιτυχώς. Η ανάγκη να διατηρήσουν την ακριβή σειρά των χρωμάτων ενισχύει την ικανότητα τους για προσοχή στη λεπτομέρεια και συγκέντρωση, ενώ παράλληλα διασκεδάζουν με τη χρήση έντονων χρωμάτων. Το eTwinning πρόγραμμα, αξιοποιώντας απλά υλικά όπως τα φύλλα εργασίας, αποδεικνύει ότι οι σύνθετες έννοιες της πληροφορικής μπορούν να γίνουν προσβάσιμες και ελκυστικές ακόμη και στους μικρότερους μαθητές, θέτοντας τα θεμέλια για την μελλοντική τους ενασχόληση με τις ψηφιακές τεχνολογίες.

Μετά από μια ιδιαίτερα συγκινητική επίσκεψη στην τάξη μας, αυτή της γιαγιάς ενός συμμαθητή μας, τα παιδιά εξέφρασαν μια αυθόρμητη και δυνατή επιθυμία: να φέρουν την αίσθηση του σπιτιού του παππού και της γιαγιάς μέσα στον χώρο της σχολικής τους ζωής. Αυτή η ανάγκη για οικειότητα και συναισθηματική ασφάλεια μεταφράστηκε σε ένα θαυμάσιο, βιωματικό έργο κατασκευής.

Χρησιμοποιώντας τα τουβλάκια, τα παιδιά ανέλαβαν να κτίσουν τα σπίτια των παππούδων τους. Κάθε κατασκευή ήταν μοναδική, γεμάτη φροντίδα και λεπτομέρεια, αντανακλώντας τη ζεστασιά και την αγάπη που λαμβάνουν στα δικά τους σπίτια. Το πιο συγκινητικό βήμα ήταν η προσθήκη φωτογραφιών των αγαπημένων τους προσώπων μέσα στα σπιτάκια, μετατρέποντας τις άψυχες κατασκευές σε μικρές εστίες συναισθημάτων.

Αναγνωρίζοντας την τεράστια συναισθηματική αξία αυτού του εγχειρήματος, συμφωνήσαμε να διατηρήσουμε τα σπιτάκια σε μια ξεχωριστή γωνιά της τάξης. Ονομάσαμε επίσημα αυτόν τον χώρο “Η Γωνιά της Αγκαλιάς”.

Η “Γωνιά της Αγκαλιάς” δεν είναι απλώς ένα σημείο έκθεσης, αλλά ένα καταφύγιο. Λειτουργεί ως ένας σταθερός χώρος ηρεμίας και αποσυμπίεσης, όπου τα παιδιά, όποτε νιώθουν την ανάγκη για γαλήνη ή ασφάλεια, μπορούν να αποσυρθούν. Εκεί, δίπλα στα σπιτάκια που συμβολίζουν την οικογενειακή θαλπωρή, μπορούν να καθίσουν, να χαλαρώσουν και να βιώσουν στιγμές εσωτερικής ησυχίας, ανανεώνοντας τη διάθεσή τους πριν επιστρέψουν στις δραστηριότητες της τάξης.

Σήμερα η τάξη μας μεταμορφώθηκε σε μια σχολή Υπερηρώων! Με αφορμή την πρόσφατη επίσκεψη της γιαγιάς και τη συζήτηση για τους ανθρώπους που μας προστατεύουν, τα νήπιά μας γνώρισαν τους Ήρωες ΧΟΠΑ 112 και έμαθαν ένα μάθημα ζωής για την άμεση αναγνώριση του εγκεφαλικού επεισοδίου, μια δράση ζωτικής σημασίας για τους αγαπημένους μας παππούδες και γιαγιάδες.

