Ποια ζώα ονομάζουμε “αδέσποτα”; Τι συνέβη άραγε και βρίσκονται στον δρόμο; Πώς συμπεριφέρονται οι άνθρωποι στα αδέσποτα ζώα; Τι χρειάζεται ένα ζώο, για να είναι ευτυχισμένο;

Με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Αδέσποτων Ζώων συζητήσαμε με τα παιδιά τις απόψεις και τις εμπειρίες τους σε σχέση με τα παραπάνω ερωτήματα. Ακούσαμε τις περιπέτειες της Ξουτ και του Ουστ και διακρίναμε τις σωστές και τις λάθος συμπεριφορές απέναντι στα αδέσποτα, αλλά και όλα ζώα.

Ύστερα, παρακολουθήσαμε κάποια άλλα εκπαιδευτικά βίντεο που βοήθησαν να αντιληφθούν τα παιδιά την ευθύνη που έχει ένας ιδιοκτήτης ζώου, ώστε να το φροντίζει και να σέβεται τη ζωή και τις ανάγκες του. Παράλληλα, παρατήρησαν τις συνθήκες ζωής των αδέσποτων ζώων που είναι εκτεθειμένα στις καιρικές συνθήκες και τις αρρώστιες, στην πείνα και τους κινδύνους του δρόμου.

Έπειτα, κάθε παιδί “υιοθέτησε” το δικό του αδέσποτο ζώο (κατασκευή), ζωγραφίζοντας όσα χρειάζεται, για να είναι ευτυχισμένο!

Αν και κάθε γυναίκα θεωρούμε πως είναι σπουδαία, διαλέξαμε κάποιες που με τη ζωή και το έργο τους έμειναν στην ιστορία.

Ξεκινήσαμε με ένα παιχνίδι, κατά το οποίο εκθέσαμε τις φωτογραφίες κάποιων σπουδαίων γυναικών σε πίνακα στην τάξη. Ύστερα, διαβάσαμε λίγα λόγια για κάθε μία και τα παιδιά έπρεπε να μαντέψουν σε ποια γυναίκα αντιστοιχούσε κάθε κείμενο με βάση τα χαρακτηριστικά που άκουγαν. Κάθε παιδί διάλεξε την αγαπημένη του, αιτιολογώντας τους λόγους για τους οποίους την επέλεξε. Οι ιστορίες τους μας ενέπνευσαν, δημιούργησαν ερωτήματα και μεγάλη συζήτηση.

Αποφασίσαμε να τιμήσουμε τις πιο σημαντικές γυναίκες στη ζωή των παιδιών, τις μητέρες τους. Έτσι, με την τεχνική της καθοδηγούμενης ζωγραφικής, κάθε παιδί έφτιαξε το πορτρέτο της μαμάς του, ώστε να της ευχηθεί “Χρόνια πολλά!”.

Μέσα από την ανάγνωση του βιβλίου “Ο διάσημος φίλος του @Παπάκη” (Ο διάσημος φίλος του @Παπάκη) συζητήσαμε με τα παιδιά για τους κινδύνους του διαδικτύου, αλλά και όσα αυτό μπορεί να μας προσφέρει. Έπειτα, δημιουργήσαμε μια αφίσα γεμάτη με όλες τις συμβουλές που θα μας προστατεύσουν από τους κινδύνους αυτούς.

Δημιουργήσαμε, έπειτα, τους δικούς μας Η/Υ χρησιμοποιώντας ανακυκλώσιμα υλικά. Κάθε παιδί ζωγράφισε ένα ψηφιακό παιχνίδι που μπορεί με ασφάλεια να παίζει στο διαδίκτυο.

Είναι άραγε ποτέ αρκετές οι αγκαλιές που κάνουμε με τα αγαπημένα μας πρόσωπά; Έχετε σκεφτεί ποτέ τη σπουδαιότητα κάθε αγκαλιάς που ανταλλάσσουμε; Τα ερευνητικά δεδομένα πάντως αναδεικνύουν τη συμβολή τους στη συναισθηματική και ψυχική υγεία παιδιών και ενηλίκων!

Μάλιστα, η Virginia Satir, μία σπουδαία οικογενειακή ψυχολόγος, τονίζει πως χρειαζόμαστε τέσσερις αγκαλιές τη μέρα για να επιβιώσουμε, οκτώ για να διατηρηθούμε και δώδεκα για να εξελιχθούμε!

