Φέτος τα Χριστούγεννα αναφερθήκαμε στις παραδόσεις και εστιάσαμε ιδιαίτερα στο έθιμο με το στόλισμα του  καραβιού, το οποίο αντικαταστήθηκε με το χριστουγεννιάτικο έλατο .Έτσι γεννήθηκε η ιδέα να κατασκευάσουμε τα δικά μας καράβια, που ταξίδεψαν στα σπίτια των παιδιών. Κάθε μέρα κι ένας άλλος μαθητής το έπαιρνε μαζί του, για να γράψει πάνω του μια ευχή για όλα τα παιδιά του κόσμου, συνδυάζοντας με αυτό τον τρόπο το πνεύμα των εορτών με το πρόγραμμα Αγωγής Υγείας που κάνουμε.Τα καράβιαμας τα συνόδευε κι ένα ποίημα του Β. Ηλιόπουλου που βρήκαμε στο περιοδικό Σύγχρονο Νηπιαγωγείο.

Χάρτινο το καραβάκι ταξιδεύει και κοιτά

αν είναι ευτυχισμένα όλα τα παιδιά. 

Έχουν όλα τους αγάπη φαγητό και ζεστασιά?

Πηγαίνουν  στο σχολείο? Παίζουν με χαρά?

Τα Χριστούγεννα ελπίδα φέρνουν στα παιδιά

για έναν δίκαιο κόσμο γεμάτο ανθρωπιά!!!

Χάρτινο το καραβάκι ταξιδεύει και κοιτά

θα πάρουν άραγε δώρα όλα τα παιδιά?

Έχουν όλα τους σπίτι, φάρμακα και νερό?

θα βάλουνε στολίδια σε δέντρο γιορτινό?

Τα Χριστούγεννα ελπίδα φέρνουν στα παιδιά

για έναν δίκαιο κόσμο γεμάτο ανθρωπιά!!!

Αυτές τις ημέρες τα καράβια μας μαζί με τις αφίσες που έφτιαξαν τα παιδιά μας, μέχρι τώρα, θα ξεκινήσουν το ταξίδι τους για να μιλήσουν σε όλους για τα δικαιώματα των παιδιών.

Στο νηπιαγωγείο μας θα δουλέψουμε ένα πρόγραμμα Αγωγής Υγείας με θέμα τα Δικαιώματα των παιδιών σε συνεργασία με τη UNICEF. Ο λόγος που επιλέξαμε το πρόγραμμα είναι να μάθουν τα παιδιά να αναγνωρίζουν, να σέβονται και να προστατεύουν τα δικαιώματά τους με στόχο να αντιλαμβάνονται την αξία τους και να προσαρμόζουν τη χρήση τους στην καθημερινή τους  ζωή.

Ξεκινήσαμε λοιπόν με δύο ομαδικές κατασκευές  προκειμένου να δούμε πως αντιλαμβάνονται τα παιδιά  “Τι είναι παιδί;” και “Τι κάνει ένα παιδί” με αυτές τις κατασκευές φτιάξαμε και τους ήρωες που θα μας συνοδεύουν στη διάρκεια του προγράμματος.

Στη συνέχεια είδαμε τι χρειάζονται τα παιδιά.

Με αφορμή την αφίσα που κάναμε μιλήσαμε για την unicef , τη δράση της και τη σημαντική και ενεργό συμμετοχή της στη δημιουργία και ψήφιση της Διακήρυξης  των Δικαιωμάτων των Παιδιών.

Το πρώτο κατά εμάς Δικαίωμα

Έχουμε δικαίωμα στο παιχνίδι αλλά και υποχρεώσεις απέναντι σε αυτά.Μάθαμε ότι πρέπει να σεβόμαστε αυτά που έχουμε, να λέμε ευχαριστώ σε όσους μας τα προσφέρουν ,να τα διατηρούμε σε καλή κατάσταση και γνωρίσαμε παίζοντας και απολαμβάνοντας παραδοσιακά παιχνίδια που δυστυχώς δεν τα παίζουν πλέον τα παιδιά.

