Ολοκληρώθηκε το 4ο εργαστήριο δεξιοτήτων, που αποσκοπούσε στην αναγνώριση του δάσους ως ένα πολύπλοκο οικοσύστημα και στην ευαισθητοποίηση των παιδιών για την προστασία της ζωής και της φύσης. Η νηπιαγωγός ενεργοποίησε το ενδιαφέρον των πιαδιών για το δάσος μέσα από έναν περίπατο στη Διασπορά για παρατήρηση της φύσης και προχώρησε στην ανίχνευση των αρχικών ιδεών των παιδιών για το θέμα μέσα από συζήτηση που αποτυπώθηκε σε ατομικό ιχνογράφημα. Πραγματοποιήθηκε καταιγισμός ιδεών, όπου η νηπιαγωγός ομαδοποίησε τις διάχυτες ιδέες των παιδιών σε ένα ιστόγραμμα. Τα παιδιά μοιράστηκαν σε 3 ομάδες (μηλιές, έλατα, βελανιδιές), προκειμένου να επεξεργαστούν και να οργανώσουν όλο τον όγκο των πληροφοριών για το δάσος και τέθηκαν και οι σχετικοί κανόνες για να κυλήσει ομαλά η συνεργασία. Δόθηκε πλούσιο υλικό στα παιδιά (βίντεο, βιβλία, φωτογραφίες), τα οποία εστίασαν, κυρίως, στους κινδύνους που απειλούν το δάσος -στόχο τον οποίο επεξεργάστηκαν με τις ρουτίνες σκέψεις “Δημιουργικές συγκρίσεις” και “Βλέπω-σκέφτομαι-αναρωτιέμαι”. Ιδιαίτερα σημαντική υπήρξε η επίσκεψη των παιδιών στο Κέντρο Περιβαλλοντικής Αγωγής Κρεστένων, όπου δόθηκε η ευκαιρία στα παιδιά μέσα από εξερεύνηση στο δάσος και διάφορες παιγνιώδης δραστηριότητες να γνωρίσουν το δάσος ως ένα πολύπλοκο οικοσύστημα και να ευαισθητοπιηθούν για την προστασία του. Μετά την επιστροφή από τα Κρέστενα, τα παιδιά επεξεργάστηκαν τις γνώσεις και τις εμπειρίες τους από την επίσκεψη μέσα από την κατασκευή μιας εντυπωσιακής μακέτας. Επίσης, έφτιαξαν 3 αφίσες (από μια η κάθε ομάδα), ψήφισαν ποιά τους άρεσε περισσότερο και οργάνωσαν τα δεδομένα της ψηφοφορίας σε ραβδόγραμμα.
Οι αρχικές ιδέες των παιδιών για το δάσος
Το ιστόγραμμα με τις αρχικές ιδέες των παιδιών, στο οποίο βασίστηκε ο σχεδιασμός του προγράμματος
Οι κανόνες συνεργασίας
Ρουτίνες σκέψης
Εξερεύνηση στο δάσος
Παίζοντας τυφλόμυγα στο δάσος: ένα παιδί οδηγεί αυτό που έχει κλειστά τα μάτια σε ένα φυτό. Στη συνέχεια, επιστρέφουν στο αρχικό σημείο και το παιδί που είχε δεμένα μάτια πρέπει να αναγνωρίσει που το οδήγησε ο φίλος του που έβλεπε.
Συνθέτουν αφίσες σε μικρές ομάδες
Ψηφίζουν την καλύτερη αφίσα
Οργανώνουν τα δεδομένα της ψηφοφορίας σε ραβδόγραμμα
Στο πλαίσιο του σχεδίου δράσης του νηπιαγωγείου μας, που αφορά στην ενίσχυση της συνεργασίας των μαθητών, πραγματοποιήθηκε σχετικό εργαστήριο (διάρκειας δύο ωρών) σε συνεργασία με τον Κέντρο Πρόληψης “Παρεμβάσεις” και συντονίστρια την ψυχολόγο κα Κατερίνα Μάσσαλα. Υπενθυμίζουμε ότι υλοποιήθηκε ήδη ένα εργαστήριο, που ενθουσίασε τα παιδιά, τα οποία ζήτησαν από την ψυχολόγο να επισκεφθεί και πάλι το νηπιαγωγείο μας. Με έναυσμα την έντεχνη ιστορία “Του σχοινιού τα μανταλάκια”, του Α. Παπαθεωδούλου, τα παιδιά συζήτησαν, ζωγράφισαν, εκφράστηκαν, συνεργάστηκαν, ψυχαγωγήθηκαν.