Αφορμή για τη συζήτησή μας με τα παιδιά αποτέλεσε η ανάγνωση του βιβλίου “Η αγκαλιά που ψήλωνε“, του Μάριου Μάζαρη (Εκδόσεις Παπαδόπουλος). Στο βιβλίο του η αγκαλιά από τους φίλους και συμμαθητές/-τριες είναι αυτή που βοηθά την ηρωίδα, Αλίκη, να “ψηλώσει”, όταν άλλοι την φώναζαν κοντή, την έδειχναν και γελούσαν μαζί της… Αυτή η αγκαλιά, όμως, την έκανε να νιώσει αποδοχή, αναγνώριση, κομμάτι μιας ομάδας!

Άραγε πώς θα νιώθαμε στη θέση της Αλίκης; Ποια συναισθήματα μας έρχονται στο μυαλό; Εμάς μας έχουν κοροϊδέψει ποτέ και για ποιο λόγο; Τι θα λέγαμε στα παιδιά που κορόιδευαν την ηρωίδα;

Αυτές είναι μερικές από τις ερωτήσεις που καθοδήγησαν την κουβέντα μας. Κι ύστερα, βάλαμε μπρος για τις δράσεις “Αδιάβροχος εαυτός” και “Δωρεάν αγκαλιές” από το βιβλίου του ίδιου συγγραφέα με τίτλο “Καλώς ήρθες στον κόσμο που μπορείς“.

“Αδιάβροχος Εαυτός”: Αρχικά, τα παιδιά έκαναν παρατηρήσεις για διάφορα χαρακτηριστικά που παρατηρούν το ένα στο άλλο και στην εκπαιδευτικό. Ύστερα, κλήθηκαν να κάνουν κάποια πιο δυσάρεστα σχόλια για την εκπαιδευτικό, η οποία ακούγοντάς τα απαντούσε “Αυτή είναι απλώς η γνώμη σου!” και ταυτόχρονα άνοιγε σιγά σιγά μια ομπρέλα που κρατούσε στα χέρια της. Η ομπρέλα συμβολίζει το “φίλτρο” μας απέναντι σε όσα οι άλλοι λένε για εμάς, τα οποία είναι απλώς η γνώμη τους και όχι η αλήθεια. Συζητήσαμε για το ότι εμείς καθορίζουμε αυτό που είμαστε ανεξάρτητα από όσα μπορεί να μας λένε!

“Δωρεάν Αγκαλιές”: Έπειτα, μιλήσαμε για τη σημασία κάθε αγκαλιάς, αλλά και το ζήτημα της δικής μας “συναίνεσης-συμφωνίας” στο να πραγματοποιηθεί αυτή. Ετοιμάσαμε έτσι τα εισιτήρια για τις αγκαλιές μας. Τα ζωγραφίσαμε και τα προσφέρουμε σε όποιον/-α θέλουμε να μας χαρίσει την αγκαλιά του!

Τέλος, κατασκευάσαμε την πιο γλυκιά αγκαλιά μας για τους ανθρώπους που μας αγκάλιασαν για πρώτη φορά στη ζωή μας: τη μαμά και τον μπαμπά!

 Αξιοποιώντας τα “Ζωάκια των Δικαιωμάτων”, ένα υλικό του Γιώργου Μόσχου και της Ασπασίας Καλησώρα (Ζωάκια των Δικαιωμάτων), συζητήσαμε με τα παιδιά για τα δικαιώματά τους! Πώς θα ήταν η ζωή μας χωρίς όλα αυτά που κάποιες φορές μας φαίνονται δεδομένα; Πόσο σημαντικό είναι να προστατεύουμε τα δικαιώματά μας, αλλά και να σεβόμαστε τα δικαιώματα όλων;

Ύστερα, διάλεξε ο καθένας μας ένα δικαίωμα και το ζωγράφισε, για να φτιάξουμε μια αφίσα που θα μας θυμίζει ότι ο σεβασμός στα δικαιώματά μας είναι πολύτιμος!

Χειροτεχνία τα αλεπουδάκια μας.

Επίσκεψη στη φάρμα της γιαγιάς στο Κρανίδι.