Κατηγορία: Σχέδιο δράσης -Εργαστήρια δεξιοτήτων
Παρακάτω παρουσιάζεται βίντεο, το οποίο συνέθεσαν τα παιδιά προκειμένου να διαχυθεί στην ευρύτερη κοινότητα το δικό τους μήνυμα για την αποδοχή της διαφορετικότητας. Αποτυπώνει τις αντιλήψεις, τις στάσεις και τις αξίες τους, όπως αυτά διαμορφώθηκαν, αφού τελείωσε το 2ο εργαστήριο δεξιοτήτων, που πραγματοποιήθηκε στο νηπιαγωγείο μας. Αξίζει να σημειωθεί ότι η επιλογή, η σύνθεση των ιδεών και η υλοποίηση τους ήταν αποτέλεσμα αβίαστου, πηγαίου διαλόγου ανάμεσα στα παιδιά και στις νηπιαγωγούς, που ενορχήστρωσαν όλη τη διαδικασία, ενώ ο κατευθυνόμενος διάλογος απουσίαζε.
Το 1ο εργαστήριο δεξιοτήτων, που αφορούσε στην κυκλοφοριακή αγωγή των παιδιών, ξεκίνησε με αφορμή την εικόνα ενός φαναριού που έδειξε η νηπιαγωγός στην τάξη. Ακολούθησε συζήτηση, όπου αποτυπώθηκαν σε ένα απλό ιστόγραμμα οι αρχικές αντιλήψεις των παιδιών για το πώς κυκλοφορούμε στο δρόμο είτε ως πεζοί είτε ως ποδηλάτες ή επιβάτες αυτοκινήτων. Αυτή η καταγραφή αποτέλεσε τη βάση για το σχεδιασμό των δραστηριοτήτων που ακολούθησαν.
Η νηπιαγωγός παρουσίασε στην ολομέλεια της τάξης διάφορα σήματα του ΚΟΚ και πρότεινε στα παιδιά να παίξουν παιχνίδι ταύτισης και παιχνίδι όπου έπρεπε να βρουν το άλλο μισό των σημάτων. Η παιδαγωγική σκοπιμότητα αυτών των απλών παιχνιδιών ήταν να παρατηρήσουν προσεκτικά τα σήματα και να επικεντρωθεί η συζήτηση γύρω από το νόημα που έχουν οι ομοιότητες και οι διαφορές τους.
Ταξινόμησαν τα σήματα ανάλογα με το σχήμα και το χρώμα τους και συζήτησαν για τη σημασία τους. Το αποτέλεσμα της συζήτησης αποτυπώθηκε σε φύλλο εργασίας. Έγινε συζήτηση για το σήμα του STOP και τη σημασία του, μιας και το σχήμα του ξεχώριζε από τα υπόλοιπα. Το κατασκεύασαν μάλιστα για να μπορούν να παίζουν στην τάξη τα αυτοκίνητα και τους πεζούς.
Φυσικά, συζήτησαν και για τους φωτεινούς σηματοδότες. Τοποθέτησαν τα χρώματα του φαναριού στη σωστή σειρά και το αποτύπωσαν σε ιχνογράφημα.
‘Επαιξαν πολλές φορές παιχνίδια ρόλων, όπου παρίσταναν τους πεζούς και τα αυτοκίνητα, ώστε να αντιληφθούν τί είναι η διάβαση πεζών, πότε και πώς διασχίζουμε το δρόμο.
Κατασκεύασαν διάβαση πεζών με τη φωτογραφία του εαυτού τους για να εμπεδώσουν καλύτερα τους στόχους.
Συζήτησαν και για το “Δ” του “Δρόμου” και του “Δεκεμβρίου” (μιας και βρισκόμασταν στο Δεκέμβριο) και κατασκεύσαν το “Δ” σαν δρόμο για αυτοκινητάκια.
Παρατήρησαν τη φωτογραφία ενός ατυχήματος και την επεξεργάστηκαν με την τεχνικής της ρουτίνας σκέψης “Βλέπω, σκέφτομαι, αναρωτιέμαι”.
Συζήτησαν και ζωγράφισαν τους “4 ΧΡΥΣΟΥΣ ΚΑΝΟΝΕΣ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΠΕΖΟΥΣ” και αποτύπωσαν σε ατομικό ιχνογράφημα έναν βασικό κανόνα για τη συμπεριφορά τους στο αυτοκίνητο.