Παρακάτω παρουσιάζεται βίντεο, το οποίο συνέθεσαν τα παιδιά προκειμένου να διαχυθεί στην ευρύτερη κοινότητα το δικό τους μήνυμα για την αποδοχή της διαφορετικότητας. Αποτυπώνει τις αντιλήψεις, τις στάσεις και τις αξίες τους, όπως αυτά διαμορφώθηκαν, αφού τελείωσε το 2ο εργαστήριο δεξιοτήτων, που πραγματοποιήθηκε στο νηπιαγωγείο μας. Αξίζει να σημειωθεί ότι η επιλογή, η σύνθεση των ιδεών και η υλοποίηση τους ήταν αποτέλεσμα αβίαστου, πηγαίου διαλόγου ανάμεσα στα παιδιά και στις νηπιαγωγούς, που ενορχήστρωσαν όλη τη διαδικασία, ενώ ο κατευθυνόμενος διάλογος απουσίαζε.
Με αφορμή ιχνογραφήματα και συζητήσεις των παιδιών για τα αστέρια, αλλά και την αλλαγή του έτους, που προκάλεσε απορίες, η νηπιαγωγός ενεργοποίησε το ενδιαφέρον των παιδιών για τους πλανήτες εμπλουτίζοντας σχετική γωνιά με παιχνίδι για τους πλανήτες, το beebot (ένα ρομπότ με μορφή μέλισσας), συναφή βιβλία, εντυπωσιακές εικόνες από το διάστημα και σχετικό ψηφιακό υλικό, όπως η εφαρμογή Google Earth. Τα παιδιά επεξεργάστηκαν τις νέες πληροφορίες με πολλούς τρόπους, όπως: παρατήρησαν το σφαιρικό σχήμα της Γης μέσα απο την εφαρμογή Google Earth και συζήτησαν βίντεο και βιβλία για την εναλλαγή μέρας-νύχτας και των εποχών. Αναπαρέστησαν την περιστροφή της γης γύρω από τον εαυτό της με μια υδρόγειο κι ένα φακό, για να κατανοήσουν την εναλλαγή μέρας-νύχτας, την ιχνογράφησαν, παρατήρησαν και κατέγραψαν τις φάσεις της σελήνης, τις οποίες διέταξαν, κατασκεύασαν διαστημόπλοιο, έπαιξαν τους πλανήτες, που περιφέρονταν γύρω από τον ήλιο, κατασκεύασαν το ηλιακό σύστημα τοποθετώντας τους πλανήτες στη σωστή διάταξη (ανάλογα με το αν είναι εσωτερικοί ή εξωτερικοί), έστειλαν το beebot στον πλανήτη, που το καθένα διάλεγε, προγραμματίζοντάς το να κινηθεί ανάλογα σε τετραγωνισμένο δάπεδο, που απεικόνιζε τους πλανήτες. Μερικά στιγμιότυπα των δραστηριοτήτων παρατίθενται εδώ.
Το 1ο εργαστήριο δεξιοτήτων, που αφορούσε στην κυκλοφοριακή αγωγή των παιδιών, ξεκίνησε με αφορμή την εικόνα ενός φαναριού που έδειξε η νηπιαγωγός στην τάξη. Ακολούθησε συζήτηση, όπου αποτυπώθηκαν σε ένα απλό ιστόγραμμα οι αρχικές αντιλήψεις των παιδιών για το πώς κυκλοφορούμε στο δρόμο είτε ως πεζοί είτε ως ποδηλάτες ή επιβάτες αυτοκινήτων. Αυτή η καταγραφή αποτέλεσε τη βάση για το σχεδιασμό των δραστηριοτήτων που ακολούθησαν.
