Λήψη αρχείου

Λήψη αρχείου

Όταν μια μουσικοκινητική δραστηριότητα συναντά τα μαθηματικά… Με τον ήχο της μουσικής τα παιδιά χόρευαν γύρω από τα στεφάνια. Με το σταμάτημα της μουσικής κάθε παιδί έπρεπε να τοποθετήσει μέσα στο στεφάνι τόσα αντικείμενα όσα αναγράφονται στον αριθμό. Κάθε παιδί έπρεπε να ελέγξει την ορθότητα της δράσης του και να προσθέσει ή να αφαιρέσει αντικείμενα. Σε παραλλαγή του παιχνιδιού, η εκπαιδευτικός τοποθετούσε περισσότερα αντικείμενα από όσα έπρεπε να τοποθετηθούν στα στεφάνια και τα παιδιά έπρεπε να αφαιρέσουν όσα έπρεπε, ώστε να φτάσουν στον αναγραφόμενο αριθμό.

Με αφορμή την Ημέρα Μνήμης του Δυστυχήματος των Τεμπών προσεγγίσαμε τα γεγονότα που συνέβησαν με τρόπο προσιτό προς τα παιδιά. Εν όψει των διαδηλώσεων τα παιδιά έκαναν διάφορες αναφορές σε πράγματα που ήξεραν για το συμβάν, τα οποία αποτέλεσαν την αφετηρία για συζήτηση. Ξεκινήσαμε με σενάρια για τα οποία η εκπαιδευτικός χρησιμοποίησε τρένα από τα παιχνίδια της τάξης και ράγες που ζωγράφισε.

Στο πρώτο σενάριο τα δύο τρένα τοποθετήθηκαν με αντίθετη κατεύθυνση πάνω στην ίδια γραμμή, προκειμένου να προκύψουν αυθόρμητα οι αντιδράσεις των παιδιών. Πράγματι, λίγο πριν τα τρένα συγκρουστούν, τα παιδιά σταμάτησαν την κίνηση λέγοντας “Κυρία, όχι έτσι! Θα τρακάρουν!”. Πήραν το ένα τρένο και το τοποθέτησαν σε διπλανές ράγες, εξηγώντας ότι έτσι δεν θα υπήρχε πρόβλημα.

Στο δεύτερο σενάριο ζητήθηκε από τα παιδιά να σκεφτούν κάποια λύση στην περίπτωση που είχε γίνει όντως λάθος και τα τρένα βρίσκονταν με αντίθετη κατεύθυνση στις ίδιες ράγες. Η βασική τους ιδέα ήταν να ζωγραφίσουμε μια στροφή, ώστε το ένα τρένο να αλλάξει πορεία πριν συγκρουστούν.

Έπειτα, από αυτά τα σενάρια συζητήσαμε τι πραγματικά συνέβη και τελικά τα τρένα συγκρούστηκαν.

Παρατηρήσαμε και μία εικόνα από τα πραγματικά τρένα που συγκρούστηκαν. Τα παιδιά έκαναν πολλά σχόλια και ερωτήσεις και η συζήτησή μας αργότερα επικεντρώθηκε στην πορεία και στους λόγους για τους οποίους έγιναν πορείες σε όλη τη χώρα. Μιλήσαμε για την ανάγκη να μάθουμε την αλήθεια για το τι ακριβώς συνέβη, για την ανάγκη να δοθεί δικαιοσύνη και για τη δύναμη που έχουμε ως άνθρωποι όταν λειτουργούμε ως ομάδα. Επίσης, τονίστηκε πόσο σημαντικό είναι να νιώθουμε ασφαλείς στα μέσα μαζικής μεταφοράς και το πόσο σημαντικό είναι να υπάρχει οργάνωση.

Αφού είδαμε εικόνες από την πορεία στην Αθήνα, δημιουργήσαμε μια δική μας “πορεία” σε μία ομαδική αφίσα γεμάτη νόημα!

Τα παιδιά ρωτήθηκαν σχετικά με επιλογές που έκαναν κατά τη σχεδιαστική τους δραστηριότητα και οι απαντήσεις τους εντυπωσιάζουν. Ενδεικτικά αναφέρουμε ότι όταν ρωτήθηκαν για τα πρόσωπα των ανθρώπων είπαν πως κάποιοι έχουν ανοιχτό στόμα γιατί φωνάζουν και κάποιοι χαμογελούν γιατί βρέθηκαν όλοι μαζί. Όταν ρωτήθηκαν για το πού να τοποθετήσουμε τα τρένα, επέλεξαν τον ουρανό “…γιατί τώρα πήγαν στον ουρανό” και όταν ρωτήθηκαν γιατί τα πρόσωπα των επιβατών είναι χαρούμενα, είπαν ότι “τώρα εκεί δε φοβούνται, γιατί τα τρένα στον ουρανό δεν τρακάρουν ποτέ”.

Οι μαθητές/-τριες μας γνώρισαν καλύτερα το φυσικό φαινόμενο του σεισμού μέσα από φωτογραφικό υλικό και σχετικά βίντεο. Διατύπωσαν τα ερωτήματα και τις υποθέσεις τους και βρήκαν απαντήσεις σε αυτά συζητώντας στη βάση όσων παρακολούθησαν.

