Η μεγάλη γιορτή του ΟΧΙ των Ελλήνων στις απαιτήσεις των Ιταλών αρχικά και των Γερμανών αργότερα. Η δύναμη ψυχής που μας συντροφεύει από τα αρχαία χρόνια ακόμα στις επιθυμίες ξένων λαών να μας πατάξουν. Το χρέος να κρατήσουμε ζωντανή αυτή την δύναμη με ποιήματα ,τραγούδια ,κατασκευές και παρελάσεις. Αυτά κάναμε και φέτος και μας χειροκροτήσανε γονείς και κοινό.

Το σκηνικό για τα ποιήματά μας είχε θέμα τις γυναίκες Ηπειρώτισσες που εφοδιάζανε τους στρατιώτες μας στα βουνά της Αλβανίας.

Η κατασκευή σημαιών είχε την τιμητική της και φέτος είτε ατομικά είτε σαν τρίπτυχο.

Μιλήσαμε και για τον Άγιο Δημήτριο και τα χρυσάνθεμα.

Η κατάθεση στεφάνων και η παρέλαση.

Και του χρόνου.

Κοντεύουνε οι μέρες για την μεγάλη γιορτή του γένους. Δώσαμε ποιήματα, μάθαμε τραγούδια ,καθώς και χορούς. Αυτό όμως που άρεσε περισσότερο στα παιδιά ήταν οι κατασκευές αλλά και τα καινούργια πράγματα που έμαθαν για εκείνη την εποχή και τις δυσκολίες που βίωναν καθημερινά οι Έλληνες όντας υποδουλωμένοι στους Τούρκους. Το συμπέρασμά τους ήταν ότι οι Έλληνες τότε αλλά και τα μικρά παιδιά κατάφεραν το ακατόρθωτο, υψώνοντας το ανάστημα στο γίγαντα Τούρκο ,που  υπερτερούσε

αριθμητικά αλλά υστερούσε σε ψυχή.

Έφτασε και η επέτειος του ΟΧΙ. Μιλήσαμε για την εθνική μας γιορτή ,παίξαμε με τις σημαίες βρίσκοντας τον κώδικα ,κάναμε κατασκευές ,είπαμε για το ερυθρό σταυρό και παίξαμε ένα θεατρικό δρώμενο εκείνης της εποχής και στο τέλος κάναμε και τη γιορτή μας λέγοντας τα ποιήματά μας και τραγουδώντας τον ”Φακή” και το ”Στα χρόνια τα παλιά”.