Η νηπιαγωγός παρουσίασε στην ολομέλεια της τάξης διάφορα σήματα του ΚΟΚ και πρότεινε στα παιδιά να παίξουν παιχνίδι ταύτισης και παιχνίδι όπου έπρεπε να βρουν το άλλο μισό των σημάτων. Η παιδαγωγική σκοπιμότητα αυτών των απλών παιχνιδιών ήταν να παρατηρήσουν προσεκτικά τα σήματα και να επικεντρωθεί η συζήτηση γύρω από το νόημα που έχουν οι ομοιότητες και οι διαφορές τους.
Ταξινόμησαν τα σήματα ανάλογα με το σχήμα και το χρώμα τους και συζήτησαν για τη σημασία τους. Το αποτέλεσμα της συζήτησης αποτυπώθηκε σε φύλλο εργασίας. Έγινε συζήτηση για το σήμα του STOP και τη σημασία του, μιας και το σχήμα του ξεχώριζε από τα υπόλοιπα. Το κατασκεύασαν μάλιστα για να μπορούν να παίζουν στην τάξη τα αυτοκίνητα και τους πεζούς.
Φυσικά, συζήτησαν και για τους φωτεινούς σηματοδότες. Τοποθέτησαν τα χρώματα του φαναριού στη σωστή σειρά και το αποτύπωσαν σε ιχνογράφημα.
‘Επαιξαν πολλές φορές παιχνίδια ρόλων, όπου παρίσταναν τους πεζούς και τα αυτοκίνητα, ώστε να αντιληφθούν τί είναι η διάβαση πεζών, πότε και πώς διασχίζουμε το δρόμο.
Κατασκεύασαν διάβαση πεζών με τη φωτογραφία του εαυτού τους για να εμπεδώσουν καλύτερα τους στόχους.
Συζήτησαν και για το “Δ” του “Δρόμου” και του “Δεκεμβρίου” (μιας και βρισκόμασταν στο Δεκέμβριο) και κατασκεύσαν το “Δ” σαν δρόμο για αυτοκινητάκια.
Παρατήρησαν τη φωτογραφία ενός ατυχήματος και την επεξεργάστηκαν με την τεχνικής της ρουτίνας σκέψης “Βλέπω, σκέφτομαι, αναρωτιέμαι”.
Συζήτησαν και ζωγράφισαν τους “4 ΧΡΥΣΟΥΣ ΚΑΝΟΝΕΣ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΠΕΖΟΥΣ” και αποτύπωσαν σε ατομικό ιχνογράφημα έναν βασικό κανόνα για τη συμπεριφορά τους στο αυτοκίνητο.
Μια ακόμα επιτυχημένη δράση στο πλαίσο του εργαστηρίου ήταν και η παρουσίαση έντεχνης ιστορίας συναφούς θεματικής με εισηγήτρια την ίδια τη συγγραφέα, η οποία είναι και αστυνομικός, κα Γιώτα Καλαμαρά. Αφού συζήτησαν την ιστορία, η κα Γιώτα έπαιξε με τα παιδιά παιχνίδι ρόλων, όπου παρίσταναν το σχολικό τροχονόμο, τα αυτοκίνητα και τους μαθητές, που έπρεπε να τηρήσουν το κώδικα οδικής κυκλοφορίας για να φτάσουν με ασφάλεια στο σχολείο.
Ενδιαφέρουσα δραστηριότητα ήταν ο περίπατος στη Διασπορά, όπου τα παιδιά παρατήρησαν τα σήματα στους δρόμους. Μοιράστηκαν σε ομάδες και συνεργάστηκαν, ώστε να χαρτογραφήσουν τη διαδρομή, που έκαναν με τα σήματα ΚΟΚ, έχοντας ως σημείο αναφοράς το νηπιαγωγείο, τη λέσχη των αξιωματικών και τα σπίτια των συμμαθητών τους.
