Λήψη αρχείου

Λήψη αρχείου

Η πρόσφατη βιωματική μας δράση με επίκεντρο τους παππούδες και τις γιαγιάδες έφτασε στην τελική της φάση, την Επικοινωνία και Διάχυση, ολοκληρώνοντας τον κύκλο της δημιουργικότητας και της συναισθηματικής έκφρασης των παιδιών. Μετά την επιτυχημένη επίσκεψη της γιαγιάς και την αμέσως επόμενη κατασκευή της “Γωνιάς της Αγκαλιάς” με τα σπιτάκια από τουβλάκια και τις οικογενειακές φωτογραφίες, περάσαμε στη διαδικασία της ψηφιακής αποτύπωσης και διάδοσης του έργου μας.

Με άδεια των γονέων, συλλέχθηκε όλο το φωτογραφικό υλικό από τη δράση, καθώς και οι φωτογραφίες των παππούδων και γιαγιάδων που έφεραν τα παιδιά. Με μεγάλη χαρά και ενθουσιασμό, τα νήπια συνέβαλαν ενεργά στη δημιουργία ενός ψηφιακού άλμπουμ και ενός βίντεο με τίτλο: “Οι παππούδες και οι γιαγιάδες μας στην τάξη!”. Οι μικροί μας συνεργάτες μοιράστηκαν τις ιδέες τους για τη διαμόρφωση του ψηφιακού υλικού, εστιάζοντας στην επιλογή χρωμάτων. Μεταξύ πολλών επιλογών, κατέληξαν στις γήινες αποχρώσεις και το ασπρόμαυρο, καθώς, όπως παρατήρησαν, αυτά τα χρώματα ταίριαζαν περισσότερο στις αναμνήσεις και τις παλιές φωτογραφίες των παππούδων που είχαν δει στο σπίτι. Αυτή η επιλογή ανέδειξε με μοναδικό τρόπο τη διαχρονική αξία των οικογενειακών δεσμών και τη σύνδεση με το παρελθόν.

Η διάχυση του αποτελέσματος πραγματοποιήθηκε άμεσα και σε πολλά επίπεδα. Το ψηφιακό άλμπουμ, που αποτελεί έναν θησαυρό συναισθημάτων και αναμνήσεων, αναρτήθηκε στο σχολικό μας blog για να μπορέσει όλη η σχολική κοινότητα να το απολαύσει, ενώ εστάλη και μέσω e-mail στους γονείς, επιτρέποντας σε κάθε οικογένεια να κρατήσει ζωντανή αυτή την όμορφη εμπειρία. Παράλληλα, δημιουργήθηκε μια ψηφιακή αφίσα με φωτογραφίες από την επίσκεψη της γιαγιάς, η οποία αναρτήθηκε στον κεντρικό διάδρομο του Δημοτικού Σχολείου, ώστε το μήνυμα της αγάπης και της σύνδεσης των γενεών να ταξιδέψει σε όλους τους μαθητές και εκπαιδευτικούς του σχολικού μας συγκροτήματος. Η δράση μας επιβεβαίωσε για μία ακόμη φορά πόσο σημαντικό είναι να εντάσσουμε στην εκπαιδευτική διαδικασία θέματα που αγγίζουν την καρδιά των παιδιών.

Στο πλαίσιο του ευρωπαϊκού προγράμματος e Twinning “We learn by coding”, οι μικροί μας μαθητές είχαν την ευκαιρία να γνωρίσουν τις θεμελιώδεις έννοιες της κωδικοποίησης (coding) με έναν τρόπο απόλυτα προσαρμοσμένο στην ηλικία τους: μέσα από το παιχνίδι των χρωμάτων και της οπτικής αντιστοίχισης. Η δραστηριότητα αυτή, που αποτυπώνεται στις φωτογραφίες, απαιτούσε από τα νήπια να αναλάβουν τον ρόλο του “προγραμματιστή”, καθώς έπρεπε να διαβάσουν το οπτικό μοτίβο των μπαλονιών, το οποίο λειτουργούσε ως ο αρχικός κώδικας, και να το μεταφράσουν σε μια νέα μορφή. Κάθε ομάδα μπαλονιών αντιστοιχούσε σε μια σειρά από άδεια τετραγωνάκια, και ο στόχος ήταν η πιστή αναπαραγωγή της ακολουθίας των χρωμάτων, χρωματίζοντας τα τετράγωνα με την ίδια σειρά. Με αυτόν τον τρόπο, τα παιδιά καλλιέργησαν με φυσικό τρόπο δεξιότητες αντιστοίχισης, λογικής ακολουθίας και συμβολικής σκέψης, μαθαίνοντας ουσιαστικά ότι μια πληροφορία μπορεί να μετατραπεί και να αποθηκευτεί σε μια διαφορετική, πιο αφηρημένη μορφή, μια αρχή ζωτικής σημασίας για την κατανόηση του ψηφιακού κόσμου.

