Σήμερα, τα νήπια παρακολούθησαν στον υπολογιστή το φθινοπωρινό παραμύθι “Ένας σκίουρος άτακτος και ζωηρούλης”.

Η ιστορία αφηγείται τις περιπέτειες ενός μικρού σκίουρου που είναι πολύ άτακτος και σκανταλιάρης, δημιουργώντας προβλήματα στο δάσος. Μέσα από κάποια γεγονότα, ο σκίουρος συνειδητοποιεί τα λάθη που έκανε και αποφασίζει να αλλάξει συμπεριφορά και να γίνει πιο φρόνιμος.

Στην παρεούλα, συζητήσαμε για την ιστορία, ενισχύοντας τη γλωσσική έκφραση και την ακουστική κατανόηση. Το διδακτικό μήνυμα που κρατήσαμε είναι:

• Η αξία της παραδοχής των λαθών μας.
• Η σημασία της αλλαγής της συμπεριφοράς προς το καλύτερο.
• Η αξία της υπευθυνότητας και της φρονιμάδας.

Στη συνέχεια, ζωντανέψαμε την περιπέτεια! Υπό τον ρυθμό του ταμπουρίνου, τα παιδιά αναπαραστήσανε την ιστορία, αφού γίναμε όλοι σκιουράκια:

1. Περπατήσαμε ως τη λίμνη, αναπτύσσοντας τη χωρική αντίληψη και τη συναίσθηση του χώρου.
2. Φτιάξαμε σχεδίες και περάσαμε απέναντι, καλλιεργώντας τη φαντασία και τη συμμετοχή σε ομαδικό παιχνίδι (κοινωνικοποίηση).
3. Βρήκαμε τη μεγάλη βελανιδιά της κας Κουκουβάγιας, μαζέψαμε βελανίδια σε τσαντούλες ενώ πήγαμε για ψάρεμα για να της δώσουμε δώρο ψαράκια, ενισχύοντας τη μίμηση και την κινητική εκφραστικότητα.
4. Τέλος, γυρίσαμε κουρασμένα στο σπίτι μας για να κοιμηθούμε, εξασκώντας τον κινητικό συντονισμό και την αίσθηση του ρυθμού (κινητική αγωγή).

Η μέρα έκλεισε δημιουργικά: τα παιδιά έκοψαν στο περίγραμμα όλα τα μέρη του σώματος του σκίουρου (σώμα, κεφάλι, αυτάκια, χεράκια, ποδαράκια), αναπτύσσοντας τη λεπτή κινητικότητα και τον οπτικοκινητικό συντονισμό με τη χρήση του ψαλιδιού.

Έπειτα, τα ένωσαν με κόλλα, ζωγράφισαν ματάκια και μυτούλα, και τέλος του έβαλαν στα χεράκια τα αγαπημένα του βελανίδια. Μέσα από αυτή την κατασκευή, τα παιδιά έδωσαν ζωή σε έναν αγαπημένο τους ήρωα.

Σήμερα, ταξιδέψαμε στον κόσμο των συναισθημάτων και των σχημάτων, ξεκινώντας από το αγαπημένο “Παραμύθι με τα Χρώματα”.

Η ιστορία του ουράνιου τόξου που έφυγε επειδή κανείς δεν του έδινε σημασία συγκίνησε τα παιδιά, τα οποία αμέσως συνειδητοποίησαν την αξία της αναγνώρισης και της κοινωνικής ευαισθησίας απέναντι στους άλλους. Η αποστολή των παιδιών του παραμυθιού να το φέρουν πίσω, τόνισε τη σημασία της συνεργασίας και της ανάληψης ευθύνης για ένα κοινό όφελος.

Για να αποτυπώσουν τις εντυπώσεις τους και να “σώσουν” τον κόσμο της ιστορίας, πήραν μαύρο χαρτόνι και έβαλαν τα δικά τους χρώματα, εξασκώντας τη λεπτή τους κινητικότητα και αναπτύσσοντας τη συμβολική σκέψη και την καλλιτεχνική έκφραση μέσα από την αντίθεση.

Στη συνέχεια, βγήκαμε στην αυλή για να παίξουμε οργανωμένα με κώνους και στεφάνια, ενισχύοντας έτσι τον συντονισμό και τη γενική κινητική ανάπτυξη μέσα από την ομαδική συνεργασία.