Η κυκλοφοριακή αγωγή έδωσε το έναυσμα για παιχνίδι με το beebot, όπου τα παιδιά κλήθηκαν να προγραμματίσουν το μελισσάκι-ρομπότ να πραγματοποιήσει διάφορες διαδρομές, που τα ίδια επέλεγαν.
Στο τέλος του προγράμματος η νηπιαγωγός κατέγραψε τις αντιλήψεις, όπως διαμορφώθηκαν μετά την όλη εκπαιδευτική διαδικασία και κάλεσε τα παιδιά να συγκρίνουν τις νέες αντιλήψεις τους με αυτές που είχαν στην αρχή του προγράμματος. Μπήκαν δηλ. στη διαδικασία να “αυτοαξιολογηθούν”, γεγονός ιδιαίτερα σημαντικό, αφού αυτό οδηγεί τα παιδιά στην γνώση του εαυτού τους: κρίνουν πώς ήταν ο εαυτός τους πριν και μετά το πρόγραμμα αντί να συγκρίνουν τον εαυτό τους με τους συμμαθητές τους.
Οι αντιλήψεις των παιδιών πριν το εργαστήριο δεξιοτήτων
Οι αντιλήψεις των παιδιών στο τέλος του εργαστηρίου δεξιοτήτων
Ξεκίνησε στο νηπιαγωγείο μας εργαστήριο δεξιοτήτων, που αποσκοπεί στην αποδοχή της διαφορετικότητας του εαυτού και των άλλων. Αρχικά, έπαιξαν ένα κινητικό παιχνίδι, όπου χόρευαν στο ρυθμό της μουσικής και στο STOP ακολουθούσαν κάθε φορά την οδηγία της νηπιαγωγού: “πείτε κάτι όμορφο/θετικό για τον εαυτό σας”, “πείτε κάτι θετικό που καταφέρνετε”, “χαιρετίστε το διπλανό σας και πείτε του τί σας αρέσει σε εκείνον”, “χαιρετίστε τον διπλανό σας και πείτε τί θαυμάζετε σε αυτόν”.
Στη συνέχεια, τα παιδιά σχεδίασαν το περίγραμμα του χεριού τους, το έκοψαν και ζωγράφισαν μέσα σε αυτό κάτι που τους αρέσει να κάνουν πολύ. Κόλλησαν τις παλάμες σε ένα δεντράκι που είχε ετοιμάσει η νηπιαγωγός ανακοινώνοντας στην ολομέλεια της τάξης το όνομά τους και τί τους αρέσει να κάνουν. Έτσι, είδαν ότι στον καθένα αρέσουν διαφορετικά πράγματα και αυτό κάνει την ομάδα μας πιο ενδιαφέρουσα.
Στη συνέχεια, η νηπιαγωγός κατέγραψε σε ένα απλό σχεδιάγραμμα τις αντιλήψεις των παιδιών για το πώς συμπεριφερόμαστε στην ομάδα, ώστε όλοι να αισθάνονται αποδεκτοί. Ενθάρρυνε τα νήπια να ομαδοποιήσουν τις αντιλήψεις τους σε 3 λέξεις (φιλία, σεβασμός, συνεργασία), τις οποίες αντέγραψαν σε συννεφάκια για να τις αξιοποιήσουν αργότερα σε ομαδικό κολλάζ. Πρότεινε στα παιδιά να ζωγραφίσουν σε ένα λουλούδι κάτι που θα ήθελε το καθένα να προσέχουν οι άλλοι στη συμπεριφορά τους, ώστε το καθένα να είναι χαρούμενο στη μικρή ομάδα του νηπιαγωγείου. Έτσι, προέκυψαν κάποιοι καινούριοι κανόνες στην τάξη. Τα συννεφάκια και τα λουλούδια των παιδιών αξιοποιήθηκαν για να συμπληρώσουν το κολλάζ με το δεντράκι και τις παλάμες, που είχαν κάνει προηγουμένως. Έδωσαν (με ψηφοφορία) σε αυτό το απλό κολλάζ τον τίτλο “Η εργασία της αγάπης”.
