Ξεκινάμε τη θεματική ενότητα “κυκλοφορώ με ασφάλεια”  με  το φωτεινό σηματοδότη για τους πεζούς, το γνωστό μας Σταμάτη και Γρηγόρη. Διαβάζουμε την ιστορία που έχει γράψει η συγγραφέας Γαλάτεια Σουρέλη. 

Σταμάτης και Γρηγόρης
Μια φορά κι έναν καιρό ήταν δυο μικρά ανθρωπάκια. Το
ένα το έλεγαν Σταμάτη και το άλλο Γρηγόρη.
Μια μέρα ο Σταμάτης και ο Γρηγόρης αποφάσισαν να πάνε
στην πόλη , για να σώσουν τους ανθρώπους από τα αυτοκίνητα.
Προχώρησαν , προχώρησαν , ώσπου συνάντησαν έναν
τσοπάνο που έβοσκε τα πρόβατά του.
-Ε! πού πάτε έτσι βιαστικοί; Ρώτησε ο τσοπάνος.
-Πάμε στην πόλη είπαν τα ανθρωπάκια.
-Και τι θα κάνετε στην πόλη, είπαν τα ανθρωπάκια.
-Θα σώσουμε τους ανθρώπους από τα αυτοκίνητα,
απάντησαν τα δυο ανθρωπάκια.
-Εσείς θα σώσετε τους ανθρώπους από τα αυτοκίνητα; Γέλασε ο
τσοπάνος.
-Ναι, εμείς , είπαν πάλι τα δυο ανθρωπάκια.
-Και πώς λέγεστε , κουμπάροι; Ρώτησε ο τσοπάνος.
-Σταμάτης , είπε το ένα ανθρωπάκι.
-Γρηγόρης, είπε το άλλο ανθρωπάκι.
Έτσι είπανε και φύγανε. Προχώρησαν , προχώρησαν πάλι
και συνάντησαν ένα γεωργό που όργωνε το χωράφι του.
-Ε! τους φώναξε ο γεωργός. Για πού το βάλατε;
-Πάμε στην πόλη να σώσουμε τους ανθρώπους από τα
αυτοκίνητα, είπαν τα ανθρωπάκια.
-Εσείς θα σώσετε τους ανθρώπους από τα αυτοκίνητα!
γέλασε ο γεωργός. Τι αστείο είναι πάλι αυτό;
-Εμείς, εμείς !είπαν με σιγουριά τα δυο ανθρωπάκια. Θα
δεις…
– Και πώς είναι το όνομά σας; Ρώτησε ο γεωργός.
– Το δικό μου είναι Σταμάτης , είπε το ένα ανθρωπάκι.
Το δικό μου είναι Γρηγόρης, είπε το άλλο ανθρωπάκι.
Είπανε και φύγανε. Σαν φτάσανε την πόλη, οι δυο φίλοι
πήγαν στην αστυνομία.
-Ήρθαμε να σώσουμε τους ανθρώπους από τα αυτοκίνητα,
είπαν στους αστυνομικούς.
Οι αστυνομικοί δε γελάσανε, μόνο ρώτησαν:
-Και τι ζητάτε για να σώσετε τους ανθρώπους;
-Να μας ακούν, είπε ο Γρηγόρης .
-Να μας κοιτούν στα μάτια είπε ο Σταμάτης.
-Θα σας φτιάξουμε τα σπιτάκια, να μην κρυώνετε. Μην
τύχει και αρρωστήσετε, είπαν οι αστυνομικοί.
Έτσι κι έγινε:Ο Γρηγόρης φόρεσε πράσινο κοστούμι και
μπήκε σ’ ένα πράσινο σπιτάκι. Τώρα οι μεγάλοι αλλά και τα
μικρά παιδιά ξέρουν κι όταν είναι στο δρόμο, κοιτούν το σπιτάκι
των δυο μικρών ανθρώπων.
-Περάστε, κάντε τη δουλειά σας. Τα αυτοκίνητα είναι
σταματημένα και περιμένουν! λέει το πράσινο ανθρωπάκι, είπε ο
Γρηγόρης.
–Στοπ, και να με συμπαθάτε, ο δρόμος τώρα είναι για τα
αυτοκίνητα! λέει το κόκκινο ανθρωπάκι, ο Σταμάτης.
Έτσι ο Σταμάτης και ο Γρηγόρης, τα δυο ανθρωπάκια,
κατέβηκαν στην πόλη. Από τότε, τσαφ! Ανάβει ο ένας κόκκινο,
τσουφ! Ο άλλος πράσινο και οι μεγάλοι και τα παιδιά δε
φοβούνται πια τα αυτοκίνητα. Έχουνε γίνει φίλοι.

                                                     Γαλάτεια Σουρέλη 

Κατασκευάζουμε κι εμείς το φωτεινό σηματοδότη!

