Καθώς μιλούσαμε για τα ζώα που πέφτουν σε χειμερία νάρκη, θυμηθήκαμε τον φίλο μας τον Ερμόλαο από το παραμύθι του Ευγένιου Τριβιζά που είχαμε διαβάσει τον Σεπτέμβριο. Ξαναδιαβάσαμε την ιστορία και στη συνέχεια παίξαμε παιχνίδια.

Τα παιδιά έβαζαν τις εικόνες του παραμυθιού σε χρονική ακολουθία και προσπαθούσαν να αφηγηθούν την ιστορία

και αργότερα παίξαμε ένα ομαδικό παιχνίδι όπου έπρεπε η κάθε ομάδα να βάλει πρώτη 10 καλαμάκια στον δικό της σκαντζόχοιρο προγραμματίζοντας το beebot να φτάσει στα τετραγωνάκια που υπήρχαν καλαμάκια. Οι ομάδες δεν είχαν αρχηγούς, επιτρεπόταν όμως οι παίκτες να συμβουλεύουν ο ένας τον άλλον. Αυτό γέννησε πολύ ωραίες καταστάσεις καθώς τα μεγαλύτερα παιδιά έγιναν δάσκαλοι για τα μικρότερα. Οι ομάδες χωρίστηκαν τυχαία σε κόκκινη και κίτρινη ανάλογα με το κυβάκι που τράβηξε το κάθε παιδί απ το σακουλάκι. Το παιχνίδι αποδείχτηκε πολύ καλό και είχε αγωνία  μέχρι το τέλος. Κάποια στιγμή η κόκκινη ομάδα είχε τοποθετήσει 8 καλαμάκια και ήταν η σειρά της να παίξει, το beebot βρισκόταν πολύ κοντά σε 2 καλαμάκια που ήταν μαζεμένα σε γειτονικά τετράγωνα. Αν όμως επέλεγε να παίξει εκεί θα έδινε την ευκαιρία στην κίτρινη ομάδα να πάρει εύκολα το δέκατο καλαμάκι της μιας και είχε ήδη τοποθετήσει τα 9. Ο παίκτης της κόκκινης ομάδας αποφάσισε να ρισκάρει και προγραμμάτισε το beebot να φτάσει στο πιο απομακρυσμένο καλαμάκι για να δυσκολέψει την προσπάθεια της κίτρινης ομάδας που θα έπαιζε μετά. Μπορεί τελικά να μην τα κατάφερε αλλά πάντως το κέρδος του να σκεφτεί στρατηγικά ήταν πολύ μεγαλύτερο από τη νίκη στο συγκεκριμένο ματς!