Αρχικά, διαβάσαμε το παραμύθι “Έξω από το βάζο” της Deborah Marcero και γνωρίσαμε τα βασικά συναισθήματα. Μιλήσαμε για το πόσο σημαντικό είναι να τα εξωτερικεύουμε και με ποιους τρόπους μπορούμε να το κάνουμε αυτό. “Κανένα συναίσθημα δεν περισσεύει και είναι σημαντικό να τα αποδεχόμαστε όλα και να τα αγκαλιάζουμε” ήταν το μήνυμα του παραμυθιού. Ζωγραφίσαμε, ύστερα, ό,τι μας άρεσε περισσότερο από το παραμύθι.

Είδαμε κι άλλα σχετικά βίντεο και ιστορίες και παίξαμε με τα συναισθήματα.

“Τι μπορώ να κάνω όταν είμαι αναστατωμένος/-η;”

Δημιουργήσαμε τον κήπο των συναισθημάτων, ώστε κάθε στιγμή της ημέρας που το χρειαζόμαστε να τοποθετούμε ένα μικρό μανταλάκι στο αντίστοιχο συναίσθημα, όταν δε μας είναι εύκολο να το εκφράσουμε.

Μάθαμε τα συναισθήματα στα αγγλικά και παίξαμε με αυτά με την κυρία Ελένη, τη δασκάλα των Αγγλικών μας.

Εσείς έχετε κάνει ντουζ με ζωγραφιές που δημιουργούν διάφορα συναισθήματα; Εμείς πάντως ζωγραφίσαμε ένα σωρό σχέδια και λουστήκαμε με αυτά αποκαλύπτοντας τι συναίσθημα μας δημιουργούν και ευχαριστήσαμε τον δημιουργό τους για αυτό.

Το νήμα με τα γλυκά λόγια… “Μου αρέσουν τα μαλλιά σου!”, “Μου αρέσουν τα μάτια σου!”, “Μου αρέσουν οι ζωγραφιές σου!”, “Μου αρέσουν τα αστεία σου!”… Κι έτσι ερχόμαστε πιο κοντά! Κάνουμε τους φίλους και τις φίλες μας να νιώθουν όμορφα!

Γνωρίσαμε με τη βοήθεια του Επιθεωρητή Κροκοντίλο κι άλλα συναισθήματα. Μετά, προσπαθήσαμε να τα εκφράσουμε με τα πρόσωπά μας και φτιάξαμε τις δικές μας φωτογραφικές μηχανές… με το φιλμ των φωτογραφιών μας (ένα μαγνητάκι για το ψυγείο… για να μας φτιάχνει τη μέρα!). Παρατηρήσαμε τις φωτογραφίες των φίλων μας και τους συγχαρήκαμε για την προσπάθειά τους!