Προβληματιστήκαμε αν όλα τα παιδιά της γης έχουν την ίδια δυνατότητα για παιχνίδι όπως εμείς. Γνωρίσαμε την Αφρική, μιλήσαμε για παλαιότερες εποχές αλλά και για σήμερα που δυστυχώς σε πολλές περιπτώσεις τα παιδιά αντί να απολαμβάνουν όπως εμείς…. εργάζονται σκληρά. Είδαμε εικόνες στο διαδίκτυο και έργα τέχνης με θέμα την παιδική εργασία.Χρησιμοποιούμε το βιβλίο και το υλικό του της Κατερίνας Τζαβάρα “Έχω ένα μήνυμα για όλα τα παιδιά της γης”, καθώς και το υλικό που μας έστειλε η  Unicef.

Το δεύτερο Δικαίωμα μας 

Όλοι είμαστε ίδιοι αλλά και διαφορετικοί. Αυτό είναι δικαίωμα μας και πρέπει ΌΛΟΙ να το σεβόμαστε. Είμαστε άνθρωποι από άλλες χώρες, με διαφορετικές ικανότητες και χαρίσματα. Υπάρχουν δίπλα μας άτομα με αναπηρίες που όμως μπορούν να γίνουν οι καλύτεροι μας φίλοι και να κερδίσουμε όλοι ικανοποίηση και να ζήσουμε την ευχαρίστηση της συνεργασίας και της προσφοράς. Διαβάσαμε σχετικά μια πολύ ωραία ιστορία “Το γρήγορο κορίτσι ” από το βιβλίο “Ιστορίες για φίλους” των εκδόσεων Διάπλαση.

 Τα παιδιά μας στις φωτογραφίες προσπάθησαν να κατανοήσουν τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν καθημερινά τα άτομα με αναπηρίες.

Το πρόγραμμα θα συνεχιστεί όλη τη χρονιά και θα εξελιχθεί ανάλογα με το ενδιαφέρον των παιδιών, όποτε σε επόμενη ανάρτηση θα σας παρουσιάσουμε και άλλες ιδέες μας και φωτογραφίες

Φέτος ξεκινήσαμε από νωρίς την περιποίηση του κήπου μας χρησιμοποιώντας τον κι ως έναυσμα, ώστε τα νήπια μας να δείξουν και να βοηθήσουν τα καινούργια παιδιά να μάθουν με τι ασχολούμαστε στο Νηπιαγωγείο, παίρνοντας έτσι πρωτοβουλίες και επιλέγοντας το ζευγαράκι τους.

Επιπλέον οι νηπιαγωγοί τους είχαμε μία έκπληξη. Θα φέρναμε  ένα φυτό (τον κρόκο) για μεταφύτευση, έτοιμο πολύ γρήγορα να μας δώσει το λουλουδάκι του. Ξεκινήσαμε λοιπόν με το καθάρισμα του από τα άγρια χόρτα και τις πέτρες.

Όταν πλέον ο κήπος μας ήταν έτοιμος φέραμε στο σχολείο τις γλάστρες μας όπου με προσοχή έπρεπε να ψάξουμε να βρούμε και να βγάλουμε από τις γλάστρες τους βολβούς χωρίς να τους « πονέσουμε » και να τους τραυματίσουμε. Στη συνέχεια τους φυτέψαμε στον μικρό κήπο που έχουμε στο πίσω μέρος της αυλής μας, όπου και θέλανε να πάνε οι βολβοί μας, γιατί το σπίτι που αγαπάνε λίγο περισσότερο τα φυτά είναι οι κήποι κι όχι οι γλάστρες.

Όταν πλέον ο κήπος μας ήταν έτοιμος φέραμε στο σχολείο τις γλάστρες μας όπου με προσοχή έπρεπε να ψάξουμε να βρούμε και να βγάλουμε από τις γλάστρες τους βολβούς χωρίς να τους «πονέσουμε» και να τους τραυματίσουμε. Στη συνέχεια τους φυτέψαμε στον μικρό κήπο που έχουμε στο πίσω μέρος της αυλής μας, όπου και θέλανε να πάνε οι βολβοί μας, γιατί το σπίτι που αγαπάνε λίγο περισσότερο τα φυτά είναι οι κήποι κι όχι οι γλάστρες.

