Την σημερινή εποχή οι πολίτες του κόσμου, καλούνται να ανταποκριθούν στις απαιτήσεις και τις ανάγκες που δημιουργούν οι συνεχώς μεταβαλλόμενες συνθήκες του περιβάλλοντος, αναλαμβάνοντας πρωτοβουλίες και δρώντας με υπευθυνότητα απέναντι σε αυτό.
Σκοπός του προγράμματος σπουδών είναι να προετοιμάσει τα παιδιά, ήδη από τη νηπιακή ηλικία, προς αυτή την κατεύθυνση και να τους βοηθήσει να κατακτήσουν δεξιότητες, όπως η κριτική σκέψη, η συνεργασία και η υπευθυνότητα απέναντι στην κοινωνία και το φυσικό περιβάλλον. Προκειμένου να επιτευχθεί αυτός ο σκοπός, τα παιδιά λαμβάνουν μέρος σε δομημένες δράσεις ανάπτυξης της ενεργού πολιτειότητας.
Η δράση του σχολείου μας έγκειται στην υιοθέτηση πρακτικών φιλοζωίας και ιδιαίτερα την ζωή στην στεριά. Σκοπός της δράσης είναι η ευαισθητοποίηση των μαθητών/τριών σε θέματα που αφορούν τα μικρά πουλιά που δεν αποδημούν.
Αφόρμηση για τη δράση αποτέλεσε το τραγούδι «Το σπουργίτι», του Βασίλη Παπακωνσταντίνου, από το άλμπουμ «Κάτω από ‘να κουνουπίδι», του Μάνου Λοΐζου. Το τραγούδι μιλά για ένα σπουργίτι που ικανοποιεί την πείνα του σε μια σιταποθήκη και εστιάζει πολύ στο πόσο κατατρεγμένο νιώθει, πόσο η μικρή ζωή του κινδυνεύει. Τα παιδιά μιλούν για τις δικές τους εμπειρίες σε σχέση με τα μικρά πουλιά που δεν μπορούν να αποδημήσουν.
Με τα παιδιά αποφασίσαμε, λοιπόν, να καλέσουμε στην τάξη μας δασοφύλακα και να ρωτήσουμε όλα αυτά που θέλουμε να μάθουμε για τα μικρά πουλιά και τα σπιτάκια τους στο δάσος .
Αφού πήραμε τις πληροφορίες που θέλαμε αποφασίσαμε να φτιάξουμε από χάρτινα κουτιά του γάλακτος σπιτάκια/ ταΐστρες για τα μικρά πουλιά, τα οποία αργότερα θα γεμίσουμε με τροφή. Έτσι, μικροί και μεγάλοι στήσαμε ένα εργαστήρι κατασκευής «φωλιών/ ταϊστρών» και στρωθήκαμε στην δουλειά.
Ακόμη, φτιάξαμε βραχιολάκια με σύρμα και περάσαμε μέσα δημητριακά, προκειμένου να τα κρεμάσουμε στα δέντρα της αυλής για να τα φάνε τα πουλάκια που θα έρθουν.
Αφού κατασκευάσαμε τα σπιτάκια από τα χάρτινα κουτιά, στείλαμε γράμμα στον ιδιοκτήτη της σιταποθήκης από τον οποίο ζητήσαμε να μας φέρει σπόρους για να γεμίσουμε τις ταΐστρες μας.
Ο κύριος Μάριος μας επισκέφτηκε λίγο καιρό μετά, μας έφερε τροφή και μας εξήγησε τι τρώνε τα πουλάκια και τι σπόρους μας έφερε προκειμένου να τους αναμείξουμε και έτσι να φτιάξουμε το γεύμα τους.
Εμείς, την επόμενη ημέρα στρωθήκαμε στην δουλειά και ξεκινήσαμε να αναμειγνύουμε τους σπόρους μεταξύ τους και στην συνέχεια τους τοποθετήσαμε μέσα στις αυτοσχέδιες ταΐστρες/ φωλιές.
Όμως, αποφασίσαμε να τους ετοιμάσουμε ακόμη μία λιχουδιά. Μαζέψαμε, λοιπόν, με τα παιδιά κουκουνάρες από την αυλή και αφού αναμείξαμε τους σπόρους με βιτάμ αρχίσαμε να τις πασαλείβουμε με το μείγμα μας και τέλος τις κρεμάσαμε στα κλαδιά των δέντρων για να φάνε τα πουλάκια.
Με αφορμή το βιβλίο « Η γιορτή των πουλιών» αποφασίσαμε με τα παιδιά ,την ημέρα που κρεμάσαμε τις φωλιές και το φαγητό που τους ετοιμάσαμε έξω στα δέντρα, να τους τραγουδήσουμε και να χορέψουμε όλοι μαζί , δημιουργώντας έτσι μια μικρή γιορτή γι’ αυτά.
Τα παιδιά κατενθουσιάστηκαν με τις δράσεις αυτές και έμαθαν ορισμένες καλές πρακτικές που θα μπορούσαν να υιοθετήσουν εφόρου ζωής για να προστατέψουν το φυσικό τους περιβάλλον.