Έπειτα τα παιδιά έπαιξαν ένα παιχνίδι για να αισθανθούν ότι είναι ωραίο που το καθένα είναι μοναδικό: η νηπιαγωγός σκόρπισε στο πάτωμα τόσα χαρτιά όσα και τα παιδιά και έβαλε από πάνω μια μολυβοθήκη. Έβαλε μουσική και τα παιδιά κινούνταν ανάμεσα στα χαρτιά και χωρίς να αγγίζει το ένα το άλλο με διάφορους τρόπους (σκυφτά, με γόνατα τεντωμένα, με τα χέρια στα αυτιά, με μάτια μισόκλειστα κ.α.). Στο STOP της μουσικής η νηπιαγωγός έδειχνε ένα παιδί κι έλεγε στην ομάδα να ακολουθήσουν όλοι τον τρόπο που κινείται αυτό. Στο τέλος της μουσικής κάθε παιδί έπρεπε να σταθεί με το δικό του τρόπο σαν άγαλμα. Ακολούθησε συζήτηση για το πώς ένιωσαν τα παιδιά όταν όλα έπρεπε να κάνουν τις ίδιες κινήσεις, ένιωθαν ελεύθερα; Πότε ένιωθαν πιο άνετα, όταν ακολουθούσαν κάποιον άλλον ή όταν το καθένα κινούνταν με τον τρόπο του και το ρυθμό του; Για να χαλαρώσουν, κάθισαν δίπλα από τη μολυβοθήκη τους και ζωγράφισαν ό,τι τους έρχονταν στο μυαλό για τη διαφορετικότητα. Οι ιδέες τους εξέπληξαν τις νηπιαγωγούς με την ποικιλία τους: “μέρα-νύχτα, άγριο παιδί-ήρεμο παιδί, παιδιά μεγάλα-παιδιά μικρά, παιδιά με χέρια-παιδιά χωρίς χέρια, διαφορετικά παιδιά στο πρόσωπο, παιδάκι παχουλό-παιδάκι λεπτό, παιδάκι σε αναπηρικό καροτσάκι-παιδάκι που περπατά με τα πόδια, σπίτι ψηλό-σπίτι χαμηλό, διαφορετικά λουλούδια, ένας χιονάνθρωπος μικρός και ένας μεγάλος που ο ένας κλαίει και ο άλλος γελάει”.
Ενδιαφέρουσα ήταν και η επεξεργασία (με την τεχνική της ρουτίνας σκέψης “δημιουργικές συγκρίσεις”) δυο έργων ζωγραφικής με εντελώς διαφορετική αισθητική: ο ένας είναι σύγχρονος, “Τα ανθρωπάκια” του Γ. Γαϊτη και ο άλλος του Αrthur Elsley, που ανήκει στην βικτωριανή εποχή. Τα νήπια περιέγραψαν τα έργα με ιδιαίτερη ακρίβεια και εντόπισαν τις διαφορές, που κατέγραψε η νηπιαγωγός. Διασκέδασαν πολύ με το παιχνίδι μίμησης, όπου παρίσταναν τους ήρωες που απεικονίζονταν στους πίνακες για να φωτογραφηθούν από τη νηπιαγωγό. Συζήτησαν γύρω από το ερώτημα “σε ποιόν πίνακα θα ήθελες να ζεις και γιατί;” Στο τέλος της δραστηριότητας, ιχνογράφησαν τη δική τους εκδοχή των έργων σε φύλλο εργασίας.
“Τα ανθρωπάκια” του Γ. Γαϊτη
Arthur J. Elsley
Αποτύπωσαν σε ιχνογράφημα τη δική τους εκδοχή των έργων
Αναπαριστούν τον πίνακα του A. Elsley
Αναπαριστούν τον πίνακα του Γ. Γαϊτη
Άκουσαν έντεχνη ιστορία με θέμα τη διαφορετικότητα (” Ο Έλμερ και το ουράνιο τόξο”, Ντ. Μακ Κι) και αφού τη συζήτησαν, έφτιαξαν μια κούκλα Έλμερ, ώστε να παίζουν όποια σκηνή της ιστορίας θέλουν την ώρα των ελεύθερων δραστηριοτήτων).