Αυτή η πρωτοποριακή μέθοδος “unplugged coding” αποτελεί ένα ισχυρό εργαλείο για την ανάπτυξη της υπολογιστικής σκέψης (computational thinking) από την προσχολική ηλικία. Μέσω της δραστηριότητας, τα νήπια εξασκούνται στην επίλυση προβλημάτων, καθώς πρέπει να σκεφτούν μεθοδικά και να ακολουθήσουν συγκεκριμένα βήματα για να ολοκληρώσουν την εργασία τους επιτυχώς. Η ανάγκη να διατηρήσουν την ακριβή σειρά των χρωμάτων ενισχύει την ικανότητα τους για προσοχή στη λεπτομέρεια και συγκέντρωση, ενώ παράλληλα διασκεδάζουν με τη χρήση έντονων χρωμάτων. Το eTwinning πρόγραμμα, αξιοποιώντας απλά υλικά όπως τα φύλλα εργασίας, αποδεικνύει ότι οι σύνθετες έννοιες της πληροφορικής μπορούν να γίνουν προσβάσιμες και ελκυστικές ακόμη και στους μικρότερους μαθητές, θέτοντας τα θεμέλια για την μελλοντική τους ενασχόληση με τις ψηφιακές τεχνολογίες.

Μετά από μια ιδιαίτερα συγκινητική επίσκεψη στην τάξη μας, αυτή της γιαγιάς ενός συμμαθητή μας, τα παιδιά εξέφρασαν μια αυθόρμητη και δυνατή επιθυμία: να φέρουν την αίσθηση του σπιτιού του παππού και της γιαγιάς μέσα στον χώρο της σχολικής τους ζωής. Αυτή η ανάγκη για οικειότητα και συναισθηματική ασφάλεια μεταφράστηκε σε ένα θαυμάσιο, βιωματικό έργο κατασκευής.

Χρησιμοποιώντας τα τουβλάκια, τα παιδιά ανέλαβαν να κτίσουν τα σπίτια των παππούδων τους. Κάθε κατασκευή ήταν μοναδική, γεμάτη φροντίδα και λεπτομέρεια, αντανακλώντας τη ζεστασιά και την αγάπη που λαμβάνουν στα δικά τους σπίτια. Το πιο συγκινητικό βήμα ήταν η προσθήκη φωτογραφιών των αγαπημένων τους προσώπων μέσα στα σπιτάκια, μετατρέποντας τις άψυχες κατασκευές σε μικρές εστίες συναισθημάτων.

Αναγνωρίζοντας την τεράστια συναισθηματική αξία αυτού του εγχειρήματος, συμφωνήσαμε να διατηρήσουμε τα σπιτάκια σε μια ξεχωριστή γωνιά της τάξης. Ονομάσαμε επίσημα αυτόν τον χώρο “Η Γωνιά της Αγκαλιάς”.

Η “Γωνιά της Αγκαλιάς” δεν είναι απλώς ένα σημείο έκθεσης, αλλά ένα καταφύγιο. Λειτουργεί ως ένας σταθερός χώρος ηρεμίας και αποσυμπίεσης, όπου τα παιδιά, όποτε νιώθουν την ανάγκη για γαλήνη ή ασφάλεια, μπορούν να αποσυρθούν. Εκεί, δίπλα στα σπιτάκια που συμβολίζουν την οικογενειακή θαλπωρή, μπορούν να καθίσουν, να χαλαρώσουν και να βιώσουν στιγμές εσωτερικής ησυχίας, ανανεώνοντας τη διάθεσή τους πριν επιστρέψουν στις δραστηριότητες της τάξης.

Σήμερα η τάξη μας μεταμορφώθηκε σε μια σχολή Υπερηρώων! Με αφορμή την πρόσφατη επίσκεψη της γιαγιάς και τη συζήτηση για τους ανθρώπους που μας προστατεύουν, τα νήπιά μας γνώρισαν τους Ήρωες ΧΟΠΑ 112 και έμαθαν ένα μάθημα ζωής για την άμεση αναγνώριση του εγκεφαλικού επεισοδίου, μια δράση ζωτικής σημασίας για τους αγαπημένους μας παππούδες και γιαγιάδες.

