Πριν ξεκινήσουμε το εργαστήριο ζητήθηκαν από τους μαθητές να συμπληρώσουν ένα σπιτάκι με τον αριθμό μελών της οικογένειάς τους (όσοι ζουν στο ίδιο σπίτι) με τη συνεργασία της μαμάς  – του μπαμπά ή κάποιου ενήλικα στο σπίτι τους και να το επιστρέψουν στο σχολείο:

Στη συνέχεια τα παιδιά ζωγράφισαν στο σχολείο την οικογένειά τους και παρουσιάσαμε και τις δύο εργασίες στην “παρεούλα μας”….Εντοπίσαμε διαφορές και ομοιότητες στις οικογένειες όσον αφορά στη σύνθεσή τους και παίξαμε ένα παιχνίδι αντιστοίχισης με εικόνες από διάφορους τύπους οικογένειας ως πρώτη διερεύνηση:

Κάποιες οικογένειες μας προβλημάτισαν – σε κάποιες άλλες εντοπίσαμε ομοιότητες με τη δική μας οικογένεια…. Όλα τα παιδιά ένιωσαν συμπάθεια και συμπόνοια για τα παιδιά που για οποιονδήποτε λόγο είναι ορφανά ή έχουν χάσει κάποιον γονέα.

Στην επόμενη συνάντησή μας καλέσαμε τα παιδιά αυθόρμητα και με τον δικό τους τρόπο να αναρωτηθούν “Τι είναι οικογένεια”

Στόχος μας ήταν να ανιχνεύσουμε τι πιστεύουν τα παιδιά και τι αντιλήψεις έχουν για τον θεσμό της  οικογένειας.

Σε φύλλο εργασίας ζωγράφισαν τη δική τους οικογένεια την οποία και παρουσίασαν στους φίλους και συμμαθητές τους.

Διαβάσαμε το ψηφιακό παραμύθι: η μονα-δική μου οικογένεια.

Κατά τη διάρκεια των εργαστηρίων  μας επισκέφθηκαν:

-ένα πιγκουινάκι από τον Νότιο Πόλο (πυρηνική οικογένεια)  ασχοληθήκαμε με τα πλεονεκτήματα και τα μειονεκτήματα αυτού του τύπου οικογένειας

-ένα λυκάκι (εκτεταμένη-πολύτεκνη οικογένεια) πώς νοιώθει κάποιος σε οικογένεια με πολλά μέλη, τι προβλήματα αντιμετωπίζει, πώς μπορεί να τα επιλύσει

-ένα μικρό καγκουρό απ την Αυστραλία (μονογονεική ή διαζευγμένη οικογένεια)  Συζητήσαμε για τις δυσκολίες ενός παιδιού που ζει χωρίς την παρουσία των δύο γονέων ή όταν οι γονείς έχουν πάρει διαζύγιο

-μια χελωνίτσα καρέτα – καρέτα. (ορφανά παιδιά ή ασυνόδευτα προσφυγόπουλα). Δεν εμβαθύναμε στο θέμα για να μη δημιουργήσουμε ανασφάλεια και φόβο στα παιδιά. Εστιάσαμε στο “πως μπορούμε να βοηθήσουμε” σε περίπτωση που ένα ορφανό παιδάκι ή ένα ασυνόδευτο προσφυγόπουλο συναναστρέφεται μαζί μας είτε στο σχολικό είτε στο ευρύτερο κοινωνικό περιβάλλον.

Στο τελευταίο εργαστήριο τα παιδιά αξιολόγησαν το πρόγραμμα. Ρωτήθηκαν αν τους άρεσε ο τρόπος που γνώρισαν τις διαφορετικές μορφές οικογένειας και αν απόλαυσαν όλη τη μαθησιακή διαδικασία.  Υπήρχε διάχυτη η ικανοποίηση.