Πόσο δυνατός μπορεί να είναι ένας σεισμός; Πώς μπορούμε να καταλάβουμε ότι γίνεται σεισμός; Από τι προκαλείται; Τι είναι τα Ρίχτερ; Τι πρέπει να κάνουμε όταν γίνεται σεισμός; Το τελευταίο αυτό ερώτημα αποτέλεσε την αφορμή για πραγματοποίηση της 2ης άσκησης σεισμού με τις δύο εκπαιδευτικούς του σχολείου και με τα παιδιά. Ακολουθήσαμε τις ενέργειες που προβλέπονται από τον ΟΡΓΑΝΙΣΜΟ ΑΝΤΙΣΕΙΣΜΙΚΟΥ ΣΧΕΔΙΑΣΜΟΥ ΚΑΙ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ (ΟΑΣΠ). Συγκεκριμένα, οι μαθητές/-τριες πρέπει να:

➢ Διατηρούν την ψυχραιμία τους και παραμένουν στον χώρο που βρίσκονται.
➢ Καλύπτονται αμέσως κάτω από τα θρανία τους κρατώντας με το χέρι τους το πόδι του θρανίου, εάν
την ώρα του σεισμού βρίσκονται μέσα στις αίθουσες διδασκαλίας.
➢ Προφυλάσσονται κατάλληλα ανάλογα με τη θέση που βρίσκονται την ώρα του σεισμού (πχ
διάδρομο, τουαλέτα), σύμφωνα με την οδηγία: «Μένω στον χώρο που βρίσκομαι, Σκύβω,
Καλύπτομαι, Κρατιέμαι», εάν δεν βρίσκονται σε αίθουσα διδασκαλίας. Εάν στον χώρο που
βρίσκονται δεν υπάρχει γερό, ξύλινο τραπέζι ή γραφείο για να καλυφθούν, γονατίζουν όσο το
δυνατόν μακριά από επικίνδυνα στοιχεία και καλύπτουν το κεφάλι και τον αυχένα με τα χέρια τους.
➢ Παραμένουν προφυλαγμένοι για όσο χρόνο διαρκεί ο σεισμός.
➢ Παραμένουν στον αύλειο χώρο, μακριά από τις όψεις του κτιρίου, εάν βρίσκονται στο προαύλιο
κατά τη διάρκεια της σεισμικής δόνησης.

Έπειτα, μιλήσαμε για τους εθνικούς αριθμούς έκτακτης ανάγκης και μέσα από διάφορα υποθετικά σενάρια τα παιδιά κλήθηκαν να καλέσουν για βοήθεια πληκτρολογώντας τον αντίστοιχο αριθμό.

Τέλος, δημιουργήσαμε μια κατασκευή με το βαλιτσάκι του σεισμού, τοποθετώντας μέσα τα απαραίτητα!

Μέσα από την παρατήρηση υλικών της σχολικής μας τάξης ξεκινήσαμε να μιλάμε για τις καταστάσεις της ύλης: στερεά, υγρά και αέρια. Αξιοποιήσαμε σχετικά εκπαιδευτικά βίντεο και παρατηρήσαμε εικόνες, προκειμένου τα παιδιά να προσεγγίσουν τις διαφορές ανάμεσα στις τρεις καταστάσεις των μορίων των υλικών σωμάτων.

Έπειτα, τα παιδιά εργάστηκαν ομαδικά τοποθετώντας διάφορα υλικά σώματα (μέσα από εικόνες) στην κατάσταση στην οποία ανήκουν.

Αργότερα, παρουσίασαν μέσα από ελεύθερο σχέδιο σώματα σε υγρή, στερεά ή αέρια κατάσταση.

Με αφορμή το παραμύθι του Μάνου Κοντολέων “Ο χιονάνθρωπος που δεν ήθελε να λιώσει” (Εκδόσεις Πατάκη) μιλήσαμε για το νερό και τον κύκλο του νερού. Παρατηρήσαμε ότι το νερό μπορεί να βρεθεί και στις τρεις καταστάσεις της ύλης (στερεά, υγρή και αέρια) και ύστερα, τα παιδιά εμπνεύστηκαν από το παραμύθι αποδίδοντας με ζωγραφική την αγαπημένη τους εικόνα από αυτό.

Στην τάξη κάναμε πειράματα με το νερό στις τρεις καταστάσεις. Τοποθετήσαμε νερό σε καλούπια και τα βάλαμε στην κατάψυξη (στερεά μορφή), ενώ χρησιμοποιήσαμε τον βραστήρα, για να παρατηρήσουμε την αέρια μορφή του. Μάλιστα, γνωρίσαμε το νερό ως διαλύτη, διαχωρίζοντας υλικά που διαλύονται ή όχι μέσα σε αυτό. Έκανε εντύπωση στα παιδιά πως το αλάτι και η ζάχαρη δεν χάνουν τις ιδιότητες τους (αλμυρό και γλυκό αντίστοιχα)  παρόλο που δεν μπορούμε να τα δούμε στο νερό. Μάλιστα, πριν από τα πειράματα, τα παιδιά κατέγραψαν τις αρχικές τους υποθέσεις, τις οποίες επιβεβαίωσαν ή όχι, αφού ολοκλήρωσαν την πειραματική διαδικασία.