ΙΔΙΟΙ ΜΑ ΚΑΙ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟΙ
ΠΑΡΑΜΥΘΙ ” Ο ΛΥΚΟΣ ΖΑΧΑΡΙΑΣ ΘΕΛΕΙ Ν΄ ΑΛΛΑΞΕΙ ΧΡΩΜΑ”
https://www.youtube.com/watch?v=bBKchz3AFGQ
Τα παιδιά παρατηρούν την αστυνομική μας ταυτότητα. και τους διαβάζουμε τα στοιχεία που αναγράφονται πάνω σε αυτήν. Είναι αρκετά για να προσδιορίσουν τη διαφορετικότητά μας ή όχι;
Η φωτογραφία που έχει η ταυτότητά μας, μοιάζει με την εικόνα που έχουμε σήμερα;
Παροτρύνουμε τα παιδιά να σκεφτούν αν τα στοιχεία του ύψους, του χρώματος των ματιών μας, του ονόματός μας, των ονομάτων των γονιών μας, είναι αυτά που μάς κάνουν μοναδικούς.
Φτιάχνουμε τις δικές μας «ταυτότητες». Με τη βοήθεια της κυρίας μας γράφουμε το όνομά μας, το επώνυμό μας, την ημερομηνία γεννήσεως μας και σημειώνουμε τα χαρακτηριστικά μας. Μετράμε το ύψος μας και το γράφουμε.
Βάζουμε το δακτυλικό μας αποτύπωμα, χρησιμοποιώντας δαχτυλομπογιά.
Υπογράφει ο καθένας με το δικό του τρόπο.
Γράφουμε στην δική μας ταυτότητα κάτι που είναι μοναδικό για τον καθένα και την καθεμιά μας. Κάτι μοναδικό που μπορεί να μην είναι ορατό στους άλλους.
ΧΡΩΜΑΤΙΣΤΕΣ ΠΑΛΑΜΕΣ…
Κόβουμε χρωματιστές παλάμες τις ζωγραφίζουμε, γράφουμε σε τι είμαστε καλοί και ξεχωριστοί και συνθέτουμε τη δική μας γλάστρα…
ΠΑΡΑΜΥΘΙ ΤΟ ΚΑΤΙ ΑΛΛΟ
“ΤΟ ΚΑΤΙ ΤΙ ΚΑΙ ΤΟ ΚΑΤΙ ΑΛΛΟ ” με πλαστελίνη..
Οι δράσεις της σημερινής μέρας οι οποίες είχαν σαν στόχο να κατανοήσουν οι μαθητές το δικαίωμα των ατόμων με αναπηρία ή/και ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες για ισότιμη πρόσβαση στην εκπαίδευση και στην κοινωνία,
Μία ταινία για παιδιά με αναπηρία είναι το “Cuerdas” (Σχοινιά ή Χορδές) του Pedro Solís García που δείχνει με τον πιο γλυκό και απλό τρόπο το δικαίωμά τους στο σχολείο, το παιχνίδι και τη φιλία. Παρακολουθούμε ένα αγόρι με εγκεφαλική παράλυση να πηγαίνει πρώτη μέρα στο σχολείο. Η Μαρία μία συμμαθήτριά του γίνεται αυθόρμητα φίλη του και περνά όλες τις ώρες της μαζί του. Με τη βοήθεια των σχοινιών παίζουν, διαβάζουν βιβλία και χορεύουν. Έτσι κάνει την καθημερινότητά του πιο ευχάριστη. Όμως μία μέρα το αγόρι αρρωσταίνει και δεν επιστρέφει ποτέ στο σχολείο…
Συγκινηθήκαμε, στεναχωρηθήκαμε , μας προβλημάτισε και ακολούθησε συζήτηση για τους ήρωες της ιστορίας.
Παρακολουθήσαμε και μια ταινία μικρού μήκους με τίτλο «Το Δώρο» (The Present) που βασίζεται σε ένα κόμικ του πολύ ταλαντούχου Φάμπιο Κοάλα (Fabio COala) όπου κέρδισε περισσότερα από 50 βραβεία.
Με την αφορμή αυτή εστιάσαμε στα δικαιώματα και τις δυνατότητες των ανθρώπων με αναπηρία.
Παρακολουθήσαμε το παρακάτω βίντεο:
Ακολούθησε συζήτηση για το βίντεο.
Ρώτησα τα παιδιά τι είδαν; Πώς ένιωθε το παιδί; Τι μπορούσε να κάνει; Τι σκεφτόταν; Είμαστε όμως όλοι ίδιοι; Αν έχουν δει παιδιά ή αν ξέρουν παιδιά που έχουν κάποια αναπηρία; Τι καταλαβαίνουν όταν ακούνε τη λέξη “ανάπηρος” ή ” άτομο με ειδικές ανάγκες”;
Παρακολουθήσαμε την εξαιρετική ταινία μικρού μήκους “Ίαν” ,που βασίζεται στην πραγματική ιστορία του Ίαν, ενός 10χρονου Αργεντινού αγοριού με εγκεφαλική παράλυση που θέλει μεταφέρει στον κόσμο ένα μήνυμα αγάπης. Η ιστορία αρχίζει με το παιδί να φαντάζεται ότι παίζει ανέμελα με άλλα παιδιά στην παιδική χαρά. Ωστόσο, επιστρέφει απότομα στην πραγματικότητα και το 10χρονο αγόρι έρχεται ξανά αντιμέτωπο με την αναπηρία του.
Συγκινηθήκαμε, στεναχωρηθήκαμε , μας προβλημάτισε….
Πως ένα άτομο ο χωρίς χέρια μπορεί να ζωγραφίζει;
Ήρθε η σειρά μας να προσπαθήσουμε…..
Η διαδικασία μας ενθουσίασε και το αποτέλεσμα μας εξέπληξε!
