Με το μεράκι ,το ταλέντο και την καθοδήγηση της κ. Λεμονιάς Παπανικολάου ΠΕ 06 αρχίσαμε δειλά δειλά να ζωγραφίζουμε το σχολείο μας. Πήραμε τα πινέλα μας και γεμίσαμε χρώματα τους τοίχους του Νηπιαγωγείου μας!!!
Το αποτέλεσμα….φανταστικό και η χαρά μας δεν περιγράφεται με λόγια!!!
Πόση χαρά και αισιοδοξία θα αισθανόμαστε καθημερινά αντικρύζοντας αυτές τις εικόνες…. Όλοι εμείς , στον όμορφο χώρο μας…που ελπίζουμε να γίνει ακόμη πιο όμορφος όταν ολοκληρωθούν τα σχέδια και τα αιτήματά μας….
Σήμερα στο νηπιαγωγείο μας με αφορμή τις εκλογές της 21ης Μάϊου συζητήσαμε για το λόγο που γίνονται αυτές και με ποια διαδικασία πραγματοποιούνται.
Μιλήσαμε για τη δημοκρατία και για το πόσο σημαντική είναι για τους ανθρώπους, διότι τους δίνει τη δυνατότητα, μέσω των εκλογών, οι ίδιοι να αποφασίζουν για το ποιος θα τους κυβερνήσει (ποιος θα είναι ο αρχηγός τους).
Σχηματίσαμε λοιπόν με καρτέλες τη λέξη ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ.
Αποφασίσαμε να κάνουμε και εμείς τις δικές μας εκλογές για να δούμε ποιος/α θα πάρει τις περισσότερες ψήφους, ώστε να γίνει για σήμερα ο αρχηγός στο νηπιαγωγείο μας.
Διαμορφώσαμε το παραβάν και κατασκευάσαμε την κάλπη.
Δηλώθηκαν οι υποψηφιότητες.
Υποψήφιοι; ΟΛΟΙ
Γράψαμε λοιπόν τους υποψηφίους σε μια λίστα και συμφωνήσαμε ότι το ψηφοδέλτιο θα είναι ένα λευκό χαρτί πάνω στο οποίο θα γράψουμε το αρχικό όνομα του υποψηφίου που επιθυμούμε να γίνει αρχηγός.
Αφού παρουσία όλων ανοίξαμε τα ψηφοδέλτια, ο γραμματέας μέτρησε τις ψήφους που πήρε το κάθε παιδί τις κατέγραψε στη λίστα με τα ονόματα και μας ανακοίνωσε το αποτέλεσμα.
Ευχόμαστε λοιπόν, “ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ” σε όλες τις μανούλες του κόσμου και ιδιαίτερα στις δικές μας μανούλες με τον δικό μας μοναδικό τρόπο!
Κάθε μανούλα είναι μοναδική!
Μας αγαπάει , μας φροντίζει, μας προστατεύει,……
Η Τρυφερή ιστορία μιας μικρούλας πασχαλίτσας που βρήκε στοργή σε μια μαμά πολύ διαφορετική από εκείνη που τη γέννησε. Γιατί το όνομα “Μητέρα” δεν είναι προνόμιο μόνο εκείνης που σε γεννά, αλλά και εκείνης που σε μεγαλώνει δίνοντας απλόχερα όλη της την αγάπη και τη φροντίδα και καρδιοχτυπά για σένα κάθε στιγμή…
Και να που το ζωγραφίσαμε..
Με πολύ πολύ ΑΓΑΠΗ κατασκευάσαμε τα δωράκια για την μανούλα μας!!!
Ποια λέξη κρύβεται πίσω από τις αρχικές φωνές των εικόνων;
Τα παιδιά παρατηρούν την αστυνομική μας ταυτότητα. και τους διαβάζουμε τα στοιχεία που αναγράφονται πάνω σε αυτήν. Είναι αρκετά για να προσδιορίσουν τη διαφορετικότητά μας ή όχι;
Η φωτογραφία που έχει η ταυτότητά μας, μοιάζει με την εικόνα που έχουμε σήμερα;
Παροτρύνουμε τα παιδιά να σκεφτούν αν τα στοιχεία του ύψους, του χρώματος των ματιών μας, του ονόματός μας, των ονομάτων των γονιών μας, είναι αυτά που μάς κάνουν μοναδικούς.
Φτιάχνουμε τις δικές μας «ταυτότητες». Με τη βοήθεια της κυρίας μας γράφουμε το όνομά μας, το επώνυμό μας, την ημερομηνία γεννήσεως μας και σημειώνουμε τα χαρακτηριστικά μας. Μετράμε το ύψος μας και το γράφουμε.