Επιστρέφοντας στην τάξη, το ουράνιο τόξο που είχαν ζωγραφίσει μας οδήγησε σε μια σημαντική μαθηματική παρατήρηση: είναι μια καμπύλη σαν μισός κύκλος! Αυτή η διαπίστωση ερέθισε το ενδιαφέρον τους για τα γεωμετρικά σχήματα. Με αφορμή αυτή την ανακάλυψη, δημιουργήσαμε υπέροχους κύκλους με κραγιόνια, αποτυπώνοντας δημιουργικά τη νέα προμαθηματική έννοια που είχαν ανακαλύψει με τόσο χαρούμενο τρόπο.

Συζητήσαμε με τα παιδιά για τον μήνα Σεπτέμβρη, το ένα από τα «παιδιά» του Φθινοπώρου. Διαβάσαμε το ποίημα «Ο Σεπτέμβρης είναι αγόρι» και ακούσαμε το τραγούδι του. Το ποίημα και το τραγούδι συνοδεύτηκαν από εικόνες, ώστε τα παιδιά να συνδέσουν τις πληροφορίες με οπτικά ερεθίσματα και να αποτυπώσουν τα χαρακτηριστικά του Σεπτέμβρη (χρυσά χρώματα, φύλλα που πέφτουν, μήλα, αέρας, σταγόνες βροχής, έναρξη σχολείου κ.ά.).

Στη συνέχεια, μέσα από κουίζ-παιχνίδι, επιβεβαιώσαμε την κατανόηση και εμπέδωση όσων είχαν ακούσει και δει.

Ο ΣΕΠΤΕΜΒΡΗΣ ΕΙΝΑΙ ΑΓΟΡΙ

κι έχει ολόχρυσο καπέλο και χρυσό το πανωφόρι

τα παπούτσια του είναι φύλλα, που ‘χουν πέσει απ’ τα πλατάνια

και τα μάγουλα του μήλα.

Κρατάει σάκα από νερό κι έχει μέσα τα βιβλία

από σύννεφο κι αφρό. Με του ανέμου τα ποδάρια

τρέχει δίχως να τον βλέπεις, στων βημάτων του τα χνάρια

διαμαντάκια θε να βρεις, σταγονίτσες σταγονίτσες

μιας ολόχρυσης βροχής.

Ο Σεπτέμβρης είναι αγόρι, κατεβαίνει από τα δάση

κατεβαίνει από τα όρη κι έρχεται για να κτυπήσει

μια πελώρια καμπάνα, το σχολειό ν’ αρχινίσει.

Ο Σεπτέμβρης πάντα δες, έχει όλα τα παιδάκια

φίλους και συμμαθητές.

ΡΕΝΑ ΚΑΡΘΑΙΟΥ

Έπειτα, σχεδιάσαμε όλοι μαζί ένα αγόρι και το ονομάσαμε «Σεπτέμβρης ο Φθινοπωρούλης». Τα παιδιά το έντυσαν με τα χρώματα και τα στοιχεία του φθινοπώρου:

• Καπέλο χρυσό

• Μαλλιά και παντελόνι καφέ

• Ζακετάκι στην ίδια χρωματική απόχρωση

• Μπλούζα κόκκινη

• Παπούτσια από φύλλα που κόλλησαν τα ίδια

• Φυσικά φύλλα γύρω του που πέφτουν

• Πρόσωπο με μάτια, στόμα και δύο κόκκινα «μηλαράκια» για μάγουλα.

Οι στόχοι της δραστηριότητας ήταν τα παιδιά να γνωρίσουν τα χαρακτηριστικά του φθινοπώρου και ειδικά του Σεπτέμβρη, να εμπλουτίσουν το λεξιλόγιό τους και να καλλιεργήσουν την προφορική τους έκφραση. Παράλληλα, ανέπτυξαν φαντασία, δημιουργικότητα και δεξιότητες λεπτής κινητικότητας μέσα από ζωγραφική, κόλλημα φύλλων και χρήση υλικών. Τέλος, καλλιέργησαν συνεργασία, έκφραση συναισθημάτων και αυτοπεποίθηση μέσα από την ομαδική δημιουργία του «Σεπτέμβρη».

Τα παιδιά άσκησαν τη λεπτή κινητικότητά τους περνώντας υφασμάτινες λωρίδες σε πλαστικοποιημένα ζωάκια, πλέκοντας με απλό τρόπο. Στη συνέχεια, χρησιμοποίησαν κορδόνι που περνούσαν από τρυπούλα σε τρυπούλα σε φιγούρες όπως πειρατής, πριγκίπισσα και ελέφαντας. Η δραστηριότητα τους βοήθησε να αναπτύξουν δεξιότητες συντονισμού και συγκέντρωσης μέσα από το δημιουργικό παιχνίδι.