Ο κρόκος μας «χτύπησε» και μαζέψαμε τα πρώτα μας λουλούδια. Ακολούθησε επίσκεψη από μια γεωργό που μας έφερε βολβούς, λουλούδια και μας εξήγησε τι γίνεται στη συνέχεια με τα λουλούδια που μαζεύουν από το χωράφι, πως και που τα χρησιμοποιούμε.

Οι σπόροι που  φυτέψαμε φύτρωσαν προκαλώντας τον ενθουσιασμό για την  επιτυχία μας και τη διατήρηση του ενδιαφέροντος των παιδιών , τα οποία επανέλαβαν στη συνέχεια το πείραμα στο σπίτι με τους γονείς τους. Τα φυτά τα μεταφυτέψαμε στον κήπο μας έξω.

Με αφορμή τους σπόρους διαβάσαμε βιβλία για το πώς μεγαλώνει ένα φυτό, τι χρειάζεται και τον κύκλο της ζωής του. Παίξαμε με κάρτες που έπρεπε να μπουν στην σωστή σειρά για να μας δείξουν τον κύκλο ζωής ενός φυτού, κάναμε την ανάλογη κατασκευή και στο τέλος ένα φύλλο εργασίας ώστε να μπορέσουμε να αξιολογήσουμε τι αποκόμισαν τα παιδιά από όλα όσα κάναμε μέχρι στιγμής.

Ακολούθησε ο φθινοπωρινός μας περίπατος για να παρατηρήσουμε όλοι μαζί τις αλλαγές της φύσης και των φυτών, εντοπίσαμε τα αποδημητικά πουλιά, τα φυλλοβόλα κι αειθαλή δέντρα, μαζέψαμε καρπούς από δέντρα που συναντήσαμε στο δρόμο και δεχθήκαμε τα κεράσματα μιας γιαγιάς (φθινοπωρινά φρούτα από τον κήπο της και το σπίτι της),τα οποία έγιναν μια ωραιότατη φρουτοσαλάτα όταν επιστρέψαμε στο σχολείο

Το τελευταίο φυτό που φυτέψαμε στον κήπο μας ήταν μια ροδιά προσφορά ενός φίλου του σχολείου  ο οποίος θα μας δείξει πώς να την μπολιάσουμε την άνοιξη.

Γυρνώντας από τις διακοπές των Χριστουγέννων τα φυτά μας είχαν μεγαλώσει κι άλλο και περίμεναν τη φροντίδα μας !!!!!!!

 Η συνέχεια του κήπου μας σε επόμενη ανάρτηση

Τα σχολεία ανοίγουν κι όλοι ετοιμαζόμαστε για την μεγάλη μέρα, ο καθένας με τον δικό του τρόπο και από  τη δική του θέση. Σε μια περιήγηση στο διαδίκτυο με τη συνάδελφο βρήκαμε “κάτι” από τον Paulo Koehlo που θελήσαμε να το μοιραστούμε μαζί σας και να θυμηθούμε όλοι μαζί τη δύναμη που έχουν τα παιδιά ακόμη και με μια ματιά τους να ομορφύνουν τη ζωή μας.

Ένα παιδί μπορεί να διδάξει

σ΄έναν ενήλικο 3 πράγματα:

Να είναι πάντα ευτυχισμένος χωρίς ιδιαίτερο λόγο

Να είναι πάντα απασχολημένος με κάτι και

Να ξέρει να απαιτεί με όλη του τη δύναμη αυτό που θέλει.

                                                        Paulo Koehlo

Ευχαριστούμε την κ. Αγνή Γρατσία, υπεύθυνη του Ερυθρού Σταυρού, που επισκέφθηκε το νηπιαγωγείο προκειμένου να ενημερώσει τους γονεις για θέματα που αφορούν τον Ερυθρό Σταυρό αλλά  να απαντήσει και σε απορίες των γονέων σχετικά με θέματα παροχής πρώτων βοηθειών σε ατυχήματα που μπορεί συχνά να  έχουν τα παιδιά αυτής της ηλικίας.