Μια ακόμα επιτυχημένη δράση στο πλαίσο του εργαστηρίου ήταν και η παρουσίαση έντεχνης ιστορίας συναφούς θεματικής με εισηγήτρια την ίδια τη συγγραφέα, η οποία είναι και αστυνομικός, κα Γιώτα Καλαμαρά. Αφού συζήτησαν την ιστορία, η κα Γιώτα έπαιξε με τα παιδιά παιχνίδι ρόλων, όπου παρίσταναν το σχολικό τροχονόμο, τα αυτοκίνητα και τους μαθητές, που έπρεπε να τηρήσουν το κώδικα οδικής κυκλοφορίας για να φτάσουν με ασφάλεια στο σχολείο.
Ενδιαφέρουσα δραστηριότητα ήταν ο περίπατος στη Διασπορά, όπου τα παιδιά παρατήρησαν τα σήματα στους δρόμους. Μοιράστηκαν σε ομάδες και συνεργάστηκαν, ώστε να χαρτογραφήσουν τη διαδρομή, που έκαναν με τα σήματα ΚΟΚ, έχοντας ως σημείο αναφοράς το νηπιαγωγείο, τη λέσχη των αξιωματικών και τα σπίτια των συμμαθητών τους.
Η κυκλοφοριακή αγωγή έδωσε το έναυσμα για παιχνίδι με το beebot, όπου τα παιδιά κλήθηκαν να προγραμματίσουν το μελισσάκι-ρομπότ να πραγματοποιήσει διάφορες διαδρομές, που τα ίδια επέλεγαν.
Στο τέλος του προγράμματος η νηπιαγωγός κατέγραψε τις αντιλήψεις, όπως διαμορφώθηκαν μετά την όλη εκπαιδευτική διαδικασία και κάλεσε τα παιδιά να συγκρίνουν τις νέες αντιλήψεις τους με αυτές που είχαν στην αρχή του προγράμματος. Μπήκαν δηλ. στη διαδικασία να “αυτοαξιολογηθούν”, γεγονός ιδιαίτερα σημαντικό, αφού αυτό οδηγεί τα παιδιά στην γνώση του εαυτού τους: κρίνουν πώς ήταν ο εαυτός τους πριν και μετά το πρόγραμμα αντί να συγκρίνουν τον εαυτό τους με τους συμμαθητές τους.
Οι αντιλήψεις των παιδιών πριν το εργαστήριο δεξιοτήτων
Οι αντιλήψεις των παιδιών στο τέλος του εργαστηρίου δεξιοτήτων
Ξεκίνησε στο νηπιαγωγείο μας εργαστήριο δεξιοτήτων, που αποσκοπεί στην αποδοχή της διαφορετικότητας του εαυτού και των άλλων. Αρχικά, έπαιξαν ένα κινητικό παιχνίδι, όπου χόρευαν στο ρυθμό της μουσικής και στο STOP ακολουθούσαν κάθε φορά την οδηγία της νηπιαγωγού: “πείτε κάτι όμορφο/θετικό για τον εαυτό σας”, “πείτε κάτι θετικό που καταφέρνετε”, “χαιρετίστε το διπλανό σας και πείτε του τί σας αρέσει σε εκείνον”, “χαιρετίστε τον διπλανό σας και πείτε τί θαυμάζετε σε αυτόν”.
Στη συνέχεια, τα παιδιά σχεδίασαν το περίγραμμα του χεριού τους, το έκοψαν και ζωγράφισαν μέσα σε αυτό κάτι που τους αρέσει να κάνουν πολύ. Κόλλησαν τις παλάμες σε ένα δεντράκι που είχε ετοιμάσει η νηπιαγωγός ανακοινώνοντας στην ολομέλεια της τάξης το όνομά τους και τί τους αρέσει να κάνουν. Έτσι, είδαν ότι στον καθένα αρέσουν διαφορετικά πράγματα και αυτό κάνει την ομάδα μας πιο ενδιαφέρουσα.