Έπειτα, άκουσαν το παραμύθι «Ο Έλμερ, ο παρδαλός ελέφαντας». Ο Έλμερ είναι ένας ελέφαντας διαφορετικός από τους άλλους, καθώς είναι πολύχρωμος. Η ιστορία αναδεικνύει την ομορφιά της διαφορετικότητας, την αξία της μοναδικότητας και την αποδοχή του εαυτού και των άλλων.

Στη συνέχεια, πήραν τα ίδια χρώματα που είχε ο Έλμερ και δημιούργησαν ένα ουράνιο τόξο, συνδέοντας το παραμύθι με μια εικαστική δραστηριότητα. Το ουράνιο τόξο έγινε σύμβολο χαράς, ελπίδας, φιλίας και διαφορετικότητας.

Στο πλαίσιο της «12ης Πανελλήνιας Ημέρας Σχολικού Αθλητισμού – Ευρωπαϊκής Ημέρας Σχολικού Αθλητισμού 2025» με σύνθημα «Κινούμαι, Ενεργώ, Δημιουργώ», τα νήπια είχαν την ευκαιρία να γνωρίσουν τον κόσμο του αθλητισμού με τρόπο βιωματικό και δημιουργικό.

Μέσα από συζήτηση και εικόνες έμαθαν ποια είναι τα βασικά αθλήματα, τι σημαίνει η έννοια του αθλητισμού και πώς η κίνηση, το παιχνίδι και η συνεργασία βοηθούν το σώμα και το πνεύμα να αναπτυχθούν. Οι παιδαγωγικοί στόχοι ήταν:

• η καλλιέργεια της κινητικότητας και του συντονισμού μέσα από απλές σωματικές ασκήσεις,

• η ανάπτυξη συνεργατικών δεξιοτήτων, καθώς τα παιδιά έμαθαν ότι ο αθλητισμός μας διδάσκει να παίζουμε μαζί και να τηρούμε κανόνες,

• η κατανόηση της έννοιας της υγιεινής ζωής, αφού συνειδητοποίησαν ότι η άσκηση κάνει καλό στην υγεία, μας γεμίζει ενέργεια και χαρά,

• η έκφραση δημιουργικότητας, μέσω καλλιτεχνικών δραστηριοτήτων συνδεδεμένων με τον αθλητισμό.

Τα παιδιά γυμνάστηκαν τόσο μέσα στην αίθουσα όσο και στο προαύλιο, κατανοώντας με απλό τρόπο ότι η άσκηση μπορεί να γίνεται παντού και είναι πάντοτε πηγή διασκέδασης. Στη συνέχεια, δημιούργησαν τη δική τους αφίσα για τον σχολικό αθλητισμό: επέλεξαν εικόνες από διάφορα αθλήματα, τις χρωμάτισαν, τις έκοψαν και τις κόλλησαν, γράφοντας το δικό τους σύνθημα: «Μαθαίνω, παίζω, αθλούμαι». Με αυτόν τον τρόπο κατανόησαν ότι ο αθλητισμός δεν είναι μόνο άσκηση, αλλά και μάθηση και χαρά.

Τέλος, έφτιαξαν τα δικά τους μετάλλια, ανακαλύπτοντας το νόημα της προσπάθειας και της επιβράβευσης. Έμαθαν πως στο παιχνίδι και στον αθλητισμό το πιο σημαντικό δεν είναι να είσαι «πρώτος», αλλά να προσπαθείς, να χαίρεσαι και να συμμετέχεις.

Μέσα από όλες αυτές τις δράσεις, τα μικρά παιδιά αντιλήφθηκαν με βιωματικό τρόπο ότι ο αθλητισμός:

• μας δίνει δύναμη και υγεία,

• μας μαθαίνει να συνεργαζόμαστε,

• μας βοηθά να εκφραζόμαστε δημιουργικά,

• μας γεμίζει χαρά και αυτοπεποίθηση.

Έτσι, το σύνθημα της ημέρας «Κινούμαι, Ενεργώ, Δημιουργώ» έγινε πράξη μέσα στην καθημερινότητά τους.

Τα νήπια διάβασαν το βιβλίο «Μια κουβέρτα στο διάστημα» και εμπνεύστηκαν να φτιάξουν τη δική τους κουβέρτα για την τάξη, σύμβολο φιλίας και συνεργασίας.