Οι κατασκευές είναι από τις αγαπημένες δραστηριότητες των νηπίων μας. Απόλαμβάνουν να χρησιμοποιούν τη φαντασία τους, το ψαλίδι και τη κόλλα.Φτιάξαμε λοιπόν τα αυγά με τα μάνταλα που βρήκαμε σε site στο διαδίκτυο “Περί νηπιαγωγών” και φυσικά τις πασχαλινές μας κάρτες με τις ευχές μας για τους δικούς μας.

Μιλήσαμε για τα έθιμα του Πάσχα στη χώρα μας και φτάξαμε τα τσουρέκια μας

Βάψαμε τα παραδοσιακά κόκκινα αυγά και τα δικάμας με τη χρυσόσκονη, ιδέα που ενθουσίασε ιδιαίτερα τα κορίτσια της ομάδας μας.

Μιλήσαμε για τα θαύματα του Χριστού, τα πάθη του και την Ανάσταση του και τραγουδήσαμε τα                                              κάλαντα του Λαζάρου στα παιδιά του Δημοτικού Σχολείου.

ΚΑΛΟ ΠΑΣΧΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΜΕ ΥΓΕΙΑ ΚΑΙ ΕΥΤΥΧΙΑ

Οι μικροί μας καλιτέχνες δημιούργησαν με διάθεση και ενθουσιασμό στεφάνια με τους ήρωες του ’21

έμαθαν κι απεικόνισαν με το δικό τους τρόπο το τραγούδι ” Ένα παλικάρι 20 χρονών”

και μέσα από το παιχνίδι έμαθαν την ονομασία των ρούχων που φορούσαν εκείνη την εποχή οι τσολιάδες μας.

Κάποτε ζούσε μια κοπέλα μαζί με τους γονείς της που την αγαπούσαν πολύ και την προστάτευαν κρατώντας την συνέχεια μέσα στο σπίτι. Η όμορφη κοπέλα, που τη λέγαν Αμυγδαλιά, περνούσε τις μέρες της καθισμένη μπροστά στο παράθυρο της ώσπου μια μέρα που ο Βοριάς περνούσε από εκείνα τα μέρη την είδε κι αμέσως την ερωτεύτηκε και θέλησε να την παντρευτεί. Όμως μπορεί ο Βοριάς να παντρευτεί μια κοπέλα? Ναι, γιατί στα παραμύθια γίνονται όλα . Ο Βοριάς με τρόπο μαγικό έγινε παλικάρι και μάλιστα έγινε ένας πανέμορφος ιππότης. Πήγε λοιπόν στο παλάτι να ζητήσει το χέρι της Αμυγδαλιάς. Η κοπέλα μόλις τον είδε τον αγάπησε κι ήθελε να τον παντρευτεί αλλά οι γονείς της είχαν αντιρρήσεις

Έτσι λοιπόν η Αμυγδαλιά το έσκασε και πήγε να βρει τον αγαπημένο της αλλά μόλις οι δύο νέοι αγκαλιάστηκαν η  ευαίσθητη Αμυγδαλιά πάγωσε δεν άντεξε το κρύο του Βοριά. Ο θεός που είδε από ψηλά τι έγινε και λυπήθηκε την κοπελιά μας την έκανε δέντρο. Τη γνωστή Αμυγδαλιά μας που ακόμα και σαν δέντρο βιάζεται να ανθίσει για να συναντήσει έστω και για λίγο τον αγαπημένο της Βοριά.

Η κυρά Σαρακοστή

Που είναι έθιμο παλιό

Οι γιαγιάδες μας τη φτιάχναν

Με αλεύρι και νερό.

Για στολίδι της φορούσαν

στο κεφάλι της Σταυρό

μα το στόμα της ξεχνούσαν

γιατί νήστευε καιρό.

Και τις μέρες τις μετρούσαν

Με τα πόδια της τα επτά

Κόβαν ένα τη βδομάδα

μέχρι να ‘ρθει Πασχαλιά.

Η κυρά Σαρακοστή σε πάζλ.

Και φυσικά το καθιερωμένο πλέον στο σχολείο μας σαρακοστιανό τραπέζι ή πικ νικ