Στη συνέχεια, η νηπιαγωγός κατέγραψε σε ένα απλό σχεδιάγραμμα τις αντιλήψεις των παιδιών για το πώς συμπεριφερόμαστε στην ομάδα, ώστε όλοι να αισθάνονται αποδεκτοί. Ενθάρρυνε τα νήπια να ομαδοποιήσουν τις αντιλήψεις τους σε 3 λέξεις (φιλία, σεβασμός, συνεργασία), τις οποίες αντέγραψαν σε συννεφάκια για να τις αξιοποιήσουν αργότερα σε ομαδικό κολλάζ. Πρότεινε στα παιδιά να ζωγραφίσουν σε ένα λουλούδι κάτι που θα ήθελε το καθένα να προσέχουν οι άλλοι στη συμπεριφορά τους, ώστε το καθένα να είναι χαρούμενο στη μικρή ομάδα του νηπιαγωγείου. Έτσι, προέκυψαν κάποιοι καινούριοι κανόνες στην τάξη. Τα συννεφάκια και τα λουλούδια των παιδιών αξιοποιήθηκαν για να συμπληρώσουν το κολλάζ με το δεντράκι και τις παλάμες, που είχαν κάνει προηγουμένως. Έδωσαν (με ψηφοφορία) σε αυτό το απλό κολλάζ τον τίτλο “Η εργασία της αγάπης”.
Έπειτα τα παιδιά έπαιξαν ένα παιχνίδι για να αισθανθούν ότι είναι ωραίο που το καθένα είναι μοναδικό: η νηπιαγωγός σκόρπισε στο πάτωμα τόσα χαρτιά όσα και τα παιδιά και έβαλε από πάνω μια μολυβοθήκη. Έβαλε μουσική και τα παιδιά κινούνταν ανάμεσα στα χαρτιά και χωρίς να αγγίζει το ένα το άλλο με διάφορους τρόπους (σκυφτά, με γόνατα τεντωμένα, με τα χέρια στα αυτιά, με μάτια μισόκλειστα κ.α.). Στο STOP της μουσικής η νηπιαγωγός έδειχνε ένα παιδί κι έλεγε στην ομάδα να ακολουθήσουν όλοι τον τρόπο που κινείται αυτό. Στο τέλος της μουσικής κάθε παιδί έπρεπε να σταθεί με το δικό του τρόπο σαν άγαλμα. Ακολούθησε συζήτηση για το πώς ένιωσαν τα παιδιά όταν όλα έπρεπε να κάνουν τις ίδιες κινήσεις, ένιωθαν ελεύθερα; Πότε ένιωθαν πιο άνετα, όταν ακολουθούσαν κάποιον άλλον ή όταν το καθένα κινούνταν με τον τρόπο του και το ρυθμό του; Για να χαλαρώσουν, κάθισαν δίπλα από τη μολυβοθήκη τους και ζωγράφισαν ό,τι τους έρχονταν στο μυαλό για τη διαφορετικότητα. Οι ιδέες τους εξέπληξαν τις νηπιαγωγούς με την ποικιλία τους: “μέρα-νύχτα, άγριο παιδί-ήρεμο παιδί, παιδιά μεγάλα-παιδιά μικρά, παιδιά με χέρια-παιδιά χωρίς χέρια, διαφορετικά παιδιά στο πρόσωπο, παιδάκι παχουλό-παιδάκι λεπτό, παιδάκι σε αναπηρικό καροτσάκι-παιδάκι που περπατά με τα πόδια, σπίτι ψηλό-σπίτι χαμηλό, διαφορετικά λουλούδια, ένας χιονάνθρωπος μικρός και ένας μεγάλος που ο ένας κλαίει και ο άλλος γελάει”.
Ενδιαφέρουσα ήταν και η επεξεργασία (με την τεχνική της ρουτίνας σκέψης “δημιουργικές συγκρίσεις”) δυο έργων ζωγραφικής με εντελώς διαφορετική αισθητική: ο ένας είναι σύγχρονος, “Τα ανθρωπάκια” του Γ. Γαϊτη και ο άλλος του Αrthur Elsley, που ανήκει στην βικτωριανή εποχή. Τα νήπια περιέγραψαν τα έργα με ιδιαίτερη ακρίβεια και εντόπισαν τις διαφορές, που κατέγραψε η νηπιαγωγός. Διασκέδασαν πολύ με το παιχνίδι μίμησης, όπου παρίσταναν τους ήρωες που απεικονίζονταν στους πίνακες για να φωτογραφηθούν από τη νηπιαγωγό. Συζήτησαν γύρω από το ερώτημα “σε ποιόν πίνακα θα ήθελες να ζεις και γιατί;” Στο τέλος της δραστηριότητας, ιχνογράφησαν τη δική τους εκδοχή των έργων σε φύλλο εργασίας.