 

Όπως έχουμε εμείς στο σχολείο μας κανόνες έτσι υπάρχουν κανόνες και στο πώς συμπεριφερόμαστε ως πεζοί στο δρόμο. Συγκεκριμένα αναφερόμαστε στους 5 κανόνες που θα πρέπει να τηρούμε όταν θέλουμε να διασχίσουμε έναν δρόμο και αφού τους αριθμήσουμε, τα παιδιά  τους υπαγορεύουν στην εκπαιδευτικό  και στη συνέχεια τους εκτυπώνουμε και τους κολλάμε στο συγκεκριμένο φύλλο εργασίας.  

Στη συνέχεια ασχολούμαστε με τις πινακίδες αναγγελίας κινδύνου. Παρατηρούμε ότι είναι τριγωνικές με εξωτερικά κόκκινο περίγραμμα και αποφασίζουμε να φτιάξουμε κι εμείς κάποιες πινακίδες και στο κάτω μέρος τα παιδιά θα γράψουν όπως μπορούν τη σημασία τους.

Συζητάμε για το πόσο καθοριστικό είναι οι οδηγοί να τηρούν τις πινακίδες γιατί είναι ουσιαστικά πινακίδες ζωής .Έχουμε την ιδέα να χαρίσουμε στους μπαμπάδες, μια δικής μας έμπνευσης πινακίδα,  ένα μικρό αυτοκινητάκι που αναγράφει :Mπαμπά μην τρέχεις!

   

 

Και επειδή ο καλύτερος τρόπος να μαθαίνεις είναι μέσα από το παιχνίδι σκεφτόμαστε να φτιάξουμε μια μακέτα κυκλοφοριακής αγωγής.

Αρχικά φτιάχνουμε και βάφουμε τα αυτοκινητάκια μας.

 

 

Έπειτα παίρνουμε λωρίδες χαρτονιού από χαρτόκουτες και τις βάφουμε γκρι όπως οι δρόμοι της ασφάλτου.Για τις πινακίδες ζωής παίρνουμε άδεια καπάκια από μπουκάλια τα γεμίζουμε με πλαστελίνη και  στηρίζουμε στα αντίστοιχα ξυλάκια μικρογραφίες από τα σήματα  που υπάρχουν στους δρόμους. Αυτό είναι το τελικό αποτέλεσμα που χωράει σε μια βαλίτσα, η βαλίτσα του κ.ο.κ (κώδικας- οδικής -κυκλοφορίας) που κάθε παιδί τη παίρνει μια μέρα σπίτι του και την παρουσιάζει στην οικογένειά του.

 

 

 

 

Τέλος σε όλη τη θεματική ενότητα τα παιδιά ασχολούνται με το εκπαιδευτικό λογισμικό “ΚΥΚΛΟΦΟΡΩ ΜΕ ΑΣΦΑΛΕΙΑ”.Παίζουν σχετικά  παιχνίδια, εκτυπώνουμε σήματα και τα ζωγραφίζουμε, τραγουδάμε σχετικά τραγούδια.

 

Τα παιδιά μαθαίνουν εύκολα και τραγουδούν το τραγούδι “περπατάω στην πόλη”.

ΠΕΡΠΑΤΑΩ ΣΤΗΝ ΠΟΛΗ

Στην πόλη περπατάω

προσέχω στα φανάρια να σταθώ.

Το δρόμο σαν περνάω

αριστερά και δεξιά κοιτώ.

Στη διάβαση θα περιμένω,

αν ο Σταμάτης αναμμένος με κοιτά

και μόλις έρθει ο Γρηγόρης

απέναντι περνάω βιαστικά.

Πάμε , πάμε,  πάμε,

στην  πόλη περπατάμε, προσεκτικά

και από τη διάβαση μόνο περνάμε

το πράσινο κοιτάμε, για να ανάψει ξανά.

Πάμε, πάμε , πάμε

Στην πόλη περπατάμε, προσεκτικά.

Στο αυτοκίνητο τη ζώνη φοράμε

και κράνος στο ποδήλατο

για να  ’μαστε καλά.

Στο δρόμο περπατάω

τα σήματα κοιτώ με προσοχή.

Μου λένε τι να κάνω,

γιατί είναι φίλοι μου καλοί.

Τα αυτοκίνητα προσέχω.

Να και ο τροχονόμος που σφυρά

κι όταν μου λέει να περάσω,

εγώ του τραγουδάω με χαρά:

Πάμε , πάμε,  πάμε,

στην πόλη περπατάμε, προσεκτικά

και από τη διάβαση μόνο περνάμε,

το πράσινο κοιτάμε, για να ανάψει ξανά.

Πάμε, πάμε , πάμε,

στην πόλη περπατάμε, προσεκτικά.

Στο αυτοκίνητο τη ζώνη φοράμε

και κράνος στο ποδήλατο

για να  ’μαστε καλά.

 Στίχοι τραγούδι :Βαλεντίνη Παυλίδου, Μουσική: Παγκράτης Παυλίδης