Στο πλαίσιο του βραβευμένου εκπαιδευτικού προγράμματος «Fast Heroes 112» (ΧΟΠΑ Ήρωες), το ακρωνύμιο Χ.Ο.Π.Α. βοηθά τα παιδιά να θυμούνται τα τρία πιο σημαντικά συμπτώματα του εγκεφαλικού επεισοδίου και την άμεση ενέργεια που πρέπει να κάνουν:

• Χ = Χέρι: Το χέρι χάνει ξαφνικά τη δύναμή του και αδυνατεί να σηκωθεί.

• Ο = Ομιλία: Η ομιλία μπερδεύεται και ο άνθρωπος δυσκολεύεται να μιλήσει καθαρά ή να βγάλει νόημα.

• Π = Πρόσωπο: Το πρόσωπο στραβώνει ή «πέφτει» από τη μία πλευρά.

• Α = Άμεσα / Ασθενοφόρο: Μόλις δούμε αυτά τα συμπτώματα, πρέπει να δράσουμε ΑΜΕΣΑ καλώντας Ασθενοφόρο.

Τα παιδιά μαθαίνουν ότι:

1. Η Ταχύτητα Σώζει Ζωές: Το εγκεφαλικό επεισόδιο είναι μια επείγουσα κατάσταση και κάθε λεπτό μετράει. Η άμεση κλήση βοήθειας μπορεί να σώσει τη ζωή του αγαπημένου τους προσώπου και να αποτρέψει μόνιμες βλάβες.

2. Οι Παππούδες/Γιαγιάδες Είναι Υπερήρωες: Το πρόγραμμα είναι άμεσα συνδεδεμένο με την οικογένεια, καθώς η μέση ηλικία εμφάνισης του εγκεφαλικού είναι μεγάλη. Τα παιδιά γίνονται οι μικροί σωτήρες των οικογενειακών τους υπερηρώων.

Ο αριθμός που πρέπει να καλέσουν, αν διαπιστώσουν οποιοδήποτε σύμπτωμα Χ.Ο.Π.Α. στον παππού ή τη γιαγιά τους, είναι ο 112, ο Ενιαίος Ευρωπαϊκός Αριθμός Έκτακτης Ανάγκης.

Για να ολοκληρώσουμε τη δράση μας, τα νήπια:

• Έκοψαν τις μάσκες των Ηρώων ΧΟΠΑ και έγιναν για λίγο οι ίδιοι οι γενναίοι προστάτες, έτοιμοι να δράσουν!

• Ζωγράφισαν με θέμα: «Ποιος είναι ο Ήρωάς σου και γιατί: Ζωγράφισε τον Ήρωά σου με τον εαυτό σου». Μέσα από τη ζωγραφική, εξέφρασαν ποιοι είναι οι δικοί τους ήρωες (συχνά οι γονείς, οι παππούδες ή ένας από τους ΧΟΠΑ) και γιατί τους κάνουν να νιώθουν ασφαλείς, συνδέοντας έτσι τη φροντίδα της οικογένειας με την κοινωνική προστασία.

Ήταν μια ημέρα γεμάτη γνώση, παιχνίδι και μια πολύτιμη δέσμευση: να προστατεύουμε τους ανθρώπους που αγαπάμε!

Σήμερα, η μέρα μας ήταν φωτεινή και γιορτινή, ακριβώς όπως τα λαμπάκια του Χριστουγεννιάτικου Δέντρου που στολίσαμε! Τα παιδιά, ντυμένα με τα πιο χαρούμενα και λαμπερά τους ρούχα, έφεραν τον απόλυτο ενθουσιασμό στην τάξη και συνεργάστηκαν για να δώσουν ζωή στο δέντρο. Καθένα τους, με προσοχή και μεγάλο κέφι, τοποθέτησε το στολίδι που του άρεσε περισσότερο, ενώ μικρά χεράκια τύλιξαν το πράσινο έλατο με πολύχρωμες γιρλάντες και αστεράκια. Τώρα, το δέντρο μας στέκεται επιβλητικό και λαμπερό, γεμίζοντας την τάξη μας με την πιο ζεστή Χριστουγεννιάτικη μαγεία!