“Τα ανθρωπάκια” του Γ. Γαϊτη
Arthur J. Elsley
Αποτύπωσαν σε ιχνογράφημα τη δική τους εκδοχή των έργων
Αναπαριστούν τον πίνακα του A. Elsley
Αναπαριστούν τον πίνακα του Γ. Γαϊτη
Άκουσαν έντεχνη ιστορία με θέμα τη διαφορετικότητα (” Ο Έλμερ και το ουράνιο τόξο”, Ντ. Μακ Κι) και αφού τη συζήτησαν, έφτιαξαν μια κούκλα Έλμερ, ώστε να παίζουν όποια σκηνή της ιστορίας θέλουν την ώρα των ελεύθερων δραστηριοτήτων).
Παρακολούθησαν την παρακάτω ιστορία για την αποδοχή της διαφορετικότητας και αφού τη συζήτησαν, σκέφτηκαν ένα μήνυμα που θα έλεγε ο ένας ήρωας στον άλλον, το οποίο αντέγραψαν όπως μπορούσαν από τον πίνακα σε φύλλο εργασίας.
Προσεγγίσαμε τα συναισθήματα μέσα από αυτό το εργαστήριο δεξιοτήτων με αφορμή το παιχνίδι που περιγράφεται παρακάτω: η νηπιαγωγός μοίρασε εικόνες έργων του Πικάσο και της Μάργκαρετ Κιν και έδωσε την οδηγία στα παιδιά να κινηθούν στο ρυθμό της μουσικής χωρίς να αγγίζουν το ένα το άλλο. Όταν συναντούσαν ένα συμμαθητή τους έπρεπε να ανταλλάξουν εικόνες. Αφού οι εικόνες πέρασαν από όλα τα παιδιά για να τις δουν, η μουσική σταμάτησε και τα παιδιά συζήτησαν για τα συναισθήματα του κάθε προσώπου που απεικονίζονταν στους πίνακες ζωγραφικής. Παρακινήθηκαν να αναγνωρίσουν τα συναισθήματα των μορφών στους πίνακες αντιστοιχίζοντας τη φατσούλα με το ανάλογο συναίσθημα. Ακολούθησε συζήτηση όπου κατέληξαν ότι αν και όλοι οι άνθρωποι διαφέρουμε έχουμε κάτι κοινό: ΤΑ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΑ.
Εδώ καταγράφονται οι κυριότερες δραστηριότητες για τη θεματική ενότητα “Συναισθήματα”, η οποία αποτελεί επιμέρους στόχο του εργαστηρίου δεξιοτήτων για την αποδοχή της διαφορετικότητας, αλλά και στόχο του σχεδίου δράσης του νηπιαγωγείου για την ανάπτυξη της συνεργασίας μεταξύ των παιδιών. Συζήτησαν το συναίσθημα του φόβου, ιχνογράφησαν το δικό τους φόβο και ένας φίλος τους πρότεινε έναν τρόπο διαχείρισης τον οποίο ιχνογράφησε δίπλα στο δικό τους φόβο. Έπαιξαν κινητικό παιχνίδι διαχείρισης του παράλογου φόβου, όπου έπρεπε να κάνουν μια μικρή διαδρομή με εμπόδια και να πετάξουν το φόβο τους στη φωτιά. Κατασκεύασαν έναν καλόκαρδο δράκο, που “τρώει” το φόβο τους και έπαιξαν με αυτόν στο κουκλοθέατρο-δραστηριότητα που τα βοηθά να εξωτερικεύουν στους άλλους τα συναισθήματά τους. Παρατήρησαν το έργο του Έντβαρντ Μουνκ “Η κραυγή”, αναγνώρισαν το συναίσθημα του φόβου και φωτογραφήθηκαν ως πρωταγωνιστές του πίνακα. Επεξεργάστηκαν και το συναίσθημα του θυμού και πώς το διαχειριζόμαστε με το φανάρι του θυμού, που έχει ανάλογες οδηγίες (σταμάτα, σκέψου κάτι που σε ηρεμεί, πράξε με ψυχραιμία). Έφτιαξαν και το “Θ” του θυμού και έπαιξαν με αυτό στο κουκλοθέατρο. Φυσικά, συζητήθηκαν και τα συναισθήματα της λύπης και της χαράς. Έφτιαξαν μάλιστα και “το φάρμακο της λύπης”, δηλ. ένα κολλάζ στο οποίο ο καθένας πρότεινε έναν τρόπο διαχείρισης της λύπης.