Παρακολούθησαν την παρακάτω ιστορία για την αποδοχή της διαφορετικότητας και αφού τη συζήτησαν, σκέφτηκαν ένα μήνυμα που θα έλεγε ο ένας ήρωας στον άλλον, το οποίο αντέγραψαν όπως μπορούσαν από τον πίνακα σε φύλλο εργασίας.
Προσεγγίσαμε τα συναισθήματα μέσα από αυτό το εργαστήριο δεξιοτήτων με αφορμή το παιχνίδι που περιγράφεται παρακάτω: η νηπιαγωγός μοίρασε εικόνες έργων του Πικάσο και της Μάργκαρετ Κιν και έδωσε την οδηγία στα παιδιά να κινηθούν στο ρυθμό της μουσικής χωρίς να αγγίζουν το ένα το άλλο. Όταν συναντούσαν ένα συμμαθητή τους έπρεπε να ανταλλάξουν εικόνες. Αφού οι εικόνες πέρασαν από όλα τα παιδιά για να τις δουν, η μουσική σταμάτησε και τα παιδιά συζήτησαν για τα συναισθήματα του κάθε προσώπου που απεικονίζονταν στους πίνακες ζωγραφικής. Παρακινήθηκαν να αναγνωρίσουν τα συναισθήματα των μορφών στους πίνακες αντιστοιχίζοντας τη φατσούλα με το ανάλογο συναίσθημα. Ακολούθησε συζήτηση όπου κατέληξαν ότι αν και όλοι οι άνθρωποι διαφέρουμε έχουμε κάτι κοινό: ΤΑ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΑ.
Εδώ καταγράφονται οι κυριότερες δραστηριότητες για τη θεματική ενότητα “Συναισθήματα”, η οποία αποτελεί επιμέρους στόχο του εργαστηρίου δεξιοτήτων για την αποδοχή της διαφορετικότητας, αλλά και στόχο του σχεδίου δράσης του νηπιαγωγείου για την ανάπτυξη της συνεργασίας μεταξύ των παιδιών. Συζήτησαν το συναίσθημα του φόβου, ιχνογράφησαν το δικό τους φόβο και ένας φίλος τους πρότεινε έναν τρόπο διαχείρισης τον οποίο ιχνογράφησε δίπλα στο δικό τους φόβο. Έπαιξαν κινητικό παιχνίδι διαχείρισης του παράλογου φόβου, όπου έπρεπε να κάνουν μια μικρή διαδρομή με εμπόδια και να πετάξουν το φόβο τους στη φωτιά. Κατασκεύασαν έναν καλόκαρδο δράκο, που “τρώει” το φόβο τους και έπαιξαν με αυτόν στο κουκλοθέατρο-δραστηριότητα που τα βοηθά να εξωτερικεύουν στους άλλους τα συναισθήματά τους. Παρατήρησαν το έργο του Έντβαρντ Μουνκ “Η κραυγή”, αναγνώρισαν το συναίσθημα του φόβου και φωτογραφήθηκαν ως πρωταγωνιστές του πίνακα. Επεξεργάστηκαν και το συναίσθημα του θυμού και πώς το διαχειριζόμαστε με το φανάρι του θυμού, που έχει ανάλογες οδηγίες (σταμάτα, σκέψου κάτι που σε ηρεμεί, πράξε με ψυχραιμία). Έφτιαξαν και το “Θ” του θυμού και έπαιξαν με αυτό στο κουκλοθέατρο. Φυσικά, συζητήθηκαν και τα συναισθήματα της λύπης και της χαράς. Έφτιαξαν μάλιστα και “το φάρμακο της λύπης”, δηλ. ένα κολλάζ στο οποίο ο καθένας πρότεινε έναν τρόπο διαχείρισης της λύπης.