Στο πλαίσιο υλοποίησης του Άξονα 5 του Σχεδίου Δράσης του Νηπιαγωγείου Δημητσάνας «Χέρι-χέρι με την οικογένεια: Μια τάξη ανοιχτή σε όλους», και συγκεκριμένα μέσω της Δράσης Ενεργού Πολίτη «Μια αγκαλιά και μια ιστορία από τον παππού και τη γιαγιά», είχαμε την ξεχωριστή τιμή να φιλοξενήσουμε στην τάξη μας τη γιαγιά ενός μαθητή. Ο πρωταρχικός μας στόχος που ήταν η ανάπτυξη διαύλων επικοινωνίας, η ενίσχυση της συνεργασίας και της εμπιστοσύνης, πέτυχε με τον πιο συγκινητικό τρόπο ακολουθώντας ένα οργανωμένο και πλούσιο σε δράσεις πλάνο.

Η μέρα μας ξεκίνησε με ζεστασιά. Τα νήπια, γεμάτα χαρά, καλωσόρισαν τη γιαγιά, προσφέροντάς της  ένα χειροποίητο δώρο, ενισχύοντας τις κοινωνικές τους δεξιότητες και δημιουργώντας μια φιλόξενη ατμόσφαιρα.

Η επίσκεψη μετατράπηκε γρήγορα σε ένα συγκλονιστικό ταξίδι στον χρόνο. Η αφήγηση της γιαγιάς για τα δύσκολα σχολικά χρόνια, τη φτώχεια και τις ελλείψεις φώτισε τη ζωή του χθες, δημιουργώντας μια ουσιαστική γέφυρα με το σήμερα.

Μέσα από τις αθώες ερωτήσεις των παιδιών, αναδείχθηκαν οι διαχρονικές αξίες (εργασία, λιτότητα) και οι συγκλονιστικές διαφορές στον τρόπο ζωής, ενισχύοντας την εκτίμηση των νηπίων για τις ανέσεις του παρόντος. Μάθαμε για τη διατροφή τους (λιγοστό κρέας, πολλά όσπρια), για την αυστηρότητα των δασκάλων και για το πώς τα παιδιά συμμετείχαν ενεργά σε όλες τις δουλειές του σπιτιού. Η συζήτηση πέτυχε τη σύνδεση των γενεών, μεταδίδοντας ιστορία και καλλιεργώντας την ενσυναίσθηση και τον σεβασμό.

Η δράση επικεντρώθηκε στην μεταφορά γνώσης και παράδοσης. Η γιαγιά μας μίλησε για τα παιχνίδια του χθες, τις κούκλες που έφτιαχναν από τενεκεδάκια και τα ατελείωτα παιχνίδια στην αυλή, και μας αποκάλυψε ένα πολύτιμο μυστικό της παραδοσιακής κουζίνας: τη συνταγή για τις χειροποίητες χυλοπίτες!

Μας εξήγησε ότι χρησιμοποιούσαν αυγά, αλεύρι, νερό, αλάτι και γάλα. Το μίγμα ζυμωνόταν, απλωνόταν σε λεπτό φύλλο, κοβόταν σε μικρά κομμάτια, αφήνονταν να στεγνώσει και τέλος αποθηκεύονταν σε κουτιά.

Στη συνέχεια, τα νήπια έθεσαν τις δικές τους ερωτήσεις ως μικροί δημοσιογράφοι, εξασκώντας την ακρόαση και την έκφραση αποριών. Ακολούθησε ένα κέρασμα, κλείνοντας τη δραστηριότητα σε ένα κλίμα φιλοξενίας και ζεστασιάς, τιμώντας την παρουσία της γιαγιάς.

Η ημέρα ολοκληρώθηκε με τον πιο τρυφερό τρόπο: Τα παιδιά αποχαιρέτησαν τη γιαγιά με μια μεγάλη, ζεστή αγκαλιά, αποδεικνύοντας τη συναισθηματική σύνδεση που αναπτύχθηκε, ενώ δημιούργησαν ένα βιβλίο με ζωγραφιές τους για το πάρει μαζί της. Ήταν μια ημέρα γεμάτη γνώση, συναισθήματα και ουσιαστική σύνδεση με την οικογενειακή μας ιστορία!

Με αίσθημα κοινωνικής ευθύνης και ανεκτίμητη ευαισθησία, το Νηπιαγωγείο Δημητσάνας πρόκειται να λάβει μέρος στον πανελλαδικό Διαγωνισμό του Προγράμματος «Αστέρι της Ευχής» του οργανισμού Make-A-Wish (Κάνε-Μία-Ευχή Ελλάδος).