Έντβαρντ Μουνκ, “Η κραυγή”. Τα παιδιά διασκέδασαν πολύ ενώ πόζαραν σαν τη φοβισμένη μορφή του έργου.
Σημαντικές δραστηριότητες ήταν και όλες όσες αφορούσαν στους συνανθρώπους με ιδιαιτερότητες. Πώς κινείται κάποιος που δεν έχει όραση, πώς διαβάζει, πώς είναι η καθημερινότητα κάποιου που δεν έχει χέρια ή πόδια, μπορεί να ζωγραφίσει; Τα παιδιά είδαν πλούσιο εποπτικό υλικό και “μπήκαν στο πετσί” αυτού του ρόλου μέσα από διάφορα παιχνίδια: ζωγράφισαν με το στόμα, κινήθηκαν με τα μάτια κλειστά χρησιμοποιώντας το ραβδί αλλά και το σκυλάκι-οδηγό, έμαθαν για τη γραφή Braille και έγραψαν το όνομά τους με την ανάγλυφη γραφή χρησιμοποιώντας φακές.
Ρουτίνα σκέψης “Βλέπω-Σκέφτομαι-Αναρωτιέμαι” με θέμα την καθημερινότητα ενός συμπολίτη με κινητικά προβλήματα
Συνθέτουν το όνομα τους με τον κώδικα Braille
Στο πλαίσιο αυτού του εργαστηρίου δεξιοτήτων πραγματοποιήθηκαν και δραστηριότητες που καλλιεργούν τη συνεργασία μεταξύ των μαθητών, η οποία αποτελεί και στόχο του σχεδίου δράσης του νηπιαγωγείου. Με αφορμή δυο έντεχνες ιστορίες που αφορούν τη φιλία και τη συνεργασία, τα παιδιά έπαιξαν διάφορα παιχνίδια όπου έπρεπε να συνεργαστούν για να νικήσουν. Παραθέτουμε εδώ τις φωτογραφίες.
Οι ιστορίες για τη φιλία και τη συνεργασία που επεξεργάστηκαν τα παιδιά
Ομαδική συνεργασία για να μην πέσει η μπάλα από το κινούμενο πανί
Έφτιαξαν κολλάζ με αφορμή την ιστορία “Η σκάλα της αγάπης”, μια ιστορία όπου οι ήρωες έπρεπε να συνεργαστούν για να στείλουν ένα πληγωμένο αστεράκι πίσω στον ουρανό. Ο βασικός στόχος ήταν να επιλέξουν ποιές λέξεις-έννοιες ταιριάζουν για να φτιάξουν τα σκαλοπάτια στη σκάλα της αγάπης.
Έπαιξαν παιχνίδι όπου κάθε φορά που σταματούσε η μουσική έπρεπε να γίνουν ζευγάρι με ένα άλλο παιδί και να εντοπίσουν τις ομοιότητες και τις διαφορές τους. Στο τέλος αποτύπωσαν ομοιότητες και διαφορές σε ένα φύλλο εργασίας.
Άκουσαν την ιστορία για τον “Τομ, το αόρατο αγόρι” και, αφού τη συζήτησαν, εντόπισαν και κατονόμασαν με ιδιαίτερη ευκολία τα συναισθήματα του κεντρικού ήρωα, τα οποία η κυρία κατέγραψε στον πίνακα. Στη συνέχεια τα παιδιά ζωγράφισαν μάσκες με τα συναισθήματα του ήρωα και συνέθεσαν τις λέξεις που περιγράφουν τα συναισθήματά του με γράμματα, που ήταν κολλημένα στο σώμα τους.