Έντβαρντ Μουνκ, “Η κραυγή”. Τα παιδιά διασκέδασαν πολύ ενώ πόζαραν σαν τη φοβισμένη μορφή του έργου.
Σημαντικές δραστηριότητες ήταν και όλες όσες αφορούσαν στους συνανθρώπους με ιδιαιτερότητες. Πώς κινείται κάποιος που δεν έχει όραση, πώς διαβάζει, πώς είναι η καθημερινότητα κάποιου που δεν έχει χέρια ή πόδια, μπορεί να ζωγραφίσει; Τα παιδιά είδαν πλούσιο εποπτικό υλικό και “μπήκαν στο πετσί” αυτού του ρόλου μέσα από διάφορα παιχνίδια: ζωγράφισαν με το στόμα, κινήθηκαν με τα μάτια κλειστά χρησιμοποιώντας το ραβδί αλλά και το σκυλάκι-οδηγό, έμαθαν για τη γραφή Braille και έγραψαν το όνομά τους με την ανάγλυφη γραφή χρησιμοποιώντας φακές.
Ρουτίνα σκέψης “Βλέπω-Σκέφτομαι-Αναρωτιέμαι” με θέμα την καθημερινότητα ενός συμπολίτη με κινητικά προβλήματα
Συνθέτουν το όνομα τους με τον κώδικα Braille
Στο πλαίσιο αυτού του εργαστηρίου δεξιοτήτων πραγματοποιήθηκαν και δραστηριότητες που καλλιεργούν τη συνεργασία μεταξύ των μαθητών, η οποία αποτελεί και στόχο του σχεδίου δράσης του νηπιαγωγείου. Με αφορμή δυο έντεχνες ιστορίες που αφορούν τη φιλία και τη συνεργασία, τα παιδιά έπαιξαν διάφορα παιχνίδια όπου έπρεπε να συνεργαστούν για να νικήσουν. Παραθέτουμε εδώ τις φωτογραφίες.
Οι ιστορίες για τη φιλία και τη συνεργασία που επεξεργάστηκαν τα παιδιά
Ομαδική συνεργασία για να μην πέσει η μπάλα από το κινούμενο πανί
Έφτιαξαν κολλάζ με αφορμή την ιστορία “Η σκάλα της αγάπης”, μια ιστορία όπου οι ήρωες έπρεπε να συνεργαστούν για να στείλουν ένα πληγωμένο αστεράκι πίσω στον ουρανό. Ο βασικός στόχος ήταν να επιλέξουν ποιές λέξεις-έννοιες ταιριάζουν για να φτιάξουν τα σκαλοπάτια στη σκάλα της αγάπης.
Έπαιξαν παιχνίδι όπου κάθε φορά που σταματούσε η μουσική έπρεπε να γίνουν ζευγάρι με ένα άλλο παιδί και να εντοπίσουν τις ομοιότητες και τις διαφορές τους. Στο τέλος αποτύπωσαν ομοιότητες και διαφορές σε ένα φύλλο εργασίας.
Άκουσαν την ιστορία για τον “Τομ, το αόρατο αγόρι” και, αφού τη συζήτησαν, εντόπισαν και κατονόμασαν με ιδιαίτερη ευκολία τα συναισθήματα του κεντρικού ήρωα, τα οποία η κυρία κατέγραψε στον πίνακα. Στη συνέχεια τα παιδιά ζωγράφισαν μάσκες με τα συναισθήματα του ήρωα και συνέθεσαν τις λέξεις που περιγράφουν τα συναισθήματά του με γράμματα, που ήταν κολλημένα στο σώμα τους.
Το τραγούδι που παραθέτουμε εδώ αποτέλεσε σύνθημα για την έναρξη των δραστηριοτήτων για τη διαφορετικότητα
Χρησιμοποιούμε cookies για να σας προσφέρουμε την καλύτερη δυνατή εμπειρία στη σελίδα μας. Εάν συνεχίσετε να χρησιμοποιείτε τη σελίδα, θα υποθέσουμε πως είστε ικανοποιημένοι με αυτό.ΕντάξειΔιαβάστε περισσότερα