Βάζουμε το δακτυλικό μας αποτύπωμα, χρησιμοποιώντας δαχτυλομπογιά.
Υπογράφει ο καθένας με το δικό του τρόπο.
Γράφουμε στην δική μας ταυτότητα κάτι που είναι μοναδικό για τον καθένα και την καθεμιά μας. Κάτι μοναδικό που μπορεί να μην είναι ορατό στους άλλους.
ΧΡΩΜΑΤΙΣΤΕΣ ΠΑΛΑΜΕΣ…
Κόβουμε χρωματιστές παλάμες τις ζωγραφίζουμε, γράφουμε σε τι είμαστε καλοί και ξεχωριστοί και συνθέτουμε τη δική μας γλάστρα…
Οι δράσεις της σημερινής μέρας οι οποίες είχαν σαν στόχο να κατανοήσουν οι μαθητές το δικαίωμα των ατόμων με αναπηρία ή/και ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες για ισότιμη πρόσβαση στην εκπαίδευση και στην κοινωνία,
Μία ταινία για παιδιά με αναπηρία είναι το “Cuerdas” (Σχοινιά ή Χορδές) του Pedro Solís García που δείχνει με τον πιο γλυκό και απλό τρόπο το δικαίωμά τους στο σχολείο, το παιχνίδι και τη φιλία. Παρακολουθούμε ένα αγόρι με εγκεφαλική παράλυση να πηγαίνει πρώτη μέρα στο σχολείο. Η Μαρία μία συμμαθήτριά του γίνεται αυθόρμητα φίλη του και περνά όλες τις ώρες της μαζί του. Με τη βοήθεια των σχοινιών παίζουν, διαβάζουν βιβλία και χορεύουν. Έτσι κάνει την καθημερινότητά του πιο ευχάριστη. Όμως μία μέρα το αγόρι αρρωσταίνει και δεν επιστρέφει ποτέ στο σχολείο…
Συγκινηθήκαμε, στεναχωρηθήκαμε , μας προβλημάτισε και ακολούθησε συζήτηση για τους ήρωες της ιστορίας.
Παρακολουθήσαμε και μια ταινία μικρού μήκους με τίτλο «Το Δώρο» (The Present) που βασίζεται σε ένα κόμικ του πολύ ταλαντούχου Φάμπιο Κοάλα (Fabio COala) όπου κέρδισε περισσότερα από 50 βραβεία.
Με την αφορμή αυτή εστιάσαμε στα δικαιώματα και τις δυνατότητες των ανθρώπων με αναπηρία.
Παρακολουθήσαμε το παρακάτω βίντεο:
Ακολούθησε συζήτηση για το βίντεο.
Ρώτησα τα παιδιά τι είδαν; Πώς ένιωθε το παιδί; Τι μπορούσε να κάνει; Τι σκεφτόταν; Είμαστε όμως όλοι ίδιοι; Αν έχουν δει παιδιά ή αν ξέρουν παιδιά που έχουν κάποια αναπηρία; Τι καταλαβαίνουν όταν ακούνε τη λέξη “ανάπηρος” ή ” άτομο με ειδικές ανάγκες”;
Παρακολουθήσαμε την εξαιρετική ταινία μικρού μήκους “Ίαν” ,που βασίζεται στην πραγματική ιστορία του Ίαν, ενός 10χρονου Αργεντινού αγοριού με εγκεφαλική παράλυση που θέλει μεταφέρει στον κόσμο ένα μήνυμα αγάπης. Η ιστορία αρχίζει με το παιδί να φαντάζεται ότι παίζει ανέμελα με άλλα παιδιά στην παιδική χαρά. Ωστόσο, επιστρέφει απότομα στην πραγματικότητα και το 10χρονο αγόρι έρχεται ξανά αντιμέτωπο με την αναπηρία του.
Συγκινηθήκαμε, στεναχωρηθήκαμε , μας προβλημάτισε….
Πως ένα άτομο ο χωρίς χέρια μπορεί να ζωγραφίζει;
Ήρθε η σειρά μας να προσπαθήσουμε…..
Η διαδικασία μας ενθουσίασε και το αποτέλεσμα μας εξέπληξε!
Χρησιμοποιούμε cookies για να σας προσφέρουμε την καλύτερη δυνατή εμπειρία στη σελίδα μας. Εάν συνεχίσετε να χρησιμοποιείτε τη σελίδα, θα υποθέσουμε πως είστε ικανοποιημένοι με αυτό.ΕντάξειΔιαβάστε περισσότεραΜη αποδοχή
