Ένα άλλο βράδυ τον άκουσα να κλαίει δίπλα.
Χτύπησα την πόρτα και μπήκα.
Μου έδειξε πάνω στο κομοδίνο ένα μικρό ξύλινο σταυρό.”Είδες-μου λέει-γεννήθηκε η ευσπλαχνία”.
Έσκυψα τότε το κεφάλι κι έκλαψα κι εγώ.
Γιατί θα περνούσαν αιώνες και δε θα χαμε να πούμε τίποτα ωραιότερο απ΄αυτό
Τάσος Λείβαδιτης
Αφήστε μια απάντηση