Δύο από τα πιο γνωστά έθιμα της πατρίδας μας , στις Απόκριες, είναι ” το γαϊτανάκι” και η “Χάσκα”.

Τα παρουσιάσαμε στο Νηπιαγωγείο και τα παίξαμε!

Ας τα γνωρίσουμε.

Το γαϊτανάκι

Από τα πιο γνωστά πανελλαδικά έθιμα, που διατηρούνται αυτούσια ως τις μέρες μας κατά τις απόκριες, είναι το γαϊτανάκι.

Το γαϊτανάκι είναι ένας χορός που έφεραν οι Έλληνες της Μικράς  Ασίας. Δώδεκα άτομα, έξι άντρες και έξι γυναίκες, δεμένοι με χρωματιστές κορδέλες, χορεύουν γύρω από ένα στύλο. Καθώς χορεύουν πλέκουν τις κορδέλες τους γύρω από τον στύλο. Οι κορδέλες αυτές λέγονται γαϊτάνια και δίνουν το όνομά τους στο έθιμο. Όταν πια οι κορδέλες τυλιχτούν στο στύλο και οι χορευτές χορεύουν όλο και πιο κοντά σε αυτόν, τότε ο χορός τελειώνει και το στολισμένο γαϊτανάκι μένει να θυμίζει το αποκριάτικο πνεύμα.

Δεν ξέρουμε πως ακριβώς ξεκίνησε αυτό το έθιμο. Γνωρίζουμε όμως ότι η λατρεία παγανιστικών θεοτήτων γονιμότητας γινόταν συχνά γύρω από έναν ιερό στύλο.

«Πιθανόν, ο κυκλικός αυτός χορός να υποδηλώνει τον κύκλο της ζωής, από τη χαρά στη λύπη, από τον χειμώνα στην άνοιξη, από τη ζωή στον θάνατο και το αντίθετο».

Η “χάσκα” ή ο “χάσκας”, είναι αποκριάτικο έθιμο που τηρείται κατά κύριο λόγο στις περιοχές της Μακεδονίας την τελευταία Κυριακή της Αποκριάς, ήτοι πρώτη μέρα της Σαρακοστής.

Σε έναν λεπτό πλάστη, δένεται κλωστή στην μια άκρη της οποίας κρέμεται ένα ξεφλουδισμένο αυγό. “Με αβγό κλείνει το στόμα το βράδυ της αποκριάς, με αβγό ανοίγει την Ανάσταση” λέει η λαϊκή σοφία. Ο πατριάρχης της οικογένειας (πατέρας, παππούς κτλ) κάθεται στο κέντρο ή στην περιφέρεια ενός κύκλου που αποτελείται από τα νεότερα μέλη της οικογένειας και περνάει πάνω από τα κεφάλια τους την χάσκα καθώς οι νεαροί συμμετέχοντες προσπαθούν με το στόμα μόνο και δίχως να χρησιμοποιήσουν τα χέρια τους να πιάσουν το αυγό! Εκείνος που θα το καταφέρει θεωρείται πολύ τυχερός (ή και ικανός).

Αντί για αυγό  δέσαμε μια γκοφρέτα.