Στα πλαίσια του εορτασμού της 17ης Νοεμβρίου, μάθαμε για τη Δημοκρατία, νιώσαμε τον φόβο της Δικτατορίας, φωνάξαμε και τραγούδησαμε για την ελευθερία της ψυχής.

Μιλήσαμε για το Πολυτεχνείο. Είδαμε φωτογραφιες με τα γεγονότα εκείνης της μερας. Πολλοί άνθρωποι που έγιναν ένας.

Ψηφίσαμε το παιχνίδι που θα παίζαμε για να νιώσουμε πόσο σημαντικό είναι η φωνή μας να ακούγεται. 

Μιλήσαμε για τη Βάσω Κατράκη, χαρακτρια της εποχής. Παρατηρήσαμε τα έργα της, τα σύμβολα.

Τι θα έβλεπε το πρόσωπο από το έργο χαρακτικής της Κατράκη την μέρα της εξέγερσης;

Το Δ της Δημοκρατίας ισχυρό, τραχύ και σταθερό όπως του πρέπει.

Ταξιδέψαμε στην Ντενεκεδούπολη. Εμψυχωσαμε τα ντενεκεδακια να διεκδικήσουν το δικαιωμα τους στην ελευθερία. Και ξαφνικά…. η σκοτεινή πολιτεία έγινε φωτεινότερη!

Τα παιδιά ζωγραφίζουν στον τοίχο. Τι? Την όμορφη ψυχή τους.

Παρατηρήσαμε τη μάχη μέσα από τα μάτια του Πικάσο και το έργο του “Γκούερνικα’.

Θα γράψουμε τη δική μας ιστορία στον δρόμο της ζωής. Θα περπατήσουμε ελευθεροι; Δεσμιοι; Εμείς θα επιλεξουμε.