Μέσω πλαστικοποιημένων φύλλων εργασίας είχαν την ευκαιρία να γράψουν και να σβήσουν όσες φορές ήθελαν, εξασκώντας τη λεπτή κινητικότητα και την προγραφική τους ικανότητα μέσα από γραμμές ευθείες, καμπύλες, ζικ-ζακ και διαδρομές. Παράλληλα, δοκίμασαν μαθηματικά μοτίβα, μέτρησαν μπαλίτσες για να εντοπίσουν τον αριθμό που τους αναλογεί ενώνοντας ένα ξύλινο πάζλ αριθμητικών  δεδομένων, καλλιεργώντας τη μαθηματική τους σκέψη.

Το παιχνίδι με το ζάρι έδωσε την ευκαιρία για κινητική έκφραση: μιμήθηκαν ζώα σε κίνηση και ήχο, συνδυάζοντας τραγούδι, ρυθμό και φαντασία. Σε άλλο παιχνίδι με το ζάρι των χρωμάτων αναγνώρισαν και χρώματα, βρίσκοντας στην τάξη αντικείμενα που αντιστοιχούσαν σε αυτά.

Κουνελάκι

Μαϊμουδάκι

Λιονταράκι

Φιδάκια

Παιδαγωγικοί στόχοι:

• Ανάπτυξη λεπτής κινητικότητας και προγραφικών δεξιοτήτων.

• Εξοικείωση με μαθηματικές έννοιες (μέτρηση, μοτίβα, αριθμοί).

• Καλλιέργεια συνεργασίας, φαντασίας και δημιουργικότητας.

• Ενίσχυση γλωσσικής και κινητικής έκφρασης.

• Ενδυνάμωση της αυτοπεποίθησης μέσα από ομαδικό παιχνίδι.

Το μόνο που ήθελε ο καημένος ο Ντάνκαν ήταν να ζωγραφίζει.
Όταν όμως άνοιξε την κασετίνα του, βρήκε ένα σωρό γράμματα. Όλα του έλεγαν το ίδιο: «Τα παρατάμε!»

• Το Μπεζ είχε κουραστεί να είναι η σκιά του Καφέ.

• Το Μπλε ήθελε επειγόντως ένα διάλειμμα μετά από τόση δουλειά.

• Το Ροζ παραπονιόταν ότι δεν το χρησιμοποιούν ποτέ.

• Το Πράσινο δεν είχε παράπονα, αλλά ζητούσε να φιλιώσουν το Κίτρινο με το Πορτοκαλί.

  

  Σήμερα, τα παιδιά άκουσαν το παραμύθι «Η μέρα που τα κραγιόνια τα παράτησαν» και μπήκαν στον κόσμο των χρωμάτων, των συναισθημάτων και της φαντασίας.

  Δραστηριότητες:

  • Στη συνέχεια, απέδωσαν στο χαρτί ό,τι τους έκανε εντύπωση από την ιστορία.

  • Συζήτησαν στην παρεούλα για τα χρώματα και τα συναισθήματα που μπορεί να “κρύβει” το καθένα.

  • Έμαθαν πώς, όταν αναμιγνύουμε χρώματα, δημιουργούνται νέα — μαγικά και αναπάντεχα.

  • Γνώρισαν τα βασικά και τα δευτερεύοντα χρώματα, μέσα από παιχνίδια και πειραματισμούς.

  • Τέλος, δημιούργησαν το δικό τους “τερατάκι των χρωμάτων”, δίνοντάς του ζωή, ύφος και χαρακτήρα.

  Μια δραστηριότητα γεμάτη φαντασία, χρώμα και συναισθήματα — γιατί ακόμη και τα κραγιόνια έχουν ψυχή!

  

Τα παιδιά μίλησαν για τα χρώματα του φθινοπώρου (καφέ, πορτοκαλί, κόκκινο, κίτρινο), παρατήρησαν τα φύλλα που πέφτουν και τα αναγνώρισαν μέσα σε σύμβολα της εποχής, όπως το βελανίδι, την κολοκύθα, το μανιτάρι και το φύλλο στο χώμα. Χρησιμοποιώντας ψαλίδι, έκοψαν σε χαρτόνι τα παραπάνω, δημιουργώντας όμορφα στολίδια για την τάξη.

Στη συνέχεια, ζωγράφισαν το χέρι τους στο χαρτί ως κορμό δέντρου και με το δαχτυλάκι τους αποτύπωσαν πολύχρωμα φθινοπωρινά φύλλα που πέφτουν, ενώ έγραψαν τη λέξη Φθινόπωρο.