Το τραγούδι που παραθέτουμε εδώ αποτέλεσε σύνθημα για την έναρξη των δραστηριοτήτων για τη διαφορετικότητα
Παρουσιάζουμε εδώ μερικές φωτογραφίες από το παραμυθοεργαστήριο που πραγματοποιήθηκε στο νηπιαγωγείο μας με εισηγήτρια την κα Κατερίνα Μάσσαρα, ψυχολόγο. Με αφορμή μια έντεχνη ιστορία για τα συναισθήματα, τα παιδιά έπαιξαν διάφορα παιχνίδια που στόχευαν στην αναγνώριση των συναισθημάτων και στην έκφραση τους (λεκτική και μη). Τα παιδιά παρατήρησαν συναισθηματικές εκφράσεις του προσώπου και του σώματος, τις μιμήθηκαν, τις κατονόμασαν και ζωγράφισαν όποια τους εντυπωσίασε. Έπαιξαν και ένα παιχνίδι για τα μπερδεμένα συναισθήματα, που στόχο είχε να καταλάβουν πόσο σημαντικό είναι στην επικοινωνία μας με τους άλλους να κατονομάζουμε τί νιώθουμε κάθε φορά. Η δράση ενθουσίασε τόσο πολύ τα παιδιά που στο τέλος δεν άφηναν την ψυχολόγο να αποχωρήσει από το νηπιαγωγείο και τη ρωτούσαν πότε θα ξανάρθει! Σημειώνεται ότι αυτή η δράση εξυπηρετεί μεταξύ άλλων και το σχέδιο δράσης του νηπιαγωγείου μας, που αποσκοπεί στην ενίσχυση της συνεργασίας των μαθητών.
Μια ακόμα ιδιαίτερα επιτυχημένη δράση του νηπιαγωγείου μας, που πραγματοποιήθηκε στο πλαίσιο εργαστηρίου δεξιοτήτων με θέμα την κυκλοφοριακή αγωγή, ήταν και η παρουσίαση έντεχνης ιστορίας συναφούς θεματικής με εισηγήτρια την ίδια τη συγγραφέα, η οποία είναι και αστυνομικός, κα Γιώτα Καλαμαρά. Αφού συζήτησαν την ιστορία, η κα Γιώτα έπαιξε με τα παιδιά παιχνίδι ρόλων, όπου παρίσταναν το σχολικό τροχονόμο, τα αυτοκίνητα και τους μαθητές, που έπρεπε να τηρήσουν το κώδικα οδικής κυκλοφορίας για να φτάσουν με ασφάλεια στο σχολείο.
Η πιο μαγική χριστουγεννιάτικη δραστηριότητα για τα παιδιά είναι ο στολισμός του δέντρου! Φέτος τα νήπια στόλισαν δυο δέντρα: ένα του Νηπιαγωγείου κι ένα της Λέσχης των αξιωματικών της Διασποράς. Τα παιδιά έφεραν το χαρμόσυνο μήνυμα της Θείας γέννησης στη Διασπορά σε εκδήλωση που πραγματοποιήθηκε με τη συμμετοχή των γονιών τους στη Λέσχη των αξιωματικών. Τα νήπια μοιράστηκαν σε ομάδες και αποφάσισαν ποιές κατασκευές θα ήθελαν να φτιάξουν μαζί με τους γονείς τους για να στολίσουν την αίθουσα. Παραθέτουμε εδώ τις σχετικές φωτογραφίες:
Ποικίλες δραστηριότητες πραγματοποιήθηκαν στο Νηπιαγωγείο, που έδωσαν αφορμή στα παιδιά να συζητήσουν, να μάθουν, να παίξουν, να δημιουργήσουν με διάφορα υλικά, να καλλιεργηθούν αισθητικά, να ψυχαγωγηθούν. Σπουδαίο γεγονός για τα παιδιά ήταν η παρουσίαση στους γονείς τους θεατρικού με θέμα τη Θεία γέννηση λίγο πριν κλείσουν τα σχολεία. Παρατίθενται εδώ σχετικές φωτογραφίες:
Ο στολισμός του δέντρου του νηπιαγωγείου από τα παιδιά
Γράμμα στον Άη Βασίλη
Οι ευχετήριες κάρτες
Στολίδια για το σπίτι
Το σκηνικό του χριστουγεννιάτικου θεατρικού μας
Αξίζει να σημειωθεί ένα παιχνίδι αναγνώρισης συλλαβών που έπαιξαν τα παιδιά βασισμένο στις ¨φωνούλες” του Αη Βασίλη: ένα παιδί φορούσε το σκούφο του Αη Βασίλη και κρατούσε στα χέρια του καρτέλες με τις φωνούλες ” ΧΑ, ΧΟ, ΧΙ,ΧΕ”. Οι ίδιες καρτέλες μοιράζονταν τυχαία στα υπόλοιπα παιδιά, που παρίσταναν τα ελαφάκια χορεύοντας στο ρυθμό χριστουγεννιάτικης μουσικής. Στο STOP της μουσικής ο Αη Βασίλης φώναζε μια φωνούλα, δείχνοντας τη σχετική καρτέλα και τα “ελαφάκια” που κρατούσαν στο χέρι τους την καρτέλα με την ίδια φωνούλα έπρεπε να τρέξουν στον Αη Βασίλη να σύρουν το έλκηθρό του. Το παιχνίδι άρεσε πολύ στα παιδιά, ώστε το έπαιζαν και την ώρα των ελεύθερων δραστηριοτήτων. Αξιοσημείωτο είναι ότι τα μεγαλύτερα παιδιά εσωτερίκευσαν αμέσως τις φωνούλες και υποστήριζαν τα μικρότερα παιδιά που αρχικά μπερδεύονταν με τις συλλαβές. ‘Εμαθαν εύκολα να παίζουν το παιχνίδι χωρίς την παρέμβαση της νηπιαγωγού. Όχι μόνο πέτυχαν το διδακτικό στόχο, αλλά μέσα από αυτό το παιχνίδι ανέπτυξαν μεταγνωστικές και κοινωνικές δεξιότητες, που είναι και το “μεγάλο ζητούμενο” για την προσαρμογή τους στη σχολική κοινότητα και τη μαθησιακή τους εξέλιξη. Έγραψαν τις σχετικές φωνούλες σε χειροτεχνία που απεικόνιζε τον Αη Βασίλη για να στολίσουν την τάξη.
