Το 1ο εργαστήριο δεξιοτήτων, που αφορούσε στην κυκλοφοριακή αγωγή των παιδιών, ξεκίνησε με αφορμή την εικόνα ενός φαναριού που έδειξε η νηπιαγωγός στην τάξη. Ακολούθησε συζήτηση, όπου αποτυπώθηκαν σε ένα απλό ιστόγραμμα οι αρχικές αντιλήψεις των παιδιών για το πώς κυκλοφορούμε στο δρόμο είτε ως πεζοί είτε ως ποδηλάτες ή επιβάτες αυτοκινήτων. Αυτή η καταγραφή αποτέλεσε τη βάση για το σχεδιασμό των δραστηριοτήτων που ακολούθησαν.
Η νηπιαγωγός παρουσίασε στην ολομέλεια της τάξης διάφορα σήματα του ΚΟΚ και πρότεινε στα παιδιά να παίξουν παιχνίδι ταύτισης και παιχνίδι όπου έπρεπε να βρουν το άλλο μισό των σημάτων. Η παιδαγωγική σκοπιμότητα αυτών των απλών παιχνιδιών ήταν να παρατηρήσουν προσεκτικά τα σήματα και να επικεντρωθεί η συζήτηση γύρω από το νόημα που έχουν οι ομοιότητες και οι διαφορές τους.
Ταξινόμησαν τα σήματα ανάλογα με το σχήμα και το χρώμα τους και συζήτησαν για τη σημασία τους. Το αποτέλεσμα της συζήτησης αποτυπώθηκε σε φύλλο εργασίας. Έγινε συζήτηση για το σήμα του STOP και τη σημασία του, μιας και το σχήμα του ξεχώριζε από τα υπόλοιπα. Το κατασκεύασαν μάλιστα για να μπορούν να παίζουν στην τάξη τα αυτοκίνητα και τους πεζούς.
Φυσικά, συζήτησαν και για τους φωτεινούς σηματοδότες. Τοποθέτησαν τα χρώματα του φαναριού στη σωστή σειρά και το αποτύπωσαν σε ιχνογράφημα.
‘Επαιξαν πολλές φορές παιχνίδια ρόλων, όπου παρίσταναν τους πεζούς και τα αυτοκίνητα, ώστε να αντιληφθούν τί είναι η διάβαση πεζών, πότε και πώς διασχίζουμε το δρόμο.
Κατασκεύασαν διάβαση πεζών με τη φωτογραφία του εαυτού τους για να εμπεδώσουν καλύτερα τους στόχους.
Συζήτησαν και για το “Δ” του “Δρόμου” και του “Δεκεμβρίου” (μιας και βρισκόμασταν στο Δεκέμβριο) και κατασκεύσαν το “Δ” σαν δρόμο για αυτοκινητάκια.
Παρατήρησαν τη φωτογραφία ενός ατυχήματος και την επεξεργάστηκαν με την τεχνικής της ρουτίνας σκέψης “Βλέπω, σκέφτομαι, αναρωτιέμαι”.
Συζήτησαν και ζωγράφισαν τους “4 ΧΡΥΣΟΥΣ ΚΑΝΟΝΕΣ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΠΕΖΟΥΣ” και αποτύπωσαν σε ατομικό ιχνογράφημα έναν βασικό κανόνα για τη συμπεριφορά τους στο αυτοκίνητο.
Μια ακόμα επιτυχημένη δράση στο πλαίσο του εργαστηρίου ήταν και η παρουσίαση έντεχνης ιστορίας συναφούς θεματικής με εισηγήτρια την ίδια τη συγγραφέα, η οποία είναι και αστυνομικός, κα Γιώτα Καλαμαρά. Αφού συζήτησαν την ιστορία, η κα Γιώτα έπαιξε με τα παιδιά παιχνίδι ρόλων, όπου παρίσταναν το σχολικό τροχονόμο, τα αυτοκίνητα και τους μαθητές, που έπρεπε να τηρήσουν το κώδικα οδικής κυκλοφορίας για να φτάσουν με ασφάλεια στο σχολείο.
Ενδιαφέρουσα δραστηριότητα ήταν ο περίπατος στη Διασπορά, όπου τα παιδιά παρατήρησαν τα σήματα στους δρόμους. Μοιράστηκαν σε ομάδες και συνεργάστηκαν, ώστε να χαρτογραφήσουν τη διαδρομή, που έκαναν με τα σήματα ΚΟΚ, έχοντας ως σημείο αναφοράς το νηπιαγωγείο, τη λέσχη των αξιωματικών και τα σπίτια των συμμαθητών τους.
Η κυκλοφοριακή αγωγή έδωσε το έναυσμα για παιχνίδι με το beebot, όπου τα παιδιά κλήθηκαν να προγραμματίσουν το μελισσάκι-ρομπότ να πραγματοποιήσει διάφορες διαδρομές, που τα ίδια επέλεγαν.
Στο τέλος του προγράμματος η νηπιαγωγός κατέγραψε τις αντιλήψεις, όπως διαμορφώθηκαν μετά την όλη εκπαιδευτική διαδικασία και κάλεσε τα παιδιά να συγκρίνουν τις νέες αντιλήψεις τους με αυτές που είχαν στην αρχή του προγράμματος. Μπήκαν δηλ. στη διαδικασία να “αυτοαξιολογηθούν”, γεγονός ιδιαίτερα σημαντικό, αφού αυτό οδηγεί τα παιδιά στην γνώση του εαυτού τους: κρίνουν πώς ήταν ο εαυτός τους πριν και μετά το πρόγραμμα αντί να συγκρίνουν τον εαυτό τους με τους συμμαθητές τους.
Οι αντιλήψεις των παιδιών πριν το εργαστήριο δεξιοτήτων
Οι αντιλήψεις των παιδιών στο τέλος του εργαστηρίου δεξιοτήτων