Δεν έλειψε το δημιουργικό παιχνίδι, καθώς τα παιδιά αξιοποίησαν το οικοδομικό υλικό και τα ζωάκια για να φτιάξουν δικές τους ιστορίες και κατασκευές.

Στόχοι δραστηριοτήτων:

• Εξοικείωση με τα χαρακτηριστικά της εποχής του φθινοπώρου.

• Ανάπτυξη λεπτής κινητικότητας μέσω του ψαλιδιού και της ζωγραφικής με το δάχτυλο.

• Ενίσχυση της δημιουργικής έκφρασης και της φαντασίας.

• Καλλιέργεια αισθητικής και συνεργατικής διάθεσης μέσα από ομαδικές δημιουργίες.

• Σύνδεση με το φυσικό περιβάλλον και τα χρώματα της φύσης.

Τα παιδιά ήρθαν σε επαφή με τα γράμματα του ονόματός τους. Γνώρισαν το πρώτο γράμμα από το οποίο ξεκινάει το όνομά τους και, χρησιμοποιώντας την προσωπική τους καρτέλα, το έγραψαν και το χρωμάτισαν με διάφορους τρόπους.

Στη συνέχεια, ζωγράφισαν τον εαυτό τους και έγραψαν το όνομά τους από κάτω με κεφαλαία και πεζά γράμματα.

Με τη χρήση της Beebot, τα παιδιά προγραμμάτισαν τη «μελισσούλα» να κινηθεί και να φτάσει στο όνομά τους, ανακαλύπτοντας με παιγνιώδη τρόπο τις βασικές αρχές του προγραμματισμού και της ακολουθίας εντολών.

Επίσης έπαιξαν ένα παιχνίδι αναγνώρισης γραμμάτων, τοποθετώντας ένα τουβλάκι κάτω από κάθε γράμμα του ονόματός τους. Έπειτα μέτρησαν τα τουβλάκια, ανακάλυψαν πόσα γράμματα έχει το όνομά τους και έκαναν σύγκριση για να βρουν ποιο παιδί είχε το μεγαλύτερο όνομα. Τέλος, ένωσαν τα ονόματά τους και με αυτά «έκτισαν» την πόλη της ομάδας μας.

Παιδαγωγικοί στόχοι:

• Γνωριμία με τον εαυτό και την προσωπική ταυτότητα.

• Ανάδειξη της μοναδικότητας κάθε παιδιού.

• Καλλιέργεια φωνολογικής επίγνωσης και πρώτης επαφής με τον γραπτό λόγο.

• Ανάπτυξη μαθηματικών εννοιών (μέτρηση, σύγκριση, ταξινόμηση).

• Ενίσχυση της συμμετοχής και της συνεργασίας ως μέλος της ομάδας.

• Δημιουργία αίσθησης κοινότητας και σύνδεσης μέσα από το παιχνίδι και τη συμβολική «πόλη των ονομάτων».

Στη διαστημική μας τάξη τα νήπια χρωμάτισαν τη στολή του μικρού αστροναύτη, στόλισαν το διάστημα με αστέρια, οργάνωσαν τους πλανήτες για κάθε ημέρα, έτσι ώστε ένα παιδί να είναι ο βοηθός της τάξης, και συμμετείχαν ενεργά στο διαστημικό μας ημερολόγιο. Παράλληλα, γνώρισαν τους κανόνες και τις γωνιές της τάξης, φροντίζοντας να δημιουργήσουν όλοι μαζί ένα όμορφο και συνεργατικό περιβάλλον.

Διαβάσαμε ακόμη το παραμύθι «Το Παγκάκι της Φιλίας». Η μικρή Τίλυ ανησυχεί γιατί θα πάει στο καινούργιο της σχολείο και δε θα γνωρίζει κανέναν, ώσπου ο δάσκαλος της προτείνει να δοκιμάσει το Παγκάκι της Φιλίας. Τα παιδιά αποτύπωσαν με ζωγραφιές αυτό που τους άρεσε περισσότερο από την ιστορία, με στόχο τη δημιουργία θετικών σχέσεων, φιλίας και συνεργασίας. Μαζί με την εκπαιδευτικό έφτιαξαν και μια χρονογραμμή παραμυθιών, όπου θα τοποθετείται η εικόνα κάθε βιβλίου που διαβάζεται στην τάξη.

Έτσι, η διαστημική μας τάξη γίνεται ένας τόπος μάθησης, δημιουργίας και κυρίως φιλίας και συνεργασίας.