Τα μεγαλύτερα παιδιά βοηθούν τα μικρότερα να διακρίνουν τις “φωνούλες” του Αη Βασίλη για να παίξουν το παιχνίδι ( φωτογραφία από την ώρα των ελεύθερων δραστηριοτήτων)
Καλή χρονιά! Συνθέτοντας το νέο έτος
Με τα πρωτοβρόχια τα παιδιά παρακινήθηκαν να παρατηρήσουν τη φύση, τα χρώματά της, τις αλλαγές στον καιρό και στην καθημερινότητα. Μάζεψαν φύλλα από την αυλή για να τα χρησιμοποιήσουν αργότερα σε κάποια κατασκευή.
Αργότερα, παρακινήθηκαν να ζωγραφίσουν το Φθινόπωρο. Ο στόχος ήταν να βοηθήσουν τη φίλη τους την Άμπελε, που ζει σε άλλο τόπο, να καταλάβει τί σημαίνει αυτή η εποχή μέσα από ένα email που θα της στείλουν, στο οποίο θα επισυνάψουν τις ζωγραφιές τους. Η δραστηριότητα αποσκοπούσε μεταξύ άλλων να ενισχύσει την κριτική τους σκέψη, αφού τα νήπια κλήθηκαν να επιχειρηματολογήσουν αν κάθε ζωγραφιά απεικονίζει το Φθινόπωρο και γιατί. Τα προνήπια αντιλήφθηκαν ότι ορισμένες φορές πρέπει στο ιχνογραφημά τους να λαμβάνουν υπόψη τη συζήτηση που έχει προηγηθεί και να μη ζωγραφίζουν μόνο ελεύθερα.
Η Άμπελε ανταποκρίθηκε με την επιστολή που παρατίθεται εδώ
Τα παιδιά ανταποκρίθηκαν με ενθουσιασμό σε αυτό το “μαγικό” κάλεσμα της άγνωστης φίλης και δούλεψαν σε δυο ομάδες.
Ιδού και τα αποτελέσματα:
Παράλληλα με τις παραπάνω δραστηριότητες τα νήπια πειραματίστηκαν με τα χρώματα με αφορμή τις αλλαγές στα χρώματα της φύσης που παρατήρησαν στο φυσικό περιβάλλον. Ζωγράφισαν με τα χρώματα του Φθινοπώρου και προχώρησαν σε ανάμειξη των χρωμάτων. Τι θα συμβεί αν ανακατέψουμε το κίτρινο με το μπλέ; Το κίτρινο με το κόκκινο;
Τί θα συμβεί αν αναμείξουμε το κίτρινο με το μπλε; Έβαψαν τις παλάμες τους με τα αντίστοιχα χρώματα και τις έτριψαν για να δουν το αποτέλεσμα. Η δραστηριότητα ενθουσίασε τα παιδιά και ενθάρρυνε τη μεταξύ τους συνεργασία.
Τί θα συμβεί αν αναμείξουμε το κίτρινο με το κόκκινο;
Στο τέλος, κατέγραψαν σε φύλλο εργασίας τα αποτελέσματα του πειραματισμού τους με τα χρώματα