Στο πλαίσιο του βραβευμένου εκπαιδευτικού προγράμματος «Fast Heroes 112» (ΧΟΠΑ Ήρωες), το ακρωνύμιο Χ.Ο.Π.Α. βοηθά τα παιδιά να θυμούνται τα τρία πιο σημαντικά συμπτώματα του εγκεφαλικού επεισοδίου και την άμεση ενέργεια που πρέπει να κάνουν:

• Χ = Χέρι: Το χέρι χάνει ξαφνικά τη δύναμή του και αδυνατεί να σηκωθεί.

• Ο = Ομιλία: Η ομιλία μπερδεύεται και ο άνθρωπος δυσκολεύεται να μιλήσει καθαρά ή να βγάλει νόημα.

• Π = Πρόσωπο: Το πρόσωπο στραβώνει ή «πέφτει» από τη μία πλευρά.

• Α = Άμεσα / Ασθενοφόρο: Μόλις δούμε αυτά τα συμπτώματα, πρέπει να δράσουμε ΑΜΕΣΑ καλώντας Ασθενοφόρο.

Τα παιδιά μαθαίνουν ότι:

1. Η Ταχύτητα Σώζει Ζωές: Το εγκεφαλικό επεισόδιο είναι μια επείγουσα κατάσταση και κάθε λεπτό μετράει. Η άμεση κλήση βοήθειας μπορεί να σώσει τη ζωή του αγαπημένου τους προσώπου και να αποτρέψει μόνιμες βλάβες.

2. Οι Παππούδες/Γιαγιάδες Είναι Υπερήρωες: Το πρόγραμμα είναι άμεσα συνδεδεμένο με την οικογένεια, καθώς η μέση ηλικία εμφάνισης του εγκεφαλικού είναι μεγάλη. Τα παιδιά γίνονται οι μικροί σωτήρες των οικογενειακών τους υπερηρώων.

Ο αριθμός που πρέπει να καλέσουν, αν διαπιστώσουν οποιοδήποτε σύμπτωμα Χ.Ο.Π.Α. στον παππού ή τη γιαγιά τους, είναι ο 112, ο Ενιαίος Ευρωπαϊκός Αριθμός Έκτακτης Ανάγκης.

Για να ολοκληρώσουμε τη δράση μας, τα νήπια:

• Έκοψαν τις μάσκες των Ηρώων ΧΟΠΑ και έγιναν για λίγο οι ίδιοι οι γενναίοι προστάτες, έτοιμοι να δράσουν!

• Ζωγράφισαν με θέμα: «Ποιος είναι ο Ήρωάς σου και γιατί: Ζωγράφισε τον Ήρωά σου με τον εαυτό σου». Μέσα από τη ζωγραφική, εξέφρασαν ποιοι είναι οι δικοί τους ήρωες (συχνά οι γονείς, οι παππούδες ή ένας από τους ΧΟΠΑ) και γιατί τους κάνουν να νιώθουν ασφαλείς, συνδέοντας έτσι τη φροντίδα της οικογένειας με την κοινωνική προστασία.

Ήταν μια ημέρα γεμάτη γνώση, παιχνίδι και μια πολύτιμη δέσμευση: να προστατεύουμε τους ανθρώπους που αγαπάμε!

Σήμερα, η μέρα μας ήταν φωτεινή και γιορτινή, ακριβώς όπως τα λαμπάκια του Χριστουγεννιάτικου Δέντρου που στολίσαμε! Τα παιδιά, ντυμένα με τα πιο χαρούμενα και λαμπερά τους ρούχα, έφεραν τον απόλυτο ενθουσιασμό στην τάξη και συνεργάστηκαν για να δώσουν ζωή στο δέντρο. Καθένα τους, με προσοχή και μεγάλο κέφι, τοποθέτησε το στολίδι που του άρεσε περισσότερο, ενώ μικρά χεράκια τύλιξαν το πράσινο έλατο με πολύχρωμες γιρλάντες και αστεράκια. Τώρα, το δέντρο μας στέκεται επιβλητικό και λαμπερό, γεμίζοντας την τάξη μας με την πιο ζεστή Χριστουγεννιάτικη μαγεία!