Η δράση αυτή, που αποτελεί μια γιορτή της δημιουργικότητας και της ενσυναίσθησης, έχει ήδη ξεκινήσει με τους μαθητές μας να γίνονται μικροί καλλιτέχνες της ελπίδας. Τα παιδιά, με όχημα τη φαντασία τους, σχεδίασαν το δικό τους αστέρι, γεμίζοντάς το με φως, χαρά, δώρα και την αγάπη των Χριστουγέννων. Ο κεντρικός στόχος της συμμετοχής είναι να κατανοήσουν και να εκφράσουν την έννοια της ανιδιοτελούς προσφοράς και της αλληλεγγύης. Μέσα από τη ζωγραφική, οι μικροί μαθητές στέλνουν ένα ισχυρό μήνυμα, δίνοντας τη δική τους χριστουγεννιάτικη ευχή: να δουν και τα παιδιά που το έχουν ανάγκη τις δικές τους ευχές να γίνονται πραγματικότητα. Η συμμετοχή στον διαγωνισμό ενισχύει τη συναισθηματική αγωγή των παιδιών, καλλιεργεί την κοινωνική τους συνείδηση και επιβεβαιώνει την αξία του να μοιράζεσαι τη χαρά, ώστε το φως των Χριστουγέννων να φτάσει σε όλες τις ψυχές. Το αποτέλεσμα είναι ένα μοναδικό, πολύχρωμο αστέρι, γεμάτο παιδική αισιοδοξία και ελπίδα.

Μετά από μια συναισθηματικά πλούσια περίοδο προετοιμασίας και σχεδιασμού, το νηπιαγωγείο μας βρίσκεται πλέον στην τελική ευθεία για την κορύφωση της δράσης μας: την επίσκεψη των παππούδων και των γιαγιάδων στην τάξη. Η επιμελής οργάνωση της επίσκεψης, η δημιουργία υλικού για τους καλεσμένους και η προετοιμασία του χώρου έγιναν με στόχο να τιμήσουν τον τίτλο της δράσης: «Μια αγκαλιά και μια ιστορία από τον παππού και τη γιαγιά».

Οι μαθητές μας προετοίμασαν τις συνθήκες υποδοχής σε τρία βασικά στάδια:

1. Πρόσκληση από καρδιάς: Αρχικά, τα παιδιά δημιούργησαν ατομικά, χειροποίητες προσκλήσεις οι οποίες ήταν γεμάτες με μηνύματα και αποτυπώματα αγάπης. Αυτή η δράση αποτέλεσε το πρώτο βήμα για να εκφράσουν την αγάπη και τον σεβασμό τους, επισφραγίζοντας την επίσημη εμπλοκή των παππούδων τους.

2. Το Δώρο μας: Ακολούθησε η κατασκευή του δώρου, μιας κορνίζας-ενθυμίου, στην οποία τα παιδιά κόλλησαν τη φωτογραφία του παππού/γιαγιάς και έγραψαν τη φράση «Σε αγαπώ». Με αυτό τον τρόπο, τα παιδιά προσέφεραν ένα χειροπιαστό δείγμα ευγνωμοσύνης, ενισχύοντας τους οικογενειακούς δεσμούς.

3. Προετοιμασία για Κουβέντα: Τέλος, τα νήπια εξασκήθηκαν στον τρόπο υποδοχής, το καλωσόρισμα και τη σειρά των ερωτήσεων

   • Ποια ήταν η πιο σημαντική συμβουλή που σας έδωσαν οι δικοί σας παππούδες/γιαγιάδες;

   • Ποιο ήταν το αγαπημένο σας τραγούδι ή παραμύθι που ακούγατε όταν ήσασταν μικροί;

   • Ποια δουλειά κάνατε που σήμερα δεν υπάρχει πια;

   προετοιμάζοντας το κλίμα για κουβέντα και εξοικειώνοντας τους εαυτούς τους με τις κοινωνικές δεξιότητες και τη ροή επικοινωνίας. Η πρόβα υποδοχής διασφάλισε ότι η εκδήλωση θα έχει την ομαλή και ζεστή ατμόσφαιρα που αρμόζει σε μια συνάντηση γεμάτη αγάπη και ιστορίες.

   Όλα είναι έτοιμα: ο χώρος είναι διακοσμημένος με τις δημιουργίες των παιδιών και η τάξη περιμένει με ανυπομονησία να γεμίσει με τις αγκαλιές και τις ιστορίες των παππούδων και των γιαγιάδων.